Francesco Sfondrati

Francesco Sfondrati
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	26 października 1493 ; Cremona
Data i miejsce śmierci	31 lipca 1550 ; Cremona
	Arcybiskup Amalfi
Okres sprawowania	1544–1547
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	19 grudnia 1544; Paweł III
Kościół tytularny	SS. Nereo e Achilleo; S. Anastasiae
	Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Sfondrati (ur. 26 października 1493 w Cremonie, zm. 31 lipca 1550 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Był synem patrycjusza Giovanniego Battista Sfrondatiego i Margherity Homodeo^[1]. Sam został patrycjuszem i senatorem w Mediolanie^[1]. Studiował łacinę i grekę na Uniwersytecie w Pawii; uzyskał także doktorat z prawa^[1]. Od 1518 roku wykładał prawo na kilku uniwersytetach i został doradcą prawnym Karola III Dobrego, Franciszka II Sforzy i cesarza rzymskiego Karola V^[1]. W Pawii pełnił także funkcję podesty^[1]. Wkrótce potem poznał swoją przyszłą żonę, Annę Visconti, z którą miał siedmioro dzieci, a najstarszy syn, Niccolò został w przyszłości wybrany papieżem^[1].

Po śmierci żony (20 listopada 1538) wstąpił do stanu duchownego i niebawem został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej^[1]. 12 października 1543 został wybrany biskupem Sarno^[2]. Rok później, 27 października 1544 został arcybiskupem Amalfi^[2]. W międzyczasie pełnił rolę nadzwyczajnego nuncjusza, negocjującego pokój pomiędzy cesarzem Ferdynandem I, a królem Francji Franciszkiem I^[1]. 19 grudnia 1544 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał diakonię SS. Nereo e Achilleo^[2]. Pełnił potem kilka misji legata^[1] i 23 marca 1547 został arcybiskupem (tytuł własny) Capaccio^[2]. 9 listopada 1549 został arcybiskupem Cremony (tytuł własny) i pozostał nim do śmierci^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Sfondrati, Francesco. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-08-24]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Francesco Cardinal Sfondrati. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-24]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Sfondrati, Francesco. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-08-24]. (ang.).

[hierarchy-2] Francesco Cardinal Sfondrati. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-08-24]. (ang.).

[1]

[2]

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)