Igła w Osterwie
 Igła w Osterwie widoczna znad Popradzkiego Stawu (mniej więcej pośrodku zdjęcia, charakterystyczna) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie |
{{{położenie}}} |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1872 m n.p.m. |
| Pierwsze wejście |
7 lipca 1904 |
Położenie na mapie świata  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie brak  Brak mapy: SVK Tatry Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} | |
Igła w Osterwie (słow. Ihla v Ostrve, niem. Elisenturm, węg. Erzisketorony) – smukła skalna igła o wysokości ok. 1872 m n.p.m. znajdująca się w zachodnich stokach masywu Osterwy opadających w kierunku Doliny Mięguszowieckiej w słowackiej części Tatr Wysokich. Igła w Osterwie znajduje się w górnej części żebra skalnego, które opada na zachód spod masywu Osterwy (dokładnie Zadniej Osterwy). Od wierzchołka Zadniej Osterwy jest ona oddzielona Wyżnim Siodełkiem pod Igłą, a od sąsiadującej z nią na północnym zachodzie Małą Igłą w Osterwie oddziela ją Niżnie Siodełko pod Igłą. Na wierzchołek Igły w Osterwie nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona popularnym szczytem wspinaczkowym uczęszczanym przez taterników w celach treningowych.
Historia
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Ernst Dubke i Johann Franz senior, 7 lipca 1904 r. – letnie
- Oskar E. Meyer wraz z żoną, 30 marca 1913 r. – zimowe.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie cz. XI Wyd. I. Warszawa: Sport i Turystyka, 1964.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.