Naar inhoud springen

Dirk Kuijt

Beluister (info)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Dirk Kuyt)
Dirk Kuijt
Kuijt in 2015
Kuijt in 2015
Persoonlijke informatie
Volledige naam Dirk Kuijt
Geboortedatum 22 juli 1980
Geboorteplaats Katwijk aan Zee, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 184 cm
Positie Aanvaller, middenvelder
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2018
Huidige club Vlag van België Beerschot VA
Functie Hoofdtrainer
Jeugd
1985–1998 Vlag van Nederland Quick Boys
Senioren *
Seizoen Club W (G)
1998
1998–2003
2003–2006
2006–2012
2012–2015
2015–2017
2018 		Vlag van Nederland Quick Boys
Vlag van Nederland FC Utrecht
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Engeland Liverpool
Vlag van Turkije Fenerbahçe
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Nederland Quick Boys 		6(3)
160(51)
101(71)
208(51)
95(26)
63(31)
3(0)
Interlands
1998–1999
2000–2001
2004–2014 		Vlag van Nederland Nederland –18
Vlag van Nederland Nederland –21
Vlag van Nederland Nederland 		5(2)
11(6)
104(24)
Getrainde teams
2017–2018
2018–2020
2022
2023– 		Vlag van Nederland Quick Boys (assistent/speler)
Vlag van Nederland Feyenoord –19
Vlag van Nederland ADO Den Haag
Vlag van België Beerschot VA
* Bijgewerkt op 31 augustus 2020
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Dirk Kuijt (Katwijk, 22 juli 1980), soms geschreven als Dirk Kuyt, is een voormalig Nederlands profvoetballer en voetbaltrainer. Hij speelde voor FC Utrecht, Feyenoord, Liverpool en Fenerbahçe SK. Kuijt was van 2004 tot en met 2014 international in het Nederlands voetbalelftal, waarvoor hij 104 wedstrijden speelde en 24 keer scoorde. Hij was van 2 juni tot 24 november 2022 hoofdtrainer van ADO Den Haag.[1] Kuyt tekende op 28 december 2023 voor een half jaar bij de Antwerpse club Beerschot VA, waarmee hij in april 2024 promoveerde naar het hoogste niveau van België.[2]

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Quick Boys

[bewerken | brontekst bewerken]

Kuijt begon zijn voetbalcarrière bij de amateurs van Quick Boys. In maart 1998 kwam hij bij het eerste team en speelde zes wedstrijden, waarin hij drie doelpunten maakte, in de Hoofdklasse van het amateurvoetbal. Samen met zijn teamgenoot Hendrik van Beelen vertrok hij in 1998 naar FC Utrecht.

FC Utrecht

[bewerken | brontekst bewerken]

Hij speelde vijf seizoenen voor FC Utrecht en speelde in totaal 160 competitiewedstrijden. Zijn laatste wedstrijd voor de club was de KNVB beker-finale van 1 juni 2003. Deze finale speelde hij tegen zijn toekomstige club Feyenoord. FC Utrecht won deze wedstrijd met 4-1, mede door een doelpunt van Kuijt.

Feyenoord

[bewerken | brontekst bewerken]

Vanaf het seizoen 2003/2004 kwam hij uit voor Feyenoord. De transfersom bedroeg 1 miljoen euro. Kuijt maakte zijn eerste goals voor Feyenoord op 14 september 2003 in de uitwedstrijd tegen AZ. Hij scoorde in deze wedstrijd tweemaal, waarvan één strafschop. In het seizoen 2004/2005 werd Kuijt topscorer van de Eredivisie met 29 competitiedoelpunten. Kuijt kreeg het vertrouwen van de nieuwe trainer Ruud Gullit. Deze gaf hem de opdracht mee dat hij Kuijt alleen wilde zien in het 16-meter gebied van de tegenstander. Kuijt moest een echte goalgetter worden. Dit kwam direct tot uiting in de eerste competitiewedstrijd van dat seizoen tegen de Graafschap. Kuijt maakte de eerste drie Feyenoord doelpunten in de met 6-1 gewonnen wedstrijd. In dat seizoen kreeg hij een goede klik met mede-aanvaller Salomon Kalou. Bij heel veel goals was Kalou de aangever van Kuijt of andersom. Ze hadden de bijnaam K2.

Met ingang van het seizoen 2005/06 werd Kuijt aanvoerder onder trainer Erwin Koeman. Feyenoord begon dit seizoen goed door de eerste 6 wedstrijden te winnen. Kuijt maakte in deze eerste wedstrijden 6 doelpunten. Na de derde competitiewedstrijd uit tegen Ajax, die Feyenoord met 1-2 won, gaf Kuijt aan de rest van het seizoen bij Feyenoord te willen blijven. Hij had de ambitie om met Feyenoord naar de Coolsingel te gaan. In dat seizoen streed Feyenoord ook lang mee om de landstitel, maar verloor uiteindelijk in de tweede seizoenshelft de race van PSV. In de play-offs tegen Ajax ging het vervolgens helemaal mis. Feyenoord verloor beide wedstrijden en plaatste zich zo niet voor de UEFA Champions League. Kuijt baalde hier zo van dat hij na de wedstrijden zijn emoties niet de baas kon worden. Hij verliet het veld in tranen, balend van het feit dat hij weer een teleurstellend seizoen had gedraaid met zijn club. Kuijt werd in dat seizoen uiteindelijk wel verkozen tot Speler van het jaar van de Nederlandse competitie. Hij won deze prijs voor de tweede maal. Na dat seizoen werd hij in verband gebracht met transfers naar Liverpool en Newcastle United.

Kuijt miste op 12 april 2006 de uitwedstrijd tegen PSV. Dit was de enige wedstrijd die hij niet speelde voor Feyenoord. Vanaf maart 2001 en de 12 april 2006 miste Kuijt niet één wedstrijd van z'n club. Hij speelde 179 wedstrijden achter elkaar.

Jaren later gaf Kuijt aan in een reportage van Feyenoord TV een goede tijd te hebben gehad bij Feyenoord. Kuijt vond dat hij er als voetballer en als mens was gegroeid. Ook zou hij nog altijd graag een keer terugkeren als voetballer bij de club. Kuijt gaf ook een top drie doelpunten van zijn tijd bij Feyenoord:[bron?]

  1. 5 februari 2006, Feyenoord - Ajax, uitslag 3-2, doelpunt Kuijt 3-1
  2. 11 april 2004, Feyenoord - Ajax, uitslag 1-1, doelpunt Kuijt 1-1
  3. 18 september 2005, Feyenoord - sc Heerenveen, uitslag 5-1, doelpunt Kuijt 1-1

Liverpool

[bewerken | brontekst bewerken]
Kuijt (links) bij Liverpool, met Xabi Alonso

Vanaf het seizoen 2006/2007 stond Kuijt onder contract bij Liverpool FC. Hij tekende een contract voor vier jaar met een transfersom van 10 miljoen pond.[3]

Op woensdag 19 mei 2007 werd bij Quick Boys de Dirk Kuijt-tribune geopend. Omdat Kuijt Champions Leagueverplichtingen bij zijn club had, werd de tribune geopend door zijn dochtertje. Op woensdag 23 mei 2007 maakte Kuijt zijn eerste doelpunt in de Champions League, in de finale tussen Liverpool en AC Milan. Hij scoorde in de 89ste minuut en verkleinde daarmee de achterstand naar 1-2.

In het seizoen 2007–2008 was alles bij zijn club Liverpool erop gericht om het landskampioenschap te behalen. Dit doel raakte echter al snel buiten beeld. In de halve finale van de Champions League scoorde Kuijt tegen Chelsea, maar dit was niet genoeg om de finale te bereiken. Op zaterdag 6 februari 2010 scoorde Kuijt zijn vijftigste doelpunt als speler voor Liverpool in de thuiswedstrijd tegen Everton. In het seizoen 2010–2011 was Dirk Kuijt topscorer bij Liverpool.

Fenerbahçe SK

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 3 juni 2012 werd bekend dat Kuijt een contract van drie jaar bij het Turkse Fenerbahçe SK uit Istanboel tekende.[4] Na Pierre van Hooijdonk en Guus Hiddink werd hij de derde Nederlander bij de achttienvoudige Turkse kampioen. Kuijt speelde goed en scoorde 6 goals in 6 wedstrijden. Op 22 mei 2013 won Dirk Kuijt met Fenerbahçe SK in het Ankara 19 Mayisstadion de Fortis Türkiye Kupasi, de Turkse voetbalbeker. Hij won in 2014 voor het eerst in zijn carrière een landskampioenschap met Fenerbahçe.

Terug naar Feyenoord

[bewerken | brontekst bewerken]

Kuijt tekende op vrijdag 10 april 2015 een eenjarig contract waarmee hij zich gedurende het seizoen 2015–2016 opnieuw verbond aan Feyenoord.[5] Hij vierde zijn officieuze rentree op 12 juli in de oefenwedstrijd tegen Fortuna Düsseldorf (2-0) in Kufstein. Negen jaar na zijn laatste optreden voor de club uit Rotterdam-Zuid kwam hij voor het eerst sinds zijn terugkeer na rust binnen de lijnen als vervanger van Colin Kazim-Richards.[6]

Bij zijn eerste competitiewedstrijd voor Feyenoord, op 8 augustus, scoorde Kuijt het winnende doelpunt: hij benutte in de tweede helft een strafschop tegen zijn voormalige werkgever FC Utrecht (3-2). Op 18 oktober 2015 en 25 oktober 2015 maakte Kuijt in de uitwedstrijd tegen SC Heerenveen (2-5) en in de thuiswedstrijd tegen AZ (3-1) een hattrick voor Feyenoord in twee opeenvolgende wedstrijden. De laatste Feyenoorder die dit presteerde was Piet Kruiver, die dit in 1964 deed.[7] Kuijt won op 24 april 2016 met Feyenoord de KNVB beker door in de finale FC Utrecht met 2-1 te verslaan. Na afloop van het seizoen verlengde hij zijn contract bij Feyenoord tot medio 2017. In december 2016 gaf hij in het winterstopprogramma van Kees Jansma aan graag nog een jaar door te willen gaan met voetballen.

Op 5 april 2017 maakte hij zijn 150ste doelpunt in de Eredivisie. Op 14 mei 2017, in de kampioenswedstrijd van het seizoen 2016/2017, thuis tegen Heracles Almelo, scoorde Kuijt zijn 100ste doelpunt voor Feyenoord. Met zijn hattrick had hij een belangrijk aandeel in deze wedstrijd en dus de landstitel. Drie dagen later, op 17 mei, maakte hij bekend te stoppen met voetballen.[8] Hij werd vanaf seizoen 2017/18 klaargestoomd voor een functie in het technisch management binnen de club. Martin van Geel fungeerde hierbij als zijn mentor. Per seizoen 2018/19 is Kuijt trainer van de Onder-19 van Feyenoord. Hij neemt die taak over van Cor Adriaanse.

Terug bij Quick Boys

[bewerken | brontekst bewerken]

Kuijt maakte op 7 april 2018 kortstondig zijn rentree als voetballer voor Quick Boys, de club waar hij zijn carrière ooit begon en waar hij tevens fungeerde als assistent-trainer. Hij kwam drie keer in actie in de Derde divisie op zaterdag.[9]

Dirk Kuyt Testimonial

[bewerken | brontekst bewerken]

Op zondag 27 mei 2018 organiseerde Feyenoord voor Kuijt een afscheidswedstrijd. Hierin kwamen drie teams in actie. Een combinatie van oud- en huidig Feyenoord, een team met vrienden van Dirk (met spelers waar hij bij Liverpool en Fenerbahçe samen speelde) en een combinatie van de succesvolle teams van het Nederlands elftal in de jaren 2010 en 2014. Kuijt ontving uit handen van burgemeester Aboutaleb twee Rotterdamse prijzen: de Faas Wilkesprijs en de Wolfert van Borselenpenning.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
1998/1999 FC Utrecht Vlag van Nederland Eredivisie 28 5 2 1 — — 30 6
1999/2000 32 6 4 4 — — 36 10
2000/2001 32 13 5 3 — — 37 16
2001/2002 34 7 3 3 4 1 — 41 11
2002/2003 34 20 4 2 2 1 — 40 23
Club totaal 160 51 18 13 6 2 — 184 66
2003/2004 Feyenoord Vlag van Nederland Eredivisie 34 20 2 1 4 1 — 40 22
2004/2005 34 29 3 4 7 3 — 44 36
2005/2006 33 22 1 0 2 1 — 36 23
Club totaal 101 71 6 5 13 5 — 120 81
2006/2007 Liverpool Vlag van Engeland Premier League 34 12 3 1 11 1 — 48 14
2007/2008 32 3 4 1 12 7 — 48 11
2008/2009 38 12 2 0 11 3 — 51 15
2009/2010 37 9 3 0 13 2 — 53 11
2010/2011 33 13 1 0 7 2 — 41 15
2011/2012 34 2 11 3 — — 45 5
Club totaal 208 51 24 5 54 15 — 286 71
2012/2013 Fenerbahçe SK Vlag van Turkije Süper Lig 31 8 7 2 17 7 1 0 56 17
2013/2014 32 10 — 4 0 1 0 37 10
2014/2015 32 8 4 2 — 1 0 37 10
Club totaal 95 26 11 4 21 7 3 0 130 37
2015/2016 Feyenoord Vlag van Nederland Eredivisie 32 19 6 4 — — 38 23
2016/2017 31 12 2 3 5 0 1 0 39 15
Club totaal[noot 1] 164 102 14 12 18 5 1 0 197 119
Carrière totaal 627 230 67 34 99 29 4 0 797 293

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]
Kuijt tijdens de huldiging van het Nederlands voetbalelftal

Kuijt maakte op 3 september 2004 zijn debuut voor het Nederlands voetbalelftal in de met 3-0 gewonnen wedstrijd tegen Liechtenstein. Bondscoach Marco van Basten selecteerde hem vanaf die wedstrijd voor elke interland. Zijn eerste goal voor Nederland maakte hij op 9 oktober 2004 in de uitwedstrijd tegen Macedonië. Kuijt was ook actief op het WK 2006 in Duitsland, waar hij twee wedstrijden (tegen Argentinië en Portugal) in de basis startte. In de wedstrijd tegen Portugal kreeg Kuijt de voorkeur in de spits ten koste van Ruud van Nistelrooij.

Na dit toernooi gaf Kuijt aan dat hij de ambitie had om vaste spits te worden van het Nederlands elftal. Dit lukte niet door de opkomst van Klaas-Jan Huntelaar. In die jaren was hij vaak rechter-aanvaller. Na even buiten beeld gebleven te zijn bij bondscoach Marco van Basten speelde Kuijt zich weer in de selectie van het Nederlands Elftal voor het EK van 2008 in Zwitserland en Oostenrijk. Tijdens dit toernooi lukte het hem, mede door (lichte) blessures van Arjen Robben en Robin van Persie, om een basisplaats af te dwingen op de rechtsbuitenpositie. In de eerste groepswedstrijd tegen Italië had Kuijt de assist op de 2-0 en de 3-0. In de tweede groepswedstrijd tegen Frankrijk scoorde Kuijt de 1-0 uit een hoekschop van Rafael van der Vaart. In de derde groepswedstrijd tegen Roemenië was Nederland al zeker van de tweede ronde, en werden de mindere goden opgesteld. Toch mocht Kuijt in deze wedstrijd nog invallen. In de verloren kwartfinale tegen Rusland stond Kuijt weer in de basis.

Ook op het wereldkampioenschap voetbal 2010 was hij lid van de selectie. Tijdens dit toernooi kreeg Kuijt veel kritiek te verduren, onder meer van analist Johan Derksen. Derksen pleitte voor de zogenaamde grote vier, namelijk de spelers Sneijder, Van der Vaart, Van Persie en Robben. Kuijt kreeg echter wel een basisplek van bondscoach Bert van Marwijk. Tijdens het WK scoorde hij eenmaal en gaf hij drie assists. In de wedstrijd tegen Brazilië gaf Kuijt de assist op Sneijders 2-1. Ook had Kuijt een basisplaats in de WK-finale tegen Spanje. Hij werd na 71 minuten gewisseld voor Eljero Elia.

Kuijt maakte ook na het WK steeds deel uit van de selectie. Hij werd topscorer van het Nederlands Elftal over het kalenderjaar 2011 met 7 doelpunten. In de aanloop van het EK 2012 werd duidelijk dat Van Marwijk ging kiezen voor Ibrahim Afellay op de plaats van Kuijt. Kuijt zou het met name moeten hebben van invalbeurten. Na het EK gaf Kuijt aan beschikbaar te blijven voor het Nederlands Elftal. Ondanks zijn leeftijd op dat moment (32 jaar) en de kritieken op zijn spel zegt Kuijt er altijd te staan als het team hem nodig heeft. De nieuwe bondscoach Louis van Gaal zegt tijdens zijn eerste persconferentie Kuijt als voetballer zeer te waarderen en geeft aan dat Kuijt zijn tweede aanvoerder is, na Wesley Sneijder.

Kuijt moest in november 2013 afzeggen voor de oefenduels tegen Colombia en Japan wegens een hamstringblessure. Op 5 mei 2014 werd Kuijt door Van Gaal opgeroepen voor een trainingsstage in Hoenderloo, ter voorbereiding op het wereldkampioenschap.[10] Ook behoorde hij tot de voorselectie, die op 13 mei bekendgemaakt werd.[11] Hij behoort uiteindelijk tot de definitieve WK-selectie, die Van Gaal op 31 mei bekendmaakte.[12] Op het WK zat hij de eerste twee wedstrijden op de reservebank, maar in de derde groepswedstrijd tegen Chili startte Kuijt in de basis, in tegenstelling tot voorheen als linksback.

Op 29 juni 2014 speelde Kuijt zijn honderdste interland in het met 1-2 gewonnen WK-duel tegen Mexico. Hij is de zevende Nederlander die de grens van honderd interlands heeft bereikt.[13][14]

Op 3 oktober 2014 maakte Dirk Kuijt onverwacht bekend dat hij zou stoppen als international. Hij speelde op 4 september 2014 tegen Italië zijn laatste interland. Hij speelde 104 duels voor het Nederlands Elftal.[15]

Bondscoach Danny Blind wilde Kuijt oproepen voor de kwalificatiewedstrijden tegen Kazachstan en Tsjechië, belangrijke wedstrijden die Nederland moest winnen om nog kans te willen maken op plaatsing voor de Europese kampioenschappen een jaar later. Kuijt wilde wel, maar volgens Blind alleen als hij in de basis kwam te staan. Die toezegging weigerde Blind naar eigen zeggen te doen.[16] Kuijt ontkende tegenover dagblad De Telegraaf dat hij een basisplaats opeiste, maar gaf wel toe dat als hij opgeroepen zou worden, hij wel zou willen spelen. De Telegraaf citeerde hem als volgt: "Ik zei dat ik voor mijn gevoel alleen binnen de lijnen van waarde zou kunnen zijn en niet daarbuiten".[17]

Trainerscarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Feyenoord Academy

[bewerken | brontekst bewerken]

Na het afsluiten van zijn voetballoopbaan werd Kuijt hoofdtrainer van Feyenoord O19. Hij volgde hier Cor Adriaanse op, die een van zijn assistenten werd. In zijn eerste seizoen als hoofdtrainer van het hoogste jeugdelftal verloor Kuijt op de laatste speeldag de koppositie en daarmee de landstitel aan directe concurrent (en tegenstander die dag) Ajax O19 dat werd getraind door John Heitinga. In het seizoen 2019/20 zou Kuijt gaan meelopen bij de nieuwe hoofdtrainer van Feyenoord Jaap Stam in het kader van zijn opleiding Coach Betaald Voetbal. Na het ontslag van Stam en de aanstelling van Dick Advocaat, plus het opkomende coronavirus in Nederland, zorgde ervoor dat Kuijt niet meer aanwezig was bij de trainingen van het eerste elftal. Na afloop van het seizoen zou Kuijt geen vaste hoofdtrainer van een elftal meer worden om zich te kunnen verdiepen in het trainersvak en langs te gaan bij verschillende oud-clubs. Echter bleef de coronacrisis roet in het eten gooien. Op 2 februari 2021 werd bekend dat Kuijt, die tot dan toe nog gewoon onder contract stond bij Feyenoord, zijn contract in goed onderling overleg had beëindigd.[18]

ADO Den Haag

[bewerken | brontekst bewerken]

Op 2 juni 2022 tekende Kuijt een eenjarig contract met een optie voor nog een jaar bij Eerste divisionist ADO Den Haag.[19] Hij volgde er Giovanni Franken op, die er de laatste maanden van het voorgaande seizoen interim-trainer was, maar geen juiste trainerspapieren had. Op 24 november 2022 werd Kuijt wegens fors tegenvallende resultaten ontslagen.[1]

Beerschot

[bewerken | brontekst bewerken]

Na ruim een jaar ging Kuijt weer aan de slag als hoofdtrainer. Het Belgische Beerschot bood hem een nieuwe kans, waar hij op 3 januari 2024 begon en een contract tekende tot de zomer van 2024. De ploeg streed bij de aanstelling van Kuijt nog mee om het kampioenschap van de Eerste klasse B met nog vijf andere teams, waaronder Lommel en Zulte Waregem. Uiteindelijk werd Beerschot zonder zelf in actie te komen kampioen van de Eerste klasse B doordat nummer twee Dender onderuit ging tegen Zulte Waregem.

Nevencarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Kuijt is oprichter en ambassadeur van de Dirk Kuyt Foundation, die opgericht is op 14 november 2005. De voetballer maakt gebruik van zijn bekendheid en heeft hiermee sinds de oprichting diverse internationale instanties en sport- en ontwikkelingsprojecten gesteund.

Televisiecarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn actieve voetbalcarrière ging Kuijt aan de slag als analist omtrent nationale en internationale voetbalwedstrijden voor verschillende televisiezenders. Dit doet hij niet wanneer hij in dienst is als voetbaltrainer van een club. Hij is sinds 2021 regelmatig te zien op RTL 7 bij wedstrijden om de UEFA Champions League en heeft hij ook wedstrijden geanalyseerd bij Ziggo Sport en ESPN.

Privéleven

[bewerken | brontekst bewerken]

Kuijt was getrouwd met zijn jeugdliefde, met wie hij vier kinderen kreeg. Op 6 juni 2020 maakte hij in De Telegraaf bekend na een huwelijk van zeventien jaar te gaan scheiden.

Documentaire

[bewerken | brontekst bewerken]

Dirk Kuijt verlengde in 2016 tot ieders verbazing zijn contract bij Feyenoord. Voetbaljaar 2016–2017 werd het jaar van z'n leven. Met een hattrick schoot hij zijn club Feyenoord op de laatste competitiedag naar het eerste kampioenschap in 18 jaar. Maar de weg naar die gouden zondag 14 mei was geen makkelijke. Aanvoerder Kuijt verloor zijn basisplaats en belandde tot zijn grote teleurstelling op de bank. Tijdens die turbulente tijd werden Kuijt en zijn gezin van dichtbij gevolgd door regisseur Deborah van Dam. Ze filmde de voetballer tijdens de wedstrijden, tijdens de invalbeurten en tijdens de uren op de reservebank. Ook volgde ze hem thuis, bij zijn vrouw en zijn kinderen en reisde ze met hem mee naar z'n oude club Liverpool.

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Dirk Kuijt kust de KNVB beker (2003)

Als speler

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Nederland FC Utrecht
KNVB beker 1x 2002/03
Vlag van Engeland Liverpool
Football League Cup 1x 2011/12
Vlag van Turkije Fenerbahçe
Süper Lig 1x 2013/14
Türkiye Kupası 1x 2012/13
Süper Kupa 1x 2014
Vlag van Nederland Feyenoord
Eredivisie 1x 2016/17
KNVB Beker 1x 2015/16
Competitie Winnaar Runner-up Derde
Aantal Jaren Aantal Jaren Aantal Jaren
Vlag van Nederland Nederland
Wereldkampioenschap voetbal 1x Zilver 2010 1x Brons 2014

Individueel

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Dirk Kuijt.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dirk_Kuijt&oldid=68126398"