Konkurs Piosenki Eurowizji 1978

Konkurs Piosenki Eurowizji 1978
	Informacje ogólne
Finał	18 kwietnia 1978
Miejsce	Palais des Congrès, Paryż,; Francja
Nadawca	Télévision Française 1 (TF1)
Prowadzący	Denise Fabre; Léon Zitrone
	Informacje dodatkowe
Główny dyrygent	Alain Goraguer
Występ interwałowy	Stéphane Grappelli i Oscar Peterson,; Yehudi Menuhin,; Kenny Clarke,; Nils Henning, Ørsted Pedersen
	Uczestnicy
Powrót	Dania; Turcja
Łącznie	20 reprezentacji
	Głosowanie
	Jury z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 12, 10, 8-1 punktów dla 10 ulubionych piosenek.
Zero punktów	Norwegia
Zwycięzca	Izrael; Jizhar Kohen i Alphabeta; „A-Ba-Ni-Bi”
	Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1977	1979 ►
	Multimedia w Wikimedia Commons

23. Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się 22 kwietnia 1978 w Paryżu, we Francji. Wystąpiło 20 krajów, w tym powracająca Turcja i Danią, która wróciła po 12-letniej przerwie. Konkurs pierwszy raz poprowadziła więcej niż jedna osoba – konferansjerami zostali Denise Fabre i Léon Zitrone.

Konkurs po raz pierwszy wygrał Izrael, reprezentowany przez zespół Jizhar Kohen & Alphabeta, który wykonał utwór „A-Ba-Ni-Bi”. Zwycięski występ to piosenka miłosna zaśpiewana w izraelskim odpowiedniku amerykańskiego slangu Ubbi dubbi. Tytuł oznacza „Kocham Cię”^[1].

Poza 20 uczestniczącymi krajami, konkurs transmitowany był na żywo w Jugosławii, Tunezji, Maroko, Jordanie, Polsce, Czechosłowacji, Dubaju, Hongkongu, w ZSRR, w NRD i na Węgrzech.

Przebieg konkursu

Był to pierwszy Konkurs Piosenki Eurowizji, w którym Grecja i Turcja wzięły udział razem; Grecja zadebiutowała w 1974, ale rok później zrezygnowała z konkursu przez turecką inwazję na Cypr w 1974, protestując przeciwko udziałowi Turcji w konkursie. Grecja później powróciła do rywalizacji w 1976 roku z piosenką o kryzysie Cypru „Panayia Mou, Panayia Mou” (angielską wersję zatytułowano „The death of Cyprus” – „Śmierć Cypru”). Poza tym wzięli udział w 1977 z utworem „Mathima Solfege”, a Turcja nie wzięła w nim udziału, protestując przeciwko udziałowi „wroga”.

Wygrana Izraela spowodowała problemy w kilku krajach Afryki Północnej i Afryce Środkowej, które transmitowały konkurs, mimo że nie brały w nim udziału. Nawiązując do książki autorstwa historyka Johna F. Kennedy’ego O’Connora „Konkurs Piosenki Eurowizji – Historia Prawdziwa”, kiedy wygrana Izraela była już pewna, wiele arabskich stacji przerwało nadawanie konkursu. Jordanian TV zakończyło program zdjęciem bukietu żonkili, potem oświadczyło, że to Belgia wygrała konkurs (ostatecznie zajęła 2. miejsce)^[1].

Wyniki

L.p.	Państwo	Język	Wykonawca	Piosenka	Miejsce	Punkty
01	Irlandia	angielski	Colm Wilkinson	„Born to Sing”	5	86
02	Norwegia	norweski	Jahn Teigen	„Mil etter mil”	20	0
03	Włochy	włoski	Ricchi e Poveri	„Questo amore”	12	53
04	Finlandia	fiński	Seija Simola	„Anna rakkaudelle tilaisuus”	18	2
05	Portugalia	portugalski	Gemini	„Dai li dou”	17	5
06	Francja	francuski	Joël Prévost	„Il y aura toujours des violons”	3	119
07	Hiszpania	hiszpański, francuski	José Vélez	„Bailemos un vals”	9	65
08	Wielka Brytania	angielski	Co-Co	„The Bad Old Days”	11	61
09	Szwajcaria	francuski	Carole Vinci	„Vivre”	9	65
10	Belgia	francuski	Jean Vallée	„L’amour ça fait chanter la vie”	2	125
11	Holandia	niderlandzki	Harmony	„t Is OK”	13	37
12	Turcja	turecki	Nilüfer i Nazar	„Sevince”	18	2
13	Niemcy	niemiecki	Ireen Sheer	„Feuer”	6	84
14	Monako	francuski	Caline i Olivier Toussaint	„Les jardins de Monaco”	4	107
15	Grecja	grecki	Tania Tsanaklidou	„Charlie Chaplin”	8	66
16	Dania	duński	Mabel	„Boom Boom”	16	13
17	Luksemburg	francuski	Baccara	„Parlez-vous français?”	7	73
18	Izrael	hebrajski	Jizhar Kohen & Alphabeta	„A-Ba-Ni-Bi”	1	157
19	Austria	niemiecki^[a]	Springtime	„Mrs. Caroline Robinson”	15	14
20	Szwecja	szwedzki	Björn Skifs	„Det blir alltid värre framåt natten”	14	26

Tabela punktacyjna

		Wyniki
		Irlandia	Norwegia	Włochy	Finlandia	Portugalia	Francja	Hiszpania	Wielka Brytania	Szwajcaria	Belgia	Holandia	Turcja	Niemcy	Monako	Grecja	Dania	Luksemburg	Izrael	Austria	Szwecja
Uczestnicy konkursu	Irlandia		12		3		5			7	10		10	5		10		10		6	8
	Norwegia
	Włochy	10	6			1	4	8	6	1	1		1	2	8	2		3
	Finlandia		2
	Portugalia			4				1
	Francja	6	3	10	2	2		5	8	6	8	6	4	10	5	8	8	1	5	12	10
	Hiszpania				7					8	2	4	7		4	6	12	2	6	7
	Wielka Brytania	3				6	2	3		2	4	2	6	8	7	3		5	2	5	3
	Szwajcaria		5	1	1		7	4	2		7	8		6	2		3	8	1	10
	Belgia	12	7	6	6	4	12	2	12	10		5		3	12	12		7	7	4	4
	Holandia			5					3					4	1		5	6	12		1
	Turcja		1						1
	Niemcy	1		3	12	7		10		3	5	7	8		10	7	1		3		7
	Monako	4	4	7	8	5	1		10	5	6	10	5	7		4	10		8	1	12
	Grecja	7		2	5	8	10	7		4							4	4	10	3	2
	Dania						6					1							4	2
	Luksemburg	2		12		12		12	7		3	3	2		6	1	7				6
	Izrael	8	8	8	10	10	8	6	5	12	12	12	12	12	3	5	6	12		8
	Austria					3							3	1			2				5
	Szwecja	5	10		4		3		4
Kraje uporządkowane według kolejności występowania

Powracający artyści

Artysta	Kraj	Poprzedni rok	Miejsce	Punkty
Jean Vallée	Belgia	1970	8	5
Ireen Sheer	Luksemburg	1974	4	14

Uwagi

↑ Zawiera również zwroty w języku angielskim.

Kraje, nadawcy i komentatorzy

Każdy krajowy nadawca (wraz z Izraelem) także wysłał komentatora na konkurs, który miał za zadanie relacjonować konkurs w języku narodowym dla transmisji.

Telewizyjni Komentatorzy

Przypisy

↑ ^a ^b Paris 1978. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-08-10. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).

[2] Zawiera również zwroty w języku angielskim.

[ESC1978-1] Paris 1978. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-08-10. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).

[3] Państwa uczestniczące w nadchodzącym konkursie

[4] Państwa nieuczestniczące w ostatnim lub nadchodzącym konkursie

[1]

[a]

[A]

[B]

Aktywne^[A]	Albania Armenia Australia Austria Azerbejdżan Belgia Bułgaria Chorwacja Cypr Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Gruzja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Izrael Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rumunia San Marino Serbia Słowenia Szwajcaria Szwecja Ukraina Wielka Brytania Włochy
Nieaktywne^[B]	Andora Białoruś Bośnia i Hercegowina Maroko Monako Rosja Słowacja Turcja Węgry
Nieistniejące	Jugosławia Serbia i Czarnogóra
Nieudane debiuty	Katar Liechtenstein Liban Tunezja