Flower power
 | Bu sayfada devam eden bir çalışma vardır. Yardım etmek istiyorsanız ya da çalışma yarım bırakılmışsa, çalışmayı yapan kişilerle iletişime geçebilirsiniz. Bu sayfada son yedi gün içinde değişiklik yapılmadığı takdirde şablon sayfadan kaldırılacaktır. En son değişiklik, 31 gün önce Belenois (katkılar | kayıtlar) tarafından gerçekleştirildi (). |
Flower power (Türkçesi: Çiçek gücü), 1960'ların sonu ve 1970'lerin başında pasif direniş ve şiddetsizliğin sembolü olarak kullanılmış bir slogandır. Vietnam Savaşı'na karşı muhalefet hareketine dayanır. Bu ifade, 1965'te Amerikalı Beat şairi Allen Ginsberg tarafından savaş protestolarını barışçıl, olumlu gösterilere dönüştürmenin bir yolu olarak ortaya atıldı. Hippiler, işlemeli çiçekler ve canlı renklerle dolu giysiler giyerek, saçlarına çiçekler takarak ve halka çiçek dağıtarak bu sembolizmi benimsediler ve çiçek çocukları olarak tanındılar. Terim daha sonra hippi hareketine ve uyuşturucuların, psikedelik müziğin, psikedelik sanatın ve toplumsal hoşgörünün sözde karşı kültürüne modern bir referans olarak genelleştirilmiştir.
Kökeni
"Çiçek Gücü" terimi, Vietnam Savaşı'na karşı sembolik bir protesto eylemi olarak Kaliforniya, Berkeley'de ortaya çıktı. Kasım 1965 tarihli Bir Yürüyüş/Gösteri Nasıl Yapılır başlıklı makalesinde, Beat şairi Allen Ginsberg, protestoculara, polislere, basına, politikacılara ve seyircilere dağıtmaları için "bir sürü çiçek" sağlanması gerektiğini savundu. Çiçekler, oyuncaklar, bayraklar, şekerlemeler ve müzik gibi aksesuarların kullanımı, savaş karşıtı mitingleri bir tür sokak tiyatrosuna dönüştürmek ve böylece protestoların doğasında var olan korku, öfke ve tehdidi azaltmak içindi. Özellikle, Ginsberg savaşı destekleyen, savaş protestocularını komünistlerle bir tutan ve Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley'de planlanan savaş karşıtı gösterileri şiddetle engellemekle tehdit eden Hells Angels motosiklet çetesinin "hayaletine" karşı koymak istiyordu. Ginsberg'in yöntemlerini kullanan protesto olumlu ilgi gördü ve "çiçek gücünün" kullanımı karşı kültür hareketinin ayrılmaz bir simgesi haline geldi.
Hareket
1966'nın sonlarına doğru, gerilla tiyatrosunun Çiçek Gücü yöntemi Kaliforniya'dan Amerika Birleşik Devletleri'nin diğer bölgelerine yayılmıştı. New York Şehri'ndeki Ekmek ve Kukla Tiyatrosu, savaş karşıtı edebiyatlarıyla birlikte balonlar ve çiçekler dağıtmayı da içeren çok sayıda protesto düzenledi. New York aktivistleri tarafından yayınlanan bir dergi olan Şiddetsizlik Atölyesi (WIN), Çiçek Gücünün kullanımını teşvik etti.
— Abbie Hoffman, Şiddetsizlik Atölyesi, Mayıs 1967
Mayıs 1967'de Abbie Hoffman, Vietnam'daki askerleri onurlandıran New York City geçit töreninin resmi birliği olarak Çiçek Tugayı'nı örgütledi. Haberlerde, çiçekler, bayraklar ve SEVGİ yazılı pembe posterler taşıyan Çiçek Tugayı katılımcılarının yoldan geçenler tarafından saldırıya uğrayıp dövüldüğü görüldü. Şiddete yanıt olarak Hoffman, WIN dergisinde şunları yazdı: "Doğu Nehri'ni nergislerle mayınlamak için planlar yapılıyor. İndüksiyon merkezlerinin etrafına karahindiba zincirleri dolanıyor... 'Çiçek Gücü' çığlığı ülkede yankılanıyor. Solmayacağız." Ertesi Pazar günü, WIN aktivistleri Silahlı Kuvvetler Günü'nü "Çiçek Gücü Günü" olarak ilan ettiler ve geleneksel geçit törenine karşı Central Park'ta bir miting düzenlediler . Katılım düşüktü ve Hoffman'a göre miting etkisizdi çünkü gerilla tiyatrosunun daha çatışmacı olması gerekiyordu.
Ekim 1967'de Hoffman ve Jerry Rubin, teatral bir gösteri yaratmak için Çiçek Gücü kavramlarını kullanarak Pentagon'a Yürüyüş'ü organize etmeye yardımcı oldular . Plan, yürüyüşçülerin Pentagon'u " havaya kaldırma " girişiminde bulunmaları çağrısı içeriyordu . Yürüyüşçüler, Pentagon'un önünde insan barikatı oluşturan 2500'den fazla Ordu ulusal muhafız askeriyle karşı karşıya geldiğinde, bazı göstericiler çiçek uzattı ve birkaçı çiçeklerini askerlerin tüfek namlularına koydu .
Pentagon yürüyüşünde çiçek taşıyan protestocuların fotoğrafları, 1960'ların savaş karşıtı protestolarının ikonik görüntüleri haline geldi. " The Ultimate Confrontation " (Fransız foto muhabiri Marc Riboud tarafından ) adlı bir fotoğrafta, 17 yaşındaki lise öğrencisi Jan Rose Kasmir'in bir krizantem tutarken ve süngü kullanan askerlere bakarken görülüyordu. Smithsonian Dergisi daha sonra tüm dünyada yayınlanan fotoğrafı "silahlı kuvvet ve çiçek çocuğu masumiyetinin tüllü bir yan yana getirilmesi" olarak tanımladı.
Yürüyüşten bir diğer fotoğraf, Washington Star fotoğrafçısı Bernie Boston tarafından çekilen Flower Power adlı fotoğraftı ve 1967 Pulitzer Ödülü'ne aday gösterildi . Fotoğrafta, balıkçı yaka kazaklı genç bir adam askeri polislerin tüfek namlularına karanfiller yerleştiriyor . Fotoğraftaki genç adam, daha sonra San Francisco'da sahne adı Hibiscus ile sahne alan New York'lu 18 yaşındaki aktör George Edgerly Harris III olarak tanımlanıyor . Ancak yazar ve aktivist Paul Krassner'a göre genç adam Yippie organizatörü "Süper-Joel" Tornabene'ydi. Harris , HIV/AIDS salgınının erken evrelerinde 1980'lerin başında New York'ta öldü , Tornabene ise 1993'te Meksika'da öldü.
10 Aralık 1971'de, savaşın açık sözlü eleştirmeni John Lennon , esrar bulundurmaktan 10 yıl hapis cezasına çarptırılan siyasi aktivist ve Beyaz Panter Partisi'nin kurucu üyesi John Sinclair için düzenlenen bir mitingde göründü. "Tamam, Çiçek Gücü işe yaramadı. Ne olmuş yani. Tekrar başlayalım." dedi.
1970'lerin başlarında, Çiçek Gücü savaş karşıtı hareketi, esas olarak 1972'de askerlik hizmetinin sona ermesi ve Ocak 1973'te Amerikalıların Vietnam'daki savaş faaliyetlerinden çekilmeye başlaması nedeniyle zayıflamıştı.
Kültürel miras
Flower Power hareketinin ikonik merkezi, Kaliforniya , San Francisco'daki Haight-Ashbury bölgesiydi . 1960'ların ortalarına gelindiğinde, Haight ve Ashbury caddelerinin kesiştiği noktayla işaretlenen alan, psikedelik rock müziğin odak noktası haline gelmişti. Jefferson Airplane , Grateful Dead ve Janis Joplin gibi müzisyenler ve gruplar , ünlü kavşağa kısa bir mesafede yaşıyordu. 1967 Aşk Yazı sırasında, " San Francisco (Be Sure to Wear Flowers in Your Hair) " gibi hit şarkılarla popüler hale gelen binlerce hippi burada toplandı .
7 Temmuz 1967 tarihli Time dergisinin "Hippiler: Bir Alt Kültürün Felsefesi" başlıklı kapak hikayesi ve Ağustos ayında CBS News televizyonunda yayınlanan "Hippi Ayartması" başlıklı haber ve diğer önemli medya yayınları, hippi alt kültürünü ulusal ilgiye taşıdı ve Çiçek Gücü hareketini ülke çapında ve dünya çapında popülerleştirdi. Aynı yaz, Beatles'ın hit single'ı " All You Need Is Love " hareketin marşı olarak hizmet etti. 25 Haziran'da Beatles şarkıyı Our World uluslararası uydu yayınında seslendirerek pasifist mesajın 400 milyonluk bir izleyici kitlesine ulaşmasını sağladı.
Milton Glaser , Heinz Edelmann ve Peter Max'in avangart sanatı , çiçek gücü üretimiyle eşanlamlı hale geldi. Edelman'ın çizim stili, Beatles'ın 1968 animasyon filmi Yellow Submarine için yaptığı sanat tasarımlarıyla tanınıyordu . Push Pin Studios'un kurucusu Glaser, aynı zamanda, örneğin 1966'da Bob Dylan'ın paisley saçlı olduğu öncü poster çiziminde görülen gevşek psikedelik grafik tasarımını da geliştirdi . Canlı, akışkan tasarımlarıyla Day-Glo renkleriyle boyanmış pop sanatçısı Peter Max'in posterleri , çiçek gücünün görsel ikonları haline geldi. Max'in Life dergisindeki (Eylül 1969) kapak hikayesi ve The Tonight Show Starring Johnny Carson ve The Ed Sullivan Show'a katılması , "çiçek gücü" tarzı sanatı ana akım kültüre daha da yerleştirdi.