Santu

Artikulu hau erlijio zenbaitetan nabarmendutako pertsonei buruzkoa da; izaera sakratua duena gaitzat duena beste hau da: «Sakratu»

Santua (etimologia: latinezko sanctus, -i) erlijio zenbaitetan jainkoekiko harreman bereziak dituela eta nabarmendutako pertsona da. Gehienetan, Erromatar Eliza Katolikoak izendatutako santuak aipatzeko erabiltzen da hitza; hau da, Eliza horrek, kanonizazioaren bidez, kristau-bertuteen bikaintasuna edo adorea ezagutu eta deklaratu dien fededun hildakoak aipatzeko.^[1] Emakumezko santuari santa deitzen zaio.^[2]

Santuaren izena aipatzean, gizonezkoa bada done —eta haren aldaera jaun done— edo san hitzak ezarri ohi zaio aurretik (hala nola Done Mikel, San Martin); emakumezkoa bada, dona edo santa (hala nola Dona Maria, Santa Klara).^[3]

Santuari, antzinako grezieraz hagios deritzo; hebreeraz, qâdosh («Jainkoak hautatua»).

Erreferentziak

↑ Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa. .
↑ «santa» Euskaltzaindiaren Hiztegia (Noiz kontsultatua: 2019-09-16).
↑ Euskaltzaindia. (PDF) 125. arauaː San, santu, done eta besteren erabilera. .

Ikus, gainera

Erlikia

Artikulu hau erlijioari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

Kanpo estekak

Datuak: Q43115
Multimedia: Saints / Q43115

[1] Harluxet Hiztegi Entziklopedikoa. .

[2] «santa» Euskaltzaindiaren Hiztegia (Noiz kontsultatua: 2019-09-16).

[3] Euskaltzaindia. (PDF) 125. arauaː San, santu, done eta besteren erabilera. .

[1]

[2]

[3]