Krajolik
„Pejzaž” preusmjerava ovdje. Za ostale upotrebe, v. Pejzaž u slikarstvu.
Krajolik, predio (ijek.) ili predeo (ek.), ili rjeđe pejzaž, geografsko je područje, koje je po svojim karakterisikama drugačije od ostalih.
Izraz rajolik je koncept koji je kontroverzan unutar geografskih znanosti i primarni mu je značaj u svakodnevnom jeziku. Semantički se dobiva sa sadržajem fizinomičkih karakteristika kao sto su harmonija, ljepota, jedinstvost, cjelina, specifičnost, raznolikost i posebnost.
Krajolik se može razlikovati na od prirode stvoreni (prirodni krajolik), i (kulturni krajolik), koji je nastalo ili dominiran ljudskim djelovanjem.
Krajolici mogu biti anorganski (pustinja, slano jezero, led) i organski (šuma, savana, livade).
U tom smislu je krajolik prostor s tipičnim karakteristikama, obrazaca ili struktura.
Obuhvaća fizičke, biogene i antropogene (uključujući sociogene) strukture, npr. geomorfološke (stijene, pijesak, brda, ravnice), ekološke (voda, šume, livade) i tehničke (kameni zidovi, potporni zidovi, kuće, ceste ) elemente krajolika.
I u literaturi kao i u stručnim knjigama se krajolik koristi u četiri značenja, koji imaju zajedništvo, da je krajolik dobije jedinstveni karakter:
- Izpunjeni ocrt područja koje je geografski relevantno.
- Slikovit pogled na prostorni objekt, koji uključuje i linija horizonta.
- Vidljivi dio zemljine površine, koja je iz jedne točke preglediva.
- Simbol smisla za moderni subjekt, u smislu estetike.
Tokom 17. vijeka pejzažno slikarstvo nastalo je kao specifičan umjetnički žanr u Nizozemskoj.