28 Pułk Artylerii Lekkiej
28 Pułk Artylerii Lekkiej – polska jednostka wojskowa z okresu międzywojennego i II wojny światowej.
Formowanie
Pułk został sformowany 7 września 1921 roku. Utworzono go z III dywizjonu 8 Pułku Artylerii Polowej i III dywizjonu 18 Pułku Artylerii Polowej. Następnie dywizjony te przeszły reorganizację i powstał z nich pułk składający się z trzech dywizjonów po dwie baterie. Formowanie pułku odbywało się w Zambrowie skąd został on skierowany na pobyt czasowy do Radomia. W 1922 roku stałym garnizonem pułku stało się Zajezierze koło Dęblina.
Mobilizacja i działania bojowe w 1939 roku
Około 20 sierpnia 1939 roku pułk został zmobilizowany w Zajezierzu koło Dęblina i składał się z dwóch dywizjonów armat 75 mm i dywizjonu haubic 100 mm.
22 sierpnia pułk wszedł w skład 28 Dywizji Piechoty Armii Łódź. Dowódcą był ppłk Rudolf Ostrihansky. Po dwóch dniach marszu dołączył do jednostek macierzystej dywizji zajmujących pozycję na północ od Wielunia.
1 września pułk wszedł do walki z niemieckimi siłami pancernymi nacierającymi na Łagiewniki Raczyn. 1 dywizjon wraz z 36 Pułkiem Piechoty walczył na południe od lasów Rudnik. 2 dywizjon wspierał w walkach 15 Pułk Piechoty w rejonie Łagiewniki-Raczyn-Staw. 3 dywizjon wraz z 72 Pułkiem Piechoty bronił odcinka Masłowice-Jodłowiec-Żychta.