Przejdź do zawartości

Jakub Dunin

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Jakub Dunin
Ilustracja
Herb
Łabędź
Rodzina

Duninowie herbu Łabędź

Data urodzenia

24 lipca 1680

Data i miejsce śmierci

23 stycznia 1730
Biała

Ojciec

Świętosław Franciszek Dunin

Żona

Marianna Grudzińska
Helena z Potockich

Dzieci

z Marianną Grudzińską:
Aleksy Dunin
Barbara Urszula Dunin

Odznaczenia
Order Orła Białego

Jakub Dunin ze Skrzynna herbu Łabędź (ur. 24 lipca 1680, zm. 23 stycznia 1730 roku[1] w Białej) – referendarz świecki koronny w latach 1726-1730, regent kancelarii koronnej do 1726 roku[2], starosta bracławski (1715-1719), starosta radomski (1729), starosta wiślicki w 1728 roku[3], starosta bodaczowski, starosta byliński i narewski (1714), starosta radoszycki. Podkomorzy. Stronnik króla Augusta II Mocnego, kawaler Orderu Orła Białego i Orderu św. Łazarza z Góry Karmel.

Życiorys

Był synem Świętosława Franciszka Dunina – chorążego parnawskiego, regenta grodzkiego radomskiego, podstarościego i sędziego grodzkiego radomskiego, który posiadał dobra w powiatach radomskim i opoczyńskim.

Wysłany przez sejm 1712 roku do cara Piotra I z żądaniem ewakuacji wojsk rosyjskich z terytorium Rzeczypospolitej[4]. Poseł ziemi wyszogrodzkiej na sejm 1722 roku[5]. Był posłem na sejm 1729 roku z województwa rawskiego[6].

Obecny przy zawarciu układu wiedeńskiego z 5 stycznia 1719 r. mającego zniweczyć skutki Sejmu Niemego[7]. Poseł województwa sandomierskiego na sejm 1724 roku[8]

Jego żoną była Marianna Grudzińska herbu Grzymała (zm. 1727), córka Mikołaja Wiktoryna Grudzińskiego (1635-1704). Ślub odbył się w 1716 roku. Żona wniosła Jakubowi Duninowi jako uposażenie dobra szymanowskie, które obejmowały folwarki: Szymanów, Skrzelew, Gaj, Piasecznicę, Duninopol, Oryszew, Drzewicz, Miedniewice i Nową Wieś; osadę pasieczną Brzezina; wsie pańszczyźniane: Szymanów, Gaj, Wólkę Piasecką, Topołową, Duninopol, Oryszew, Drzewicz, Miedniewice oraz Nową Wieś. Linia Jakuba Dunina przyjęła z tego względu przydomek Dunin-Szymanowski.
Drugą żoną Jakuba Dunina była Helena z Potockich (córka Jerzego Potockiego, a wnuczki poety Wacława Potockiego), która po śmierci męża wyszła jeszcze raz za mąż za wojewodę inflanckiego Antoniego Andrzeja Morsztyna (syna poety Stanisława Morsztyna).

W 1719 posiadał majątek Dobrowlany[9] w powiecie święciańskim na Wileńszczyźnie.

Dziećmi Jakuba Dunina byli:

Jakub Dunin zmarł w Białej w styczniu 1730 roku.

Bibliografia

  • Encyklopedya Powszechna Kieszonkowa, zeszyt X, Nakład druk i własność Noskowskiego, Warszawa 1888
  • Janecki Łukasz, Dzieje parafii pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Szymanowie, Szymanów 2009
  • Konopczyński Władysław, Dunin Jakub, w: Polski Słownik Biograficzny, tom V, Kraków 1939–1946, s. 474-475

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565–1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 144.
  2. ↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV–XVIII wieku. Spisy. Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 166.
  3. ↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo wiślickie wraz z Heleną Potocką, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565–1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 144.
  4. ↑ Antoni Prochaska, Konfederacya tarnogrodzka,w: Przewodnik Naukowy i Literacki, r. 45/1917, t. 43, s. 52-53.
  5. ↑ Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, t. II, Poznań 1855, s. 204.
  6. ↑ Teka Gabriela Junoszy Podoskiego, t. III, Poznań 1856, s. 300.
  7. ↑ Kazimierz Jarochowski, Rozprawy historyczno-krytyczne, Poznań 1889, s. 75.
  8. ↑ Wiktor Bagniewski, Diariusz sejmu walnego sześcioniedzielnego warszawskiego anni 1724, rkps Ossolineum 291/III, k. 4.
  9. ↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich.- Tom II.- Warszawa, 1881. - s.202.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jakub_Dunin&oldid=75240252”