Tygrzyk paskowany
| Argiope bruennichi | |
| (Scopoli, 1772) | |
 Samica | |
 Samiec | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
tygrzyk paskowany |
Tygrzyk paskowany (Argiope bruennichi) – gatunek pająka sieciowego z rodziny krzyżakowatych. Samice osiągają do 25 mm, samce tylko 7 mm. Pająk ten nazwę swą zawdzięcza ubarwieniu podobnemu do futra tygrysa. Głowotułów ma srebrzysty, odwłok zaś srebrzysty lub złotawy z czarnymi poprzecznymi prążkami.
Ze względu na wyraźne rozprzestrzenienie się tygrzyka w całym kraju w ostatnich 20 latach, jednocześnie braku stwierdzenia dla niego zagrożeń – gatunek został w 2011 r. usunięty z listy gatunków objętych ochroną prawną w Polsce[1].
Łacińska nazwa rodzajowa pochodzi od imienia nimfy, oznacza „jasnooka”[2], a łaciński epitet gatunkowy przyjęto na cześć duńskiego zoologa, Mortena Thrane’a Brünnicha[2][3].
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten występuje w Europie w strefie umiarkowanej. W Polsce spotykany jest najliczniej na południu, głównie na porośniętych wysoką trawą, zarówno suchych, jak i wilgotnych łąkach, nieużytkach, skrajach młodników nad brzegami zbiorników wodnych, a nawet w ogrodach, bardzo często występuje na krzewach owocowych, takich jak malina. Ostatnio spotykany jest także w zbożu.
Dawniej ten palearktyczny gatunek występował w środkowej Europie na szczególnie ciepłych stanowiskach. Obecnie rozszerza zasięg i wyraźnie zwiększa swoją liczebność. Występuje na terenie całej Polski, w niektórych okolicach bywa bardzo liczny[4].
Sieć
[edytuj | edytuj kod]Pajęczyna tygrzyka paskowanego jest duża, kolista, gęsto upleciona w płaszczyźnie pionowej, z charakterystycznym zygzakowatym szwem wzmacniającym (stabilimentum).
Pokarm
[edytuj | edytuj kod]Tygrzyki żywią się tym, co złapią w sieć, głównie są to muchy, koniki polne, motyle i inne owady, pająk ten potrafi upolować nawet ważkę oraz osę i pszczołę (lecz gdy zostanie użądlony, ginie na miejscu). Jeden owad wystarczy tygrzykowi nawet na tydzień; gdy jest głodny, wisi sam na środku sieci i czeka na ofiarę.
Zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Okres godowy pająki przechodzą pod koniec lata[5]. Malutkie samce wysyłają sygnały – szarpnięcia nici, ostrożnie zbliżając się do samicy. Ta, jeśli jest gotowa do kopulacji, pozwala mu wślizgnąć się pod odwłok. Na ogół zjada samca po kopulacji, czasami nawet w czasie jej trwania. Fragment nogogłaszczki samca pozostaje w narządzie rozrodczym samicy. Później samica przędzie balonowy kokon, w którym wylęgają się, a następnie zimują młode pająki.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt: Dz.U. z 2011 r. nr 237, poz. 1419.
- ↑ a b Krzysztof Smagowicz: Etymologiczny słownik nazw zwierząt. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2004, s. 80. ISBN 83-233-1743-7.
- ↑ Argiope Brunnich spider: description of a yellow-black arthropod. [w:] The Magazine (icreb.org) [on-line]. 2006. [dostęp 2020-12-26]. (ang.).
- ↑ Barbara Baehr, Martin Baehr: Jaki to pająk?. Warszawa: MULTICO, 2008, s. 79. ISBN 978-83-7073-635-4.
- ↑ Argiope bruennichi – Tygrzyk paskowany. [w:] Bezkręgowce Polski [on-line]. terrarium.com.pl.htm.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Argiope bruennichi – tygrzyk paskowany. Terrarium.com.pl. [dostęp 2017-10-25].