Saltar ao contido

Intelsat

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Intelsat-5 4»)
O Intelsat-6 3 sendo liberado da bodega de carga do transbordador espacial.

Intelsat é un provedor intergubernamental de servizos por satélite. Posúe unha das frotas de satélites de comunicacións máis grandes, cuns 50 satélites en propiedade. O primeiro satélite comercial de comunicacións, o Early Bird ou Intelsat 1, lanzado en 1965, pertencía a Intelsat. A empresa entrou en bancarrota en maio de 2020.[1]

Intelsat 1

[editar | editar a fonte]

Intelsat 1, coñecido inicialmente como Early Bird, foi o primeiro satélite de comunicacións comercial. Lanzado o 6 de abril de 1965 mediante un foguete Delta D a unha órbita xeosíncrona, tiña unha masa de 68 kg, forma cilíndrica, estaba recuberto de células solares para producir enerxía e estabilizábase mediante xiro. Foi construído por Hughes Aircraft Company co bus HS-303 e foi posto en servizo comercial o 28 de xuño, comunicando ambos lados do Atlántico. Tiña capacidade para 240 circuítos de telefonía ou un de televisión. Foi posto fóra de servizo en 1969 a pesar de que foi deseñado para unha vida útil de 18 meses.[2][1]

Intelsat 2

[editar | editar a fonte]

Houbo catro satélites da serie Intelsat 2, os tres primeiros coñecidos inicialmente como Blue Bird, Lani Bird e Canary Bird respectivamente. Foron lanzados entre 1966 e 1967, os catro mediante foguetes Delta E1. Foron construídos usando o bus HS-303A e, con 162 kg, eran os satélites de comunicacións máis grandes lanzados ata o momento. Levaban unha antena de deseño avanzado que lles permitía estar en contacto con varias estacións terrestres simultaneamente. Tiñan forma cilíndrica e estabilizábanse mediante xiro[3][1]

Intelsat 3

[editar | editar a fonte]

Lanzáronse oito satélites da serie Intelsat 3, o primeiro non chegando a órbita por un problema no foguete lanzador. Os oito usaron foguetes Delta M para ser lanzados, entre 1968 e 1970. Tiñan unha masa de 293 kg, forma cilíndrica, estabilización mediante xiro e células solares cubrindo a súa superficie. Cada satélite tiña dous transpondedores que lles daban capacidade para transmitir 1500 circuítos telefónicos ou catro de televisión.[4][1]

Intelsat 4

[editar | editar a fonte]

Da serie Intelsat 4 houbo outros oito membros, co sexto chegando a órbita por un problema do foguete lanzador, un Atlas SLV-3D. Os oito foron lanzados entre 1971 e 1975, e non en orde secuencial. Usaban o bus HS-312, tiñan unha masa de 1414 kg, forma cilíndrica, estabilización mediante xiro e células solares cubrindo a súa superficie, cunha capacidade para cursar 6000 chamadas de voz bidireccionais ou transmitir 12 canais de televisión en cor de maneira simultánea.[5][1]

Intelsat 4A

[editar | editar a fonte]

Os seis Intelsat 4A eran unha versión mellorada dos Intelsat 4. Tiñan unha masa de 1515 kg, usaban o bus HS-313, forma cilíndrica, estabilización mediante xiro e células solares cubrindo a súa superficie. Tiñan unha altura total de 7,01 m, un diámetro de 2,38 m e levaban 20 transpondendores en banda C a bordo, catro máis que os Intelsat 4. Todos foron lanzados mediante foguetes Atlas SLV-3D entre 1975 e 1978, co quinto non chegando a órbita por culpa dun fallo do foguete.[6][1]

Intelsat 5

[editar | editar a fonte]

Os nove Intelsat da serie 5 foron os primeiros satélites Intelsat estabilizados nos tres eixos. Para a estabilización usaban volantes de inercia. Tiñan unha masa de 1928 kg e dous paneis solares que xeraban ata 1800 W de potencia. Levaban a bordo 21 transpondedores en banda C e 4 en banda Ku capaces de xestionar 12.000 chamadas e 2 canais de televisión. Foron lanzados entre 1980 e 1984, coa perda da novena unidade por un fallo do foguete lanzador. Con esta serie os satélites tamén empezaron a ser nomeados de maneira alternativa con tres cifras, a primeira sendo a serie e as seguintes o número de satélite dentro da serio, por exemplo Intelsat 501.[7][1]

Intelsat 5A

[editar | editar a fonte]

Os seis Intelsat da serie 5A eran versións melloradas da serie 5 e continuaron a súa numeración. Levaban a bordo máis transpondedores (26 en banda C e 6 en banda Ku), capaces de xestionar 15.000 chamadas e 2 canais de televisión, e tiñan unha masa algo maior (2013 kg). Foron lanzados entre 1985 e 1989, coa perda do Intelsat-5A 14 polo fallo do foguete lanzador. Intelsat-5A 13 acabou sendo coñecido tamén como NSS 513, e o 15 como Columbia 515.[8][1]

Intelsat 6

[editar | editar a fonte]

Houbo cinco satélites Intelsat 6, construídos co bus HS-389 e lanzados entre 1989 e 1991. Foron os satélite de comunicacións máis complexos e masivos do seu tempo, rondando as catro toneladas cada un. No seu deseño participaron, á parte da súa construtora, Hughes Aircraft Company, multitude de empresas internacionais, como British Aerospace, Spar Aerospace Ltd., COM DEV, Thomson Tubes Electroniques, Alcatel Espace, Alenia Spazio, NEC, MBB Dasa e AEG-Telefunken. Levaban a bordo 38 transpondendores en banda C e 10 en banda Ku. Tiñan forma cilíndrica, con 5,3 m de alto (coas antenas recollidas) e 3,6 m de diámetro, estabilizábanse mediante xiro e ían recubertos de células solares que proporcionaban ata 2600 W de potencia. Intelsat-6 3 non chegou á súa órbita definitiva por problemas co foguete lanzador, e en 1992 foi recollido polo transbordador espacial Endeavour para colocarlle un novo foguete propulsor e envialo á súa órbita definitiva.[9][1]

Intelsat K

[editar | editar a fonte]

Intelsat K foi o primeiro satélite con unicamente transpondedores (16) en banda Ku de Intelsat. Foi orixinalmente construído para a empresa GE Americom co nome Satcom K4, pero foi adquirido por Intelsat en 1989 e a súa carga útil reacondicionada. Estaba baseado no bus AS-5000, estabilizábase nos tres eixos e tiña unha masa de 2836 kg, cunha potencia de 4800 W. Posteriormente foi cedido á empresa New Skies e renomeado NSS K. Foi lanzado o 10 de xuño de 1992 mediante un foguete Atlas IIAS.[10][1]

Intelsat 7

[editar | editar a fonte]

Os Intelsat 7 volveron a ser satélites estabilizados nos tres eixos. Usaban o bus SSL-1300, de Space Systems Loral. Tiñan unha masa duns 3600 kg e levaban 26 transpondedores en banda C e 10 en banda Ku. Os seus paneis solares xeraban ata 3600 W de potencia e foron lanzados entre 1993 e 1996.[11][1]

Intelsat 7A

[editar | editar a fonte]

Ao igual que os Intelsat 7, os 7A usaban o bus SSL-1300 pero producían unha maior potencia, ata 4800 W, e tiñan unha masa maior, uns 4180 kg cada unidade. Levaban a bordo catro transpondedores adicionais en banda Ku. Lanzáronse tres unidades entre 1995 e 1996, coa última fallando por un problema co seu foguete lanzador, un Longa Marcha 3B.[12][1]

Intelsat 8

[editar | editar a fonte]

A serie 8 de Intelsat estaba formada por catro unidades. Usaban o bus AS-7000, estaban estabilizados nos tres eixos e tiñan unha masa de 3245 kg. Deseñados para dar unha cobertura maior en banda C, levaban a bordo 38 transpondedores deste tipo e 6 en banda Ku. Todos foron lanzados durante 1997. Intelsat 804 deixou de funcionar en xaneiro de 2005 debido a un problema grave no seu sistema de enerxía. Intelsat 803 foi cedido á operadora New Skies e renomeado NSS 803 en primeiro lugar e logo NSS 5.[13][1]

Intelsat 8A

[editar | editar a fonte]

Os dous Intelsat 8A lanzados usaban tamén o bus AS-7000, ao igual que os Intelsat 8, pero tiñan unha masa lixeiramente maior (3524 kg) e levaban menor cantidade de transpondedores (28 en banda C e 3 en banda Ku). Intelsat 806 foi cedido á operadora New Skies e renomeado NSS 806.[14][1]

Intelsat 9

[editar | editar a fonte]

Os sete Intelsat 9 foron deseñados como melloras da serie Intelsat 7. Usan o bus aumentado SSL-1300HL, cunha maior potencia (máis de 8 kW xerados polos seus paneis solares) e máis cantidade de transpondedores (44 en banda C e 12 en banda Ku). Foron lanzados entre 2001 e 2003.[15][1]

Intelsat 10

[editar | editar a fonte]

Só un dos dous satélites Intelsat 10 planificados (o Intelsat 10-02) chegou a ser lanzado. No seu momento foi o maior satélite de comunicacións lanzado, construído sobre o bus Eurostar-3000 e cunha masa de 5575 kg e 8 kW de potencia proporcionados polos seus paneis solares. Levaba a bordo 45 transpondedores en banda C e 16 en banda Ku. Foi lanzado o 16 de xuño de 2004 mediante un foguete Proton M Briz-M e tamén foi coñecido como Thor 10-02 ao ser a metade dos transpondedores en banda Ky propiedade de Telenor.[16][1]

Intelsat 11

[editar | editar a fonte]

Intelsat 11 foi un satélite construído inicialmente por Orbital Sciences Corporation para PanAmSat Corporation pero que máis tarde pasou a ser propiedade de Intelsat. Baseado no bus Star-2, tiña unha masa de 2491 kg e levaba 18 transpondedores en banda Ku e 16 en C. Foi lanzado o 5 de outubro de 2007 mediante un foguete Ariane 5.[17][1]

Intelsat 12

[editar | editar a fonte]

Intelsat 12 comezou sendo propiedade de Europe Star e chamándose Europe Star 1. Despois foi vendido a PanAmSat, que á súa vez foi comprada por Intelsat, co que o satélite adquiríu o seu nome definitivo. Tiña unha masa de 4167 kg, estaba construído sobre o bus SSL-1300 e tiña 30 transpondedores en banda Ku. Daba cobertura a Europa, a parte sur de África, oriente medio e a India. Foi lanzado o 29 de outubro de 2000 mediante un foguete Ariane 4.[18][1]

Intelsat 13

[editar | editar a fonte]

Intelsat 13, ou Intelsat Americas 13, comezou a súa andaina como EchoStar IX, un satélite pertencente á empresa EchoStar que tamén era coñecido como Telstar 13 por levar parte da carga útil pertencente a Telstar. O satélite foi vendido en xullo de 2003 a Intelsat, que lle cambiou o nome a Intelsat Americas 13 e máis tarde a Galaxy 23. O satélite tiña unha masa de 4737 kg e usaba o bus SSL-1300, con dous transpondedores en banda Ka, 32 en banda Ku e 24 en banda C. Foi lanzado o 8 de agosto de 2003 mediante un foguete Zenit-3SL.[19][1]

Intelsat 14

[editar | editar a fonte]

Intelsat 14 ten unha masa de 5663 kg e usa o bus SSL-1300, con 22 transpondedores en banda Ku e 40 en banda C. Foi lanzado o 23 de novembro de 2009 mediante un foguete Atlas 5 e ten unha vida esperada de 15 anos.[20][1]

Intelsat 15 (JCSat 85) e 16

[editar | editar a fonte]

Intelsat 15 foi construído por Orbital Sciences usando o bus Star-2.4, ten unha masa de 2484 kg e leva a bordo 22 transpondedores en banda Ku. Os seus paneis solares xeran 4,6 kW de potencia e foi lanzado para substituír o Intelsat 709. Cinco dos transpondedores comercialízanse a través da empresa JSAT, polo que o satélite tamén se coñece como JSat 85. Foi lanzado o 30 de novembro de 2009 mediante un foguete Zenit-3SLB. Intelsat 16 usa o mesmo bus e leva 24 transpondedores en banda Ku. Foi lanzado o 12 de febreiro de 2010 mediante un Proton M Briz-M.[21][22][1]

Intelsat 17

[editar | editar a fonte]

Intelsat 17 ten unha masa de 5540 kg e usa o bus SSL-1300 de Space Systems Loral, con 28 transpondedores en banda C e 46 en banda Ku. Foi lanzado para substituír a Intelsat 702 o 26 de novembro de 2010 mediante un foguete Ariane 5.[23][1]

Intelsat 18

[editar | editar a fonte]

Intelsat 18 usa o bus Star-2.4 de Orbita Sciences, ten unha masa de 3200 kg, leva 24 transpondedores en banda C e 12 en banda Ku e os seus paneis xeran 4,9 kW de potencia. Foi lanzado para substituír a Intelsat 701 o 5 de outubro de 2011 mediante un foguete Zenit-3SLB.[24][1]

Intelsat 19 e 20

[editar | editar a fonte]

Intelsat 19 e 20 foron construídos por Space Systems Loral coa súa plataforma SSL-1300. Intelsat 19 ten unha masa de 5600 kg e leva 24 tranpondedores en banda C e 34 en banda Ku, mentres que Intelsat 20 pesa 6094 kg e leva respectivamente 24 e 54 máis un tranpondedor en banda Ka. Foron lanzados respectivamente o 1 de xuño e o 2 de agosto de 2012, o primeiro mediante un Zenit-3SL e o segundo mediante un Ariane 5.[25][26][1]

Intelsat 21

[editar | editar a fonte]

Intelsat 21 foi construído por Boeing co seu bus BSS-702MP. Ten unha masa de 5984 kg e leva a bordo 24 transpondedores en banda C e 36 en banda Ku. Foi lanzado o 19 de agosto de 2012 para substituír a Intelsat 9 mediante un foguete Zenit-3SL.[27][1]

Intelsat 22

[editar | editar a fonte]

Construído tamén por Boeing co bus BSS-702MP, ten unha masa de 6199 kg e leva a bordo 24 transpondedores en banda C, 18 en banda Ku e 18 en UHF. Foi lanzado o 25 de marzo de 2012 mediante un foguete Proton M Briz-M.[28][1]

Intelsat 23

[editar | editar a fonte]

Intelsat 23 foi encargado a Orbital Sciences en decembro de 2009. Usa o bus Star-2.4E e os seus paneis xeran 4,8 kW de potencia. Ten unha masa de 2730 kg e leva a bordo 24 transpondedores en banda C e 15 en banda Ku. Foi lanzado o 14 de outubro de 2012 mediante un foguete Proton M Briz-M.[29][1]

Intelsat 24

[editar | editar a fonte]

Intelsat 24 comezou sendo AMOS 1, un satélite de comunicacións israelí desenvolvido por Israel Aircraft Industries con axuda de DASA e Alcatel Espace para a empresa Spacecom. Foi vendido en 2009 a Intelsat, que lle cambiou o nome por Intelsat 24. O satélite ten 961 kg de masa e leva sete transpondedores en banda Ku. Foi lanzado o 16 de maio de 1996 mediante un foguete Ariane 4.[30][1]

Intelsat 25

[editar | editar a fonte]

Intelsat 25 foi comprado á empresa ProtoStar en outubro de 2009. Previamente denominado ProtoStar 1, o satélite foi construído por Space Systems Loral coa plataforma SSL-1300, tiña unha masa de 4100 kg e levaba a bordo 16 transpondedores en banda Ku e 36 en banda C. Foi lanzado o 7 de xullo de 2008 mediante un Ariane 5.[31][1]

Intelsat 26

[editar | editar a fonte]

Intelsat 26 comezou a súa vida sendo JCSat 4, un satélite da compañía Japan Satellite Systems lanzado o 17 de febreiro de 1997 a bordo dun Atlas IIAS. Foi adquirido por Intelsat a finais de 2009. O satélite ten unha masa de 3105 kg, foi construído por Hughes co bus HS-601 e leva a bordo 12 transpondedores en banda C e 28 en banda Ku.[32][1]

Intelsat 27

[editar | editar a fonte]

Intelsat 27 foi lanzado o 1 de febreiro de 2013 a bordo dun Zenit-3SL, pero non chegou a órbita por un fallo do foguete. O seu cometido era substituír a Intelsat 34.[33][1]

Intelsat 28

[editar | editar a fonte]

Intelsat 28 comezou sendo New Dawn, unha aventura conxunta entre Intelsat e un grupo invertidor de Suráfrica. Foi lanzado o 22 de abril de 2011 mediante un Ariane 5 e levaba 24 transpondedores en banda Ku e 28 en banda C. Unha vez en órbita o satélite foi incapaz de despregar o reflector da súa antena para banda C, recortando á metade as súas prestacións. O mesmo problema xurdiu co reflector da antena en banda Ku, pero o motor deste foi capaz de finalmente poñelo en servizo.[34][1]

Intelsat 29e

[editar | editar a fonte]

Intelsat 29e leva 14 transpondedores en banda C, 56 en Ku e 1 en Ka. Foi construído por Boeing co bus BSS-702MP, ten unha masa de 6552 kg e un tempo de vida estimado de 15 anos. Foi lanzado o 27 de xaneiro de 2016 mediante un foguete Ariane 5 para dar cobertura sobre norteamérica e suramérica. O 7 de abril de 2019 o satélite sufriu un problema no seu sistema de propulsión, causando a interrupción do servizo. Dous días máis tarde o control de terra perdeu contacto co satélite e o 18 de abril Intelsat declarou o satélite perdido. Observacións desde terra mostran que arredor do satélite hai unha nube de restos, polo que se hipotiza cunha explosión debida a un curtocircuíto ou a un impacto dun micrometeorito.[35][1]

Intelsat 30 e 31 (DLA 1 e 2)

[editar | editar a fonte]

Intelsat 30 e 31, tamén coñecidos como DLA 1 e 2, foron construídos por Space Systems Loral co bus SSL-1300. Teñen unha masa duns 6300 kg e 10 transpondedores en banda C e 72 en banda Ku cada un. Emiten para América Latina e foron lanzados o 16 de outubro de 2014 e o 9 de xuño de 2016 mediante un foguete Ariane 5 e un Proton M Briz-M respectivamente.[36][1]

Intelsat 32e

[editar | editar a fonte]

Intelsat 32e, tamén coñecido como Sky-Brasil 1 porque parte da carga útil pertence a esta empresa, é un satélite de 6000 kg de masa con 81 transpondedores en banda Ku e 21 en banda Ka a bordo. Foi construído por EADS Astrium co bus Eurostar-3000X e lanzado o 14 de febreiro de 2017 mediante un Ariane 5.[37][1]

Intelsat 33e

[editar | editar a fonte]

Intelsat 33e foi encargado en maio de 2013 por Intelsat a Boeing. Foi construído usando o bus BSS-702MP, ten unha masa de 6600 kg e leva a bordo varois transpondedores en banda C e Ku. Foi lanzado o 24 de agosto de 2016 xunto con Intelsat 36 mediante un Ariane 5.[38][1]

Intelsat 34

[editar | editar a fonte]

Intelsat 34, tamén coñecido como Hispasat 55W-2 por levar parte da carga útil pertencente a Hispasat, é un satélite de comunicacións de 330 kg lanzado o 20 de agosto de 2015 mediante un foguete Ariane 5. Leva a bordo 24 transpondedores en banda C e 24 en banda Ku.[39][1]

Intelsat 35e

[editar | editar a fonte]

Intelsat 34 foi construído por Boeing co bus BSS-702MP e lanzado o 5 de xullo de 2017 mediante un foguete Falcon 9. Ten unha masa de 6761 kg e leva a bordo varios transpondedores en banda C e Ku.[40][1]

Intelsat 36

[editar | editar a fonte]

Intelsat 36 foi lanzado o 24 de agosto de 2016 mediante un Ariane 5, xunto con Intelsat 33e, para dar servizo á zona de África e o sur de Asia. Foi construído por Space Systems Loral co bus SSL-1300. Ten unha masa de 3253 kg e leva 10 transpondedores en banda C e 30 en banda Ku.[41][1]

Intelsat 37e

[editar | editar a fonte]

Cunha masa de 6438 kg, Intelsat 37e foi lanzado o 29 de setembro de 2017 mediante un Ariane 5. Foi construído por Boeing baixo a plataforma BSS-702MP e leva transpondedores en banda C, Ku e Ka.[42][1]

Intelsat 38 (Azerspace 2)

[editar | editar a fonte]

Intelsat 38 ou Azerspace 2 foi o resultado da colaboración entre Intelsat e a empresa Azercosmos para dar continuidade á cobertura proporcionada por Intelsat 12. Ten unha masa de 3500 e usa o bus SSL-1300.[43][1]

Intelsat 39

[editar | editar a fonte]

Intelsat 39 ten unha masa de 6600, usa o bus SSL-1300 e foi lanzado o 6 de agosto de 2019 a bordo dun Ariane 5 para substituír a Intelsat 902. Usa transpondedores en banda C e Ku para dar servizo a África, Europa, oriente medio e Asia.[44][1]

Intelsat 40e/TEMPO

[editar | editar a fonte]

Intelsat 40e usa o bus SSL-1300 e foi lanzado o 7 de abril de 2023 a bordo dun Falcon 9 para dar servizo a América central e do norte. Leva a bordo transpondedores en banda C, Ka e Ku, ademais da carga útil TEMPO (Tropospheric Emissions: Monitoring of Pollution), un espectrómetro no visible e no ultravioleta para medir a contaminación.[45][1]

Historial de lanzamentos

[editar | editar a fonte]
Misión[1][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12][13][14][15][10][16][17][18][19][19][20][21][22][23][24][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][38][39][40][41][42][43][44][45] Data de lanzamento[1][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12][13][14][15][10][16][17][18][19][19][20][21][22][23][24][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][38][39][40][41][42][43][44][45] Foguete lanzador[1][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12][13][14][15][10][16][17][18][19][19][20][21][22][23][24][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][38][39][40][41][42][43][44][45] Notas[1][2][3][4][5][6][7][8][9][11][12][13][14][15][10][16][17][18][19][19][20][21][22][23][24][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][38][39][40][41][42][43][44][45]
Intelsat-1 6 de abril de 1965 Delta D Éxito
Intelsat-2 1 26 de outubro de 1966 Delta E1 Fallo parcial. O satélite non chegou á órbita prevista, aínda que puido funcionar como satélite de comunicacións.
Intelsat-2 2 11 de xaneiro de 1967 Delta E1 Éxito
Intelsat-2 3 23 de marzo de 1967 Delta E1 Éxito
Intelsat-2 4 28 de setembro de 1967 Delta E1 Éxito
Intelsat-3 1 19 de setembro de 1968 Delta M Fallo
Intelsat-3 2 19 de decembro de 1968 Delta M Éxito
Intelsat-3 3 6 de febreiro de 1969 Delta M Éxito
Intelsat-3 4 22 de maio de 1969 Delta M Éxito
Intelsat-3 5 26 de xullo de 1969 Delta M Fallo parcial
Intelsat-3 6 15 de xaneiro de 1970 Delta M Éxito
Intelsat-3 7 23 de abril de 1970 Delta M Éxito
Intelsat-3 8 23 de xullo de 1970 Delta M Éxito
Intelsat-4 2 26 de xaneiro de 1971 Atlas SLV3C Éxito
Intelsat-4 3 20 de decembro de 1971 Atlas SLV3C Éxito
Intelsat-4 4 23 de xaneiro de 1972 Atlas SLV3C Éxito
Intelsat-4 5 13 de xuño de 1972 Atlas SLV3C Éxito
Intelsat-4 7 23 de agosto de 1973 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-4 8 21 de novembro de 1974 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-4 6 20 de febreiro de 1975 Atlas SLV3D Fallo
Intelsat-4 1 22 de maio de 1975 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-4A 1 26 de setembro de 1975 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-4A 2 29 de xaneiro de 1976 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-4A 4 26 de maio de 1977 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-4A 5 30 de setembro de 1977 Atlas SLV3D Fallo
Intelsat-4A 3 7 de xaneiro de 1978 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-4A 6 31 de marzo de 1978 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-5 2 6 de decembro de 1980 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-5 1 23 de maio de 1981 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-5 3 15 de decembro de 1981 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-5 4 5 de marzo de 1982 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-5 5 28 de setembro de 1982 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-5 6 19 de maio de 1983 Atlas SLV3D Éxito
Intelsat-5 7 19 de outubro de 1983 Ariane 1 Éxito
Intelsat-5 8 5 de marzo de 1984 Ariane 1 Éxito
Intelsat-5 9 9 de xuño de 1984 Atlas G Fallo
Intelsat-5A 10 22 de marzo de 1985 Atlas G Éxito
Intelsat-5A 11 30 de xuño de 1985 Atlas G Éxito
Intelsat-5A 12 28 de setembro de 1985 Atlas G Éxito
Intelsat-5A 14 31 de maio de 1986 Ariane 2 Fallo
Intelsat-5A 1 17 de maio de 1988 Ariane 2 Éxito
Intelsat-5A 15 23 de maio de 1981 Ariane 2 Éxito
Intelsat-6 2 27 de outubro de 1989 Ariane 4 Éxito
Intelsat-6 3 14 de marzo de 1990 Titan III Fallo parcial
Intelsat-6 4 23 de xuño de 1990 Titan III Éxito
Intelsat-6 5 14 de agosto de 1991 Ariane 4 Éxito
Intelsat-6 1 29 de outubro de 1991 Ariane 4 Éxito
Intelsat K 10 de xuño de 1992 Atlas IIAS Éxito
Intelsat-7 1 22 de outubro de 1993 Ariane 4 Éxito
Intelsat-7 2 17 de xuño de 1994 Ariane 4 Éxito
Intelsat-7 3 6 de outubro de 1994 Atlas IIAS Éxito
Intelsat-7 4 10 de xaneiro de 1995 Atlas IIAS Éxito
Intelsat-7 5 22 de marzo de 1995 Atlas IIAS Éxito
Intelsat 706 17 de maio de 1995 Ariane 4 Éxito
Intelsat 708 14 de febreiro de 1996 CZ-3B Fallo
Intelsat 707 14 de marzo de 1996 Ariane 4 Éxito
Intelsat 24 (AMOS 1) 16 de maio de 1996 Ariane 4 Éxito
Intelsat-7 1 15 de xuño de 1996 Ariane 4 Éxito
Intelsat 26 17 de febreiro de 1997 Atlas IIAS Éxito
Intelsat 801 1 de marzo de 1997 Ariane 4 Éxito
Intelsat 802 25 de xuño de 1997 Ariane 4 Éxito
Intelsat 803 23 de setembro de 1997 Ariane 4 Éxito
Intelsat 804 22 de decembro de 1997 Ariane 4 Éxito
Intelsat 805 18 de xuño de 1998 Atlas IIAS Éxito
Intelsat 806 28 de febreiro de 1998 Atlas IIAS Éxito
Intelsat 12 29 de outubro de 2000 Ariane 4 Éxito
Intelsat 901 9 de xuño de 2001 Ariane 4 Éxito
Intelsat 902 30 de agosto de 2001 Ariane 4 Éxito
Intelsat 903 30 de marzo de 2003 Proton K/DM-3 Éxito
Intelsat 904 23 de febreiro de 2002 Ariane 4 Éxito
Intelsat 905 5 de xuño de 2002 Ariane 4 Éxito
Intelsat 906 6 de setembro de 2002 Ariane 4 Éxito
Intelsat 907 15 de febreiro de 2003 Ariane 4 Éxito
Intelsat 13 8 de agosto de 2003 Zenit-3SL Éxito
Intelsat 10-02 16 de xuño de 2004 Proton M Briz-M Éxito
Intelsat 11 5 de outubro de 2007 Ariane 5 Éxito
Intelsat 25 7 de xullo de 2008 Ariane 5 Éxito
Intelsat 14 23 de novembro de 2009 Atlas 5 Éxito
Intelsat 15 30 de novembro de 2009 Zenit-3SLB Éxito
Intelsat 16 12 de febreiro de 2010 Proton M Briz-M Éxito
Intelsat 17 26 de novembro de 2010 Ariane 5 Éxito
Intelsat 28 22 de abril de 2011 Ariane 5 Éxito
Intelsat 18 5 de outubro de 2011 Zenit-3SLB Éxito
Intelsat 22 25 de marzo de 2012 Proton M Briz-M Éxito
Intelsat 19 1 de xuño de 2012 Zenit-3SL Éxito
Intelsat 20 2 de agosto de 2012 Ariane 5 Éxito
Intelsat 21 19 de agosto de 2012 Zenit-3SL Éxito
Intelsat 23 14 de outubro de 2012 Proton M Briz-M Éxito
Intelsat 27 1 de febreiro de 2013 Zenit-3SL Fallo
Intelsat 30 16 de outubro de 2014 Ariane 5 Éxito
Intelsat 34 20 de agosto de 2015 Ariane 5 Éxito
Intelsat 29e 27 de xaneiro de 2016 Ariane 5 Éxito
Intelsat 31 9 de xuño de 2016 Proton M Briz-M Éxito
Intelsat 33e 24 de agosto de 2016 Ariane 5 Éxito
Intelsat 36 24 de agosto de 2016 Ariane 5 Éxito
Intelsat 32e 14 de febreiro de 2017 Ariane 5 Éxito
Intelsat 35e 5 de xullo de 2017 Falcon 9 Éxito
Intelsat 37e 29 de setembro de 2017 Ariane 5 Éxito
Intelsat 38 (Azerspace 2) 25 de setembro de 2018 Ariane 5 Éxito
Intelsat 39 6 de agosto de 2019 Ariane 5 Éxito
Intelsat 40e 7 de abril de 2023 Falcon 9 Éxito

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 Mark Wade (2020). "Intelsat" (en inglés). Consultado o 2 de xuño de 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-1" (en inglés). Consultado o 2 de xuño de 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-2" (en inglés). Consultado o 2 de xuño de 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-3" (en inglés). Consultado o 2 de xuño de 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-4" (en inglés). Consultado o 2 de xuño de 2020. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-4A" (en inglés). Consultado o 2 de xuño de 2020. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-5" (en inglés). Consultado o 2 de xuño de 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-5A (510, 511, 512, 513, 514, 515) / NSS 513 / Columbia 513" (en inglés). Consultado o 2 de xuño de 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-6 (601, 602, 603, 604, 605)" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat K / NSS K" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-7 (701, 702, 703, 704, 705, 709) / NSS 703" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-7A (706, 707, 708)" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-8 (801, 802, 803, 804) / NSS 803 → NSS 5" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-8A (805, 806) / NSS 806" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat-9 (901, 902, 903, 904, 905, 906, 907)" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 10-02" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 11" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Europe*Star 1 → PAS 12 → Intelsat 12" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 19,5 19,6 19,7 19,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "EchoStar 9 (Telstar 13, Intelsat Americas 13, Galaxy 23)" (en inglés). Consultado o 3 de xuño de 2020. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 20,7 20,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 14" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 21,6 21,7 21,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 15 (JCSat 85)" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 22,6 22,7 22,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 16" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 23,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 17" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 24,5 24,6 24,7 24,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 18" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 25,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 19" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 26,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 20" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 27,3 27,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 21" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 22" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 29,3 29,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 23" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 30,3 30,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "AMOS 1 → Intelsat 24" (en inglés). Consultado o 4 de xuño de 2020. 
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 31,3 31,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "ProtoStar 1 -> Intelsat 25" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2020. 
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 32,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "JCSat 3, 4 (JCSat R) → Intelsat 26" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2020. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 27" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2020. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 34,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "New Dawn → Intelsat 28" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2020. 
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 35,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 29e" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2020. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 36,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 30, 31 / DLA 1, 2" (en inglés). Consultado o 5 de xuño de 2020. 
  37. ↑ 37,0 37,1 37,2 37,3 37,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Sky-Brasil 1 (Intelsat 32e)" (en inglés). Consultado o 6 de xuño de 2020. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 38,4 38,5 38,6 38,7 38,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 33e" (en inglés). Consultado o 6 de xuño de 2020. 
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 39,4 39,5 39,6 39,7 39,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 34 (Hispasat 55W-2)" (en inglés). Consultado o 6 de xuño de 2020. 
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 40,4 40,5 40,6 40,7 40,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 35e" (en inglés). Consultado o 6 de xuño de 2020. 
  41. ↑ 41,0 41,1 41,2 41,3 41,4 41,5 41,6 41,7 41,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 36" (en inglés). Consultado o 6 de xuño de 2020. 
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 42,3 42,4 42,5 42,6 42,7 42,8 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 37e" (en inglés). Consultado o 6 de xuño de 2020. 
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 43,3 43,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Azerspace 2/Intelsat 38" (en inglés). Consultado o 6 de xuño de 2020. 
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 44,3 44,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 39" (en inglés). Consultado o 6 de xuño de 2020. 
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 45,3 45,4 Gunter Dirk Krebs (2020). Gunter's Space Page, ed. "Intelsat 40e / TEMPO" (en inglés). Consultado o 16 de abril de 2023. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Intelsat&oldid=6671426»