Ríu Seya

Ríu Seya
Situación
País	España
Autonomía	Castiella y Lleón
Tipu	ríu
Coordenaes	43°28′02″N 5°03′51″W / 43.4672°N 5.0642°O
	Ríu Seya Ríu Seya (España)
Datos
Superficie de la conca	1246 km²
Llonxitú	56 km
Caudal	18,07 m³/s
Nacimientu	Picos d'Europa (Oseya de Sayambre)
Desembocadura	ría de Ribeseya
Afluentes	ver Ríu Piloña, Río Ponga (es) , Ríu Zardón, Ríu Gueña y Dobra;

El ríu Seya ye un curtiu ríu costeru d'Asturies que desagua nel mar Cantábricu y escurre peles provincies de Llión y Asturies.

El ríu Seya naz en Los Picos d'Europa na Fonte del infiernu, nel llugar llamáu Jonseya, perteneciente a la localidá y conceyu d'Oseya de Sayambre (provincia de Llión) y desagua nel mar Cantábricu formando la ría de Ribeseya. Tien un llargor de 66 kilómetros y un caudal mediu añal de 18,07 m³/s. La so cuenca tien una superficie de 1.284 km².

Traviesa los conceyos d'Oseya de Sajambre, Ponga, Amieva, Parres, Cangues d'Onís y Ribeseya. Foi una importante barrera natural na so contorna y de fechu ye frontera en casi tol so percorríu ente estos conceyos. Particularmente ente Parres y Cangues d'Onís. Esta incomunicación foi parcialmente superada cola ponte medieval, llamada «Ponte romana», que xune dambes márxenes na ciudá de Cangues d'Onís. Esta ponte ye considerada como una de les imáxenes más emblemátiques d'Asturies.

Afluentes

Los sos principales afluentes son los ríos Ponga y Piloña, pela esquierda, y el Dobra y el Güeña pela drecha.

Descensu del Seya

El primer sábadu d'agostu dempués del día 2 celébrase, dende 1930, el Descensu Internacional del Seya ente les pontes de Les Arriondes (Parres) y Ribeseya, prueba piragüista internacional de gran prestixu, a la qu'acompaña una gran fiesta tol fin de selmana.

El restu del añu, cualesquier puede arrendar una canoa y baxar el ríu nun percorríu d'unos 15 km aptu pa mayores d'ocho años.

Tamién ye ún de los ríos salmoneros más importantes d'España.

Etimoloxía

Según E. Bascuas, "Seya", llamáu "Salia" na antigüedá, ye una forma d'orixe paleoeuropeo, derivada del raigañu indoeuropéu sal- 'aguaxe, agua que flúi, corriente'.^[2]

Xosé Lluis García Arias cree que Seya ye la expresión autóctona asturiana derivada d'un términu prerromanu, SALIA, col que polo menos, los naturales d'Asturies oriental, occidente de Cantabria y noreste de Llión denomaben a delles corrientes d'agua.

Etimolóxicamente ye posible que se trate d'una pallabra de vieyu espardimientu en territorios de llingua indoeuropea. El ríu SALIA, citáu por Mela, escritor de orixe hispanu, nun sabemos esautamente si se correspuende col actual Seya o col cántabru (castellanizáu) Saja o, menos probable, con Besaya que conflúi col Saja (d'ehí Be- ‘dos’) na rodiada deTorrelavega.

La forma asturiana Seya documéntase ininterrumpidamente dende la Edá Media hasta'l sieglu XX.^[3]