Granat RGD-33
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Przeznaczenie | |
| Lata produkcji |
1933–1942 |
| Dane techniczne | |
| Długość |
191 mm |
| Średnica |
52 mm (z koszulką) |
| Masa |
771 g (z koszulką odłamkowa) |
| Materiał wybuchowy |
trotyl, 80 g |
| Typ zapalnika |
czasowy, 3,5-4 s |
| Zasięg rzutu |
35-40 m |
| Promień rażenia |
10 m |
RGD-33 – radziecki granat ręczny skonstruowany w okresie międzywojennym. Produkowany do 1940. Konstrukcja skomplikowana i droga w produkcji. Po 1942 wypierana przez RG-42, ale używana jeszcze w okresie wojny wietnamskiej. Główne zapasy granatów RGD-33 zużyły się w początkowym okresie wojny niemiecko-sowieckiej, jednak pewna ich liczba pozostała na uzbrojeniu wojsk na Dalekim Wschodzie, a następnie wykorzystano je latem 1945 podczas wojny z Japonią[1]. Posiada mechaniczny zapalnik wewnątrz trzonka. Zapalnik pirotechniczny (spłonka zapalająca, opóźniacz, spłonka detonująca) wkładany był w głowicę od góry po odsunięciu klapki zamykającej. Odbezpieczany poprzez przesunięcie zatrzasku bezpiecznika, odciągnięcie i puszczenie trzonka, w którym iglica na sprężynie odpalała spłonkę zapalnika wkładanego od góry w głowicę.
Przypisy
- ↑ Кашевский В. А, Ручная наступательно-оборонительная граната РГД-33 // Пехотное оружие Второй мировой войны., 2004.
Linki zewnętrzne
- inert-ord.net. [dostęp 2010-12-01].