Przejdź do zawartości

Sophie Ellis-Bextor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Sophie Ellis-Bextor edytowana 13:50, 3 sie 2024 przez Serecki (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 3 sie 2024, była oparta na tej wersji.
Sophie Ellis-Bextor
Ilustracja
Sophie Ellis-Bextor (2015)
Imię i nazwisko

Sophie Michelle Ellis-Bextor

Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1979
Londyn

Gatunki

pop, house, disco, dance-pop, indie pop, pop-rock

Zawód

piosenkarka

Aktywność

od 1996

Wydawnictwo

Polydor, Fascination, Armada Music, Universal, EBGB’s

Powiązania

theaudience, Spiller, Freemasons, Junior Caldera, Armin van Buuren

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Sophie Ellis-Bextor (ur. 10 kwietnia 1979 w Londynie[1]) – brytyjska piosenkarka, tworząca muzykę łączącą brzmenia pop, dance, disco i elektronicznych dźwięków z lat 80. Do jej największych przebojów należą solowe piosenki „Murder on the Dancefloor”, „Get Over You” i „Mixed Up World”, a także „Groovejet (If This Ain’t Love)” nagrana z DJ-em Spillerem i „Heartbreak (Make Me a Dancer)” z grupą Freemasons.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w dzielnicy Hounslow w zachodnim Londynie. Jest córką Janet Ellis, aktorki i prezenterki programu Blue Peter (w którym Sophie wystąpiła w wieku sześciu lat) oraz Robina Bextora, nagradzanego reżysera filmowego[2]. Kiedy miała cztery lata, jej rodzice się rozwiedli. Ma trzy siostry i dwóch braci.

W 1996 została wokalistką zespołu theaudience, z którym wylansowała przeboje: „I Know Enough (I Don’t Get Enough)” i „A Pessimist Is Never Disappointed”, które w 1998 trafiły na brytyjską listę przebojów[3]. Zaśpiewała w piosence „Black Holes for the Young” zespołu Manic Street Preachers. Czytelnicy magazynu Melody Maker uznali ją w tamtym czasie za „najseksowniejszą piosenkarkę rocka”[4]. Zespół wydał tylko jedną płytę, zatytułowaną po prostu theaudience, i rozpadł się w 1999.

W 2000 rozpoczęła współpracę z włoskim DJ-em Spillerem, nagrywając partie wokalne do jego piosenki „Groovejet (If This Ain’t Love)”, która dotarła na szczyt brytyjskiego zestawienia UK Singles Chart i do wysokich miejsc na wielu europejskich listach. W 2001 wydała swój pierwszy solowy singiel, cover piosenki Cher „Take Me Home”, z którym była wysoko notowana w Wielkiej Brytanii i Irlandii. W sierpniu tego samego roku wydała, nakładem wytwórni Polydor, swój debiutancki album pt. Read My Lips. Pod koniec roku wydała singiel „Murder on the Dancefloor”, który w 2002 uplasował się na wysokich miejscach list przebojów, m.in. w top 5 w Wielkiej Brytanii, Irlandii[5], Norwegii, Danii i Australii. Na fali popularności piosenki album Read My Lips dotarł do drugiego miejsca brytyjskiej listy sprzedaży i zyskał status platynowej płyty. Kolejne dwa single, „Get Over You” i „Music Gets the Best of Me”, również cieszyły się powodzeniem na listach przebojów w Europie i Australii. Od 2002 przez kolejne trzy lata była nominowana do Brit Award dla najlepszej brytyjskiej artystki solowej[6][7][8].

Ellis-Bextor (2005)

W październiku 2003 wydała album pt. Shoot from the Hip, który nie powtórzył sukcesu komercyjnego debiutu. Płytę promowała singlami: „Mixed Up World” i „I Won’t Change You”, które uplasowały się w top 10 listy przebojów w Wielkiej Brytanii, lecz osiągnęły średni sukces w innych krajach. Niedługo później, po urodzeniu pierwszego dziecka, Sophie zrobiła przerwę w karierze. W 2005 pojawiła się tylko gościnnie pod pseudonimem Mademoiselle E.B. w utworze „Circles (Just My Good Time)” australijskiego duetu Busface. W maju 2007 wydała album pt. Trip the Light Fantastic dzięki wytwórni Fascination Records. Płyta oraz pierwszy singiel, „Catch You”, dotarły do pierwszej dziesiątki listy sprzedaży tylko w Wielkiej Brytanii, a w innych krajach zdobyły już tylko niewielkie zanteresowanie. Kolejne single, „Me and My Imagination” i „Today the Sun’s on Us”, przeszły bez echa. Planowana trasa koncertowa promująca album została kilkakrotnie przełożona, a ostatecznie odwołana.

Ellis-Bextor podczas koncertu w Polsce (2011)

W 2009 wydała singiel „Heartbreak (Make Me a Dancer)” z grupą Freemasons, który osiągnął względny sukces w kilku krajach, m.in. 13. miejsce w Wielkiej Brytanii. W 2010 ukazały się dwa duety: „Can’t Fight This Feeling” z Juniorem Calderą, który był przebojem we Francji, oraz trance’owe nagranie „Not Giving Up on Love” z Arminem van Buurenem, które osiągnęło popularność w klubach. W tym samym roku artystka wydała singel „Bittersweet”[9], który dotarł do 25. miejsca na rynku brytyjskim. Wiosną 2011 wydała, nakładem własnej wytwórni EBGB’s we współpracy z koncernem Universal, album pt. Make a Scene[10]. Materiał na płycie był utrzymany w stylistyce dance. Album nie spotkał się jednak z sukcesem, docierając tylko do 33. miejsca w Wielkiej Brytanii, choć cieszył się zainteresowaniem w Rosji. W tym samym roku pojawiła się gościnnie na singlu „Fuck with You” Boba Sinclara, który był hitem w kilku europejskich krajach.

Sophie Ellis-Bextor podczas Leeds Pride (2013)

W listopadzie 2012 wystąpiła na gali charytatywnej w Londynie z premierową balladą „Young Blood”, z którą dotarła na brytyjską listę przebojów. Jesienią 2013 w parze z Brendanem Cole’em zajęła czwarte miejsce w 11. edycji programu rozrywkowego Strictly Come Dancing[11]. W styczniu 2014 wydała niezależnie album pt. Wanderlust, z którym dotarła do czwartego miejsca na UK Albums Chart. Była ona odejściem od tanecznego repertuaru w kierunku indie popu z wpływami kultury Europy Wschodniej. Ellis-Bextor promowała album koncertami głównie na terenie Wielkiej Brytanii, ale także m.in. w Rosji. Jej kolejny album, Familia, został zainspirowany podróżą do Ameryki Łacińskiej, szczególnie Meksyku. Ukazał się we wrześniu 2016 nakładem jej własnej wytwórni EBGB’s, poprzedzony singlem „Come with Us”, i trafił na 12. miejsce brytyjskiej listy albumów. Trasa koncertowa ponownie skupiła się na Wyspach Brytyjskich, jednak objęła też Europę Wschodnią.

W marcu wydała album The Song Diaries, na którym umieściła swoje przeboje w nowych aranżacjach, nagranych przy akompaniamencie orkiestry. Z płytą dotarła do 14. miejsca na UK Albums Chart. W 2020, w trakcie pandemii COVID-19, organizowała koncerty o nazwie Kitchen Disco, które transmitowała na Instagramie prosto z kuchni swojego londyńskiego domu. Latem rozpoczęła też nadawanie podcastu pt. Spinning Plates, w którym z zapraszanymi gośćmi omawiała sprawy związane z pracą i macierzyństwem[12]. W listopadzie wydała składankę pt. Songs from the Kitchen Disco z największymi przebojami oraz coverami, które wykonywała podczas domowych koncertów. Z albumem dotarła do top 10 listy UK Albums Chart i osiągnęła umiarkowany sukces w Irlandii oraz Australii. Pod koniec roku wzięła udział w brytyjskiej wersji programu The Masked Singer[13]. Wydała dwie książki: autobiografię Spinning Plates i kucharską Love. Food. Family. W marcu 2022 wyruszyła w trasę koncertową po Wielkiej Brytanii o nazwie Kitchen Disco Tour[14]. Nagranie z ostatniego występu w London Palladium zostało wydane później na koncertowym albumie Kitchen Disco – Live at the London Palladium. W tym samym roku wydała taneczny singiel „Hypnotized”.

W czerwcu 2023 wydała album studyjny pt. Hana, który stworzyła zainspirowana rodzinną podróżą do Japonii w 2020[15]. Płytę wydała przy współpracy z niezależną wytwórnią Cooking Vinyl. Z albumem dotarła do ósmego miejsca na UK Albums Chart. Na początku 2024 jej piosenka „Murder on the Dancefloor” cieszyła się wznowioną popularnością dzięki użyciu w filmie Saltburn[16].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jej mężem jest Richard Jones, gitarzysta zespołu The Feeling, którego poznała w 2003 i poślubiła we Włoszech w czerwcu 2005[17]. Mają pięciu synów: Sonny’ego (ur. 2004), Kita Valentine’a (ur. 2009), Raya Holidaya (ur. 2012), Jessego (ur. 2015)[18] i Mickeya (ur. 2019)[19].

W 2002 zaangażowała się w akcję propagującą prawa zwierząt organizacji PETA mającą na celu spowodowanie zaprzestania produkcji futer[20][21].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dyskografia Sophie Ellis-Bextor.

Książki

[edytuj | edytuj kod]
  • Spinning Plates: Music, Men, Motherhood and Me (2021)
  • Love. Food. Family: Recipes from the Kitchen Disco (2022)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Sophie Ellis-Bextor | Biography & History. AllMusic. [dostęp 2017-11-26]. (ang.).
  2. ↑ Sophie Ellis Bextor speaks to Variety Club. varietyclub.org.uk, 2002-12-19. [dostęp 2006-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-13)]. (ang.).
  3. ↑ AUDIENCE | full Official Chart History. Official Charts Company. [dostęp 2022-12-03]. (ang.).
  4. ↑ Theaudience. sophie-online.net. [dostęp 2022-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-24)]. (ang.).
  5. ↑ Sophie Ellis Bextor - Murder On The Dancefloor. top40-charts.com. [dostęp 2006-07-05]. (ang.).
  6. ↑ Brits Awards - The Nominees. contactmusic.com, 2002-02-18. [dostęp 2006-07-05]. (ang.).
  7. ↑ The nominees. [w:] The Guardian [on-line]. 2003-01-13. [dostęp 2006-07-05]. (ang.).
  8. ↑ Aneta Janssen: Brit Awards 2004. ukmix.org, 2004. [dostęp 2006-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-24)]. (ang.).
  9. ↑ Pre-order your signed copies of ‘Bittersweet’ now. sophieellisbextor.net, 2010-04-16. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-11)]. (ang.).
  10. ↑ Łukasz Codziennik: Sophie Ellis Bextor powraca. Codzienna Gazeta Muzyczna, 2010-04-18. [dostęp 2010-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-14)]. (pol.).
  11. ↑ Sophie Ellis-Bextor finishes fourth in Strictly final. whatsontv.co.uk, 2013-12-21. [dostęp 2022-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-19)]. (ang.).
  12. ↑ Spinning Plates with Sophie Ellis-Bextor on Apple Podcasts. apple.com. [dostęp 2022-12-04]. (ang.).
  13. ↑ Sabrina Barr: Who went home on The Masked Singer UK?: First contestant revealed as Alien leaves the competition. metro.co.uk, 2020-12-26. [dostęp 2022-12-04]. (ang.).
  14. ↑ NEWS: Sophie Ellis-Bextor announces Kitchen Disco Tour. godisinthetvzine.co.uk, 2022-01-19. [dostęp 2022-12-04]. (ang.).
  15. ↑ Sophie Ellis-Bextor Releases New Album ‘HANA’ & Focus Track ‘Hearing In Colour’. abbeyroad.com, 2023-06-02. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
  16. ↑ Saltburn sends Murder on the Dancefloor back into top 10. bbc.co.uk, 2024-01-05. [dostęp 2024-03-01]. (ang.).
  17. ↑ Sophie Ellis-Bextor weds guitarist Jones. rte.ie, 2005-07-22. [dostęp 2022-12-04]. (ang.).
  18. ↑ Sophie Ellis Bextor gives birth to fourth child. [w:] Hello! [on-line]. 2015-10-31. [dostęp 2022-12-04]. (ang.).
  19. ↑ Emma Kelly: As Sophie Ellis-Bextor welcomes fifth son, a look inside her ‘quirky’ family with Richard Jones. metro.co.uk, 2019-01-08. [dostęp 2022-12-04]. (ang.).
  20. ↑ ‘Read My Lips’ Sensation Says, ‘Don’t Wear Fur!'. furisdead.com. [dostęp 2006-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-01)]. (ang.).
  21. ↑ Dan Howe: Sophie Ellis-Bextor: ‘Here’s the Rest of Your Fur Coat’. peta.org.uk, 2014-09-24. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Sophie Ellis-Bextor
Albumy
Single
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sophie_Ellis-Bextor&oldid=74473247”