Theodore Robinson
 Autoportret, ok. 1884–1887 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Theodore Robinson (ur. 3 lipca 1852 r. w Irasburgu w stanie Vermont, zm. 2 kwietnia 1896 r. w Nowym Jorku) – amerykański malarz pejzażysta. Był jednym z pierwszych artystów w Stanach Zjednoczonych, którzy z powodzeniem przyswoili sobie francuski impresjonizm[1].
Życiorys i twórczość
[edytuj | edytuj kod]Robinson urodził się w Irasburgu, ale dorastał w Evansville w Wisconsin. Od najmłodszych lat chorował na chroniczną astmę. Bardzo wcześnie zainteresował się sztuką, w 1869 r. wstąpił do Art Institute of Chicago, ale w następnym roku przeniósł się do Denver ze względu na problemy ze zdrowiem. W 1874 r. wyjechał do Nowego Jorku, by wziąć udział w zajęciach w National Academy of Design i Art Students League of New York. Naukę kontynuował we Francji, gdzie przebywał w latach 1876–1879, studiując pod kierunkiem Gérôme w École des Beaux-Arts i Carolusa-Durana. Pierwszy obraz wystawił w Paryżu w 1877 r. Po krótkiej podróży do Wenecji i Bolonii wrócił do Stanów Zjednoczonych na kilka lat. W tym czasie malował obrazy utrzymane w konwencji realistycznej, często przedstawiające ludzi zaangażowanych w zajęcia domowe lub pracę na roli. Po powrocie do Ameryki Robinson nauczał w Nowym Jorku i Bostonie, zajmował się również malarstwem dekoracyjnym u boku Johna La Farge, został członkiem Society of American Artists.
Radykalny przełom w twórczości artysty nastąpił w czasie jego drugiego, ośmioletniego pobytu we Francji. Po 1888 r. spędzał większość czasu w Giverny, pracując u boku Claude'a Moneta. Stopniowo przyswajał sobie technikę impresjonistów. Malował sceny ogrodowe, często wielokrotnie powtarzane w różnym oświetleniu i urozmaicane postaciami kobiet. W tym czasie powstała jego najbardziej ceniona[przez kogo?] praca, La Débâcle (1892).
Po powrocie do Ameryki w 1892, Robinson otrzymał stanowisko nauczyciela w Brooklyn Art School, prowadził zajęcia w Evelyn College w Princeton. Później nauczał na Pennsylvania Academy of the Fine Arts w Filadelfii. Ostatnie lata życia poświęcił na malowanie krajobrazów Vermont i Connecticut. Utrzymywał kontakty z innymi amerykańskimi impresjonistami, wśród jego przyjaciół byli m.in. John Henry Twachtman i Julian Alden Weir. Wiele czasu spędzał w Cos Cob Art Colony w Connecticut, kolonii amerykańskich impresjonistów. Zmarł przedwcześnie na skutek ciężkiego ataku astmy w 43. roku życia. Krótko przed śmiercią, w liście do Moneta zapowiadał powrót do Giverny[2].
Prace Robinsona znajdują się w licznych kolekcjach amerykańskich m.in. w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, Corcoran Gallery of Art w Waszyngtonie i Art Institute of Chicago.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Art Reproductions Gallery - biografia. [dostęp 2008-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-10)].
- ↑ Grace Glueck, An American Trying to Capture Monet's Magic, w The New York Times 5 sierpnia 2006
