Przejdź do zawartości

Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni...

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni…
Gatunek

film psychologiczny

Data premiery

1 września 1971

Kraj produkcji

Polska

Czas trwania

76 minut

Reżyseria

Mieczysław Waśkowski

Scenariusz

Andrzej Mularczyk

Główne role

Edward Kusztal, Mieczysław Łoza

Muzyka

Andrzej Trzaskowski

Zdjęcia

Sławomir Idziak

Scenografia

Jerzy Szeski

Montaż

Wiesława Otocka

Produkcja

Zespół Filmowy Wektor

Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni… – czarno-biały film psychologiczny w reżyserii Mieczysława Waśkowskiego z 1971.

Jego tytuł nawiązuje do ostatniego wersu wiersza Historia Krzysztofa Kamila Baczyńskiego: „Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni”.

Lokacje: m.in. Sieradz.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Źródła historyczne

[edytuj | edytuj kod]

Andrzej Mularczyk, autor scenariusza, wykorzystał w filmie autentyczną historię swojego ojca podpułkownika Józefa Mularczyka. We wrześniu 1939 r. był on dowódcą 2 Pułku Strzelców Konnych, walczącego w składzie Wołyńskiej Brygady Kawalerii. W nocy z 3 na 4 września żołnierze pułku zorganizowali nocny "wypad na Kamieńsk", w czasie którego zniszczyli kilkanaście czołgów i cystern, zabili ok. 100 żołnierzy wroga. Straty po stronie polskiej to 4 osoby, które po akcji nie odnalazły drogi powrotnej do reszty jednostki. Dla uczestników wypadu generał Juliusz Rómmel przyznał 10 krzyży srebrnych Virtuti Militari, a wybór żołnierzy do odznaczenia pozostawił dowódcy pułku. Niestety, rozkaz nie dotarł do pułku.

Pod koniec lat sześćdziesiątych, gdy ujawniony został załącznik do Rozkazu Pochwalnego generała Juliusza Rómmla z dnia 13 IX 1939 roku, pułkownik Józef Mularczyk, przygotował wniosek do rozdziału przydzielonych mu do dyspozycji 10 krzyży Virtuti Militari. Na podstawie wniosku pułkownika krzyż srebrny Virtuti Militari otrzymali żyjący wówczas: podporucznik Tadeusz Kostarski, porucznik Józef Gajewski, podporucznik Henryk Dembowski, podchorąży Kazimierz Szymura, starszy wachmistrz Jan Boniecki, kapral Jan Patro, porucznik Tadeusz Gierasieński oraz plutonowy Stanisław Kozyra; kapral Józef Walczuk otrzymał krzyż walecznych.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]