Henryk Rewakowicz

Henryk Rewakowicz

Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1837 Sokolniki
Data i miejsce śmierci	30 września 1907 Lwów
Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego
Okres	od 15 lipca 1897 do 30 września 1907
Przynależność polityczna	Polskie Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Karol Lewakowski
Następca	Jan Stapiński

Henryk Karol Rewakowicz (ur. 18 stycznia 1837 w Sokolnikach, zm. 30 września 1907 we Lwowie) – galicyjski działacz ruchu ludowego, polityk, dziennikarz, uczestnik powstania styczniowego.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły średniej we Lwowie przez rok pracował jako praktykant podatkowy w Janowie pod Lwowem.

W 1860 został dziennikarzem „Przeglądu Współczesnego”, a w 1861 „Dziennika Polskiego”. W latach 1862–1868 współpracował z „Gazetą Narodową”, w 1869 był współzałożycielem nowego „Dziennika Polskiego”, a od 1884 redagował „Kurier Lwowski”. Kazimierz Chłędowski w swych pamiętnikach pozostawił taką jego charakterystykę: wyglądał jak bandyta; chodził albo w żupanie na modłę roku 1863, albo w zimie w wielkim płaszczu i nosił w ręku ogromną pałkę. Zresztą pozory te nie łudziły bynajmniej, bo w piśmie swym nieraz na różne osobistości sprawiedliwie i niesprawiedliwie uderzał nie przebierając w wyrazach i stał się postrachem ludzi, którzy jakiekolwiek, osobliwie finansowe zajmowali stanowisko. Pomiędzy swymi bliższymi znajomymi Rewakowicz uchodził za dobrego i uczynnego człowieka, majątku nie miał, bo na lwowskim dziennikarstwie choćby na pół „rewolwerowym” fortuny zrobić nie było można. Rewakowicz bardzo był popularnym pomiędzy mieszczanami, niższymi urzędnikami, którzy widzieli w nim swego nieustraszonego przedstawiciela przeciw możnym.

W 1894 współtworzył Polskie Towarzystwo Demokratyczne i został członkiem korespondentem Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu. 28 lipca 1895 w Rzeszowie wspólnie z Jakubem Bojką został wiceprezesem nowo powstałego Stronnictwa Ludowego, a po rezygnacji prezesa Karola Lewakowskiego w 1897 został prezesem rady naczelnej partii (od 1903 działającej pod nazwą „Polskie Stronnictwo Ludowe”). Funkcję tę pełnił do śmierci w 1907. W ciągu kariery politycznej bezskutecznie ubiegał się o mandat w Sejmie Krajowym.

Pełnił funkcję sekretarza rady zawiadowczej Krajowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem. Był wolnomularzem we Lwowie.

W 1895 przeciwstawił się nadaniu obywatelstwa honorowego miasta Lwowa Kazimierzowi Badeniemu.

W marcu 1897 przedstawiciele powszechnego komitetu mieszczańskiego (m.in. dr Jewhen Petruszewycz) poparli kandydatury dra Karola Lewakowskiego i Henryka Rewakowicza podczas wyborów ściślejszych.

Zamieszkiwał w domu przy ulicy Łyczakowskiej. Został wdowcem, utracił także syna Jana (komisarza lwowskiego magistratu), a w ostatnich latach życia był prawie zupełnie ociemniały wskutek katarakt. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Grobowiec rodziny Rewakowiczów, w którym pochowany jest Henryk Rewakowicz

Bibliografia

• Nestor dziennikarzy polskich. „Nowości Illustrowane”. Nr 40, s. 13-14, 5 października 1907. 
• Pogrzeb ś. p. Henryka Rewakowicza. „Nowości Illustrowane”. Nr 41, s. 7, 12 października 1907. 
• Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Henryk Karol Rewakowicz. W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXI.
• Nota biograficzna na stronie polskietradycje.pl
• Nota biograficzna na stronie biographien.ac.at (niem.)