Przejdź do zawartości

Mech (zespół muzyczny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mech
Ilustracja
Mech podczas koncertu w klubie Fonobar (2013)
Inne nazwy

WHB United

Rok założenia

1977

Pochodzenie

Warszawa  Polska

Gatunek

hard rock, heavy metal[1], rock symfoniczny, rock progresywny, rock

Aktywność

1974-1986, od 2004

Wydawnictwo

Pronit, Polton, Agencja Artystyczna MTJ, Metal Mind Productions, GAD Records

Powiązania

Armagedon

Współpracownicy
Filip Holszański, Tomasz Stańko, Tomasz Szukalski
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Mech – polski zespół muzyczny, wykonujący obecnie muzykę z pogranicza hard rocka i heavy metalu[1].

Historia zespołu

[edytuj | edytuj kod]
Maciej Januszko

Oficjalnie Mech (pierwotnie jako Zjednoczone Siły Natury „Mech”) powstał w 1977 roku w Warszawie z inicjatywy Macieja Januszki i Roberta Milewskiego, którzy poznali się na początku lat 70., będąc uczniami VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie[2]. Lecz tak naprawdę początki działalności zespołu sięgają roku 1974 i wówczas do grona założycieli Mechu należałoby dodać kolejnego ucznia LO im. T. Reytana – Janusza Łakomca, który wraz z Januszką (w tym czasie obydwaj byli już studentami) dał mu początek, a do których we wrześniu 1974 r. dołączył Milewski[2]. Do 1977 roku zespół Mech, początkowo używający nazwy WHB United – związany był z klubem Politechniki Warszawskiej – „Mechanik” (od którego wziął swoją nazwę), w latach 1977–1979 – z klubem Hybrydy, a od 1979 – z klubem Riviera-Remont[2]. W listopadzie 1975 roku grupa wzięła udział w Mokotowskiej Młodzieżowej Jesieni Muzycznej, gdzie zdobyła główną nagrodę i wystąpiła podczas rozdania nagród w warszawskim Teatrze Rozmaitości[2]. Początkowo zespół działał w składzie: Maciej Januszko – śpiew, gitara; Robert Milewski vel Millord – śpiew, instrumenty klawiszowe; Janusz Łakomiec – gitara; Krzysztof Fijałkowski – gitara basowa; Adam Lewandowski – perkusja (później m.in. Air Condition)[2].

Debiut Mechu na dużej scenie miał miejsce w 1979 roku, podczas Pop Session w Sopocie i zakończył się sukcesem[2]. Był to przełom, dzięki któremu kwintet zaistniał w świadomości słuchaczy, jak również organizatorów imprez muzycznych[2]. Od tego momentu formacja regularnie koncertowała na najważniejszych imprezach rockowych w kraju, takich jak m.in.: Rock w Roku Dziecka (1979)[3], Międzynarodowa Wiosna Estradowa w Poznaniu (1980), Festiwal Muzyki Młodej Generacji w Jarocinie (1980), kolejna edycja festiwalu Pop Session (1980)[2], czy Rock na Wyspie we Wrocławiu (1981)[3]. W sierpniu 1980 roku z nową sekcją rytmiczną, którą tworzyli: Andrzej Nowicki – gitara basowa (w zespole 1979-04.1981; później Perfect) i Janusz Domański – perkusja (w zespole 07.1979-02.1981; później ZOO[4]), zespół zarejestrował swojego pierwszego singla dla Tonpressu na którym znalazły się kompozycje Ogród snów i Romantic Blues, a także sesję nagraniową w Programie III P. R., w wyniku której powstał ok. 40-minutowy materiał[2], który został wydany na płycie dopiero w 2016 roku – nakładem wytwórni GAD Records[2][5]. Mech grał wówczas muzykę, którą można sklasyfikować jako rock symfoniczny, zaś sztandarowym utworem formacji w tym okresie była kompozycja pt. Atlantis Suite[2]. W pierwszych dniach stycznia następnego roku został nagrany drugi singiel formacji, zawierający utwory Królewski Poker / TV Super Star (Tonpress, 1981)[2].

Również w styczniu 1981 roku, muzycy z gościnnym udziałem czołowego polskiego trębacza jazzowego Tomasza Stańki, zrealizowali program telewizyjny pt. Atlantis Suite, gdzie zaprezentowali utwory: Atlantis Suite, Romantic Blues, Przemiana materii i TV Super Star[2]. W lutym 1981 r. w Teatrze Małym w Warszawie z ponownym udziałem Stańki, zespół zaprezentował spektakl pt. Podróże Guliwera, gdzie jako pierwszy krajowy wykonawca wykorzystał w nim lasery i kompletną kwadrofoniczną aparaturę nagłaśniającą[2]. Widowisko sfilmowano i wyemitowano w Telewizji Polskiej[2]. Od lutego 1981 roku w skład grupy wchodzili: Januszko (od tego momentu zaczął grać na basie)[5], Łakomiec, Milewski i Andrzej Dylewski – perkusja, instrumenty perkusyjne[2]. W tym składzie Mech nagrał premierowe kompozycje na swój trzeci singiel Kaskader / Tir (PolJazz, 1982)[6], a także dwa longplaye: Bluffmania (Pronit; nagrano: czerwiec-lipiec 1982) i Tasmania (Polton; nagrano: grudzień 1982-styczeń 1983) – obydwa ukazały się w roku 1983[2].

W lutym 1982 roku Mech wystąpił razem z Kombi i Exodusem na prestiżowym koncercie w Sali Kongresowej[2]. Czasy oraz sytuacja w kraju zmieniały się – stan wojenny i boom rockowy w Polsce, wymusiły zmianę stylu formacji, która odeszła od grania rocka progresywnego, podążając teraz w kierunku cięższej i łatwiejszej w odbiorze muzyki rockowej[2]. Skrócono także nazwę zespołu do jednego, podstawowego wyrażenia „Mech”[2]. Z nowym materiałem, w efektownej oprawie świetlnej i pirotechnicznej, zespół zaprezentował się jako gwiazda na festiwalu jarocińskim w roku 1983[2]. W 1984 roku zaś, pojawił się w filmie Pawła Karpińskiego pt. To tylko rock, wykonując utwór Brudna muzyka[2]. Mech nadal sporo koncertował – jednym ze stałych miejsc jego występów był Berlin Zachodni[2]. W tym samym roku odszedł jeden z liderów grupy – Robert Milewski, zaś do Januszki i Łakomca dołączyli – gitarzysta Marcin „Samba” Otrębski i perkusista Wiesław Gola[2]. W 1985 roku Mech przekazał do prezentacji radiowej utwór pt. Samosierra, który miał być zapowiedzią nowego albumu zatytułowanego Mechmania[2].

Zespół zawiesił działalność w 1986 roku[2], przekształcając się w grupę akompaniującą Jackowi Skubikowskiemu[7]. W tym charakterze wziął udział w kolejnych nagraniach studyjnych, telewizyjnych i koncertach artysty[7]. Do swojej nazwy powrócił w roku 2004, kiedy to reaktywował się z inicjatywy Jurka Owsiaka i Janusza „Kosy” Kosińskiego. Zespół wystąpił na festiwalu Przystanek Woodstock, a także nagrał ścieżkę dźwiękową do gry komputerowej Painkiller. W nowym składzie oprócz Macieja Januszki (śpiew), znaleźli się: Piotr „Dziki” Chancewicz – gitary (ex Syndia, Agency, BO-Session, Dogbite); Krzysztof Najman – gitara basowa (ex Closterkeller, Tadeusz Nalepa, John Porter Band, Virgin); Piotr „Posejdon” Pawłowski – perkusja (ex Closterkeller, John Porter Band, Virgin).

Jesienią 2005 ukazała się pierwsza po reaktywacji płyta, na której usłyszeć można kilka starych utworów w nowych aranżacjach oraz nowe, utrzymane w konwencji hard i heavy rocka. Na płycie znalazły się także teledyski do utworów „Painkiller” i „Nie widzieć nic”.

Mech koncertował na największych festiwalach i wydarzeniach kulturalnych w kraju, jak: Przystanek Woodstock, Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Warszawie, Hunterfest, Metal Hammer Festival, oraz u boku takich wykonawców jak Korn, Black Label Society, Soulfly czy Heaven and Hell. 5 listopada 2008 grupa wystąpiła u boku grupy Uriah Heep[8]. 10 sierpnia 2011 zespół m.in. wraz z Judas Priest wziął udział w kolejnym Metal Hammer Festival.

W latach 2012–2014 grupa wydała kolejno trzy albumy: ZWO (album studyjny z premierowymi kompozycjami i nową wersją utworu „Popłoch”)[9][10], Mechmania (album koncertowy DVD)[11] i kompilację X podsumowującą 10 lat działalności zespołu po reaktywacji. Na albumie kompilacyjnym znalazł się również nowy utwór pt. „To on, to on, to on”[12][13].

W 2016 ukazała się płyta z archiwalnymi nagraniami z pierwszego okresu działalności grupy pt. Zjednoczone Siły Natury Mech[5][14].

W 2019 miała miejsce premiera reedycji drugiej płyty zespołu – Tasmania. Płyta po raz pierwszy ukazała się na nośniku CD i została wzbogacona o utwór „Samosierra” (nagrany w 1984 roku) i kilka na nowo zmiksowanych piosenek z podstawowej wersji albumu[15].

Choć zespół nigdy nie ogłosił zawieszenia ani zakończenia swojej działalności, obecnie nie koncertuje, ani nie wydaje nowych albumów.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
Piotr „Dziki” Chancewicz

Skład zespołu

[edytuj | edytuj kod]

Byli członkowie

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Tomasz „Sooloo” Solnica
Paweł „Rekin” Jurkowski
Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
POL
Bluffmania
  • Data: 1983
  • Wydawca: Pronit
 –
Tasmania
  • Data: 1983
  • Wydawca: Polton
 –
Mech
  • Data: 26 września 2005[16]
  • Wydawca: Metal Mind Productions
 –
ZWO
  • Data: 6 lutego 2012[17]
  • Wydawca: Metal Mind Productions
 42[18]
„–” album nie był notowany.
Kompilacje
Tytuł Dane dot. albumu
Portret
  • Data: 1998
  • Wydawca: Karolex
The Best – Królewski poker
  • Data: 14 marca 2005[19]
  • Wydawca: Agencja Artystyczna MTJ
X
  • Data: 1 grudnia 2014
  • Wydawca: Metal Mind Productions
Zjednoczone Siły Natury Mech
  • Data: 26 lutego 2016[14]
  • Wydawca: GAD Records
Single
Tytuł Rok
Ogród Snów / Romantic Blues 1980
Królewski Poker / TV Super Star 1981
Kaskader / Tir 1982
Notowane utwory
Tytuł Rok Pozycja na liście Albumu
LP3
[20]
„Czy to możliwe” 1983 5 Bluffmania
„Tasmania” 30 Tasmania
„Suahili” 16
„Samosierra” 1984 35 –

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Mech (Encyclopaedia Metallum) [online], Encyclopaedia Metallum [dostęp 2018-07-14], Cytat: Genre: Rock (early), Heavy Metal (later) (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z Janusz Groth, Robert Milewski: Biografia grupy Mech. mlwz.pl, 2008-02-14. [dostęp 2021-12-29]. (pol.).
  3. ↑ a b Ryszard Wolański: Mech. bibliotekapiosenki.pl, 2019-07-23. [dostęp 2022-01-06]. (pol.).
  4. ↑ Grupa ZOO. nostalgia.pl. [dostęp 2021-12-29]. (pol.).
  5. ↑ a b c „Zjednoczone siły natury” – brakujące ogniwo w dyskografii zespołu Mech. polskieradio.pl. [dostęp 2016-04-09]. (pol.).
  6. ↑ Jacek Żyliński: Mech – Kaskader. kppg.waw.pl. [dostęp 2021-12-31]. (pol.).
  7. ↑ a b Wywiad-rzeka z Maciejem Januszką, frontmanem legendarnego Mech [online], Death Magnetic, 10 czerwca 2012 [dostęp 2021-03-04] (pol.).
  8. ↑ Mech supportem Uriah Heep. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-02-17]. (pol.).
  9. ↑ Mech – ZWO [online], magazyngitarzysta.pl [dostęp 2021-03-04] (pol.).
  10. ↑ l, recenzja: Mech „ZWO” – rockmetal.pl [online], rockmetal.pl [dostęp 2021-03-04].
  11. ↑ Mech – Mechmania [online], magazyngitarzysta.pl [dostęp 2021-03-04] (pol.).
  12. ↑ Mech „X” [online], TopGuitar.pl, 2 lutego 2015 [dostęp 2021-03-04] (pol.).
  13. ↑ Mech – X [online], magazyngitarzysta.pl [dostęp 2021-03-04] (pol.).
  14. ↑ a b Zjednoczone Siły Natury Mech. gadrecords.pl. [dostęp 2016-04-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-06)]. (pol.).
  15. ↑ Mech – Tasmania (CD) [online] [dostęp 2021-03-04] (pol.).
  16. ↑ Mech – „Mech”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-02-17]. (pol.).
  17. ↑ MECH – „ZWO”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-02-17]. (pol.).
  18. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 06.02.2012 – 12.02.2012. olis.onyx.pl. [dostęp 2012-02-17]. (pol.).
  19. ↑ Mech – „The Best of”. muzyka.onet.pl. [dostęp 2012-02-17]. (pol.).
  20. ↑ Mech – Lista Przebojów Programu Trzeciego. lp3.pl. [dostęp 2012-02-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mech_(zespół_muzyczny)&oldid=71963886”