Kościół św. Elżbiety Węgierskiej w Trybszu

Kościół św. Elżbiety Węgierskiej
	nr rej. B.S. 11-N-9-1936(A-1088/M) z 02.06.1936
	nieczynny kultowo
	; Elewacja frontowa
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Trybsz
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Elżbiety Węgierskiej w Trybszu
Wezwanie	św. Elżbiety Węgierskiej
Historia
Data zakończenia budowy	1567
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
	Położenie na mapie Polski Trybsz, kościół drewniany
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Trybsz, kościół drewniany
	Położenie na mapie powiatu nowotarskiego Trybsz, kościół drewniany
	Położenie na mapie gminy Łapsze Niżne Trybsz, kościół drewniany
	49°24′30,0″N 20°08′18,7″E/49,408333 20,138528
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 20 paź 2024, była oparta na tej wersji.

Kościół św. Elżbiety Węgierskiej w Trybszu – drewniany rzymskokatolicki kościół pw. św. Elżbiety Węgierskiej, zbudowany w 1567, znajdujący się w miejscowości Trybsz.

Obiekt znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego.

Historia

Kościół wybudowany w 1567 z drzewa modrzewiowego bez użycia gwoździ. Odnowiony i nowo wyposażony w pierwszej połowie XVII w. Wtedy wykonano między innymi malowidła ścienne przez nieznanego autora w 1647^[2]. Świątynia przestała pełnić funkcje sakralne na początku XX w., kiedy wybudowano obok nowy murowany kościół. Zaczęła popadać w ruinę. W czasie prac remontowych w 1924 rozebrano izbicową wieżę i zakrystię^[3]. Następne remonty przeprowadzono w 1936, 1972 (konserwacja architektury) i 1976 (konserwacja polichromii)^[2].

Elewacja południowa
Drzwi główne
Widok od strony prezbiterium

Architektura i wyposażenie

Świątynia to niewielka budowla konstrukcji zrębowej, orientowana, dwudzielna. Składa się z wydłużonego zamkniętego trójbocznie prezbiterium i szerszej nawy, do której od południa przylega niewielka kruchta. Rzadkością są pochyłe gontowe ściany prezbiterium, które miały chronić przed zawaleniem. Całość pokryta wielospadowym dachem gontowym z wieżyczka na sygnaturkę^[3]^[4].

Wnętrze nakryte stropem płaskim, a w nawie zakrzywienia. Ściany i strop zdobi cenna późnobarokowa polichromia przedstawiająca sceny z życia Jezusa, Matki Bożej i świętych. Na stropie przedstawienie Sądu Ostatecznego, a w jego tle najstarsza w Polsce panorama Tatr^[4]. Dawne wyposażenie przeniesiono do nowego kościoła; między innymi fragmenty tryptyku z około 1530 oraz barokowe ołtarze. Pozostała mensa ołtarzowa z drewnianym tabernakulum oraz rokokowa ambona z XVIII w.^[3].

Przypisy

↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. [dostęp 2018-12-29].
↑ ^a ^b Ryszard Brykowski, Marcin Kornecki: Drewniane kościoły w Małopolsce Wschodniej. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich. Wydawnictwo, Wrocław 1984, s. 94. ISBN 8304-00909-9.
↑ ^a ^b ^c Praca zbiorowa: Szlak Architektury Drewnianej Małopolska. Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, Kraków 2010, s. 303, 304. ISBN 978-83-60538-61-6.
↑ ^a ^b Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacie. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 94. ISBN 83-85557-88-1.

[Zabytek-1] Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie. [dostęp 2018-12-29].

[Brykowski-2] Ryszard Brykowski, Marcin Kornecki: Drewniane kościoły w Małopolsce Wschodniej. Zakład Narodowy imienia Ossolińskich. Wydawnictwo, Wrocław 1984, s. 94. ISBN 8304-00909-9.

[szlak-3] Praca zbiorowa: Szlak Architektury Drewnianej Małopolska. Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, Kraków 2010, s. 303, 304. ISBN 978-83-60538-61-6.

[KD-4] Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda: Kościoły drewniane Karpat i Podkarpacie. Wydawnictwo Rewasz, Pruszków 2001, s. 94. ISBN 83-85557-88-1.

[1]

[2]

[3]

[4]