Przejdź do zawartości

Penitencjaria Apostolska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Penitencjaria Apostolska edytowana 17:16, 23 cze 2024 przez Lukrencjusz (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 cze 2024, była oparta na tej wersji.
Zdjęcie budynku Penitencjarii Apostolskiej – palazzo Riario o Cancelleri

Penitencjaria Apostolska, zwana także potocznie Trybunałem Pokuty – najwyższy sąd kościelny Kościoła rzymskokatolickiego rozpatrujący sprawy sumienia.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o kardynale penitencjarzu pochodzą z czasów papieża Benedykta II, który w imieniu papieża rozgrzeszał z poważniejszych przewinień wiernych kierowanych do Rzymu przez swoje diecezje lub przybywających z własnej inicjatywy. Z 1256 roku pochodzi pierwsza wzmianka o penitencjarii. Papież Benedykt XII w konstytucji In argo dominico z 8 kwietnia 1338 r. określił strukturę i kompetencję tej instytucji. Pierwszą poważną reformę penitencjaria przeszła w XVI wieku. Papież Pius V wprowadził wówczas wymóg, że penitencjariusz większy miał być kardynałem prezbiterem posiadającym odpowiednią wiedzę teologiczną i prawniczą. W okresie rewolucji rola penitencjarii wzrosła, a jej wpływy ukrócił dopiero papież Pius X w związku z reformą Kurii Rzymskiej w 1908. Konstytucja apostolska Que divinitus Nobis papieża Pius XI z dnia 25 marca 1935 roku otwiera obecny charakter dykasterii, gdyż większość jej regulacji powielono w konstytucji Regimini Ecclesiae Universae papieża Pawła VI.

Kompetencje i organizacja

[edytuj | edytuj kod]

W jej kompetencji leżą wszystkie kwestie, które dotyczą zakresu wewnętrznego oraz związane z odpustami. Udziela on rozgrzeszeń, dyspens oraz innych łask zastrzeżonych Stolicy Apostolskiej, oraz rozstrzyga sprawy związane ze sprawowaniem sakramentu pokuty. Na czele dykasterii stoi penitencjariusz większy, obecnie kardynał Angelo de Donatis. Jego zastępcą jest regent (Regens) Penitencjarii Apostolskiej. Jest nim obecnie bp Krzysztof Nykiel.

Lista penitencjariuszy większych

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W 1378 przeszedł do obediencji awiniońskiej Antypapieża Klemensa VII, gdzie zachował swój urząd do śmierci w 1383. Jego następcami w obediencji awiniońskiej byli Pierre Amiel de Sarcenas (1383-89) i Pierre Girard (1394-1408)
  2. ↑ a b W obediencji pizańskiej penitencjariusze wywodzący się z obydwu obediencji (Caetani z rzymskiej i Girard z awiniońskiej) zajmowali ten urząd wspólnie, dzieląc między siebie obowiązki (Kubelbeck, p. 16).
  3. ↑ Liczni autorzy (m.in. Gaetano Moroni) podają, że w tych latach kard. Pietro Aldobrandini był penitencjariuszem większym. W rzeczywistości jednak nigdy nie pełnił tej funkcji, a przypisanie mu jej oparte jest na nadinterpretacji źródeł, zob. Claudio Annibaldi, Il mecenate 'politico': ancora sul patronato musicale del Cardinale Pietro Aldobrandini, "Studi musicali", XVII/1, 1988, s. 150-151 przyp. 189.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • William J. Kubelbeck, The Sacred Penitentiaria and Its Relations to Faculties of Ordinaries and Priests, 2004.
  • S. Miranda Apostolic Penitentiary.
  • ks. E. Szafranowski, Kuria Rzymska, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1981.
Kościół katolicki
Organizacja
Początki i historia
Teologia
Liturgia

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Penitencjaria_Apostolska&oldid=74083680”