Messina
Messina
Comune di Messina | |||
|---|---|---|---|
 | |||
|
|||
| Koordinate: 38°11′N 15°33′E / 38.183°N 15.550°E | |||
| Država |  Italija
| ||
| Regija | Sicilija | ||
| Provincija | Messina (ME) | ||
| Vlast | |||
| - Gradonačelnik | Cateno De Luca | ||
| Površina | |||
| - Ukupna | 211 km²[1] | ||
| Visina | 3 m[1] | ||
| Stanovništvo (2011) | |||
| - Grad | 243.262[2] | ||
| Vremenska zona | UTC+1 (UTC+2) | ||
| Poštanski broj | 98100 | ||
| Pozivni broj | 090 | ||
| Službene stranice www.comune.messina | |||
| Karta | |||
  Messina | |||
Messina (sicilijanski: Missina) sa 243.262 stanovnika[2] je treći po veličini sicilijanski grad, ujedno i administrativni centar istoimene talijanske provincije Messine.
Messina leži na krajnjem sjeveroistoku Sicilije, duž krajnjih obronaka masiva Peloritanija na zapadu Mesinskog tjesnaca, točno nasuprot grada Reggija.[3] Messina je udaljena oko 230 km istočno od Palerma i oko 90 km od Catanije.
Grad su pod imenom Zancle (dosl. srp, zbog oblika luke) u 8. vijeku pne. osnovali grčki kolonisti iz Halkide.[1] Nakon poraza u bitci kod Lade (494. pne.), stanovnici Samosa i Mileta, bježeći pred Perzijancima, uz pomoć tiranina Anaksilasa iz Regiuma zauzeli su Zancle.[1] Novi kolonisti promjenili su mu ime u Messena u čast svog rodnog kraja u Meseniji na Peloponezu. Nakon što su uspjeli vratili svoju nezavisnost, grad su 396. pne. razorili Kartažani pod vodstvom generala Himilkona.[3] Ponovno ga je zauzeo i obnovio sirakuški tiranin Dionizije I, pa je nakon toga bio uključen u rat između Kartažana i sirakuškog tiranina Agatokla. Grad je pao 289. pne. u ruke mamertinskim najamnicima u službi sirakuškog kralja Agatokla, koji ga je pretvorio u centar svoje dominacije na Siciliji. Pritisnuti s jedne strane Sirakužanima i s druge Kartažanima, Mamertinci su se 264. pne. povezali s Rimljanima. Nakon tog je uslijedila rimska vojna intervencija koja je na kraju dovela do Prvog punskog rata, za vrijeme kojeg je Messena postao slobodni grad i saveznik Rima.[3]
.jpg?lang=sh)
Nakon propasti Zapadnog Rimskom Carstva, Messanom su vladali Goti, Bizant (od 535) i Arapi (od 842). Grad je pretrpio velika oštećenja kada su ga Bizantinci pokušali ponovno osvojiti. Nakon njih grad su 1061. osvojili Normani pod vodstvom Roberta Guiscarda. Za njihove vlasti grad je prosperirao kao trgovačko i kulturno središte.[3] Henrik VI, švapski hohenstaufenski car Svetog Rimskog Carstva, umro je 1197. u Messani. Kad je smrću Manfreda 1266. izumrla sicilijanska grana hohenstaufenske dinastije, Messina je došla pod vlast francuske dinastije Anjou. Kasnije, kao i ostala Sicilija, došla je pod vlast aragonske dinastije, a nakon tog pod vlast španjolskih Burbonaca. Grad je aktivno sudjelovao u Risorgimentu 1821., 1847. i 1848. godine, a na valu tog pokreta zajedno s ostalim gradovima Kraljevine dviju Sicilija godine 1860. postao je dio Kraljevine Italije.[3]
Messina je pretrpila velika oštećena za potresa 1783. i gotovo je potpuno razorena za drugog razornog potresa koji je pogodio grad 1908. godine.[3] Nakon tog je grad obnovljen u duhu moderne arhitekture sa širokim ulicama i niskim armirano-betonskim zgradama, po urbanističkom planu iz 1911. godine.[1] Suvremena Messina je bila važna luka, koju su 1943. koristile Sile Osovine da preko nje dovlače rezerve i tako ojačaju svoju obranu nakon savezničke invazije Sicilije.[3]
Najznačajniji spomenici Messine su dvije preživjele starine, katedrala i crkva Annunciata dei Catalani, koja je možda još iz bizantskih vremena i koju su obnovili Normani u 12. vijeku. U Nacionalnom muzeju čuvaju se umjetnine spašene nakon potresa 1908. godine.[3] Messina ima univerzitet koji je osnovan još 1548. godine, Pomorski biološki institut i Botanički vrt.[3]
Messina je glavni transportni punkt preko kojeg je Sicilija povezana s ostalom Italijom preko Mesinskog tjesnaca. Iz nje polaze trajekti (uključujući i one željezničke) i hidrogliseri za luke Reggio di Calabria i Villa San Giovanni. Iz Messine polaze sicilijanske željezničke pruge za Palermo i Sirakuzu. Messina je prije svega trgovački centar, ali i značajan industrijski grad u kom se prerađuju agrumi, kemikalije, i proizvode farmaceutski i prehrambeni proizvodi. Velik dio ekonomije grada ovisi o luci, na čijem održavanju radi, kao i radnici na pretovaru roba. Iz mesinske luke se izvoze voće, vino, maslinovo ulje, kemijski i farmaceutski proizvodi, lijekovi i građevinski materijal.[3]
- Antonello da Messina (1430–1479), slikar
- Antonio Giuffrè (1493–1543), slikar
- Francesco Maurolico (1494–1575), matematičr i astronom
- Giacomo del Duca (1520–1604), arhitekt i skulptor, Michelangelov učenik
- Rinaldo Bonanno (1530–1600), skulptor
- Nicola van Houbraken (1668–1720), slikar
- Giovanni Tuccari (1667–1743), slikar
- Filippo Juvarra (1678–1736), barokni arhitekt
- Antonio Martino (1942), pravnik, profesor i političar
- Maria Grazia Cucinotta (1968), glumica
- Maria Accascina, književnica i povjesničarka umjetnosti
- Giacomo Minutoli (1765–1827) arhitekt Palazzate 1808
- Alonzo Rodriguez (1578–1648), slikar
- Antonio Barbalonga Ricci (1600–1649), slikar
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „Messina” (talijanski). Trecani enciclopedia Italiana. Pristupljeno 30. 6. 2013.
- ↑ 2,0 2,1 „ITALY: Sicilia” (engleski). Citypopulationde. Pristupljeno 5. 6. 2013.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 „Messina” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 30. 6. 2013.
