Ajoen

Ajoen
	cis-ajoen
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	1-(prop-2-enylodisulfanylo)-3-prop-2-enylosulfinyloprop-1-en
	Inne nazwy i oznaczenia
	4,5,9-tritiododeka-1,6,11-trieno-9-tlenek
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C9H14OS3
Masa molowa	234,40 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	92285-01-3
PubChem	5386591
SMILES
	C=CCSSC=CCS(=O)CC=C
InChI
	InChI=1S/C9H14OS3/c1-3-6-11-12-7-5-9-13(10)8-4-2/h3-5,7H,1-2,6,8-9H2/b7-5+
	InChIKey
	IXELFRRANAOWSF-FNORWQNLSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Ten artykuł od 2011-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ajoen (4,5,9-tritiododeka-1,6,11-trieno-9-tlenek) – organiczny związek chemiczny występujący w czosnku. Stanowi bezwonny produkt rozpadu alliiny. Jest zaliczany do substancji przeciwrakowych. Stosowany jest jako środek bakteriostatyczny. Swoją sławę zawdzięcza antykrzepliwym, antybiotycznym właściwościom oraz zdolności do obniżania poziomu cholesterolu. Jest silnym inhibitorem agregacji płytek krwi, ponadto wzmaga podobne działanie prostacykliny, forskoliny i innych substancji antyagregacyjnych. Hamuje syntezę tromboksanu A₂ poprzez wpływ na cyklooksygenazę^[1]. Poza tym, indukuje apoptozę i zatrzymuje proliferację leukemicznych komórek nowotworowych.

Zobacz też

Przypisy

↑ Stanisław Kohlmünzer: Farmakognozja: podręcznik dla studentów farmacji. Wyd. V unowocześnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 669. ISBN 83-200-2846-9.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Gnozja-1] Stanisław Kohlmünzer: Farmakognozja: podręcznik dla studentów farmacji. Wyd. V unowocześnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 669. ISBN 83-200-2846-9.

[1]