Meryem'in günahsızlığı
Meryem'in günahsız gebeliği, Meryem'in "İlk Günah"'tan azade olarak Dünya'ya gelmiş olduğu şeklindeki Katolik Kilisesi dogmalarından biridir. Hristiyanlık inancına göre bütün insanlar ilk günah ile birlikte doğar ve bu günahtan arınmak için vaftiz edilirler. Ancak İsa'yı doğuran Meryem diğer insanlar gibi değil, ilk günahtan azade olarak doğmuş, bu yüzden de vaftiz edilmesine gerek kalmamıştır.[1] Bu inanç, Katolik Meryemolojisi'nin dört ana dogmasından biridir. Diğer üç dogma ise Meryem'in ebedî bekâreti, Tanrı'nın annesi olması ve Meryem'in göğe kabulüdür. Meryem'in sık sık saf ve günahsız olduğunu anlatmak için özellikle sanatsal ve kültürel bağlamda Latincede immaculata denilir.[2]
Meryem'in günahsız gebeliği, Meryem'in ebedî bekâreti veya Meryem'in bakire doğum yapması ile karıştırılmamalıdır. Meryem'in günahsızlığı daha doğarken ilk günah ile birlikte doğmadığına ilişkin tamamen ayrı bir konudur ve Meryem'in annesi Azize Anna ile ilişkilidir. Doktrin Geç Antik Çağ'ın sonlarına doğru geniş şekilde yayılmış olmasına karşın Papa IX. Pius tarafından 8 Aralık 1854'te Ineffabilis Deus olarak bilinen bir papalık fetvasıyla resmî olarak ilan edilmiştir. Roma Katolik Kilisesi dışında resmî bir doktrin değilse de bâzı bağımsız kiliseler tarafından da kabul edilmiştir. Katolik Dünyası'nda 8 Aralık tarihi "Günahsız gebelik yortusu/Meryem Ana’nın Günahsızlığı Bayramı" olarak kutlanır. Avusturya, İtalya, İsviçre'nin katolik ağırlığı olan kantonlarında resmî tatildir.[3][4][5]
Meryem’in Günahsız Gebeliği Hakkındaki Tartışmalar
Bernard de Clairvaux, Büyük Albertus, Bonaventura ya da Thomas Aquinas, Meryem Ana’nın ilk günahın lekesini taşıması konusunda çekinceleri olmasının sebebi, bu durumun Meryem Ana’yı tüm insanlığın bir istisnası yapması ve tüm canlılar gibi Mesih’in kurtarışına ihtiyacına sahip olmaması anlamına geleceği içindir. Öte yandan Duns Scotus, Meryem Ana’nın günahtan korunmuş olması inancının, bir ontolojik gerçeklik yerine, bir gizem olarak ele alınması gerektiğini savunmuştur.[6]
II. Vatikan Konsili'nde Meryem’in Günahsız Gebe kalması dogması açıklığa kavuşturulmuştur. II. Vatikan’ın dogmatik yasası Lumen Gentium (1964), Meryem Ana’yı “Oğul’unun işleri değerlendirildiğinde, eksiksiz bir biçimde kurtulmuştur” ve “ilk günahın lekesinden tamamen özgür, Kutsal Ruh’un yoğurulmasıyla, [O] yeni bir yaratık olmuştur” sözleriyle belirtmiştir (Lumen Gentium, Böl. 8, 53-54).
Meryem’in Günahsız Gebeliği Dogmasının Ortodoks, Anglikan, Lutheryan ve diğer Protestanlarca Anlamı
Doğu Ortodoks Kilisesi
Doğu Kilisesi Augustinus’un İlk Günah'a ilişkin fikirlerini hiçbir zaman kabul etmemiştir ve dolayısıyla daha Sonra Roma Katolik Kilise’sinde yaşanan gelişmelere dahil olmamışlardır, bunlardan birisi de ‘Günahsız Gebelik’tir. Yine de Ortodokslar Meryem Ana’nın Mesih’i rahmine kabul edecek kadar saf olduğu inancını paylaşmaktadırlar (On the Orthodox Faith, III, 2).[7]
Lutheryanlık
Martin Luther Meryem’e büyük bir adanma göstermiştir, bu adanmasında O’nu günahsız ve kutsal görmesi de vardır.[8] Bu nedenle Lutheryanlar Meryem’e büyük hürmet gösterirler ancak ‘Günahsız Gebelik’ dogması Lutheryanizm içerisinde yer almaz.
Anglikan Toplulukları
Anglikanlar doktrin ile ilgili fikir uyuşmazlığına sahip olsalar da Anglo-Katolikler ‘Günahsız Gebelik’i tercihe dayalı uhrevi bir inanç tercihi olarak korurlar.
Protestanlık
Çoğu Evanjelik Protestanlar dogmaya ilişkin Kutsal Kitap’ta yeterli temel olmadığı sebebiyle dogmayı reddederler.
Kaynakça
- ^ "Encyclical Ad diem illum of Pope Pius X". 14 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Nisan 2013.
- ^ Mark Miravalle, 1993, Introduction to Mary, Queenship Publishing ISBN 978-1-882972-06-7 page 64-70
- ^ İtalya resmi tatil günleri
- ^ Avusturya resmi tatil günleri
- ^ İsviçre resmi tatil günleri
- ^ A New Dictionnary of Christian Theology. R.R. Ruether (İngilizce). Edited by Alan Richardson and John Bowden – SCM Press Ltd. 1983. s. 286.
- ^ "Bakire Meryem Ana". 25 Mayıs 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Marienlexikon. Bäumer, Remigius (Almanca). Gesamtausgabe ed. 1994. s. 190.
Ayrıca bakınız
