Eduard Dietl
Eduard Dietl (ur. 21 lipca 1890 w Bad Aibling, zm. 23 czerwca 1944 w Hochwedel) - jeden z niemieckich generałów z okresu II wojny światowej.
Młodość
W latach 1900 - 1909 uczęszczał do gimnazjum w Rosenheim. Jego pragnieniem było dostać się do armii Bawarii. Za pierwszym razem mu się to nie udało, dopiero za drugim został przyjęty do 5 Bawarskiego Pułku Piechoty "Großherzog Ernst-Ludwig von Hessen". Uczęszczał do szkoły wojennej w Monachium, w październiku 1911 roku został awansowany do stopnia porucznika.
W trakcie I wojny światowej dowodził kompanią karabinów maszynowych. Pod koniec wojny Dietl, już w stopniu kapitana, leżał w lazarecie lecząc czwarte już zranienie.
Po zakończeniu I wojny światowej był dowódcą kompani we Freikorpsie Eppa, w składzie której walczył przeciwko komunistom na terenie Bawarii. Został następnie przyjęty do Reichswehry, gdzie został szefem kompanii III Batalionu Strzelców Górskich ze składu 19 Bawarskiego Pułku Piechoty. Wtedy też poznał Adolfa Hitlera. Jego kompania miała wziąć udział w puczu z 9 listopada 1923 roku w Monachium (tzw. pucz monachijski), ale nie została użyta. Po tych wydarzeniach Dietl został wykładowcą taktyki w monachijskiej szkole piechoty. 1 października 1928 roku przejął dowodzenie III batalionem strzelców górskich (19 Pułk Piechoty). Brał udział w wielu zawodach sportowych, głównie narciarskich w kraju i zagranicą. 1 lutego 1930 roku został awansowany na majora. 1 stycznia 1935 roku Dietl, już w stopniu pułkownika, przejął dowodzenie nad 99 Pułkiem Strzelców Górskich w Füssen. Po Anschlussie Austrii został dowódcą 3 Dywizji Górskiej w Grazu.
II wojna światowa (lata 1939 - 1941)
Po wzięciu udziału w kampanii wrześniowej ze swą 3 Dywizją Górską, Dietl został załadowany na pokład niszczyciela i wraz ze swym wojskiem wysłany do północnej Norwegii, do Narwiku (Operacja Weserübung). Tutaj 9 kwietnia 1940 roku dywizja zeszła na ląd i przez prawie trzy miesiące prowadziła ciężkie walki przeciwko aliantom. Za osiągnięcia 9 maja 1940 roku Dietl został awansowany do stopnia generała porucznika. Przyznano mu też Krzyż Rycerski. Po zakończeniu walk o Narwik Dietl jako jeden z pierwszych żołnierzy Wehrmachtu otrzymał Liście Dębowe - stało się to 19 lipca. W tym samym czasie został też awansowany do stopnia generała piechoty i wydelegowany do Norwegii jako dowódca korpusu górskiego.
II wojna światowa (lata 1942 - 1944)
Po rozpoczęciu inwazji na ZSRR (Plan Barbarossa) z początkiem 1942 roku Dietl przejął dowodzenie 20 Armią Górską. Podczas wycofywania się Niemców z północy Europy Dietl realizował konsekwentnie politykę spalonej ziemi, co doprowadziło do biedy wielu mieszkańców tamtych krain. Podczas jednego z lotów do Obersalzburga jego samolot rozbił się w Styrii. Jego śmierć została z powodów politycznych przemilczana. Pośmiertnie został uhonorowany nadaniem swego imienia 39 Brygadzie Strzelców Górskich.
Okres powojenny
Po wojnie o Eduardzie Dietlu było głośno. Jego imieniem nazwano koszary w Füssen, i ulice w m.in. Freyung i Bad Aibling. Miejscowy radny Kurt Rossmanith (CSU) uznał go publicznie za "wzór męskich i żołnierskich zachowań".
