Vegard Ulvang

Vegard Ulvang
Data i miejsce urodzenia	10 października 1963 ; Kirkenes, Norwegia
Klub	Kirkenes IF
Wzrost	180 cm
Debiut w PŚ	25 lutego 1984 w Falun; (16. miejsce - 30 km)
Pierwsze punkty w PŚ	23 marca 1984 w Murmańsku; (10. miejsce - 15 km)
Pierwsze podium w PŚ	15 stycznia 1986 w Bohinju; (3. miejsce – 5 km)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	7 stycznia 1989 w ; Kawgołowie (15 km)
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	1989/1990
2. miejsce ;	1988/1989
2. miejsce ;	1991/1992
3. miejsce ;	1990/1991
3. miejsce ;	1992/1993
Inne nagrody
Medal Holmenkollen ;	1991
	Strona internetowa

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 20 maj 2012, była oparta na tej wersji.

Vegard Ulvang (ur. 10 października 1963 r. w Kirkenes) - norweski biegacz narciarski, sześciokrotny medalista olimpijski, ośmiokrotny medalista mistrzostw świata i zdobywca Pucharu Świata.

Kariera

W Pucharze Świata w biegach narciarskich zadebiutował w sezonie 1983/1984. Nie stanął ani razu na podium i zakończył ten sezon na 38 pozycji. Swoje pierwsze miejsce na podium w Pucharze Świata zdobył w sezonie 1985/1986 zajmując trzecie miejsce w biegu na 5 km techniką dowolną w jugosłowiańskim Bohinju 15 stycznia 1986 r. W każdym kolejnym sezonie, aż do sezonu 1993/1994, zawsze co najmniej raz stawał na podium zawodów PŚ. Łącznie wygrał 9 zawodów, a 34 razy stawał na podium. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1989/1990, kiedy triumfował w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonach 1988/1989 i 1991/1992 był drugi, a w sezonach 1990/1991 i 1992/1993 trzeci w klasyfikacji generalnej.

Jego olimpijskim debiutem były igrzyska w Calgary. Na igrzyskach tych zdobył swój pierwszy medal zajmując trzecie miejsce w biegu na 30 km techniką klasyczną. Wyprzedzili go jedynie dwaj reprezentanci ZSRR: zwycięzca Aleksiej Prokurorow i drugi na mecie Władimir Smirnow. Był także blisko medalu w biegu na 50 km techniką dowolną, jednak w walce o trzecie miejsce wyprzedził go Szwajcar Andi Grünenfelder. Największe sukcesy Vegard osiągnął na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 r. Został tam mistrzem olimpijskim w sztafecie wraz z Terje Langlim, Kristenem Skjeldalem i Bjørnem Dæhlie oraz indywidualnie na dystansach 10 i 30 km techniką klasyczną. Ponadto zdobył także srebro w biegu pościgowym, w którym lepszy okazał się jego młodszy rodak Dæhlie. Podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer nie osiągał już tak dobrych wyników, w sowim najlepszym starcie indywidualnym zajął 7 miejsce w biegu na 10 km stylem klasycznym. Mimo to wspólnie ze Sture Sivertsenem, Thomasem Alsgaardem i Bjørnem Dæhlie wywalczył srebrny medal w sztafecie 4x10 km. Na późniejszych igrzyskach już nie startował.

W 1987 r. zadebiutował na mistrzostwach świata biorąc udział w mistrzostwach w Oberstdorfie. Razem z Ove Aunlim, Pålem Gunnarem Mikkelsplassem i Terje Langlim zdobył brązowy medal w sztafecie. Dobrze wypadł w startach indywidualnych, trzy razy plasując się w czołowej dziesiątce. Dwa lata później, na mistrzostwach świata w Lahti wywalczył srebrny medal w biegu na 30 km technika klasyczną ustępując jedynie Władimirowi Smirnowowi. Zdobył także brązowy medal w biegu na 10 km stylem klasycznym plasując się za kolejno Harrim Kirvesniemim z Finlandii oraz swoim rodakiem Pålem Gunnarem Mikkelsplassem. Kolejne dwa medale zdobył podczas mistrzostw świata w Val di Fiemme. Pierwsze zdobył brązowy medal w biegu na 30 km techniką klasyczną, a następnie wraz z Øyvindem Skaanesem, Terje Langlim i Bjørnem Dæhlie zdobył złoty medal w sztafecie. Z mistrzostw świata w Falun przywiózł kolejne trzy medale, po jednym z każdego koloru. Złoty zdobył wspólnie z Sivertsenem, Langlim i Dæhlie w sztafecie. Srebrny wywalczył w biegu na 30 km techniką klasyczną, w którym wyprzedził go tylko Dæhlie. Brązowy medal zdobył natomiast w biegu na 10 km techniką klasyczną. Mistrzostwa świata w Thunder Bay były ostatnimi w jego karierze. Były to także jego najgorsze mistrzostwa, nie wywalczył tam bowiem żadnego medalu. W swoim najlepszym starcie, w biegu na 30 km stylem klasycznym, zajął 8 miejsce.

W 1991 r. został nagrodzony medalem Holmenkollen wraz z norweskim dwuboistą Trondem Einarem Eldenem, austriackim skoczkiem narciarskim Ernstem Vettorim oraz niemieckim skoczkiem Jensem Weißflogiem. W 1997 r. Ulvang postanowił zakończyć karierę.

Poza sportem

Po zakończeniu kariery założył firmę produkującą odzież sportową - Ulvang^[1]. Występował także wspólnie z Bjørnem Dæhlie w programie Gutta på tur nadawanym przez największą norweską stację telewizyjną TV2.

25 maja 2006 r. Ulvang został wybrany na prezesa rady wykonawczej komitetu biegów narciarskich Międzynarodowej Federacji Narciarskiej. Posada ta trafiła do niego jednogłośnie, bez głosowania^[2].

Wraz ze Szwajcarem Jürgiem Capolem stworzył Tour de Ski. Także włączenie podbiegu na Alpe Cermis do programu Tour de Ski jest pomysłem Ulvanga. On sam czterokrotnie pokonał ten podbieg na nartach^[3]. Ulvang jest także pomysłodawcą i twórcą Tour de Barents.

Oficjalnie mieszka w Oslo, jednak z uwagi na częste podróże rzadko bywa w domu. Zdobył Mont Blanc (4810 m n.p.m.), który należy do Korony Europy i, jako najwyższy szczyt Europy (wg geografów), do Korony Ziemi. Ponadto wspiął się także na Mount McKinley (6195 m n.p.m.), najwyższy szczyt Ameryki Północnej, a także przeszedł Grenlandię na nartach w dwa tygodnie śladami Fridtjofa Nansena. W czasie tej ostatniej wyprawy schudł 11 kg (przeszedł blisko 570 km). Następnie w okresie pięciu tygodni zdobył rosyjski Elbrus (5642 m n.p.m.), najwyższy szczyt Afryki Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) w Tanzanii oraz najwyższy szczyt Oceanii Puncak Jaya (4884 m n.p.m.) w Indonezji. Był także bliski zdobycia Aconcagui (6960 m n.p.m.) jednak z powodu złej pogody musiał zawrócić 150 metrów od szczytu^[4]. Na wiosnę 2008 r. wyruszył na wyprawę po Czukotce razem z Rosjaninem Aleksiejem Prokurorowem. W lipcu tego samego roku wyruszył na dwutygodniową wyprawę kanadyjkami po rzekach Syberii razem z Prokurorowem i Władmirem Smirnowem. Ta trójka wyruszyła razem także na wyprawę do Mongolii^[4]. Niedługo później Prokurorow zginął w wypadku^[3].

Jego żoną jest Grete Ingeborg Nykkelmo była reprezentantka Norwegii w biegach i biathlonie. Vegard miał także młodszego brata - Ketila, który zaginął 13 października 1993 r^[4].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
3.	15 lutego	1988	Calgary	30 km stylem klasycznym	1:24:26.3 h	+45.3 s	Aleksiej Prokurorow
7.	19 lutego	1988	Calgary	15 km stylem klasycznym	41:18.9 h	+1:12.6 min	Michaił Dewiatarow
6.	22 lutego	1988	Calgary	Sztafeta 4x10 km ^[5]	1:43:58.6 h	+2:50.1 min	Szwecja
4.	27 lutego	1988	Calgary	50 km stylem klasycznym	2:04:30.9 h	+2:01.4 min	Gunde Svan
1.	10 lutego	1992	Albertville	30 km stylem klasycznym	1:22:27.8 h	-	-
1.	13 lutego	1992	Albertville	10 km stylem klasycznym	27:36.0 min	-	-
2.	15 lutego	1992	Albertville	10+15 km pościgowy	1:05:37.9 min	+53.4 s	Bjørn Dæhlie
1.	18 lutego	1992	Albertville	Sztafeta 4x10 km ^[6]	1:39:26.0 h	-	-
9.	22 lutego	1992	Albertville	50 km stylem dowolnym	2:03:41.5 min	+4:40.0 min	Bjørn Dæhlie
7.	17 lutego	1994	Lillehammer	10 km stylem klasycznym	24:20.1 min	+47.9 s	Bjørn Dæhlie
2.	22 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta 4x10 km ^[7]	1:41:15.0 h	+0.4 s	Włochy
10.	27 lutego	1994	Lillehammer	50 km stylem klasycznym	2:07:20.3 h	+3:19.7 min	Władimir Smirnow

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
5.	12 lutego	1987	Oberstdorf	30 km stylem klasycznym	1:24:30.1 h	+3:25.1 min	Thomas Wassberg
6.	15 lutego	1987	Oberstdorf	15 km stylem klasycznym	43:01.8 min	+28.7 s	Marco Albarello
3.	15 lutego	1987	Oberstdorf	Sztafeta 4x10 km ^[8]	1:38:04.6 h	+43.6 s	Szwecja
7.	21 lutego	1987	Oberstdorf	50 km stylem dowolnym	2:11:27.2 h	+4:03.5 min	Maurilio De Zolt
2.	18 lutego	1989	Lahti	30 km stylem klasycznym	1:24:56.9 h	+6.7 s	Władimir Smirnow
3.	22 lutego	1989	Lahti	15 km stylem klasycznym	42:40.7 min	+27.7 s	Harri Kirvesniemi
4.	15 lutego	1989	Lahti	Sztafeta 4x10 km ^[9]	1:40:12.3 h	+1.8 s	Szwecja
3.	7 lutego	1991	Val di Fiemme	30 km stylem klasycznym	1:16:12.4 h	+20.4 s	Gunde Svan
4.	11 lutego	1991	Val di Fiemme	10 km stylem klasycznym	25:55.0 min	+11.7 s	Terje Langli
1.	15 lutego	1991	Val di Fiemme	Sztafeta 4x10 km ^[10]	1:39:47.3 h	-	-
16.	17 lutego	1991	Val di Fiemme	50 km stylem dowolnym	2:03:31.6 h	+5:13.2 min	Torgny Mogren
2.	20 lutego	1993	Falun	30 km stylem klasycznym	1:17:33.6 h	+21.4 s	Bjørn Dæhlie
3.	22 lutego	1993	Falun	10 km stylem klasycznym	24:51.6 min	+6.5 s	Sture Sivertsen
4.	24 lutego	1993	Falun	10+15 km pościgowy	1:01:45.0 h	+1:11.8 min	Bjørn Dæhlie Władimir Smirnow
1.	26 lutego	1993	Falun	Sztafeta 4x10 km ^[11]	1:44:14.9 h	-	-
5.	28 lutego	1993	Falun	50 km stylem dowolnym	2:03:36.8 h	+2:03.1 min	Torgny Mogren
8.	9 marca	1995	Thunder Bay	30 km stylem klasycznym	1:15:52.3 h	+3:05.2 min	Władimir Smirnow
12.	11 marca	1995	Thunder Bay	10 km stylem klasycznym	24:52.3 min	+1:16.0 min	Władimir Smirnow

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1983/1984	38. miejsce
1984/1985	46. miejsce
1985/1986	8. miejsce
1986/1987	4. miejsce
1987/1988	7. miejsce
1988/1989	2. miejsce
1989/1990	1. miejsce
1990/1991	3. miejsce
1991/1992	2. miejsce
1992/1993	3. miejsce
1993/1994	6. miejsce
1994/1995	16. miejsce
1995/1996	12. miejsce
1996/1997	31. miejsce

Zwycięstwa w zawodach

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu
1.	7 stycznia	1989	Kawgołowo	15 km st. klasycznym	-
2.	4 marca	1989	Oslo	50 km st. dowolnym	-
3.	16 marca	1991	Oslo	50 km st. klasycznym	-
4.	8 grudnia	1991	Silver Star	10 km st. klasycznym	26:22.9 min.
5.	9 grudnia	1991	Silver Star	25 km st. klasycznym	1:05:00.4 h
6.	10 lutego	1992	Albertville	30 km st. klasycznym	1:22:27.8 h
7.	13 lutego	1992	Albertville	10 km st. klasycznym	27:36.0 min.
8.	14 marca	1992	Vang	50 km st. klasycznym	2:13:28.7 h
9.	12 grudnia	1992	Ramsau	10 km st. dowolnym	25:48.0 min.

Miejsca na podium

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	15 stycznia	1986	Bohinj	5 km st. dowolnym	-	-	3	Torgny Mogren
2.	14 marca	1986	Oslo	50 km st. klasycznym	-	-	3	Gunde Svan
3.	10 grudnia	1986	Ramsau	15 km st. dowolnym	-	-	3	Gunde Svan
4.	14 marca	1987	Kawgołowo	15 km st. klasycznym	-	-	2	Torgny Mogren
5.	15 lutego	1988	Calgary	30 km st. klasycznym	1:25:11.6 h	+45.3 s	3	Aleksiej Prokurorow
6.	7 stycznia	1989	Kawgołowo	15 km st. klasycznym	-	-	1
7.	13 stycznia	1989	Nové Město	15 km st. dowolnym	-	-	3	Gunde Svan
8.	15 stycznia	1989	Nové Město	30 km st. klasycznym	-	-	3	Gunde Svan
9.	18 lutego	1989	Lahti	30 km st. klasycznym	1:25:03.6 h	+6.7 s	2	Władimir Smirnow
10.	22 lutego	1989	Lahti	15 km st. klasycznym	43:08.4 min.	+27.7 s	3	Harri Kirvesniemi
11.	4 marca	1989	Oslo	50 km st. dowolnym	-	-	1
12.	11 marca	1989	Falun	30 km st. dowolnym	-	-	3	Lars Håland
13.	9 grudnia	1989	Soldier Hollow	15 km st. klasycznym	-	-	2	Bjørn Dæhlie
14.	13 stycznia	1990	Moskwa	30 km st. dowolnym	-	-	2	Gunde Svan
15.	17 lutego	1990	Campra	15 km st. dowolnym	-	-	2	Bjørn Dæhlie
16.	21 lutego	1990	Val di Fiemme	15 km st. klasycznym	-	-	2	Gunde Svan
17.	3 marca	1990	Lahti	2x15 km bieg łączony	-	-	2	Bjørn Dæhlie
18.	7 lutego	1991	Val di Fiemme	30 km st. klasycznym	1:16:32.8 h	+20.4 s	3	Gunde Svan
19.	16 marca	1991	Oslo	50 km st. klasycznym	-	-	1
20.	8 grudnia	1991	Silver Star	10 km st. klasycznym	26:22.9 min.	-	1
21.	9 grudnia	1991	Silver Star	25 km st. klasycznym	1:05:00.4 h	-	1
22.	14 grudnia	1991	Silver Star	30 km st. dowolnym	1:29:22.3 h	+18.2 s	2	Bjørn Dæhlie
23.	4 stycznia	1992	Kawgołowo	30 km st. klasycznym	1:23:46.0 h	+59.3 s	2	Bjørn Dæhlie
24.	10 lutego	1992	Albertville	30 km st. klasycznym	1:22:27.8 h	-	1
25.	13 lutego	1992	Albertville	10 km st. klasycznym	27:36.0 min.	-	1
26.	15 lutego	1992	Albertville	15 km st. dowolnym (pościgowy)	1:06:31.3 h	+53.4 s	2	Bjørn Dæhlie
27.	29 lutego	1992	Lahti	30 km st. klasycznym	38:47.1 min.	+34.0 s	2	Bjørn Dæhlie
28.	14 marca	1992	Vang	50 km st. klasycznym	2:13:28.7 h	-	1
29.	12 grudnia	1992	Ramsau	10 km st. dowolnym	25:48.0 min.	-	1
30.	13 grudnia	1992	Ramsau	15 km st. klasycznym	1:07:54.6 h	+0.1 s	2	Bjørn Dæhlie
31.	9 stycznia	1993	Ulrichen	15 km st. klasycznym	39:44.5 min.	+10.0 s	2	Marco Albarello
32.	20 lutego	1993	Falun	30 km st. klasycznym	1:17:55.0 h	+21.4 s	2	Bjørn Dæhlie
33.	22 lutego	1993	Falun	10 km st. klasycznym	24:58.1 min.	+6.5 s	3	Sture Sivertsen
34.	18 grudnia	1993	Davos	15 km st. dowolnym	36:42.7 min.	+43.9 s	2	Bjørn Dæhlie

Linki zewnętrzne

Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
Profil na sports-reference.com (ang.)

↑ Oficjalna strona marki Ulvang (ang.)
↑ Aktualny skład rady na stronie FIS (ang.)
↑ ^a ^b Na Čukotce nás hřála vodka, říká legendární běžec na lyžích Ulvang (cz.)
↑ ^a ^b ^c New York Times: Vegard Ulvang's Lonely Quest; Norway's Olympic Hero Seeks Gold, and Something Far More Precious (ang.)
↑ Skład drużyny: Pål Gunnar Mikkelsplass, Oddvar Brå, Vegard Ulvang, Terje Langli
↑ Skład drużyny: Terje Langli, Vegard Ulvang, Kristen Skjeldal, Bjørn Dæhlie
↑ Skład drużyny: Sture Sivertsen, Vegard Ulvang, Thomas Alsgaard, Bjørn Dæhlie
↑ Skład drużyny: Ove Aunli, Vegard Ulvang, Pål Gunnar Mikkelsplass, Terje Langli
↑ Skład drużyny: Arild Monsen, Pål Gunnar Mikkelsplass, Terje Langli, Vegard Ulvang
↑ Skład drużyny: Øyvind Skaanes, Terje Langli, Vegard Ulvang, Bjørn Dæhlie
↑ Skład drużyny: Sture Sivertsen, Vegard Ulvang, Terje Langli, Bjørn Dæhlie

[1] Oficjalna strona marki Ulvang (ang.)

[2] Aktualny skład rady na stronie FIS (ang.)

[autonazwa1-3] Na Čukotce nás hřála vodka, říká legendární běžec na lyžích Ulvang (cz.)

[autonazwa2-4] New York Times: Vegard Ulvang's Lonely Quest; Norway's Olympic Hero Seeks Gold, and Something Far More Precious (ang.)

[5] Skład drużyny: Pål Gunnar Mikkelsplass, Oddvar Brå, Vegard Ulvang, Terje Langli

[6] Skład drużyny: Terje Langli, Vegard Ulvang, Kristen Skjeldal, Bjørn Dæhlie

[7] Skład drużyny: Sture Sivertsen, Vegard Ulvang, Thomas Alsgaard, Bjørn Dæhlie

[8] Skład drużyny: Ove Aunli, Vegard Ulvang, Pål Gunnar Mikkelsplass, Terje Langli

[9] Skład drużyny: Arild Monsen, Pål Gunnar Mikkelsplass, Terje Langli, Vegard Ulvang

[10] Skład drużyny: Øyvind Skaanes, Terje Langli, Vegard Ulvang, Bjørn Dæhlie

[11] Skład drużyny: Sture Sivertsen, Vegard Ulvang, Terje Langli, Bjørn Dæhlie

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]