Drewniak szkarłatny
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
drewniak szkarłatny |
Nazwa systematyczna | |
Hypoxylon fragiforme (Pers.) J. Kickx f. Hist. Champ. France (Paris): 168 (1791) |
Drewniak szkarłatny (Hypoxylon fragiforme (Pers.) J. Kickx f.) – gatunek grzybów z rodziny Hypoxylaceae[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hypoxylon, Hypoxylaceae, Xylariales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1794 Christian Hendrik Persoon nadając mu nazwę Sphaeria fragiformis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1791 Jean Kickx, przenosząc go do rodzaju Hypoxylon[1].
Synonimów nazwy naukowej ma ponad 20[2]:
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Niemal okrągła lub półkolista, przypłaszczona. Pojedyncza ma średnicę 2–9 mm i wysokość 1,5–7 mm. Sąsiednie podkładki często zlewają się z sobą tworząc skupisko o nieregularnym kształcie. Powierzchnia o barwie rdzawej i nie jest gładka – występują na niej „kopczyki” perytecjów. Pod powierzchnią podkładek występują pomarańczowoczerwone granulki. Poniżej perytecjów rdzeń podkładki jest czarny[3]. Starsze podkładki stopniowo zmieniają barwę, z rdzawych stają się brązowoczerwone, później brązowe, w końcu brązowoczarne[4].
Jajowate, zanurzone w podkładce. Mają średnicę 0,25–0,38 mm, wysokość 0,45–0,65 mm.. Ostiole czarne, znajduje się na wysokości powierzchni podkładki, lub nieco wgłębione[3]. Worki mają długość 135–180 μm i szerokość 7–10 μm. Powstające w nich zarodniki są ciemnobrązowe, elipsoidalne i nierównoboczne, często księżycowate. Mają rozmiar 10–15 × 4,8–6,8 µm[5].
W naturalnych warunkach obserwowano występowanie anamorfy tylko na leszczynie. Jest aksamitna, obejmująca podkładkę. Struktura wytwarzająca konidia jest bezbarwna, lub słabo wybarwiona. Komórki konidialne mają rozmiar 15-27 × 3–3,5 µm. Elipsoidalne lub niemal kuliste konidia mają rozmiar 4–4,8 × 3,5–4 µm[5].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji i na wyspach Oceanu Indyjskiego[6]. W Polsce jest pospolity[4].
Saprotrof rosnący na martwym drewnie drzew liściastych, na pniu, pniakach i na gałęziach. Jest częsty i występuje przez cały rok. Często rośnie w towarzystwie wrośniaka szorstkiego i wraz z nim należy do grzybów, które jako pierwsze zaczynają rozkładać martwe drewno[7]. Występuje głównie na buku, ale obserwowano go także na brzozie, olszy, grabie, topoli, dębie, jarząbie i lipie[5].
Na owocnikach drewniaka szkarłatnego pasożytuje inny, wytwarzający czerwone i kuliste owocniki grzyb – Dialonectria episphaeria[8].
Gatunki podobne
[edytuj | edytuj kod]Najbardziej podobny jest również pospolity drewniak pierzasty (Hypoxylon howeanum). Drewniak szkarłatny morfologicznie różni się od niego "kopczykami" perytecjów. Drewniak pierzasty ma bardziej gładką powierzchnię i tworzy charakterystyczną anaformę. Można je rozróżnić także mikroskopowo: d. szkarłatny ma większe zarodniki. Obydwa te gatunki mają ten sam chemotyp i czasami mieszają się z sobą. Czasami trudno jest ustalić, do którego z tych dwóch gatunków należy dana podkładka[5]. Inne podobne gatunki[4]:
- drewniak brunatny (Hypoxylon fuscum) występujący na leszczynie i na olszy i mniejszy (średnica do 4 mm)
- drewniak czerwonawy (Hypoxylon rutilum) też rosnący na buku. Odróżnić go można mikroskopowym badaniem zarodników (są mniejsze),
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-18] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2015-01-10] (ang.).
- ↑ a b J. Breitenbach, F. Kraenzlin – Fungi of Switzerland 1 – Acomycota (1981)
- ↑ a b c Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ a b c d Hypoxylon fragiforme. [dostęp 2015-01-12].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2015-04-08].
- ↑ Till R. Lohmeyer, Ute Kũnkele: Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. Warszawa: 2006. ISBN 978-1-40547-937-0.
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4