Przejdź do zawartości

Wincenty Tomaszewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast funkcji strony do druku użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.

Wincenty Tomaszewski (ur. 5 kwietnia 1912 w Harbinie, zm. 21 stycznia 1985) – podporucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w Harbinie w Mandżurii[1][2]. Pracował jako kierowca w Polskim Konsulacie w Harbinie[3]. Po wybuchu II wojny światowej, na pokładzie francuskiego statku „Félix Roussel”, razem z 13 ochotnikami do armii polskiej, wypłynął 8 maja 1940 z Szanghaju i dotarł do Port Saidu. W Bejrucie otrzymał przydział do Brygady Strzelców Karpackich pod dowództwem gen. Stanisława Kopańskiego, stacjonującej w miejscowości Homs w Syrii, do której zgłosił się 17 czerwca 1940. Został skierowany do oddziału sanitarnego. W szeregach Brygady, w sierpniu 1941 brał udział w walkach obronnych w Tobruku, następnie uczestniczył w bitwie pod Gazalą. Po zakończeniu walk, w kwietniu 1942 został skierowany do Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Amiriya[4] (Palestyna), po skończeniu której otrzymał przydział do Pułku Ułanów Karpackich, z którym (w ramach 2. Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa) przeszedł kampanię włoską, m.in. walczył w bitwie o Monte Cassino[1] (w której dowodził plutonem w ostatecznym szturmie[5]), oraz był dowódcą pocztu sztandarowego Pułku aż do chwili złożenia go w Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie[1].

Po wojnie osiedlił się w Grimsby, w Wielkiej Brytanii. Powrócił do swojego wyuczonego zawodu i podjął się pracy mechanika samochodowego, a z czasem stał się właścicielem dużego miejscowego warsztatu[5].

Był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Jadwiga (1915–2000)[6], z którą miał córkę Annę Janik[3][7]. W 1954, w Anglii ożenił się z Audrey Stevenson (zm. 2009).

Zmarł 21 stycznia 1985, pochowany na cmentarzu Grimsby - Scartho Road[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d Mariusz Borysiewicz, Z Dalekiego Wschodu na Bliski Wschód, do Afryki Północnej i Europy Polacy z Mandżurii w szeregach Wojska Polskiego w latach 1939–1945 (część 2) [online], irjp.gov.pl [dostęp 2023-11-29].
  2. ↑ a b c d e f g h i j John Taylor's Auctions w Louth w Lincolnshire - aukcja przedmiotów należących do Wincentego Tomaszewskiego, oficera ułanów karpackich [dostęp 2023-11-29].
  3. ↑ a b Harbin mała ojczyzna, moja miłość, Babcia Jadwiga Tomaszewska i rodzina w Harbinie – Narodowa GA.PA [online] [dostęp 2023-11-29] (pol.).
  4. ↑ Szlak bojowy - stowarzyszenieuk.pl [online], www.stowarzyszenieuk.pl [dostęp 2023-11-29].
  5. ↑ a b Karol Borawski, Cała Anglia mówi o Polaku. Pamiątki sprzedały się w 140 sekund [online], wiadomosci.wp.pl, 30 października 2022 [dostęp 2023-11-29] (pol.).
  6. ↑ Cmentarze komunalne w Elblągu - wyszukiwarka osób pochowanych [online], elblag.artlookgallery.com [dostęp 2023-11-29].
  7. ↑ Wincenty TOMASZEWSKI [online], funeral-notices.co.uk [dostęp 2023-11-29] (ang.).
  8. ↑ Kawalerowie Orderu Virtuti Militari [online], www.stankiewicze.com [dostęp 2017-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2008-05-06].
  9. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 16, Nr 3 z 31 grudnia 1984. 
  10. ↑ E. Kajdański, Wspomnienia z mojej Atlantydy, Kraków: Wydawnictwo Literackie 2013.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wincenty_Tomaszewski&oldid=72048794”