Ziemia Adeli
| |||||
| Motto: Liberté, Egalité, Fraternité | |||||
| język urzędowy | francuski | ||||
| Stolica | Base Dumont d'Urville (siedziba szefa Dystryktu) | ||||
| Prefekt, Wysoki Administrator | Christian Gaudin | ||||
| Szef Dystryktu | |||||
| Powierzchnia | 432 000 km² | ||||
| Ludność | 33 | ||||
| Waluta | euro | ||||
Wybrzeże Adeli, Ziemia Adeli (fr. Terre Adélie) – region fizycznogeograficzny w Antarktydzie Wschodniej, nad Morzem d'Urville'a (Ocean Indyjski). Jej powierzchnia wynosi ok. 432 tys. km², zaś wysokość do ok. 2500 m. Ma ona charakter płaskowyżu zbudowanego ze skał metamorficznych, całkowicie pokrytego lądolodem. Znana jest z najsilniejszych wiatrów na Antarktydzie (maksymalnie zaobserwowana prędkość wiatru 90 m/s). Latem są tam kolonie fok, pingwinów Adeli i niektórych ptaków oceanicznych. Na północ od Ziemi Adeli leży biegun magnetyczny (N). U jej wybrzeży na wyspie Petrel znajduje się francuska stacja naukowa "Dumont d'Urville", na której zamieszkuje kilkadziesiąt osób.
Wybrzeże Adeli zostało odkryte w 1839 roku przez francuskiego podróżnika Jules'a Dumont d'Urville'a i nazwane tak na cześć jego żony.
Francja rości sobie pretensje do tego terytorium na Antarktydzie, lecz nie są one do spełnienia ze względu na zawarcie przez nią Traktatu antarktycznego. Ziemia Adeli administracyjnie jest jednym z dystryktów Francuskich Terytoriów Południowych i Antarktycznych. Szef Dystryktu ma siedzibę w Bazie Dumont d'Urville'a.
W pobliżu Wybrzeża Adeli znajduje się południowy biegun magnetyczny Ziemi.