Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Zagrzebiu
45°48′52″N 15°58′47″E/45,814444 15,979722| katedra | |||||||||
 Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagrzebiu, 2019 | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie |
Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Zagrzebia  | |||||||||
Położenie na mapie Chorwacji  | |||||||||
| 45°48′52″N 15°58′47″E/45,814444 15,979722
| |||||||||
Katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny[1] (chor. Katedrala Uznesenja Blažene Djevice Marije i svetih Stjepana i Ladislava, katedra Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i świętych Stefana i Władysława) – katedra rzymskokatolicka archidiecezji zagrzebskiej w Zagrzebiu, stolicy Chorwacji.
Pierwszy, romański kościół stał w tym miejscu już w XI wieku (1093), ale został zniszczony przez najazd mongolski w 1242 r. Odbudowany w stylu gotyckim, był wielokrotnie przebudowywany, ostatni raz po trzęsieniu ziemi w 1880 roku w stylu neogotyckim. Prace prowadzono pod kierownictwem austriackiego architekta Hermanna Bollégo. Na jego polecenie dobudowano fasadę zwieńczoną dwiema neogotyckimi dzwonnicami o wysokości 104 i 105 metrów. Stanowią one wizytówkę i symbol miasta. Od wielu lat trwa renowacja świątyni.
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Widok katedry z placu Jelačicia sprzed trzęsienia ziemi w 1880, ze starym dachem wieżowym -
Widok katedry z XIX w. z fortyfikacjami wokół -
Katedra z daleka -
Fasada -
Widok od południowego wschodu -
Kolumna maryjna przed frontem katedry -
Portal -
Neogotycki szczyt wieży -
-
Nawa, prezbiterium i ołtarz -
Ołtarz główny -
Wnętrze katedry -
-
Wnętrze katedry ku zachodowi -
-
-
.jpg?lang=pl)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Polski egzonim wprowadzony na 108. posiedzeniu KSNG.