Przejdź do zawartości

Andreas Scholl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Andreas Scholl edytowana 16:50, 11 lip 2024 przez Twtw4244 (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Andreas Scholl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 listopada 1967
Eltville am Rhein

Typ głosu

kontratenor

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak

Strona internetowa

Andreas Scholl (ur. 10 listopada 1967 w Eltville am Rhein) – niemiecki kontratenor dysponujący głosem altowym, specjalizujący się w wykonywaniu muzyki dawnej, przedstawiciel wykonawstwa historycznego. Jest pierwszym kontratenorem na świecie, którego zaproszono do udziału w koncercie „The Last Night of the Proms” w Londynie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o tradycjach chóralnych. W wieku 7 lat wstąpił do Kiedricher Chorbuben (miejscowego chóru chłopięcego o przeszło 600-letniej tradycji). W wieku 13 lat zaśpiewał razem ze swoją siostrą w operze Czarodziejski flet Mozarta w Wiesbaden Staatstheater. W tym samym roku był jednym z 20 000 chórzystów, którzy z całego świata zostali zaproszeni do Rzymu na festiwal. Zaśpiewał tam także solo podczas mszy dnia 4 stycznia 1981 oraz odwiedził papieża Jana Pawła II.

Wystąpił także jako młody mnich w filmie Imię róży, który był realizowany w klasztorze Eberbach, niedaleko Kiedrich. Jego siostra Elisabeth jest śpiewaczką.

Wykształcenie muzyczne

[edytuj | edytuj kod]

Scholl miał 17 lat, gdy po raz pierwszy zaśpiewał przed kontratenorem Herbertem Kleinem, który wskazał mu dwie możliwości nauki – w Londynie lub w Schola Cantorum Basiliensis w Bazylei. Później Scholl wysłał swoje demo René Jacobsowi, który miał ocenić jego talent. Jacobs zaprosił go na spotkanie w Schola Cantorum Basiliensis, gdzie Scholl później studiował.

Jego nauczycielem został Richard Levitt, naukę kontynuował w klasie mistrzowskiej René Jacobsa. Główny wpływ na zainteresowanie Scholla muzyką dawną miały skrzypaczka Chiara Banchini i śpiewaczka Emma Kirkby. Studiował razem z sopranistką Evelyn Tubb i lutnistą Anthonym Rooleyem.

Kariera operowa

[edytuj | edytuj kod]

Mimo że Schola Cantorum Basiliensis nie przygotowała Scholla do kariery operowej, zadebiutował on na scenie w 1998 roku podczas festwalu w Glyndebourne, gdzie wykonał partię Bertarida w operze Händla Rodelinda. Rola ta okazała się sukcesem, co zaowocowało kolejnymi propozycjami (między innymi z Metropolitan Opera w Nowym Jorku, gdzie Scholl wystąpił w roku 2006.

W 2002 został zaproszony do współpracy przez Operę Królewską w Kopenhadze, gdzie wykonał tytułową partię w operze Juliusz Cezar Georga Friedricha Händla. Przedstawienie zostało zarejestrowane przez wytwórnię Harmonia Mundi. Realizacja, jak i partia Juliusza Cezara, okazały się wielkim sukcesem w karierze Andreasa Scholla. Sukces ten miał okazję powtórzyć na wielu scenach operowych (m.in. we Francji i we Włoszech).

Trzecią partią operową, którą Andreas Scholl wykonywał na scenie jest partia Arsace w operze Partenope Händla - również prezentowana na deskach Kongelige Theather w Kopenhadze i zarejestrowana przez wytwórnię Decca.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od sierpnia 2012 jego żoną jest pochodząca z Izraela pianistka i klawesynistka Tamar Halperin, mają córkę Almę (ur. sierpień 2015). Z poprzedniego małżeństwa Andreas Scholl ma córkę Clarę (ur. grudzień 1998).

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1995: Deutsche Barocklieder,
  • 1995: A. Vivaldi: Stabat Mater,
  • 1996: English Folksongs & Lute Songs,
  • 1999: G.F. Händel: Ombra mai fu,
  • 1999: Heroes,
  • 1999: Pergolesi: Stabat Mater,
  • 2000: A. Vivaldi:Nisi dominus,
  • 2000: The Voice,
  • 2000: A Musical Banquet,
  • 2001: Wayfaring Stranger,
  • 2002: Baroque Adagios,
  • 2003: Arcadia,
  • 2004: The Merchant of Venice,
  • 2005: Arias for Senesino,
  • 2007: Il Duello Amoroso,
  • 2007: (DVD) Giulio Cesare,
  • 2007: Andreas Scholl goes Pop,
  • 2008: Crystal Tears,
  • 2009: (DVD) Partenope,
  • 2010: Oswald von Wolkenstein – Songs of Myself,
  • 2010: Purcell: O, Solitude,
  • 2010: Marco Rosano: Stabat Mater,
  • 2011: Bach cantatas,
  • 2012: Wanderer,
  • 2012: (DVD) Rodelinda.

Współpraca

[edytuj | edytuj kod]

Andreas Scholl współpracował z większością specjalistów w muzyce baroku:

Zespoły, z którym współpracował, to m.in.:

Kompozytor Marco Rosano napisał dla Scholla Stabat Mater.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]