Post-pank
Post-pank (engl. Post-punk) je muzički pravac koji se razvio iz panka kasnih 1970-ih, kao odgovor na pank rok eksploziju iz sredine iste decenije.
Koreni post-panka su u panku, ali muzika je za razliku od panka više introvertna, kompleksna i eksperimentalna[1]. Post-pank je postavio temelj alternativnoj rok muzici, proširivši granice pank i andergraund muzike uz pomoć elemenata kraut-roka (upotreba sintisajzera i obuhvatnog ponavljanja), daba (pogotovo bas gitare), američkog fanka pa čak i disko muzike, koje tradicionalni pank nikada ne bi dopustio.
1980-ih post-pank je zauzeo jako mesto na indi sceni i iz njega su se razvili gotik rok, industrijalni rok, alternativni rok i psihobili.
Sam termin „post-pank“ je ušao u upotrebu ranih 1980-ih. Britanski kritičar Grejl Markus je u julu 1980. godine korstio izraz da bi opisao muziku bendova kao što su Gang of Four, The Raincoats i Essential Logic[2].
Klasični post-pank sastavi
The Sound, Section 25, Sad Lovers and Giants, The Chameleons, Orange Juice, The Psychedelic Furs, Devo, The Birthday Party, The Fall, Siouxsie and the Banshees, Lords of the New Church, Joy Division, New Order, Killing Joke, Echo & the Bunnymen, The Cure, Bauhaus, Magazine, Wire, The Jesus and Mary Chain, Talking Heads, Tubeway Army, Crass, Television.
No vejv
Oko 1977. se u Severnoj Americi razvio No vejv koji se uklopio u post-pank. Karakteristika no vejv bendova jeste da se više usredsređuju na performanse nego na koherentnu strukturu same muzike. No vejv bendovi su na primer Teenage Jesus and the Jerks, Glenn Branca, Rhys Chatham, Mars, James Chance and the Contortions, DNA, Bush Tetras, Theoretical Girls, Swans i Sonic Youth.
Post-pank revajvl
Početkom 21. veka se iz britanskog i američkog indi roka razvio post-pank revajvl, muzički pravac koji ima jasne karakteristike post-panka. Ova modernija vrsta post-panka je komercijalno daleko uspešnija od klasične post-pank muzike, sa bendovima kao što su The Strokes, Interpol, The Rapture, The Rakes, The Libertines, Franz Ferdinand, The Killers, Editors i Stroszek.
Reference
- ^ www.allmusic.com
- ^ Greil Marcus, Ranters and Crowd Pleasers, str. 109