Przejdź do zawartości

John Harold Lozano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Puyol (dyskusja | edycje) o 16:00, 18 lut 2007. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

John Harold Lozano Prado (ur. 30 marca 1972 w Cali) piłkarz kolumbijski grający na pozycji ofensywnego pomocnika. Podczas kariery piłkarskiej mierzył 190 cm, ważył 80 kg.

Kariera klubowa

Lozano pochodzi z miasta Cali i tam też zczynał piłkarską karierę w klubie America Cali. W barwach tego klubu zadebiutował w 1991 roku w Copa Mustang. Grał wówczas u boku takich tuzów jak Freddy Rincon czy Antony de Avila. Rok później, w 1992 roku wywalczył swój pierwszy w karierze tytuł mistrza Kolumbii. W 1993 roku był już jednym z filarów zespołu, a z Americą doszedł do półfinału Copa Libertadores – zespół odpadł po meczach z chilijskim Universidad Católica (0:1 i 2:2). W zespole z Cali grał jeszcze w roku 1994 i wówczas zajął z nim 4. miejsce w lidze.

Rok 1995 Lozano zaczął w brazylijskim klubie Palmeiras Sao Paulo. W Palmeiras spędził jednak tylko pół roku i z powodu kontuzji nie wywalczył miejsca w składzie, co spowodowało że w Campeonato Brasileiro ani razi nie pojawił się na boisku. Jeszcze latem odszedł do meksykańskiego zespołu América Meksyk. Tam wywalczył miejsce w podstawowej jedenastce i odzyskał formę z czasów gry w Cali. Rozegrał 27 meczów i zdobył 8 goli, a ze swoim klubem zajął 11. miejsce.

Latem 1996 Lozano podpisał kontrakt z klubem hiszpańskiej Primera Division Realem Valladolid. W pierwszym sezonie gry rozegrał 22 mecze i zdobył 1 gola (w wygranym 1:0 meczu z Celtą Vigo). Z Valladolidem zajął 6. miejsce w lidze, gwarantujące start w Pucharze UEFA. Obok Chorwata Alena Peternaca, Boliwijczyka Juana Manuela Peñy i Hiszpana Víctora stał się jedną z gwiazd drużyny. W kolejnych sezonach gry zespół Realu nie powtórzył już jednak osiągnięcia z sezonu 1996/1997, a w kolejnych sezonach Lozano coraz rzadziej pojawiał się na boisku – w 2000/2001 i 2001/2002 łącznie ledwie 18 razy. Latem 2002 Lozano odszedł do RCD Mallorca i tam stał się podstawowym zawodnikiem klubu. Rozegrał 29 meczów i zdobył 2 gole dla wyspiarskiego zespołu (z Espanyolem Barcelona i Betisem Sewilla). Z Mallorcą zajął 9. miejsce w Primera Division.

Latem 2003 Lozano wrócił do Meksyku. Grał tam jednak tylko przez jeden sezon w zespole Pachuca CF (15 meczów), a po sezonie w wieku 32 lat zakończył piłkarską karierę.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1991 America Cali  Kolumbia Copa Mustang ? ?
1992 America Cali  Kolumbia Copa Mustang ? ?
1993 America Cali  Kolumbia Copa Mustang 19 1
1994 America Cali  Kolumbia Copa Mustang 29 4
1995 Palmeiras Sao Paulo  Brazylia Campeonato Brasileiro 0 0
1995/96 América Meksyk  Meksyk Primera División de México 27 8
1996/97 Real Valladolid  Hiszpania Primera Division 22 1
1997/98 Real Valladolid  Hiszpania Primera Division 26 1
1998/99 Real Valladolid  Hiszpania Primera Division 19 1
1999/00 Real Valladolid  Hiszpania Primera Division 21 0
2000/01 Real Valladolid  Hiszpania Primera Division 5 0
2001/02 Real Valladolid  Hiszpania Primera Division 13 0
2002/03 Real Valladolid  Hiszpania Primera Division 29 2
2003/04 América Meksyk  Meksyk Primera División de México 15 0
Łącznie w meksykańskiej Primera Division 42 8
Łącznie w hiszpańskiej Primera Division 135 5


Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Kolumbii Lozano zadebiutował 31 marca 1993 roku w wygranym 4:1 towarzyskim meczu z reprezentacją Kostaryki.

W 1994 roku Lozano został powołany przez selekcjonera Francisco Maturanę do kadry na finały Mistrzostw Świata w USA. Tam zagrał jedynie w ostatnim meczu ze Szwajcarią, wygranym 2:0. Wszedł na boisko w 79. minucie meczu za Hermána Gavirię i w 89. minucie meczu zdobył gola ustalając wynik meczu. Kolumbia zajmując ostatnie miejsce wróciła do domu po fazie grupowej.

W 1998 roku Harold ponownie znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata, tym razem był to Mundial we Francji. Tam był podstawowym zawodnikiem swojego zespołu i rozegrał wszystkie mecze grupowe w pełnym wymiarze czasowym - z Rumunią (0:1), z Tunezją (1:0) oraz z Anglią (0:2). Oprócz dwóch występów w finałach mistrzostw świata Lozano ma na swoim koncie zaliczone trzy turnieje Copa AméricaCopa América 1993 (3. miejsce), Copa América 1995 (3. miejsce) oraz Copa América 1999 (ćwierćfinał).

Ostatni mecz w kadrze Kolumbii Lozano rozegrał 19 listopada 2003 w zremisowanym 1:1 meczu z reprezentacją Argentyny, rozegranym w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata w Niemczech.

Ogółem w reprezentacji Kolumbii Lozano rozegrał 48 meczów i zdobył 3 gole.