Naar inhoud springen

Vlaams Belang

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door MOV 1982 (overleg | bijdragen) op 16 aug 2010 om 08:23.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Sjabloon:Infobox politieke partij Vlaanderen Vlaams Belang (afgekort als VB) is de naam van een Vlaams-nationalistische en rechts-conservatieve politieke partij, die onder meer bekend staat om het streven naar een onafhankelijk Vlaanderen, de tegenstand met betrekking tot immigratie, die zich volgens het Vlaams Belang weigerachtig opstellen tegen integratie of assimilatie naar westerse normen, de verdediging van traditionele waarden, en verzet tegen het vermeende oprukken in Europa van de politieke islam en het moslimfundamentalisme. Tot eind 2004 heette de partij Vlaams Blok.

Het Vlaams Belang kent een grote conservatieve aanhang, maar er zijn ook veel critici die de partij en haar aanhangers als extreemrechts beschouwen. De aanhangers zelf spreken dit dan weer tegen. Toen Hans Van Themsche in 2006 expliciet allochtonen neerschoot in Antwerpen en toenmalig premier Guy Verhofstadt met beschuldigende vinger naar het VB wees, heeft Jurgen Verstrepen een signaal van zijn toenmalige partij gevraagd en gekregen. Op het daaropvolgende partijcongres sprak Filip Dewinter zich openlijk uit dat neo-nazi's, skinheads en extreem-rechts volk niet welkom waren bij zijn partij zonder deze metterdaad uit de partij te verwijderen. [1] Recent en minder recent haalde de partij niet alleen vaak het nieuws doordat er neonazi-figuren in haar rangen opdoken - dat probleem werd zelfs op de website van de partij zelf bericht - , omgekeerd ook bleken nauw verwante organisaties directe links met neonazi's te onderhouden. Enige Vlaams Belang-leden zijn tevens lid zijn van de 'volksnationalistische' (en pro-apartheid) beweging zoals (voormalig)lid Roeland Raes en Luc Vermeulen. [2] [3] [4] [5] [6] Ook deed voorzitter Bruno Valkeniers enigszins van zich spreken toen hij in De Keien van de Wetstraat stelde dat hij, mocht hij moeten emigreren, (vroeger) graag voor Zuid-Afrika had gekozen, ook onder de apartheid omdat "die apartheid hem niet stoorde".[7][8]

De partij heeft verkozenen in het Europees Parlement, de Kamer van Volksvertegenwoordigers, de Senaat, het Vlaams Parlement, het Brussels Parlement, alle Vlaamse provincies en meer dan 150 steden, gemeenten en Antwerpse stadsdistricten.

Het Vlaams Belang was na de Vlaamse parlementsverkiezingen van 2004 de grootste politieke fractie in het Vlaams Parlement, voor de afzonderlijke fracties van CD&V en N-VA .

Het ledental van de partij bedroeg in januari 2006 22 350. Daarmee komt ze in Vlaanderen op de vierde plaats in het aantal partijleden.

Geschiedenis

Zie Geschiedenis van het Vlaams Belang voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Veroordeling

Tot eind 2004 heette de partij Vlaams Blok, maar de partij onderging een naamsverandering omdat op 9 november 2004 drie verenigingen rond het Vlaams Blok een veroordeling door het Hof van Beroep te Gent, bevestigd door het Hof van Cassatie, opliepen voor het meewerken met een racistische organisatie. Dit is niet zo vanzelfsprekend verlopen. Op 29 juni 2001 oordeelde de correctionele rechtbank van Brussel eerder dat het om een politiek proces ging en verklaarde zich onbevoegd. Het Brusselse Hof van Beroep bevestigde in februari 2003 dat het om een politiek proces ging, dat bijgevolg door een Assisenrechtbank met volksjury zou moeten behandeld worden, en verklaarde zich eveneens onbevoegd. Hoe dan ook, na de veroordeling wijzigde op 14 november 2004 het Vlaams Blok zijn naam in Vlaams Belang en zwoeren zij het beruchte 70 puntenprogramma af met als doel meer aanvaardbaar te worden voor het bredere publiek. [9]

Niet iedereen is ervan overtuigd dat de motivatie van de veroordeling racisme an sich was. [10]

Na de bevestiging door het Hof van Cassatie heeft de partij zichzelf ontbonden op 14 november 2004 en werd er een nieuwe partij gesticht: het Vlaams Belang. Zie hiervoor het onderdeel 'Juridische kwesties van het artikel over het Vlaams Blok.


Programma

Zie Partijprogramma Vlaams Belang voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Ideologische uitgangspunten

Het Vlaams Belang omschrijft zichzelf als een rechts-conservatieve, Vlaams-nationalistische partij. In haar streven naar Vlaamse onafhankelijkheid houdt de partij vast aan de zelfbeschikking der volkeren en de autonomiegedachte. Inzake het immigratiestandpunt gaat men uit van een sterk doorleeft identitarisme. Daarnaast profileert het Vlaams Belang zich als een, wat zij noemt, conservatieve en waardengedreven gezinspartij met aandacht voor traditionele normen en waarden.


Structuur

Nationaal

Het Vlaams Belang kent verschillende nationale partijorganen. Dit zijn het partijcongres, de partijraad en het partijbestuur.

Partijraad

De partijraad is statutair het hoogste gezagsorgaan binnen de partij. Deze raad bestaat uit de leden van partijbestuur (24) aangevuld met alle overige parlementsleden (43), een vertegenwoordiger van elke regio (22), de fractieleiders in de provincieraden (5), een vertegenwoordiger van de Vlaams Belang Jongeren (1) en een aantal gecoöpteerde leden (...).

Deze vergadering van zo'n 80 leden komt maandelijks samen om de politieke actualiteit te bespreken, de algemene partijlijn te bepalen, over de belangrijkste uitgaven te beslissen, de congresbesluiten te bekrachtigen, enzovoort. De partijraad heeft de exclusieve bevoegdheid om bij geheime stemming een voorstel van nieuwe nationale voorzitter te doen aan het partijcongres. Daarnaast dient de partijraad zich ook uit te spreken over het nieuwe partijbestuur en heeft de partijraad ook het laatste woord bij het vastleggen van de kandidatenlijsten bij verkiezingen.

Partijcongres

Op het partijcongres spreken de statutaire kaderleden zich uit over de kandidaat partijvoorzitter en het partijprogramma.

Partijbestuur

Het partijbestuur is het nationale bestuursorgaan van het Vlaams Belang en is verantwoordelijk voor het algemene bestuur van de partij.

Van 2007 tot 27 november 2009 telde de partijraad 24 leden: Bruno Valkeniers, Gerolf Annemans, Filip Dewinter, Wim Verreycken, Jurgen Ceder, Joris Van Hauthem, Karim Van Overmeire, Francis Van den Eynde, Philip Claeys, Bert Schoofs, Hans Verreyt, Luk Van Nieuwenhuysen, Patsy Vatlet, Marijke Dillen, Marie-Rose Morel, Johan Demol, Anke Van dermeersch, Frank Vanhecke, Koen Bultinck, Filip De Man, Geert Goubert, Gerda Van Steenberge, Bart Laeremans en Linda Vissers.

Vanaf 27 november 2009 telt de partijraad 15 leden: Bruno Valkeniers (voorzitter), ondervoorzitster Marijke Dillen (ondervoorzitter, seniorenformum), Filip De Man (partijraadvoorzitter), Jurgen Ceder (fractieleider Senaat en juridische dienst), Filip Dewinter (fractieleider Vlaams parlement en dienst organisatie), Gerolf Annemans (fractieleider Kamer en studiedienst), Frank Vanhecke (Fractieleider Europees parlement en buitenlandse betrekkingen), Guy D'haeseleer (nationaal secretaris), Bart Laeremans (kenniscentrum), Bert Schoofs (statuten en reglementen), Yves Buysse (personeel), Joris Van Hauthem (woordvoerder), Anke Van dermeersch (ICT), Barbara Pas (VBJ) en Patsy Vatlet (penningmeester).

Dagelijks bestuur

Het dagelijks bestuur neemt als onderdeel van het partijbestuur het dagdagelijks bestuur van de partij waar.

Het dagelijks bestuur telt 3 leden: Bruno Valkeniers (voorzitter), Luk Van Nieuwenhuysen (secretaris) en Patsy Vatlet (penningmeester).

Partijvoorzitter

De huidige voorzitter van het Vlaams Belang is Bruno Valkeniers. Hij werd tijdens een geheime stemming op het congres van 2 maart 2008 met 94,6 % van de stemmen verkozen. Hij volgt Frank Vanhecke op die op zijn beurt binnen het Vlaams Blok in 1996 de opvolger van Karel Dillen werd.

Lokaal

Naast een nationale organisatie is er een uitgebouwde plaatselijke partijwerking. Er dient een onderscheid gemaakt tussen 6 provincies of gewesten, die de bestaande 22 regio's overkoepelen. Deze regio's overkoepelen de 198 afdelingen die de partij telt.

Provincies en gewest

De partij is structureel georganiseerd naar voorbeeld van de vijf Vlaamse provincies én het Brussels gewest.

Regio's

Elke regio kent een eigen regiobestuur. De spil van de plaatselijke werking zijn de regiosecretariaten. Vanuit deze secretariaten wordt de plaatselijke partijwerking gecoördineerd en ondersteund.

Districten

In uitzonderlijke gevallen wordt een regio opgedeeld in kleinere entiteiten, districten genaamd. Momenteel kennen twee regio's een districtswerking:

  • Zo wordt de regio Gent-Eeklo opgedeeld in 5 regiodistricten:
    • district Koepel Gent (kiesdistrict Gent)
    • district Eeklo (bestuurlijk arrondissement Eeklo)
    • district Evergem (kiesdistrict Evergem)
    • district Deinze (kiesdistrict Deinze)
    • district Lochristi (kiesdistrict Lochristi)

Elk district kent een eigen regiobestuur.

Afdelingen

Elke regio of district overkoepelt een lokale afdeling of kern. De afdelingswerking staat het dichtst bij de kiezers. Het zijn de afdelingen die plaatselijk het partij-imago bepalen, activiteiten organiseren, plaatselijke standpunten innemen. Meestal zijn de afdelingen georganiseerd per stad of gemeente.

Elke afdeling kent een eigen afdelingsbestuur.

Verkiezingen

Onder de naam Vlaams Belang heeft de partij voor het eerst in 2006 aan verkiezingen deelgenomen. Zie ook het kopje Verkiezingen voor de verkiezingsuitslagen van het Vlaams Blok voor deze datum.

Provincie-, Gemeente- en districtsraadsverkiezingen van 8 oktober 2006

Zie Gemeenteraadsverkiezingen 2006 Vlaams Belang voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Federale verkiezingen 2007

Op de nieuwjaarsreceptie van 14 januari 2007 van het Vlaams Belang legde voorzitter Frank Vanhecke de lat op 18% (de verkiezingsuitslag in 2003) en één stem. De voorzitter deed een pleidooi tegen een versnippering ter rechterzijde met de uitspraak: "Wij zijn en blijven voorstanders van een Forza Flandria, van de eenheid rond en naast het Vlaams Belang". Enkel VLOTT ging hier op in. Vlaams Belang en VLOTT trokken als kiesalliantie naar de verkiezingen.

Op 26 april 2007 raakte bekend dat na Jurgen Verstrepen ook Fabrice Morreau, vroeger VB-art director, koos voor de Lijst Dedecker. Morreau is een lokale (Antwerpse) speler op het vlak van multimedia. [11]Ook het Vlaams parlementslid Monique Moens maakt de overstap naar de LDD. Moens, gemeenteraadlid in Brussel, kan zich naar eigen zeggen niet langer terugvinden in "de toenemende verstarring onder Frank Vanhecke in het VB".[12] [13]

Het op 4 maart 2007 voorgestelde verkiezingsprogramma komt neer op de volgende punten:

  • Een onafhankelijk en beter Vlaanderen met een volledige en directe splitsing van de sociale zekerheid met verlaging fiscale druk.
  • Een immigratiestop want de Vlaamse samenleving is geen "assimilatiemachine"; geen "multicultureel" waanbeeld maar een Vlaamse leidcultuur.
  • Criminaliteit: nultolerantie en meer blauw op straat; uitbreiding recht op zelfverdediging naar eigen bezittingen; verruiming van de voorwaardelijke hechtenis en het snelrecht; afschaffing wet Lejeune; invoeren van statistieken met de etnische afkomst van de misdadigers; terrorisme en islam rijmen.
  • Vrije meningsuiting: afschaffing van het cordon sanitaire en stopzetting "heksenjacht" op VB'ers bij de bestaande vakbonden; afschaffing Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding.
  • Herstellen traditionale Europese waarden en normen; euthanasie en abortus zijn ongewenst; instellen opvoedersloon voor thuisblijvende ouder en traditioneel onderwijs als norm. Het VB profileert zich ook als dé echte Vlaamse familiepartij na een op 31 maart 2007 georganiseerde familiedag in het pretpark Bobbejaanland te Lichtaart. Op deze 150 000 euro kostende dag, die deels als verkiezingsuitgave geboekt wordt, waren 12 500 partijleden aanwezig.

Bij de federale verkiezingen van 10 juni 2007 bleek de partij volgens analisten aan haar plafond te zitten. Ten opzichte van de Vlaamse verkiezingen van 2004 verloor de partij 220.000 stemmen. Een en ander was het gevolg van het onverwachte succes van de Lijst Dedecker (6,5 %) die daarmee de kiesdrempel van 5% haalde en het grote succes van het kartel CD&V en N-VA. De toenmalige voorzitter Van Hecke en Marie-Rose Morel werd in de partij verweten geen kartel aangegaan te hebben met Dedecker. [14]

Vlaamse verkiezingen 2009

Tijdens de verkiezingen van 7 juni 2009 (waarbij er een nieuw Europees Parlement werd verkozen en een nieuwe Vlaamse Parlement) haalde de partij 15,28% van de stemmen voor de Vlaamse-Parlementsverkiezingen en 15,88% voor de Europese verkiezingen. Dit betekende een verlies van respectievelijk 8,86% en 7,28% tenopzichte van de vorige Vlaamse en Europese parlementsverkiezingen, toen de partij nog doorging als Vlaams Blok.[15][16]

Federale verkiezingen 2010

Externe relaties

Met andere politieke partijen

In 1989 werd door de overige Belgische partijen een schutskring, het Cordon sanitaire, tegen het toenmalig Vlaams Blok opgeworpen. Het hield in dat men zich aan de afspraak hield geen bestuursakkoorden af te sluiten of politieke afspraken te maken met het Vlaams Blok. Tot de dag van vandaag lijkt men zich aan de geest van dit cordon sanitaire te houden. Geen enkele partij is ooit een coalitie aangegaan met het VB.

Hoewel het cordon sanitair door sommigen in vraag wordt gesteld, blijven de traditionele partijen echter resoluut elke samenwerking met de partij afwijzen. Zo bevestigde Eerste minister Guy Verhofstadt (VLD) in een toespraak begin december 2005 zijn weigering om wegens ideologische redenen samen te werken met het Vlaams Belang. De voorzitter van het CD&V Jo Vandeurzen verklaarde op zijn beurt in april 2006 dat er geen coalities mogen aangegaan worden met het VB bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. In 2004 werd het Vlaams Belang wél voor het eerst door Yves Leterme (CD&V) via verkennende gesprekken betrokken bij de vorming van een nieuwe Vlaamse regering. Hij moest echter vaststellen dat de partij toen inhoudelijk geen dossier had voorbereid, maar volgens voorzitter Frank Vanhecke ging Leterme al meteen niet akkoord met zijn voorstel tot splitsing van de sociale zekerheid, en was dat dan ook de reden dat eerstgenoemde de gesprekken reeds zo snel stopzette. Niettemin bestaat er bij sommige leden en lokale afdelingen van CD&V en VLD ook wrevel over deze standpunten van de partijleiding.

Leden van het Vlaams Belang benadrukken voortdurend dat de Waalse socialistische partij PS de facto het land regeert[17] en dreigt de federale regering te laten vallen, om zo hun partijprogramma te realiseren. Ook de steun van Elio Di Rupo, voorzitter van de PS, aan de Franstalige minderheid in de Brusselse rand en de eis van de PS tot uitbreiding van het hoofdstedelijk gewest met de faciliteitengemeenten in Vlaams-Brabant, is een doorn in het oog van het VB. Op 18 april 2006 verklaarde Di Rupo dat "de grenzen van het Brusselse Gewest niet meer beantwoorden aan de economische en sociale realiteit van de regio". Bepaalde ingeweken Franstaligen in de Brusselse randgemeenten weigeren echter Nederlands te leren en gaan niet akkoord met de visie van onder andere het VB over het uitdovend aspect van de taalfaciliteiten en zien de Vlaamse taaleisen als pesterijen.

Met bevriende organisaties en personen

Kritiek

Op partijpolitiek vlak wordt het Vlaams Belang bijzonder hevig bestreden door het kartel sp.a/Spirit, Groen!, PVDA en CAP. Door het cordon sanitaire is er ook geen samenwerking d.m.v. bestuursdeelname met het kartel CD&V/N-VA en Open Vld.

Het Vlaams Belang wordt door verschillende private links-maatschappelijke of publieke parapolitieke overheidsorganisaties van dichtbij gevolgd en/of bestreden:

  • Blokwatch: organisatie die informatie verzamelde en verspreidde over de partij en andere extreem-rechtse groeperingen in België. Blokwatch probeerde zo deze organisaties kritisch tegen het licht te houden. Tegenstanders en critici beschuldigen de partij vooral van racisme, discriminatie en onverdraagzaamheid. Een recent voorbeeld hiervan zou een door hen gelanceerde aprilgrap van 1 april 2006 zijn. Hierin werd gesuggereerd dat het Koning Boudewijn-stadion te Brussel werd overgedragen aan de islamitische gemeenschap, en bijgevoegd was een afbeelding met minaret of gebedstoren.
  • Artsen zonder Grenzen: in 1991 nam Artsen zonder Grenzen een duidelijk standpunt in tegen de partijideologie van het VB door affiches te verspreiden met de tekst Wij verzorgen ook zwarten en Arabieren. Indien u dit stoort, stort dan geen geld. Dit engagement werd nogmaals bevestigd door de huidige algemeen directeur van AZG België Gorik Ooms in augustus 2006.
  • Mikpunt: naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 vooral holebi's en hun sympathisanten wil informeren over de standpunten van het Vlaams Belang omtrent holebi's, homohuwelijk, adoptie, e.a., en de gevolgen voor verschillende homo-organisaties indien het Vlaams Belang deel zou uitmaken van het bestuur. Maar het is een feit dat er ook niet-hetero's zijn onder de VB-mandatarissen. [18]

Ook uit Vlaams-nationalistische hoek is er kritiek op het Vlaams Belang.

  • Volgens hen zou het VB het Vlaams-nationalisme in een slecht daglicht stellen. Tevens zou de partij zich het Vlaams-nationalisme toeëigenen. Zo beweert de partij in haar beginselverklaring dat zij dé partijpolitieke tolk van de Vlaamse Beweging is. Enkele voorbeelden hiervan zijn dat het VB het jaarlijks terugkerend Vlaams Nationaal Zangfeest te Antwerpen afficheert als zijnde een eigen partijactiviteit, terwijl de organisatie geen politieke banden heeft.
  • Filip Dewinter zou ook leden proberen te werven voor het Vlaams Neutraal Ziekenfonds, terwijl dit een weliswaar Vlaams, maar toch politiek neutraal ziekenfonds is. Marie-Rose Morel riep begin februari 2007 eveneens op het christelijke of socialistische ziekenfonds te verlaten en te kiezen voor het Vlaams Neutraal Ziekenfonds.
  • Vele externen zijn van mening dat de aanpak van Dewinter het Vlaams-nationalistische gedachtegoed schaadt, zoals de collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog dat lange tijd gedaan heeft voor de Vlaamse Beweging tijdens de naoorlogse periode. De overtuiging binnen de Vlaamse Beweging dat het Vlaams Belang een vehikel kan zijn om de Vlaamse onafhankelijkheid te bewerkstelligen, is bij de lokale verkiezingen van oktober 2006 bekoeld. "Opgesloten in het cordon sanitaire, dat op 8 oktober opnieuw flink is dichtgecementeerd, kan het Vlaams Belang geen rol van betekenis spelen", zegt erevoorzitter van de Vlaamse Volksbeweging Peter De Roover. De N-VA als kartelpartner van de CD&V kan daarentegen wel op het beleid wegen hoewel het een partij is met veel minder electoraal gewicht. [19].

Daartegenover staat dat andere prominenten uit de Vlaamse Beweging, zoals ex-VVB-voorzitster Rita De Bont en ex-A.N.Z.-voorzitter Bruno Valkeniers, wel de stap zetten naar het Vlaams Belang. Beiden kregen een verkiesbare plaats aangeboden.[20]

Rechtsgeding

Eén van de toenmalige juridische adviseurs van het VB, prof. Luc Lamine, die daarna zelf ontslag nam, stelde dat het VB zeer bewust kansen heeft laten liggen om die zaak te winnen, zodat de partij zich in een slachtofferrol kon wentelen. Men heeft volgens Lamine bewust de kans genegeerd om de racismeklacht (zie verderop) voor het Hof van Assisen te krijgen, omdat daar de kans om te winnen groter was dan voor een beroepshof. Alles draaide om het feit of het om een politiek misdrijf ging dat automatisch voor het Hof van Assisen werd beslecht. De enige manier om de klacht voor Assisen te krijgen, bestond erin een prejudiciële vraag te richten aan het Arbitragehof. Het Arbitragehof zou de bestaande rechtspraak over politieke misdrijven van het Hof van Cassatie kunnen breken en de klacht voor het Hof van Assisen brengen. Dat heeft men echter niet gedaan. Luc Lamine diende daarna op eigen initiatief een klacht in bij het Europees Hof te Straatsburg. De partijleiding wilde vermijden dat de uitspraak van het Belgisch Verbrekingshof getoetst werd door het Europees Hof. Straatsburg oordeelde echter dat er geen schending van het recht is geweest en dat de veroordeling terecht was.

Volgens de andere juridische adviseurs van het VB, advocaten Luc Deceuninck, Reinhold Tournicourt, Rob Verreycken en senator Jurgen Ceder, hoofd van de juridische dienst van het toenmalige Vlaams Blok, wenste men niet naar het Arbitragehof te stappen omdat het een rechtbank is die voor de helft bestaat uit Walen. Waar de kans op een overwinning voor de Nederlandstalige rechtbanken reëel was, werd die kans voor het Arbitragehof zowat onbestaande geacht.

Volgens sommigen kon de partij door deze veroordeling haar Calimero-imago weer aanmeten. Toch wordt deze veroordeling door velen ook gezien als een politiek geënsceneerd proces om het Vlaams Blok te beschadigen. Een specifiek kritiekpunt van VB-aanhangers is dat er een aantal wetten precies op maat gemaakt is om tot de veroordeling te kunnen komen.

Racismeklacht tegen Vlaams Belang

Zie Racismeklacht tegen Vlaams Belang voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Bibliografie

Pro

Contra

  • Geert Van Cleemput, Vlaams Geblokkeerd. Het onthullende insidersverhaal van een ex-blokker, 2006, Manteau, Antwerpen.

Referenties

  1. ↑ Dewinter moet alle neonazi's buitengooien
  2. ↑ HLN: België - Mantelorganisaties VB op bezoek bij Duitse neonazi's (378993)
  3. ↑ De Standaard Online - Mantelorganisaties VB gaan op bezoek bij Duitse neonazi’s
  4. ↑ Mantelorganisaties VB gaan op bezoek bij Duitse neonazi's - Politiek - nieuws - Knack.be
  5. ↑ Vlaams Belang - Geen plaats voor neonazi’s bij Vlaams Belang
  6. ↑ Organisatoren neonaziconcerten opgepakt - Medium4You.be
  7. ↑ YouTube - Valkeniers : geen problemen met Apartheid
  8. ↑ De Morgen Binnenland - VB denkt vol weemoed terug aan apartheid (193329)
  9. ↑ Vlaamsblok.be: Dossier: Het proces
  10. ↑ Jos De Man: Het "Blok"-cassatiearrest van 9 november 2004, Enkele kanttekeningen bij het proces tegen het Vlaams Blok
  11. ↑ Art-director VB naar LDD
  12. ↑ LDD haalt twee VB'ers binnen
  13. ↑ Lijst Dedecker haalt opnieuw VB-parlementslid binnen, De Morgen, 26 april 2007 (Belga).
  14. ↑ interview Frank Vanhecke
  15. ↑ Resultaten verkiezingen Vlaams Parlement. Bezocht op 13 juni 2009
  16. ↑ Resultaten voor de Europese Parlementsverkiezingen, Nederlands kiescollege. Bezocht op 13 juni 2009
  17. ↑ Luc Sevenhans, ex-VB Kamerlid: [1]
  18. ↑ VB en adoptie
  19. ↑ Vlaamse Beweging verliest geloof in VB, De Morgen, 11/10/2006
  20. ↑ Rita De Bont naar Vlaams Belang - Het Laatste Nieuws, 22 januari 2007
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vlaams_Belang&oldid=22254926"