Konkurs Piosenki Eurowizji 1969
Informacje ogólne | |||||
Finał |
29 marca 1969 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce | |||||
Nadawca |
Televisión Española (TVE) | ||||
Prowadzący |
Laurita Valenzuela | ||||
Informacje dodatkowe | |||||
Reżyser |
Ramon Diaz | ||||
Kierownik wykonawczy |
Clifford Brown (EBU) | ||||
Główny dyrygent |
Augusto Algueró | ||||
Występ otwarcia |
Orkiestra pod batutą Augusto Algueró – „La, la, la” z repertuaru Massiel | ||||
Występ interwałowy |
Film „Inna Hiszpania” | ||||
Uczestnicy | |||||
Rezygnacja | |||||
Łącznie |
16 reprezentacji | ||||
| |||||
Głosowanie | |||||
Każdy kraj miał komisję sędziowską złożoną z 10 osób, która przyznawała po 1 punkcie na ulubioną piosenkę. | |||||
Zwycięzca | |||||
Reprezentant | |||||
Piosenka |
„Un jour, un enfant”[e] | ||||
Muzyka |
Emile Stern[e] | ||||
Tekst | |||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
14. Konkurs Piosenki Eurowizji 1969 został zorganizowany 29 marca 1969 roku w Teatro Real w Madrycie przez hiszpańskiego nadawcę publicznego Televisión Española.
Finał konkursu wygrały reprezentantki czterech krajów: Salomé z Hiszpanii (z piosenką „Vivo cantando”), Lulu z Wielkiej Brytanii („Boom Bang-a-Bang”), Lenny Kuhr z Holandii („De troubadour”) i Frida Boccara z Francji („Un jour, un enfant”), które zajęły ex aequo pierwsze miejsce z wynikiem 18 punktów.
Lokalizacja
[edytuj | edytuj kod]Dzięki wygranej Massiel, reprezentantki Hiszpanii w 13. Konkursie Piosenki Eurowizji, prawo do organizacji konkursu w 1969 otrzymał nadawca Televisión Española. Konkurs odbył się w madryckim Teatro Real, który został odrestaurowany w 1966 jako sala koncertowa m.in. dla Hiszpańskiej Orkiestry Narodowej oraz Orkiestry Symfonicznej RTVE.
Przebieg konkursu
[edytuj | edytuj kod]Za projekt sceny odpowiadał Salvador Dalí. Pierwszy raz w historii Konkursu Piosenki Eurowizji cztery kraje zremisowały na pierwszym miejscu z 18 punktami na koncie. W związku z brakiem regulaminowego zapisu o rozstrzyganiu remisów, zwyciężyły wszystkie cztery państwa.
Kraje uczestniczące
[edytuj | edytuj kod]W konkursie wzięli udział nadawcy publiczni z szesnastu krajów. Z konkursu wycofała się telewizja z Austrii, która tłumaczyła decyzję brakiem chęci na udział w konkursie w kraju rządzonym przez Francisco Franco.
W konkursie wystąpiło kilku wykonawców, którzy w przeszłości uczestniczyło w konkursie. Po raz trzeci Norwegię w konkursie reprezentowała Kirsti Sparboe, która wcześniej wystąpiła w finałach w 1965 i 1967. Reprezentująca Niemcy Siw Malmkvist wystąpiła w barwach Szwecji w finale konkursu w 1960. Przedstawiciel Luksemburga Romuald reprezentował Monako podczas konkursu w 1964. Simone de Oliveira z Portugalii wcześniej reprezentowała kraj w konkursie w 1965. Reprezentant Belgii Louis Neefs wystąpił w barwach kraju także w konkursie w 1967.
- Dyrygenci
- Belgia – Francis Bay
- Finlandia – Ossi Runne
- Francja – Franck Pourcel
- Niemcy – Hans Blum
- Irlandia – Noel Kelehan
- Włochy – Ezio Leoni
- Luksemburg – Augusto Algueró
- Monako – Hervé Roy
- Holandia – Frans de Kok
- Norwegia – Øivind Bergh
- Portugalia – Ferrer Trindade
- Hiszpania – Augusto Algueró
- Szwecja – Lars Samuelson
- Szwajcaria – Henry Mayer
- Wielka Brytania – Johnny Harris
- Jugosławia – Miljenko Prohaska
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]L.p. | Kraj | Język | Artysta | Piosenka | Miejsce | Punkty |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Jugosławia | serbski | Ivan | „Pozdrav svijetu” | 13 | 5 |
2 | Luksemburg | francuski | Romuald Figuier | „Catherine” | 11 | 7 |
3 | Hiszpania | hiszpański | Salomé | „Vivo cantando” | 1 | 18 |
4 | Monako | francuski | Jean-Jacques | „Maman Maman” | 6 | 11 |
5 | Irlandia | angielski | Muriel Day and the Lindsays | „The Wages of Love” | 7 | 10 |
6 | Włochy | włoski | Iva Zanicchi | „Due grosse lacrime bianche” | 13 | 5 |
7 | Wielka Brytania | angielski | Lulu | „Boom Bang-a-Bang” | 1 | 18 |
8 | Holandia | niderlandzki | Lenny Kuhr | „De troubadour” | 1 | 18 |
9 | Szwecja | szwedzki | Tommy Korberg | „Judy min vän” | 9 | 8 |
10 | Belgia | niderlandzki | Louis Neefs | „Jennifer Jennings” | 7 | 10 |
11 | Szwajcaria | francuski | Paola del Medico | „Bonjour, Bonjour” | 5 | 13 |
12 | Norwegia | norweski | Kirsti Sparboe | „Oj, oj, oj, så glad jeg skal bli” | 16 | 1 |
13 | Niemcy | niemiecki | Siw Malmkvist | „Primaballerina” | 9 | 8 |
14 | Francja | francuski | Frida Boccara | „Un jour, un enfant” | 1 | 18 |
15 | Portugalia | portugalski | Simone de Oliveira | „Desfolhada portuguesa” | 15 | 4 |
16 | Finlandia | fiński | Jarkko i Laura | „Kuin silloin ennen” | 12 | 6 |
- Tabela punktacyjna finału
Wyniki | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Suma punktów | Jugosławia | Luksemburg | Hiszpania | Monako | Irlandia | Włochy | Wielka Brytania | Holandia | Szwecja | Belgia | Szwajcaria | Norwegia | Niemcy | Francja | Portugalia | Finlandia | |||
Uczestnicy konkursu | Jugosławia | 5 | 1 | 1 | 3 | ||||||||||||||
Luksemburg | 7 | 1 | 3 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||
Hiszpania | 18 | 1 | 2 | 3 | 1 | 3 | 1 | 3 | 2 | 2 | |||||||||
Monako | 11 | 2 | 4 | 2 | 2 | 1 | |||||||||||||
Irlandia | 10 | 1 | 1 | 1 | 3 | 1 | 3 | ||||||||||||
Włochy | 5 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||
Wielka Brytania | 18 | 2 | 4 | 3 | 1 | 5 | 1 | 1 | 1 | ||||||||||
Holandia | 18 | 2 | 1 | 3 | 1 | 4 | 1 | 6 | |||||||||||
Szwecja | 8 | 1 | 3 | 1 | 3 | ||||||||||||||
Belgia | 10 | 2 | 3 | 1 | 2 | 2 | |||||||||||||
Szwajcaria | 13 | 2 | 3 | 2 | 1 | 1 | 2 | 2 | |||||||||||
Norwegia | 1 | 1 | |||||||||||||||||
Niemcy | 8 | 3 | 2 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||
Francja | 18 | 1 | 2 | 4 | 4 | 2 | 1 | 1 | 1 | 2 | |||||||||
Portugalia | 4 | 2 | 1 | 1 | |||||||||||||||
Finlandia | 6 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 |
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Reprezentantka Francji
- ↑ Reprezentantka Holandii
- ↑ Reprezentantka Hiszpanii
- ↑ Reprezentantka Wielkiej Brytanii
- ↑ a b c Zwycięska piosenka reprezentacji Francji
- ↑ a b c Zwycięska piosenka reprezentacji Holandii
- ↑ a b c Zwycięska piosenka reprezentacji Hiszpanii
- ↑ a b c Zwycięska piosenka reprezentacji Wielkiej Brytanii