นางาซากิ

นางาซากิ
นางาซากิ; 長崎市
	เมืองศูนย์กลาง
	เมืองนางาซากิ
	นางาซากิยามพลบค่ำ
	; ธง
	ที่ตั้งของเมืองนางาซากิ ในจังหวัดนางาซากิ
	นางาซากิ
	พิกัด: 32°47′N 129°52′E / 32.783°N 129.867°E
ประเทศ	ญี่ปุ่น
ภูมิภาค	คีวชู
จังหวัด	นางาซากิ
การปกครอง
• นายกเทศมนตรี	โทมิฮิซะ ทาอูเอะ (2007-)
พื้นที่
• ทั้งหมด	406.35 ตร.กม. (156.89 ตร.ไมล์)
• พื้นดิน	241.20 ตร.กม. (93.13 ตร.ไมล์)
• พื้นน้ำ	165.15 ตร.กม. (63.76 ตร.ไมล์)
ประชากร (พ.ค. 2014)
• ทั้งหมด	434,257 คน
• ความหนาแน่น	1,070 คน/ตร.กม. (2,800 คน/ตร.ไมล์)
เขตเวลา	UTC+9 (เวลามาตรฐานญี่ปุ่น)
- ต้นไม้	ต้นไข
- ดอกไม้	ไฮเดรนเยีย
หมายเลขโทรศัพท์	095-825-5151
ที่อยู่	2-22 Sakura-machi, Nagasaki-shi, Nagasaki-ken; 850-8685
เว็บไซต์	www.city.nagasaki.lg.jp

เมืองนางาซากิ (ญี่ปุ่น: 長崎市; โรมาจิ: Nagasaki-shi) (ฟัง^ⓘ) เป็นเมืองเอกและเมืองที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดนางาซากิ บนเกาะคีวชู ประเทศญี่ปุ่น นางาซากิถูกก่อตั้งขึ้นโดยชาวโปรตุเกสในปลายศตวรรษที่ 16 ซึ่งขณะนั้นเป็นเพียงหมู่บ้านเล็ก ๆ เพื่อการประมง ซึ่งทำให้นางาซากิกลายเป็นศูนย์กลางอิทธิพลของชาวโปรตุเกสและชาวยุโรป ตั้งแต่ศตวรรษที่ 16 ถึง 19 มีโบสถ์และศาสนสถานของศาสนาคริสต์มากมายในนางาซากิ ซึ่งศาสนสถานเหล่านี้ได้ขึ้นทะเบียนให้เป็นมรดกโลก นอกเหนือไปจากนี้ ท่าเรือในนางาซากิยังเคยเป็นที่ตั้งของฐานทัพเรือของกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น ระหว่างสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่หนึ่ง และ สงครามรัสเซีย-ญี่ปุ่น นามของเมืองว่า "นางาซากิ" (長崎) มีความหมายว่า "แหลมที่ทอดยาว"

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง 9 สิงหาคม ค.ศ. 1945 นางาซากิเป็นเมืองที่สองถูกทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ และเป็นเมืองสุดท้ายของโลกที่ถูกโจมตีด้วยอาวุธนิวเคลียร์จนถึงปัจจุบัน

ประวัติศาสตร์

ยุคกลางและยุคใหม่

นางาซากิ เดิมเป็นหมู่บ้านชาวประมงขนาดเล็ก และมีความสำคัญทางประวัติศาสตร์เพียงเล็กน้อย จนกระทั่งได้เริ่มติดต่อกับนักสำรวจชาวโปรตุเกสในปี ค.ศ. 1543 ซึ่งผู้นำของคณะสำรวจแรกนั้น คือ เฟอร์เนา เมนเดส ปินโต ที่เดินทางมาด้วยเรือโดยเทียบท่าใกล้ ๆ กับทาเนงาชิมะ เกาะในหมู่เกาะโอซูมิ

โปรตุเกสนั้นได้ออกสำรวจโลกและค้าขายกับชาติต่าง ๆ มากมาย หนึ่งในนั้นคือ จีน ซึ่งก่อนหน้าที่โปรตุเกสจะเข้ามา ญี่ปุ่นได้หยุดการค้าขายกับจีนอันเนื่องมาจากการปล้นชิงทรัพย์ที่บ่อยครั้งของโจรสลัด วอโก้ว ในทะเลจีนใต้ การเข้ามาของโปรตุเกสทำให้โปรตุเกสสามารถเป็นตัวกลางด้านการค้าขายให้กับทั้งสองชาติได้ซึ่งจะเป็นประโยชน์แก่ทุกฝ่าย ด้วยระยะเวลาที่ไม่นานนัก โปรตุเกสก็ได้รับความไว้วางใจจากเหล่าชาติตะวันออก อย่างไรก็ตาม การขาดแคลนท่าเรือที่มีประสิทธิภาพในคีวชู ได้เป็นปัญหาที่สำคัญสำหรับโปรตุเกสตลอดจนบรรดาเจ้าเมืองในคีวชู ที่คาดหวังผลประโยชน์จากปริมาณการค้าขายที่มากขึ้น

ขณะเดียวกัน เหล่ามิชชันนารีคณะเยสุอิตจากราชอาณาจักรนาวาร์ นำโดยบาทหลวงฟรันซิสโก คาเบียร์ ก็ได้เดินทางมาถึงคาโงชิมะ หมู่บ้านทางตอนใต้ของคีวชู ในปี 1549 และเริ่มการเผยแผ่คำสอนของพระคริสตเจ้าไปทั่วเกาะญี่ปุ่น ผู้ติดตามของบาทหลวงคาเบียร์ยังเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการที่ไดเมียวจำนวนมากเปลี่ยนไปนับถือคริสต์ หนึ่งในนั้นคือไดเมียวโอมูระ ซูมิตากะซึ่งได้รับผลประโยชน์มหาศาลจากส่วนแบ่งทางการค้า จากการที่เขานับถือศาสนาคริสต์อย่างลับ ๆ โดยในปี 1569 โอมูระได้รับอนุญาตจากเบื้องบนให้จัดตั้งท่าเรือสำหรับเรือโปรตุเกสในนางาซากิ ซึ่งแล้วเสร็จในปี 1571 โดยท่าเรืออยู่ภายใต้การกำกับของคณะเยสุอิต กัสปาร์ วีเลลาร์ และเรือตรีทริสเตา วาซ เดอ เวกา ผู้ว่าการแห่งมาเก๊า โดยการช่วยเหลือส่วนตัวจากโอมูระ^[1]

ภูมิอากาศ

ข้อมูลภูมิอากาศของเมืองนางาซากิ (ค.ศ. 1981–2010)
เดือน	ม.ค.	ก.พ.	มี.ค.	เม.ย.	พ.ค.	มิ.ย.	ก.ค.	ส.ค.	ก.ย.	ต.ค.	พ.ย.	ธ.ค.	ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F)	21.3 (70.3)	22.6 (72.7)	24.4 (75.9)	29.0 (84.2)	34.6 (94.3)	36.4 (97.5)	37.7 (99.9)	37.6 (99.7)	36.1 (97)	33.7 (92.7)	27.4 (81.3)	23.8 (74.8)	37.7 (99.9)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)	10.4 (50.7)	11.7 (53.1)	14.8 (58.6)	19.7 (67.5)	23.5 (74.3)	26.4 (79.5)	30.1 (86.2)	31.7 (89.1)	28.6 (83.5)	23.8 (74.8)	18.3 (64.9)	13.1 (55.6)	21.0 (69.8)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)	3.8 (38.8)	4.4 (39.9)	7.3 (45.1)	11.6 (52.9)	15.8 (60.4)	20.0 (68)	24.3 (75.7)	25.1 (77.2)	21.8 (71.2)	16.1 (61)	10.8 (51.4)	5.9 (42.6)	13.9 (57)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F)	−5.2 (22.6)	−4.8 (23.4)	−3.6 (25.5)	0.2 (32.4)	5.3 (41.5)	8.9 (48)	15.0 (59)	17.0 (62.6)	11.1 (52)	4.9 (40.8)	−0.2 (31.6)	−3.9 (25)	−5.2 (22.6)
หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว)	64.0 (2.52)	85.7 (3.374)	132.0 (5.197)	151.3 (5.957)	179.3 (7.059)	314.6 (12.386)	314.4 (12.378)	195.4 (7.693)	188.8 (7.433)	85.8 (3.378)	85.6 (3.37)	60.8 (2.394)	1,857.7 (73.138)
ปริมาณหิมะ ซม (นิ้ว)	2 (0.8)	1 (0.4)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	0 (0)	1 (0.4)	4 (1.6)
ความชื้นร้อยละ	66	64	66	68	72	79	80	75	73	67	67	66	70
วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.5 mm)	11.1	9.9	12.5	10.8	10.6	13.5	11.6	9.8	9.7	6.2	9.0	10.0	124.7
วันที่มีหิมะตกโดยเฉลี่ย	1.2	0.9	0.2	0.0	0.0	0.0	0.0	0.0	0.0	0.0	0.0	0.2	2.5
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด	102.8	119.7	148.5	174.7	184.4	135.3	178.7	210.7	172.8	181.4	137.9	119.1	1,866
แหล่งที่มา 1: สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น^[2]
แหล่งที่มา 2: สำนักงานอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (รายงาน)^[3]

การคมนาคม

รถไฟระหว่างเมือง โดย คีวชู

สายหลักนางาซากิ (ที่สถานี: นางาซากิ และ อูรากามิ)

รถรางในเมือง

รถรางไฟฟ้านางาซากิ (Nagasaki Electric Tramway)

อากาศยาน

ท่าอากาศยานนางาซากิ

เมืองพี่น้อง

อ้างอิง

↑ Boxer, The Christian Century In Japan 1549-1650, p. 100-101
↑ "平年値（年・月ごとの値）". Japan Meteorological Agency. สืบค้นเมื่อ 2011-12-02.
↑ "観測史上1～10位の値（年間を通じての値）". Japan Meteorological Agency. สืบค้นเมื่อ 2011-12-02.

แหล่งข้อมูลอื่น

บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] Boxer, The Christian Century In Japan 1549-1650, p. 100-101

[2] "平年値（年・月ごとの値）". Japan Meteorological Agency. สืบค้นเมื่อ 2011-12-02.

[3] "観測史上1～10位の値（年間を通じての値）". Japan Meteorological Agency. สืบค้นเมื่อ 2011-12-02.

[1]

[2]

[3]

ด ค ก จังหวัดนางาซากิ
นางาซากิ (เมืองหลวง)
นครศูนย์กลาง	ซาเซโบะ นางาซากิ
นคร	โกโต ชิมาบาระ ไซไก มัตสึอูระ มินามิชิมาบาระ สึชิมะ อิกิ อิซาฮายะ อุนเซ็ง โอมูระ ฮิราโดะ
เมืองแบ่งตามอำเภอ	อำเภอคิตะมัตสึอูระ ซาซะ โอจิกะ อำเภอนิชิโซโนงิ โทงิตสึ นางาโยะ อำเภอมินามิมัตสึอูระ ชิงกามิโงโต อำเภอฮิงาชิโซโนงิ คาวาตานะ ฮาซามิ ฮิงาชิโซโนงิ

ด ค ก นครสำคัญในประเทศญี่ปุ่น
เขตพิเศษของโตเกียว	คัตสึชิกะ คิตะ โคโต ชินจูกุ ชินางาวะ ชิบูยะ ชิโยดะ ชูโอ ซูงินามิ ซูมิดะ เซตางายะ โทชิมะ ไทโต นากาโนะ เนริมะ บุงเกียว มินาโตะ เมงูโระ อาดาจิ อารากาวะ อิตาบาชิ เอโดงาวะ โอตะ
นครใหญ่ที่รัฐกำหนด	เกียวโต^※ คาวาซากิ คิตะกีวชู คูมาโมโตะ^※ โคเบะ^※ ชิซูโอกะ^※ ชิบะ^※ ซัปโปโระ^※ ซาไก ซางามิฮาระ เซ็นได^※ ไซตามะ^※ นาโงยะ^※ นีงาตะ^※ ฟูกูโอกะ^※ โยโกฮามะ^※ โอกายามะ^※ โอซากะ^※ ฮามามัตสึ ฮิโรชิมะ^※
นครศูนย์กลาง	กิฟุ^※ คาโงชิมะ^※ คาชิวะ คานาซาวะ^※ คาวางูจิ คาวาโงเอะ คูราชิกิ คูรูเมะ คูเระ โคจิ^※ โคชิงายะ โคฟุ^※ โคริยามะ ชิโมโนเซกิ ซาเซโบะ ซูอิตะ ทตโตริ^※ ทากัตสึกิ ทากาซากิ ทากามัตสึ^※ โทยามะ^※ โทโยตะ โทโยนากะ โทโยฮาชิ นางาซากิ^※ นางาโนะ^※ นาระ^※ นาฮะ^※ นิชิโนมิยะ เนยางาวะ ฟูกูชิมะ^※ ฟูกูยามะ ฟูกูอิ^※ ฟูนาบาชิ มัตสึโมโตะ มัตสึยามะ^※ มัตสึเอะ^※ มาเอบาชิ^※ มิโตะ^※ มิยาซากิ^※ โมริโอกะ^※ ยามางาตะ^※ ยาโอะ โยโกซูกะ วากายามะ^※ อากาชิ อากิตะ^※ อาซาฮิกาวะ อามางาซากิ อาโอโมริ^※ อิจิโนมิยะ อิวากิ อุตสึโนมิยะ^※ โอกาซากิ โอตสึ^※ โออิตะ^※ ฮาโกดาเตะ ฮาจิโนเฮะ ฮาจิโอจิ ฮิงาชิโอซากะ ฮิเมจิ ฮิรากาตะ
นครพิเศษ	คาโกงาวะ คาซูกาเบะ คาซูงาอิ คิชิวาดะ^☆ คูมางายะ โจเอ็ตสึ ชิงาซากิ^☆ ซางะ^※ โซกะ ทาการาซูกะ โทโกโรซาวะ^☆ นางาโอกะ นูมาซุ ฟูจิ^☆ ยกกาอิจิ^☆ ยามาโตะ สึกูบะ^☆ อัตสึงิ อิเซซากิ อิบารากิ โอดาวาระ^☆ โอตะ ฮิรัตสึกะ
นครที่เป็น เมืองหลวงของจังหวัด	โทกูชิมะ ยามางูจิ สึ
^※ เป็นเมืองหลวงของจังหวัดด้วย ^† มีสิทธิ์ยกฐานะเป็นนครศูนย์กลางแต่ยังไม่ได้เสนอชื่อ ^☆ กำลังพิจารณายกฐานะเป็นนครศูนย์กลาง