(121) Hermione

(121) Hermione
	; Hermione i jej księżyc
Odkrywca	James Watson
Data odkrycia	12 maja 1872
Numer kolejny	121
	Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność; obiektu	Pas główny
Półoś wielka	3,4450 au
Mimośród	0,1355
Peryhelium	2,9782 au
Aphelium	3,9118 au
Okres obiegu; wokół Słońca	6 lat 144 dni
Średnia prędkość	15,97 km/s
Inklinacja	7,60°
	Charakterystyka fizyczna
Średnica	209,0±4,7 (265×180×180) km
Masa	9,3×1018 kg
Średnia gęstość	1,8 g/cm3
Okres obrotu	(5 h 13 min 14 s) h
Albedo	0,05
Jasność absolutna	7,3m
Typ spektralny	Typ C
Średnia temperatura powierzchni	śred. ~152 K; max. (-44 °C) 231 K
Satelity naturalne	1 (S/2002 (121) 1)
	Multimedia w Wikimedia Commons

(121) Hermione – planetoida z pasa głównego asteroid.

Odkrycie

Planetoida ta została odkryta 12 maja 1872 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwana planetoidy pochodzi od Hermiony, córki Menelaosa i Heleny w mitologii greckiej.

Orbita

Orbita (121) Hermione nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 7,60°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 6 lat i 144 dni, krążąc w średniej odległości 3,45 j.a. od Słońca. Mimośród jej orbity wynosi w przybliżeniu 0,14. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 16 km/s.

Właściwości fizyczne

Hermione jest dość dużym obiektem wśród planetoid pasa głównego – ma nieregularny kształt i średnicę 265×180×180 km. Albedo jej jest małe i wynosi 0,05. Jej jasność absolutna to 7,3^m. Jest planetoidą, która zaliczana jest to typu C. Obraca się wokół własnej osi w czasie nieco dłuższym niż 5 godziny i 13 minut.

Naturalny satelita

Hermione posiada jednego satelitę, który oznaczony jest prowizorycznie S/2002 (121) 1. Niektórzy astronomowie nazywają go nieoficjalnie LaFayette.

Zobacz też

Bibliografia

(121) Hermione w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
(121) Hermione w bazie Minor Planet Center (ang.)

Linki zewnętrzne