Efraim

Efraim
Występowanie	Księga Rodzaju
	Rodzina
Ojciec	Józef
Dzieci	Szutelach, Bered, Tachat, Eleada, Tachat, Zabad, Szutelach, Ezer, Elead, Beria

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 21 cze 2024, była oparta na tej wersji.

Efraim, (hebr.:אֶפְרָיִם) – postać biblijna ze Starego Testamentu.

Młodszy z dwóch synów Józefa i Asenat, urodzony w Egipcie. Jakub zaadoptował Efraima, swego wnuka, i swoje błogosławieństwo dał jemu, a nie jego starszemu bratu Manassesowi. Początkowo miał dziewięciu synów: Szutelacha, Bereda, Tachata, Eleadę, Tachata, Zabada, Szutelacha, Ezera oraz Eleada. Wszyscy oni zostali jednak zabici^[1]. Po tym wydarzeniu urodził się jeszcze tylko jeden syn Efraima, a imię, które zostało mu nadane, to Beria. Od Efraima wywodzi się ważne pokolenie. Prorocy nazywają czasem jego imieniem Izrael^[2]. Pojawia się w Księdze Rodzaju 41, 52; 48.

Zobacz też

Przypisy

↑ 1Krn 7,20-23 w przekładach Biblii.
↑ Oz 11,1-4 w przekładach Biblii.

Bibliografia

Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].

[1] 1Krn 7,20-23 w przekładach Biblii.

[2] Oz 11,1-4 w przekładach Biblii.

[1]

[2]