Lightweight TT

De Ligthweight TT was vroeger de 250 cc wegrace-klasse tijdens de Tourist Trophy op het eiland Man. Gedurende de periode van meer dan een eeuw dat de race bestaat veranderden zowel de cilinderinhoudsklassen als de naam van de wedstrijd een aantal malen. Tegenwoordig rijden in deze klasse voor straatgebruik gehomologeerde motorfietsen met watergekoelde tweecilinder viertaktmotoren tot 650 cc.

Voorgeschiedenis

De Isle of Man TT was in 1907 ontstaan en in het begin bestonden daar slechts twee klassen: één- en tweecilinders. In 1911 voerde men twee nieuwe klassen in: de Junior TT met 300 cc eencilinders en 340 cc tweecilinders, en de Senior TT met 500 cc eencilinders en 585 cc tweecilinders. De tweecilinders hadden een grotere cilinderinhoud omdat ze in die tijd nog langzamer waren dan de eencilinders. In 1912 werd de cilinderinhoud van de Junior vastgesteld op 350 cc en die van de Senior op 500 cc, ongeacht het aantal cilinders.

Geschiedenis

Jaren twintig

Na de Eerste Wereldoorlog kwamen er veel meer lichte, goedkope motorfietsen op de markt en daardoor werd vanaf 1920 een 250 cc "Lightweight" klasse aan de Junior TT toegevoegd. Er werd dus gemengd gereden, en pas in 1922 werd de Lightweight klasse losgekoppeld en werd ze de Lightweight TT.

In 1920 werd Ronald Clarke met een Levis vierde in de totaalstand van de Junior TT, maar winnaar van de Lightweight klasse. Hij had de race zelfs makkelijk kunnen winnen, als hij niet bij Windy Corner een lekke band had gekregen, waardoor hij de race op een velg moest uitrijden. Een stukje verder, bij Keppel Gate, viel hij daardoor. Toch kwam hij binnen de 30 minuten limiet binnen, waardoor hij in de prijzen viel. Er namen slechts vier 250 cc rijders deel en volgens de "Isle of Man Examiner" van 19 juni 1920 waren de eerste drie plaatsen voor Levis-coureurs. Dat waren Clarke, Gus Kuhn en Frank W. Applebee. In 1921 won Doug Prentice de Lightweight klasse met een tiende plaats in de Junior TT.

In 1926 verschenen voor het eerst de Italiaanse merken Moto Guzzi (Lightweight) en Garelli en Bianchi (Junior) aan de start. Vooral de Garelli tweetakt dubbelzuigermotor met vier carburateurs baarde opzien, maar voorlopig konden ze nog geen vuist maken tegen de Britten. Pietro Ghersi werd geklasseerd als "DNF" (Did Not Finish) in de Lightweight TT, maar hij kwam wel degelijk aan de finish, als tweede nog wel. Hij werd gediskwalificeerd omdat hij de bougie van zijn Moto Guzzi Monoalbero 250 had vervangen door een niet gehomologeerd exemplaar. Dat leidde bijna tot een diplomatiek incident ("the Guzzi Incident"), omdat de Italianen toen al de volledige steun hadden van Benito Mussolini. Ghersi kwam uit protest pas in 1929 weer aan de start. Toen leidde hij vijf ronden lang de race, maar hij viel uit met motorproblemen. In 1927 pakte Luigi Arcangeli de tweede plaats in de Lightweight TT met zijn Moto Guzzi.

Jaren dertig

In 1934 werd Stanley Woods al vierde met de Moto Guzzi achter drie van de onverslaanbaare "Rudge Ulsters", maar in 1935 won hij de Lightweight met de Guzzi. Coureurs van het vasteland waren toen nog altijd kansloos gebleken op het 60 km lange circuit, dat ze eerst moesten leren kennen in de trainingen, maar in 1937 werd Omobono Tenni de eerste Italiaan die een klasse op Man wist te winnen. Toen Moto Guzzi zich in 1938 ging concentreren op de oorlogsproductie, konden de jankende tweetakten van DKW het overnemen. In 1938 won Ewald Kluge met 11 minuten voorsprong en hij reed de eerste Lightweight ronde met een gemiddelde van 80 mph (129 km/h).

Jaren veertig

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er niet gereden, pas in 1947 werd er weer gestart met de TT. Inmiddels waren de Moto Guzzi's nog steeds ongenaakbaar. In 1948 was de snelheid zo hoog dat slechts zes deelnemers de finish haalden.

Toen in 1949 het Wereldkampioenschap wegrace werd ingesteld, kwam de Isle of Man TT op de kalender te staan en tot 1976 maakte de Lightweight TT als 250 cc klasse deel uit van dit kampioenschap.

Clubmans Lightweight

De Auto-Cycle Union richtte vanaf 1947 een nieuwe klasse in, de "Clubmans Lightweight", voor clubmanracers die voorzien moesten zijn van verlichting en kickstarters en die geen megafoonuitlaten mochten gebruiken. Dat gaf amateurs de mogelijkheid aan de wedstrijden deel te nemen. Er kwamen maar weinig inschrijvingen, en in 1951 was de Clubmans Lightweight weer verleden tijd.

Jaren vijftig

In de jaren vijftig werden de Italiaanse merken bijna onverslaanbaar, maar in 1952 kwamen ook de Duitse merken weer naar het eiland. Werner Haas (NSU) en Siegfried Wünsche (DKW) moesten het hoofd toen nog buigen voor Fergus Anderson op de Moto Guzzi. In 1954 waren de plaatsen 1 t/m 4 en 6 voor NSU. In 1955 verhuisde de Lightweight TT naar de 17,3 km lange Clypse Course, die een jaar eerder in gebruik was genomen voor de zijspanklasse en de Ultra-Lightweight TT. In deze periode kwamen de Britse merken er niet meer aan te pas.

Jaren zestig

In 1960 verplaatste de Lightweight TT zich weer naar het "Mountain Circuit". In dit decennium kwamen de Japanse merken snel op, maar ook merken uit het Oostblok, waar een aantal zeer goede tweetaktingenieurs zaten. Nog één jaar konden de Italiaanse merken domineren, maar in 1961 sloeg Honda hard toe: de eerste zes plaatsen waren voor Honda. Mike Hailwood werd de eerste coureur die drie klassen in één week won: de Senior TT met een Norton, de Ultra-Lightweight TT en de Lightweight TT met Honda. In 1963 verscheen ook Yamaha ten tonele. Fumio Ito werd tweede. Mike Hailwood, kwaad op Honda omdat hij alle machines waarmee hij wedstrijden gewonnen had gewoon moest betalen, was al in 1962 overgestapt naar het privéteam van MV Agusta. In 1964 verwachtte men een grote strijd tussen Honda, Yamaha en Suzuki, maar uiteindelijk kwamen er slechts acht deelnemers aan de streep, waaronder geen enkele Suzuki. De strijd werd beslist tussen Honda, MZ, Paton, CZ, Yamaha, Aermacchi en Greeves. In 1966 had Mike Hailwood inmiddels een fabriekscontract van Honda, en hij bracht de nieuwe, spectaculaire zescilinder naar de overwinning. In 1968 had Honda zich teruggetrokken om zich te concentreren op de Formule 1-autorace. Ook Suzuki verscheen niet meer aan de start. In 1969 was het hele Wk-veld tamelijk mager bezet door fabrieksteams. Kel Carruthers, onderweg naar zijn 250 cc wereldtitel, won de Lightweight met een Benelli.

Production 250 cc TT

Vanwege het diamanten jubileum herintroduceerde de TT in 1967 de productieklassen in de 250-, 500- en 750 cc. Daardoor werd de "Production 250 cc TT" toegevoegd.

Jaren zeventig

Dit was de moeilijkste periode voor de Isle of Man TT. Al in 1970 verongelukten zes coureurs, waaronder Santiago Herrero, die in 1969 nog derde in de Lightweigt TT was geworden. In 1971 was Yamaha met de eerste 24 plaatsen ongenaakbaar. Pas op de 25e plaats stond Tom Loughridge met een Crooks Suzuki. In 1972, 1973 en 1974 was het beeld praktisch hetzelfde. Na de dood van Gilberto Parlotti in de 125 cc race van 1972, besloten een aantal grote rijders, zoals Giacomo Agostini, Phil Read en Rodney Gould de TT van Man voortaan te boycotten. Parlotti was het 99e slachtoffer van de Snaefell Mountain Course. In 1977 verloor de TT van Man haar wereldkampioenschapsstatus. Wereldwijd waren de topcoureurs het erover eens dat de baan, door dorpen en steden, langs stoepranden, afrasteringen en rotswanden, veel te gevaarlijk was. Daarna bleef de klasse in het eiland Man gewoon doorgaan, niet meer onder de verantwoordelijkheid van de Fédération Internationale de Motocyclisme, maar onder de regelmenten van de Auto-Cycle Union, zoals dat vanaf het begin was geweest. De 250 cc klasse ging over naar de Junior TT, waardoor de Lightweight TT kwam te vervallen. De Grand Prix-wegrace van Groot-Brittannië ging naar Silverstone.

Production TT

Vanaf 1975 werden de productieklassen op één hoop gegooid en reden de 250-, 500- en 750 cc machines tegelijk in één race. In het eerste jaar werd dat meteen de langste race uit de TT geschiedenis; liefst 10 ronden over de Mountain Course, wat neerkwam op ruim 600 km. Per motorfiets waren twee rijders die elkaar aflosten. In 1976 werd de race ook zo ingedeeld, maar de 250 cc rijders Chas Mortimer en Billy Guthrie, die slechts 9 ronden hadden afgelegd, werden toch tot overall winnaars verklaard. In 1977, met de invoering van de TT Formula Three, verdwenen zowel de Lightweight TT als de Production TT.

Formula Three TT

In 1977 richtte de ACU haar eigen klassen weer in, toen de FIM haar de WK-status ontnomen had. De indeling van de "Formula" klassen was als volgt:

Formula One TT: 600- tot 1.000 cc viertakten en 350- tot 500 cc tweetakten
Formula Two TT: 400- tot 600 cc viertakten en 250- tot 350 cc tweetakten
Formula Three TT: 200- tot 400 cc viertakten en 125- tot 250 cc tweetakten.

De Lightweight- en 250 cc rijders kwamen dus in de Junior TT of de Formula III TT terecht.

Jaren tachtig

De jaren tachtig begonnen met een hattrick van Barry Smith, die de Formula III TT won in 1979, 1980 en 1981. In 1982 won Gary Padgett , maar in 1983 verdween de Formula Three TT van het programma.

Production 100-250 cc en Production Class D

In 1983 was er dus geen vergelijkbare 250 cc wedstrijd, maar in 1984 verschenen drie "production" klassen, waaronder de Production 100-250 cc TT. In 1986 veranderde het reglement opnieuw, en de 250 cc tweetaktmachines kwamen samen met de 400 cc viertakten terecht in de "Production Class D TT".

Supersport 400

Het bleek dat de 250 cc tweetakten niet opgewassen waren tegen de 400 cc viertakten, met name de Yamaha FZR 400. Bovendien waren 250 productieracers nauwelijks te krijgen, waardoor men vaak op verouderd materiaal moest starten. Daarom werd de naam van de klasse in 1989 veranderd in "Supersport 400".

Jaren negentig

Lightweight 250 cc TT en Lightweight 400 cc TT

In 1995 werd de "Lightweight TT" weer in ere hersteld. De Supersport 400 verviel daarom weer en de 400's moesten het veld weer delen met 250 cc tweetakten. Vooral Joey Dunlop wist zonder problemen de 400's te kloppen met de Honda RS 250 R. In 1999 werd de Lightweight opgesplitst in twee aparte klassen (250- en 400 cc) die weliswaar tegelijk in de baan waren, maar die qua resultaten gescheiden waren.

Jaren nul

De jaren nul begonnen met een klein schandaal toen de machine van Geoff McMullan waarmee hij de Lightweight 400 cc TT had gewonnen werd gemeten op 599,6 cc. Hij kreeg een boete van 500 Pond en mocht ook in de andere races niet meer starten. Joey Dunlop won zijn laatste Junior TT. In juli verongelukte hij tijdens een race in Tallinn (Estland). Hij had de Lightweight TT sinds 1995 bijna onafgebroken gewonnen, met uitzondering van een vijfde plaats in 1999. In totaal won hij 26 keer een klasse tijdens de TT van Man. In 2001 werd er niet geracet vanwege een uitbraak van mond-en-klauwzeer.

Isle Of Man Steam Packet 250 cc

In 2002 kregen de meeste races andere namen omdat ze door bedrijven gesponsord werden. De Lightweight 250, die in de volksmond deze naam behield, heette officieel "Isle Of Man Steam Packet 250 cc", naar de Isle of Man Steam Packet Company, een rederij die passagiersdiensten met Groot-Brittannië en Ierland onderhoudt. In dat jaar waren er slechts 16 deelnemers. In 2003 werden de 250 cc motorfietsen ingedeeld bij de IOMSPC Junior 600 cc. Chris Palmer werd 20e in de totaalstand, maar won de 250 cc klasse met een geleende, vier jaar oude Honda RS 250. In 2004 kwamen er helemaal geen 250 cc machines aan de start. De Lightweight 400 cc bleef al die tijd gewoon doorgaan. In 2005 werd de klasse geschrapt vanwege een tekort aan deelnemers. De 60 km lange Snaefell Mountain Course was erg gevaarlijk en moeilijk te leren. Jonge rijders, zeker die van buiten het Verenigd Koninkrijk, waagden zich er niet graag aan of deelname werd ze eenvoudig verboden door hun teams. Toch kwam de klasse in 2008, samen met de Ultra-Lightweight TT, terug. Nu werd echter een veel korter circuit gebruikt, het 4¼ mijl (6,8 km) lange Billown Circuit, vlak bij vliegveld van het eiland Man.

Motorsport Merchandise Lightweight 250 TT

In 2009 had de klasse een nieuwe sponsor gevonden in Motorsport Merchandise. Er werden in dat jaar twee manches gereden. In 2010 werd de klasse opnieuw geschrapt. Er waren bijna geen 250 cc productieracers meer beschikbaar omdat de FIM intussen de Moto2 klasse (600 cc Honda motoren) had ingevoerd.

Supersport Lightweight TT

In 2012 had de UCI de reglementen voor de Lightweight TT aangepast: nu mochten motorfietsen met watergekoelde tweecilinder viertaktmotoren tot 650 cc deelnemen.

Lightweight TT resultaten

Jaar	Klasse	Circuit	cc	1e	2e	3e
1920	Junior TT, Lightweight Class	Mountain Course	250 cc	Ronald Clarke, Levis	Gus Kuhn, Levis	Frank W. Applebee, Levis
1921	Junior TT, Lightweight Class	Mountain Course	250 cc	Doug Prentice, New Imperial	Onbekend	Onbekend
1922	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Geoff Davison, Levis	D. Young, Rex-ACME	S.J. Jones, Velocette
1923	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Jock Porter, New Gerrard	Bert le Vack, New Imperial	D. Hall, Rex-ACME
1924	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Eddie Twemlow, New Imperial	H.F. Brockbank, Cotton	J. Cooke, DOT
1925	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Eddie Twemlow, New Imperial	Paddy Johnston, Cotton	Kenny Twemlow, New Imperial
1926	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Paddy Johnston, Cotton	F.G. Morgan, Cotton	W. Colgan, Cotton
1927	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Wal Handley, Rex-ACME	Luigi Arcangeli, Moto Guzzi	C.T. Ashby, OK Supreme
1928	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Frank Longman, OK Supreme	C.S. Barrow, Royal Enfield	Eddie Twemlow, DOT
1929	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Syd Crabtree, Excelsior	Kenny Twemlow, DOT	Frank Longman, OK Supreme
1930	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Jimmy Guthrie, AJS	Paddy Johnston, OK Supreme	C.S. Barrow, OK Supreme
1931	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Graham Walker, Rudge	Henry Tyrell-Smith, Rudge	Ted Mellors, New Imperial
1932	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Leo Davenport, New Imperial	Graham Walker, Rudge	Wal Handley, Rudge
1933	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Syd Gleave, Excelsior	Charlie Dodson, New Imperial	Charlie Manders, Rudge
1934	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Jimmie Simpson, Rudge	Ernie Nott, Rudge	Graham Walker, Rudge
1935	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Stanley Woods, Moto Guzzi	Henry Tyrell-Smith, Rudge	Ernie Nott, Rudge
1936	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Bob Foster, New Imperial	Henry Tyrell-Smith, Excelsior	Arthur Geiss, DKW
1937	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Omobono Tenni, Moto Guzzi	Ginger Wood, Excelsior	Ernie Thomas, DKW
1938	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Ewald Kluge, DKW	Ginger Wood, Excelsior	Henry Tyrell-Smith, Excelsior
1939	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Ted Mellors, Benelli	Ewald Kluge, DKW	Henry Tyrell-Smith, Excelsior
1940-1946 Onderbreking wegens Tweede Wereldoorlog
1947	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Manliff Barrington, Moto Guzzi	Maurice Cann, Moto Guzzi	Ben Drinkwater, Excelsior
1947	Clubmans Lightweight	Mountain Course	250 cc	B.E. Keys, AJS	L.J. Archer, Velocette	Don Crossley, Velocette
1948	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Maurice Cann, Moto Guzzi	Roland Pike, Rudge	D. St. J. Beasley, Excelsior
1948	Clubmans Lightweight	Mountain Course	250 cc	M. Lockwood, Excelsior	W.G. Dehany, Excelsior	R. Carvill, Triumph
1949	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Manliff Barrington, Moto Guzzi	Tommy Wood, Moto Guzzi	Roland Pike, Rudge
1949	Clubmans Lightweight	Mountain Course	250 cc	C.V. Taft, Excelsior	D.A. Ritchie, Velocette	B.J. Hargreaves, Velocette
1950	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Dario Ambrosini, Benelli	Maurice Cann, Moto Guzzi	Ronnie Mead, Velocette
1950	Clubmans Lightweight	Mountain Course	250 cc	F. Fletcher, Excelsior	A.J. Wellstead, Triumph	J.R. Dulson, Velocette
1951	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Tommy Wood, Moto Guzzi	Dario Ambrosini, Benelli	Enrico Lorenzetti, Moto Guzzi
1952	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Fergus Anderson, Moto Guzzi	Enrico Lorenzetti, Moto Guzzi	Syd Lawton, Moto Guzzi
1953	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Fergus Anderson, Moto Guzzi	Werner Haas, NSU	Siegfried Wünsche, DKW
1954	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Werner Haas, NSU	Rupert Hollaus, NSU	Reg Armstrong, NSU
1955	Lightweight TT	Clypse Course	250 cc	Bill Lomas, MV Agusta	Cecil Sandford, Moto Guzzi	Happi Müller, NSU
1956	Lightweight TT	Clypse Course	250 cc	Carlo Ubbiali, MV Agusta	Roberto Colombo, MV Agusta	Hans Baltisberger, NSU
1957	Lightweight TT	Clypse Course	250 cc	Cecil Sandford, Mondial	Luigi Taveri, MV Agusta	Roberto Colombo, MV Agusta
1958	Lightweight TT	Clypse Course	250 cc	Tarquinio Provini, MV Agusta	Carlo Ubbiali, MV Agusta	Mike Hailwood, NSU
1959	Lightweight TT	Clypse Course	250 cc	Tarquinio Provini, MV Agusta	Carlo Ubbiali, MV Agusta	Dave Chadwick, MV Agusta
1960	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Gary Hocking, MV Agusta	Carlo Ubbiali, MV Agusta	Tarquinio Provini, Moto Morini
1961	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Mike Hailwood, Honda	Tom Phillis, Honda	Jim Redman, Honda
1962	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Derek Minter, Honda	Jim Redman, Honda	Tom Phillis, Honda
1963	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Jim Redman, Honda	Fumio Ito, Yamaha	Bill Smith, Honda
1964	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Jim Redman, Honda	Alan Shepherd, MZ	Alberto Pagani, Paton
1965	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Jim Redman, Honda	Mike Duff, Yamaha	Frank Perris, Suzuki
1966	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Mike Hailwood, Honda	Stuart Graham, Honda	Peter Inchley, Villiers
1967	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Mike Hailwood, Honda	Phil Read, Yamaha	Ralph Bryans, Honda
1968	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Bill Ivy, Yamaha	Renzo Pasolini, Benelli	Heinz Rosner, MZ
1969	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Kel Carruthers, Benelli	Frank Perris, Suzuki	Santiago Herrero, Ossa
1970	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Kel Carruthers, Yamaha	Rodney Gould, Yamaha	Günter Bartusch, MZ
1971	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Phil Read, Yamaha	Barry Randle, Yamaha	Alan Barnett, Yamaha
1972	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Phil Read, Yamaha	Rodney Gould, Yamaha	John Williams, Yamaha
1973	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Charlie Williams, Yamaha	John Williams, Yamaha	Bill Rae, Yamaha
1974	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Charlie Williams, Yamaha	Mick Grant, Fowler Yamaha	Chas Mortimer, Yamaha
1975	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Chas Mortimer, Yamaha	Derek Chatterton, Chat Yamaha	John Williams, Yamaha
1976	Lightweight TT	Mountain Course	250 cc	Tom Herron, Yamaha	Takazumi Katayama, Yamaha	Chas Mortimer, Yamaha
1977	Formula Three TT	Mountain Course	125-400 cc	John Kidson, Honda	Brian Peters, Suzuki	Abe Walsh, Honda
1978	Formula Three TT	Mountain Course	125-400 cc	Bill Smith, Honda	Derek Mortimer, Yamaha	John Stephens, Honda
1979	Formula Three TT	Mountain Course	125-400 cc	Barry Smith, Yamaha	Roger Hunter, Honda	Malcolm Wheeler, Aermacchi
1980	Formula Three TT	Mountain Course	125-400 cc	Barry Smith, Yamaha	C.G. Griffiths, Aermacchi	Ron Haslam, Honda
1981	Formula Three TT	Mountain Course	125-400 cc	Barry Smith, Yamaha	Dave Raybon, Yamaha	Denis Casement, Yamaha
1982	Formula Three TT	Mountain Course	125-400 cc	Gary Padgett, Yamaha	Roger Hunter, Yamaha	Paul Barrett, Aermacchi
1983	Geen vergelijkbare klasse
1984	Production 100-250 cc	Mountain Course	100-250 cc	Phil Mellor, Yamaha	Chris Fagher, Suzuki	Matt Oxley, Suzuki
1985	Production 100-250 cc	Mountain Course	100-250 cc	Matt Oxley, Honda	Graham Cannell, Yamaha	Gary Padgett, Padgett Honda
1986	Production Class D	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Barry Woodland, Skoal Bandit Suzuki	Graham Cannell, Mitsui Yamaha	Matt Oxley, Yamaha
1987	Production Class D	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Barry Woodland, Loctite Yamaha	Malcolm Wheeler, Padgett Yamaha	Matt Oxley, Yamaha
1988	Production Class D	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Barry Woodland, Loctite Yamaha	Graeme McGregor, Suzuki	Brian Reid, Yamaha
1989	Supersport 400	Mountain Course	400 viertakt	Eddie Laycock, Suzuki	Graeme McGregor, Suzuki	Barry Woodland, Yamaha
1990	Supersport 400	Mountain Course	400 viertakt	Dave Leach, Yamaha	Carl Fogarty, Honda	Steve Ward, Kawasaki
1991	Supersport 400	Mountain Course	400 viertakt	Dave Leach, Yamaha	Steve Hislop, Silkolene Yamaha	Jim Moodie, Mitsui Yamaha
1992	Supersport 400	Mountain Course	400 viertakt	Brian Reid, Yamaha	Phillip McCallen, Honda	Steve Linsdell, Yamaha
1993	Supersport 400	Mountain Course	400 viertakt	Jim Moodie, Yamaha	Iain Duffus, Yamaha	Steve Linsdell, Yamaha
1994	Supersport 400	Mountain Course	400 viertakt	Jim Moodie, Yamaha	Steve Linsdell, Yamaha	Dave Morris, Chrysalis Yamaha
1995	Lightweight TT	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Joey Dunlop, Castrol Honda	James Courtney, IRM Honda	Gavin Lee, Yamaha
1996	Lightweight TT	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Joey Dunlop, Honda Britain	Jim Moodie, Honda	Jason Griffiths, Morris Honda Britain
1997	Lightweight TT	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Joey Dunlop, Honda Britain	Ian Lougher, Honda	John McGuinness, Aprilia
1998	Lightweight TT	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Joey Dunlop, Honda Britain	Bob Jackson, DTR Spondon Yamaha	John McGuinness, Team Vimto Honda
1999	Lightweight 250 cc TT	Mountain Course	250 cc tweetakt	John McGuiness, Vimto Honda	Jason Griffiths, DTR Yamaha	Gavin Lee, DTR Yamaha
1999	Lightweight 400 cc TT	Mountain Course	400 cc viertakt	Paul Williams, Shand Honda	Nigel Piercy, Honda	Geoff McCullan, Yamaha
2000	Lightweight 250 cc TT	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Joey Dunlop, Payne Honda	Bruce Ansley, DTR Yamaha	Ian Lougher, Manton Honda
2000	Lightweight 400 cc TT	Mountain Course	250 tweetakt-400 viertakt	Brett Richmond, Honda	Brian Gardiner, Kawasaki	Robert Price, Yamaha
2001	Niet verreden wegens mond-en-klauwzeercrisis
2002	IOM Steam Packet 250cc	Mountain Course	250 cc tweetakt	Bruce Anstey, Yamaha	Ronnie Smith, Manton Honda	Roy Richardson, Honda
2002	Lightweight 400 cc TT	Mountain Course	400 cc viertakt	Richard Quayle, Honda	Jim Hodson, Yamaha	Richard Britton, Okane Kawasaki
2003	IOMSPC Junior 600 cc, 250 cc class	Mountain Course	600 viertakt-250 tweetakt	Chris Palmer, Honda	Onbekend	Onbekend
2003	Lightweight 400 cc TT	Mountain Course	400 cc viertakt	John McGuinness, Honda	Richard Britton, Honda	Ryan Farquhar, Kawasaki
2004	Lightweight 400 cc TT	Mountain Course	400 cc viertakt	John McGuinness, RLR Honda	Steve Linsdell, Flitwick Honda	Mark Parrett, Honda
2005	Niet verreden
2006	Niet verreden
2007	Niet verreden
2008	Steam Packet Lightweight 250 TT	Billown Circuit	250 cc tweetakt	Ian Lougher, Honda	Ryan Farquahr, Honda	Chris Palmer, Mannin Honda
2009	Motorsport Merchandise Lightweight 250 TT 1	Billown Circuit	250 cc tweetakt	Ian Lougher, Barnes Special	Michael Dunlop, Honda	Barry Davidson, Honda
2009	Motorsport Merchandise Lightweight 250 TT 2	Billown Circuit	250 cc tweetakt	Ian Lougher, Barnes Special	Michael Dunlop, Honda	Barry Davidson, Honda
2010	Niet verreden
2011	Niet verreden
2012	Bikerpetition.co.uk Lightweight TT	Mountain Course	650 cc viertakt twins	Ryan Farquhar, Kawasaki	James Hillier, Kawasaki	Michael Rutter, Kawasaki
2013	BikeSocial.co.uk Lightweight TT	Mountain Course	650 cc viertakt twins	James Hillier, Quattro Plant Kawasaki	Dean Harrison, Stuart Smith Racing Kawasaki	Conor Cummins, Kawasaki Powered KMR

Bronnen, noten en/of referenties

Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
iomtt.com