Pthirus
| Pthirus | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Pthirus gorillae | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Pthirus Leach, 1817 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Schaamluis (Pthirus pubis) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Pthirus op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Tot het geslacht Pthirus behoren twee soorten schaamluizen:[1]
- Pthirus gorillae Ewing, 1927 (komt alleen voor bij gorilla's)
- Pthirus pubis (Linnaeus, 1758) (schaamluis)
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Deze insecten hebben een gedrongen, afgeplat lichaam met extra stevige midden- en achterpoten met sterk vergrote klauwen. De smalle kop bevat twee antennen en ogen. De lichaamslengte bedraagt 1,5 tot 2,5 mm.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]Deze trage, bloedzuigende dieren laten blauwe vlekjes op de huid achter, nadat ze hebben gedronken.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]Deze familie komt wereldwijd voor waar zich mensen of apen bevinden.
Voortplanting
[bewerken | brontekst bewerken]Een legsel bestaat uit ongeveer 30 eitjes, die met een soort watervaste lijm aan de haren worden vastgeplakt. De ontwikkeling van ei tot volwassen dier bedraagt 4 weken.
Besmetting
[bewerken | brontekst bewerken]Via kleding, handdoeken, beddengoed, slaapzakken of intiem (seksueel) contact kunnen de insecten tussen mensen onderling worden overgedragen. Na een beet ontstaat jeuk, waarna iemand zich automatisch gaat krabben, waardoor wonden ontstaan, met als gevolg infecties. Ze zijn onplezierig, maar ze verspreiden geen ziekten.
- ↑ May R. Berenbaum (2009). The earwig's tail: a modern bestiary of multi-legged legends. Harvard University Press, p. 27. ISBN 978-0-674-03540-9.
- David Burnie (2001) - Animals, Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4 (naar het Nederlands vertaald door Jaap Bouwman en Henk J. Nieuwenkamp).