Cleptoplastia
A cleptoplastia é un fenómeno endosimbiótico que consiste na incorporación de plastos (cloroplastos) procedentes de algas por parte de organismos que non os posúen, para aproveitaren a súa capacidade autótrofa. Os plastos así conservados denomínanse cleptoplastos. O fenómeno empeza cando un depredador come algas e dixire parcialmente estas, pero deixando os plastos intactos, os cales son mantidos dentro do hóspede e conservan temporalmente a súa capacidade fotosintética, da cal se aproveita o hóspede.[1] O fenómeno dáse nalgúns protistas e nos moluscos sacoglosos. O termo foi acuñado en 1990 para describir a endosimbiose dos cloroplastos.[2][3]
Exemplos
[editar | editar a fonte]Dinoflaxelados
[editar | editar a fonte]A estabilidade destes plastos transitorios varía considerablemente entre as especies que os reteñen. Nos dinoflaxelados Gymnodinium spp. e Pfisteria piscicida, os cleptoplastos son fotosinteticamente activos durante só uns días, pero os cleptoplastos de Dinophysis spp. poden ser estables durante dous meses.[1] Hipotetizouse que nos dinoflaxelados heterotróficos, a cleptoplastia pode representar un mecanismo que permite unha flexibilidade funcional neses dinoflaxelados, ou ben quizais sexa unha fase inicial da evolución da adquisición de cloroplastos.[4]
Ciliados
[editar | editar a fonte]O ciliado Myrionecta rubra captura cloroplastos da criptomónada Geminigera cryophila. Tamén captura e conserva os seus núcleos (cariocleptia).[5]
Foraminíferos
[editar | editar a fonte]Algunhas especies de foraminíferos dos xéneros Bulimina, Elphidium, Haynesina, Nonion, Nonionella, Nonionellina, Reophax, e Stainforthia secuestran cloroplastos de diatomeas.[6]
Moluscos sacoglosos
[editar | editar a fonte]
C = cloroplasto,
N = núcleo celular.
Micrografía electrónica. Barra de escala de 3 µm.
Os únicos animais que se sabe que practican a cleoptoplastia son as lesmas de mar do clado Sacoglossa.[7] Varias especies de moluscos sacoglosos capturan cloroplastos funcionais intactos das algas das que se alimentan, e retéñenos dentro de células especializadas do revestimento dos divertículos dixestivos. A asociación cleptoplástica de maior duración que se coñece nestes animais dura ata 10 meses e dáse en Elysia chlorotica,[2] que toma os seus cloroplastos das algas Vaucheria litorea que come, e os almacena no revestimento do seu tubo dixestivo.[8] Cando estes moluscos en estado xuvenil se alimentan de algas, eliminan todo o contido celular destas agás os cloroplastos. Os cloroplastos son fagocitados polas células dixestivas dos seus túbulos dixestivos moi ramificados e aprovéitanse dos produtos da fotosíntese que estes producen.[9]
Endosimbiose de células enteiras
[editar | editar a fonte]Cómpre distinguir entre a cleptoplastia (endosimbiose só dun orgánulo, o cloroplasto) da endosimbiose de células enteiras, que se dá por exemplo no ciliado Paramecium bursaria que mantén no seu interior algas do xénero Chlorella (as células enteiras), ou nos corais ou nos moluscos nudibranquios como Pteraeolidia ianthina , que manteñen no seu interior zooxantelas enteiras. (Ver endosimbiose).
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Minnhagen S, Carvalho WF, Salomon PS, Janson S (2008). "Chloroplast DNA content in Dinophysis (Dinophyceae) from different cell cycle stages is consistent with kleptoplasty". Environ. Microbiol. 10 (9): 2411–7. PMID 18518896. doi:10.1111/j.1462-2920.2008.01666.x. Consultado o 08 xuño 2012.
- ↑ 2,0 2,1 S. K. Pierce, S. E. Massey, J. J. Hanten, and N. E. Curtis (2003). "Horizontal Transfer of Functional Nuclear Genes Between Multicellular Organisms". Biol. Bull. 204 (3): 237–240. JSTOR 1543594. PMID 12807700. doi:10.2307/1543594. Arquivado dende o orixinal o 01 de decembro de 2008. Consultado o 08 xuño 2012.
- ↑ Clark, K. B., K. R. Jensen, and H. M. Strits (1990). "Survey of functional kleptoplasty among West Atlantic Ascoglossa (=Sacoglossa) (Mollusca: Opistobranchia).". The Veliger 33: 339–345. ISSN 0042-3211.
- ↑ Gast RJ, Moran DM, Dennett MR, Caron DA (2007). "Kleptoplasty in an Antarctic dinoflagellate: caught in evolutionary transition?". Environ. Microbiol. 9 (1): 39–45. PMID 17227410. doi:10.1111/j.1462-2920.2006.01109.x. Consultado o 08 xuño 2012.
- ↑ Matthew D. Johnson, David Oldach, Charles F. Delwiche Diane K. Stoecker "Retention of transcriptionally active cryptophyte nuclei by the ciliate Myrionecta rubra". Nature 445 25 January 2007. DOI: 10.1038/nature05496. [1].
- ↑ Bernhard, Joan M.; Bowser, Samuel S. (1999). "Benthic foraminifera of dysoxic sediments: chloroplast sequestration and functional morphology". Earth-Science Reviews 46 (1-4): 149–165. doi:10.1016/S0012-8252(99)00017-3.
- ↑ Händeler K., Grzymbowski Y. P., Krug P. J. & Wägele H. (2009) "Functional chloroplasts in metazoan cells - a unique evolutionary strategy in animal life". Frontiers in Zoology 6: 28. DOI: 10.1186/1742-9994-6-28. [2]
- ↑ Catherine Brahic (24 November 2008). "Solar-powered sea slug harnesses stolen plant genes". New Scientist. Consultado o 08 xuño 2012.
- ↑ "SymBio: Introduction-Kleptoplasty". University of Maine. Arquivado dende o orixinal o 02 de decembro de 2008. Consultado o 08 xuño 2012.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- "Solar Powered Sea Slugs". ABC Science Online. June 2007. Consultado o 08 xuño 2012.
