Janusz Libicki

Janusz Libicki

Pełne imię i nazwisko	Janusz Wojciech Libicki
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1902 Warszawa
Data i miejsce śmierci	20–22 kwietnia 1940 Katyń
Zawód, zajęcie	pracownik naukowy
Tytuł naukowy	docent
Uczelnia	Uniwersytet Poznański
Wydział	Prawno-Ekonomiczny

Tablica w mauzoleum Strzałków i Libickich w Radzewicach

Grób Libickich na Starych Powązkach w Warszawie

Janusz Wojciech Libicki (ur. 23 kwietnia 1902 w Warszawie, zm. w 20–22 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski naukowiec, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, docent, doktor prawa, porucznik kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 23 kwietnia 1902 w Warszawie, w rodzinie Stanisława i Julii z Antoniewskich.

Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Po ukończeniu gimnazjum w latach 1920–1921 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a następnie w III powstaniu śląskim, za co została mu przyznana odznaka honorowa „Górnośląski Krzyż Walecznych”. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Biedrusku. Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i w tym roku był zweryfikowany w korpusie oficerów kawalerii z lokatą 15. W 1934 był podporucznikiem rezerwy 7 pułku ułanów ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 15. lokatą na liście starszeństwa oficerów rezerwy kawalerii. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 22. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W 1939, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Komendy Rejonu Uzupełnień Poznań Miasto.

W latach 1921–1926 pracował w Banku Kredytowym w Warszawie. W 1926 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1 kwietnia 1929 do 1 września 1931 był starszym asystentem Seminarium Ekonomicznego tej uczelni, w 1930 opublikował w czasopiśmie „Ruch Prawniczy i Ekonomiczny” artykuł „Klęska urodzaju”. W czerwcu 1931 na podstawie rozprawy „Teoretyczne podstawy polityki banków emisyjnych” (Kraków 1931, str. 115) uzyskał doktorat praw.

W 1932 wyjechał do USA jako stypendysta fundacji Rockefellera. Po powrocie od 1 grudnia 1933 był ponownie starszym asystentem Seminarium Ekonomicznego, w lutym 1935 na podstawie rozprawy „Zarys teorii kosztów produkcji” (Kraków 1935) habilitował się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego z ekonomiki. Ponownie przy pomocy fundacji Rockefellera wyjechał do Anglii, gdzie od lutego do grudnia 1935 studiował w London School of Economics. W latach 1936–1937 był wykładowcą Wydziałów Prawa i Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Wyższej Szkole Handlowej w Krakowie. W 1937 na podstawie rozprawy „Granice opodatkowania” (Kraków 1935, str. 49) rozszerzył habilitację na naukę skarbowości.

Od 1937 jako docent prowadził wykłady na Uniwersytecie Poznańskim jako zastępca profesora skarbowości i prawa skarbowego na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. W krakowskim czasopiśmie „Economic Studies” (1936/III) opublikował artykuł z dziedziny teorii kosztów „Some consequences of different interpretations of supply curves”, w „Ekonomiście” 1937/II rozprawę „Finansowanie wydatków nadzwyczajnych” oraz w Encyklopedii Nauk Politycznych (tom III, 1938) rozprawę „Koszty”.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. 31 grudnia 1939 był już w obozie w Kozielsku. Między 19 a 21 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego. Między 20 a 22 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany. W maju 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 3545. Przy zwłokach Janusza Libickiego zostały odnalezione legitymacja oficera rezerwy, książeczka oszczędnościowa PKO, legitymacja urzędnicza, dwa listy. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Był żonaty z Wandą ze Strzałków, z którą miał dwóch synów: Marcina, polityka i Jacka. Jego wnukiem jest Jan Filip Libicki, także polityk.

Upamiętnienie

Minister obrony narodowej decyzją z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Został upamiętniony na tablicy w mauzoleum Strzałków i Libickich w Radzewicach. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 163-4-19/20).

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Janusza Libickiego przy Przedszkolu w Oleśnicy.

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• zbrodnia katyńska

Bibliografia

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 28, R. 9 Z. 2 (18) / 2000. 
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.