Przejdź do zawartości

Shih tzu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Shih tzu edytowana 12:00, 19 paź 2024 przez Openbk (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Shih tzu
Ilustracja
Shih tzu
Inne nazwy

Shi tsu Shi-Tzu Szi-cu
Chrysanthemum Dog

Kraj patronacki

Wielka Brytania

Kraj pochodzenia

Tybet

Wymiary
Wysokość

23–27 cm

Masa

4,5–9 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa IX, Sekcja 5,
nr wzorca 208

AKC

Toy

ANKC

Grupa 7 (Non-Sporting)

CKC

Grupa 6 – Non-Sporting

KC(UK)

Utility

NZKC

Non-sporting

Wzorce rasy

Shih tzu – jedna z ras psa, należąca do grupy psów do towarzystwa[1], zaklasyfikowana do sekcji psów tybetańskich. Typ jamnikowaty[2]. Nie podlega próbom pracy[3].

Rys historyczny

[edytuj | edytuj kod]

Istniały teorie, według których shih tzu powstał ze skrzyżowania pekińczyka z lhasa apso, jednakże analizy DNA wskazują, że shih tzu jest znacznie starszą rasą. Nazwa „shih tzu” pochodzi z języka chińskiego i oznacza dosłownie „lwi pies” (chin. upr. 狮子狗, chin. trad. 獅子狗, pinyin shīzi gǒu)[4].

Do Europy (Wielka Brytania) trafił jako podarunek w latach trzydziestych XX wieku.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]
Szczenię rasy shih tzu

Szata i umaszczenie

[edytuj | edytuj kod]

Włos u shih tzu jest długi, miękki i po wyczesaniu łatwy do usunięcia. Występuje w różnych kolorach: włączając biały, beżowy, tricolor i – czasem – czarny.

Głowa

[edytuj | edytuj kod]

Wyrazista, okrągła i szeroka, z bardzo mocno zaznaczonym stopem. Pokryta obfitym włosem, który na kufie rośnie w górę, dzięki czemu głowa ma przypominać chryzantemę. Kufa płaska, graniasta, krótka, bez zmarszczek. Zgryz cęgowy lub lekki przodozgryz[5].

Duże, ciemne i okrągłe, ale nie wyłupiaste, rozstawione szeroko. Jaśniejszy odcień jest dopuszczalny u psów maści wątrobianej lub ze znaczeniami tej barwy[6].

Czarny lub ciemny wątrobiany, lekko zadarty lub prosty, o szeroko rozwartych nozdrzach. Grzbiet nosa powinien znajdować się na linii dolnej powieki lub nieco niżej, nos nie może być skierowany w dół[7].

Długie, wiszące, porośnięte bardzo obfitym włosem, osadzone szeroko po bokach głowy[6].

Proporcjonalnie długa, wygięta w delikatny łuk, noszona wysoko[8].

Porośnięty długim, gęstym włosem, osadzony i noszony wysoko[6].

Odpowiednia waga dorosłego Shih tzu według wzorca FCI kształtuje się w przedziale od 4,5 do 7,5 kg.

Zachowanie i charakter

[edytuj | edytuj kod]

Shih tzu jest psem niezależnym, towarzyskim i wesołym. Nie przejawia skłonności do włóczęgostwa. Nadaje się do hodowania w rodzinie z dziećmi, toleruje inne zwierzęta domowe, a jego charakter przeważnie dostosowuje się do trybu życia rodziny. Lubi spacery i zabawy ruchowe z udziałem innych domowników. Shih tzu jest rasą, która lubi spać, więc jest mało prawdopodobne, że będzie niszczył rzeczy z powodu nudy gdy zostanie sam, jednak jak każdy pies lubi mieć bliski kontakt z właścicielem[9].

Zdrowie i pielęgnacja

[edytuj | edytuj kod]

Pielęgnacja włosa jest wymagana. Aby uniknąć jej skołtunienia, musi być czesana codziennie. Oczy i uszy wymagają starannej pielęgnacji, czasami nawet z użyciem medykamentów. Może być także wymagane codzienne przemywanie oczu specjalistycznymi środkami dla psów. Przeciętna długość życia psów rasy shih tzu to ok. 10–20 lat.

Choroby, na które jest podatna rasa shih tzu

[edytuj | edytuj kod]
  • Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy – w przebiegu tej choroby dochodzi do zniszczenia gruczołu tarczowego (tarczycy) przez autoprzeciwciała, wytwarzane w organizmie zwierzęcia. Objawy to wypadanie włosa, sucha, łuskowata skóra i utrata wagi. Choroba ta uwarunkowana jest genetycznie.
  • Entropium – jest to podwinięcie brzegu powiek, powodujące drażnienie przez rzęsy gałki ocznej. Zazwyczaj jest to cecha wrodzona i wymaga interwencji chirurgicznej.
  • Wypadanie gałki ocznej – z uwagi na budowę czaszki i bardzo płytkie oczodoły, w przypadku uderzenia lub nagłego zatrzymania się zwierzęcia, gałka oczna może wypaść. Tego typu zdarzenie wymaga bezzwłocznej pomocy lekarskiej.
  • Niedoczynność nadnerczy – objawy to osowiałość, osłabienie, suchość i wypadanie sierści, z czasem dochodzi do odwodnienia organizmu i upośledzenia czynności nerek.
  • Niedrożność kanalika łzowego – skutkiem tego schorzenia jest bezustanne wyciekanie łez z oczu, powodujące zacieki.
  • Choroby serca – niedorozwój zastawki trójdzielnej. Objawami są: apatia, brak apetytu i utrata wagi, ponadto szmery w sercu. Prowadzi do śmierci z wyniszczenia i osłabienia.
  • Niewydolność nerek – choroba specyficzna dla shih tzu. Spowodowana jest niedostatecznym rozwojem tkanki miąższowej nerek. Objawy występujące już u szczeniąt to nadmierne picie i częste oddawanie moczu. Rokowanie jest niepomyślne, choroba często prowadzi do śmierci.
  • Udar cieplny – zagraża wszystkim psom o krótkich pyskach.
  • Zwężenie nozdrzy – jest to uwarunkowana genetycznie, wrodzona wada u shih tzu. W cięższych przypadkach widoczna już po urodzeniu i połączona z deformacją nosa. Szczeniak nie jest w stanie oddychać przez nos, nie ssie i ciągle piszczy. Istnieje konieczność karmienia go sondą i trzymania w cieple, w ciągu mniej więcej dwóch tygodni zagrożenie dla życia mija, a nos wraca do prawie prawidłowego kształtu po kilku miesiącach. Pies ma jednak stałe trudności z oddychaniem.
  • Zespół Cushinga – połączenie niektórych objawów powyższych chorób.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 181.
  2. Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 174.
  3. Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 346.
  4. Shih Tzu, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2010-12-12] (ang.).
  5. Izabela Przeczek, Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania, s. 407.
  6. a b c Izabela Przeczek: Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania.
  7. Izabela Przeczek, Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania, s. 406.
  8. Izabela Przeczek, Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania, s. 406.
  9. SHIH TZU – cena, charakter, szczeniaki – Rasy psów – Psy.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2019-04-11] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1998. ISBN 83-7073-122-8.
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Izabela Przeczek: Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania. Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2016. ISBN 978-83-8059-273-5.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09354-7.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]