Kantor internetowy
Kantor internetowy – kantor walutowy, w którym transakcje dokonywane są za pośrednictwem platformy WWW i bankowości internetowej. Klient kantoru internetowego przelewa na jego konto określoną sumę w jednej walucie i otrzymuje w zamian na wskazane konto przeliczoną sumę w drugiej walucie.
Kantory internetowe w Polsce
W Polsce działalność ta podlega wszystkim procedurom opierającym się na zezwoleniu dewizowym wydawanym przez Narodowy Bank Polski. Do rozkwitu działalności kantorowej przyczyniła się ustawa antyspreadowa z listopada 2011 roku, która pozwoliła kredytobiorcom na spłatę kredytu w obcej walucie, a kantorom internetowym na szybki rozwój.
Pierwszą platformą społecznościowej wymiany walut był uruchomiony w listopadzie 2009 r. Walutomat.pl[1][2]. Pierwszym kantorem internetowym był Internetowykantor.pl, uruchomiony w kwietniu 2010 r[3][4]. Obecnie, największym polskim kantorem internetowym jest Cinkciarz.pl[5][6].
W styczniu 2014 roku funkcjonowało na polskim rynku ok. 40 kantorów internetowych, a także pierwsze porównywarki kantorów internetowych.
Obecnie (2014) w ustawodawstwie nie ma definicji kantoru internetowego[7], ale ich właściciele powołują się na przepisy dotyczące kantorów stacjonarnych[8], gdzie za kantor uznaje się działalność gospodarczą prowadzoną na podstawie zezwolenia NBP, która polega na kupnie i sprzedaży walut. Kantor podlega bezpośrednio nadzorowi NBP oraz Ministerstwu Finansów, a jego właściciele oraz pracownicy muszą być niekarani, a także ukończyć odpowiedni kurs lub wykazać się co najmniej rocznym doświadczeniem w dziale walutowym banku[9].
Kantory internetowe, w celu ochrony danych osobowych klientów, mają także obowiązek rejestracji w GIODO, a także stosują zabezpieczenia ochrony przed podsłuchem transmisji danych poufnych (tj. protokół SSL/TLS, z którym spotykamy się również w bankach). Poza tym, w myśl obecnie (2013) obowiązujących przepisów, działalność kantorowa nie może być prowadzona jedynie za pośrednictwem Internetu. Kantor musi mieć także odpowiednio wyposażony lokal[9].
Ustawy i rozporządzenia regulujące kantory internetowe
- Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną – ustawa z dnia 18 lipca 2002 roku (Dz.U. z 2013 r. poz. 0).
- Ustawa o ochronie danych osobowych – ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku (Dz.U. z 2002 r. nr 101, poz. 926, ze zm.).
- Prawo dewizowe – ustawa z dnia 27 lipca 2002 roku (Dz.U. z 2002 r. nr 141, poz. 1178, ze zm.).
- Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu – ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu (Dz.U. z 2010 r. nr 46, poz. 276, ze zm.).
- Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013 r. poz. 0, ze zm.).
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 września 2004 r. – rozporządzenie w sprawie wyposażenia lokalu przeznaczonego do wykonywania działalności kantorowej oraz sposobu prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych[9].
Zobacz też
- ↑ Ruszył Walutomat.pl - pierwszy społecznościowy system wymiany walut on-line. Bankier.pl, 2010-01-15. [dostęp 2014-01-14].
- ↑ Walutomat – bezpośrednia i tania wymiana walut online!. Antyweb.pl, 2009-11-13. [dostęp 2014-01-14].
- ↑ Pierwszy w Polsce internetowy kantor. Bankier.pl, 2010-05-18. [dostęp 2014-01-14].
- ↑ Wymiana walut w sieci. Rzeczpospolita, 2010-05-14. [dostęp 2014-01-14].
- ↑ Przybywa chętnych do obsługi emigrantów. [dostęp 2015-09-25].
- ↑ Pierwszy cinkciarz III RP. [dostęp 2015-09-25].
- ↑ Grzegorz Styczyński: Kantor internetowy za kuloodporną szybą. Biznes wyprzedza przepisy. gazetaprawna.pl, biznes, 2011-10-25. [dostęp 2012-05-10].
- ↑ Głowacki i wspólnicy: Kantor internetowy – regulacje obrotu walutami przez Internet. lexagit.pl • portal prawny, 2011-05-11. [dostęp 2012-05-10].
- ↑ a b c FAQ. Strefa Walut • porównywarka e-kantorów. [dostęp 2012-12-06]. (pol.).