Przejdź do zawartości

Świadkowie Jehowy w Hongkongu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świadkowie Jehowy w Hongkongu
Państwo

 Chiny

Specjalny region
administracyjny

 Hongkong

Liczebność
(2023)

5464

% ludności kraju
(2023)

0,07%

Liczba zborów
(2023)

70

Rozpoczęcie działalności

1912

Hongkong na mapie Azji Południowo-Wschodniej

Świadkowie Jehowy w Hongkongu – społeczność wyznaniowa w Hongkongu, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2023 roku 5464 głosicieli, należących do 70 zborów[1]. W 2023 roku na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej zgromadziło się 9349 osób[2][a]. Biuro Oddziału, koordynujące działalność głosicieli w Chinach, w tym w Hongkongu i Makau, znajduje się w dzielnicy Kwun Tong w Hongkongu, gdzie tłumaczone są publikacje Świadków Jehowy na język chiński[3][4].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

19 stycznia 1912 roku w miejscowym ratuszu przemawiał Charles T. Russell[4] – podczas podróży misyjnej dookoła świata[5]. W latach 30. XX wieku rozpoczęto głoszenie w Hongkongu, jednak byli to wyznawcy przyjezdni. W roku 1939 było to małżeństwo Schuett, które przybyło z Szanghaju. Wraz z innym pionierem i dwoma głosicielami spędzili tutaj dwa miesiące.

W 1940 roku z Szanghaju do Hongkongu został skierowany John Wilfred. Początkowo był jedynym Świadkiem Jehowy w Hongkongu. W czasie swego czteromiesięcznego pobytu w mieście rozpowszechnił 462 książki, zanim w 1941 roku wydano zakaz rozwijania działalności tego wyznania i musiał wyjechać; do tego czasu dwie inne osoby zostały głosicielami[6]. W czasie drugiej wojny światowej Paul Lam, znający język angielski, znalazł w antykwariacie publikacje Świadków Jehowy. Po wojnie zamówił kolejne, które przysłały mu Biura Oddziałów w Australii i Indiach.

Rozwój działalności

[edytuj | edytuj kod]

6 kwietnia 1947 roku z wizytą do Hongkongu przybyło czterech przedstawicieli Towarzystwa Strażnica, w tym Nathan H. Knorr i Milton G. Henschel. 16 stycznia 1949 roku przyjechali tam pierwsi misjonarze, absolwenci Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead. Byli to William Carni i Roy Spencer. Początkowo zebrania odbywały się w języku angielskim. Wkrótce Paul Lam nauczył ich kantońskiego. W tym też roku zanotowano liczbę 30 głosicieli, działających w jednym zborze. W kwietniu 1950 roku Cyryl Charles i Joseph McGrath, którzy byli misjonarzami na Tajwanie, dołączyli do dwóch misjonarzy w Hongkongu. Wkrótce do tej grupy dołączył kolejny misjonarz. W kwietniu 1951 roku z wizytą przebywali Nathan H. Knorr i Milton G. Henschel. W Star Theatre wygłosili przemówienia do widowni liczącej 707 osób.

Trzy lata później zanotowano liczbę 88 głosicieli, w dwóch zborach, a w 1957 roku – 148. W kwietniu 1956 roku z wizytą przebywali Nathan H. Knorr i William Lloyd Barry. Rozpoczęto organizowanie zebrań w j. kantońskim. W 1958 roku działało 13 misjonarzy, zakwaterowanych w dwóch domach misjonarskich.

W lutym 1963 roku z Hongkongu do Makau wyjechało pierwszych dwóch wyznawców, którzy wznowili tam działalność.

W dniach od 13 do 18 sierpnia 1963 roku odbył się w Hongkongu kongres pod hasłem „Wiecznotrwała dobra nowina”[7]. Na kongres ten przybyło prawie 500 delegatów zagranicznych. W Hongkongu działało 222 głosicieli[8].

Od połowy lat 60. XX wieku działali tu misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead – Harold King i jego żona Fay, którzy najpierw pracowali w domu misjonarskim w tutejszym Biurze Oddziału, a potem prowadzili działalność ewangelizacyjną w różnych częściach Hongkongu (Harald do swej śmierci w roku 1993, jego żona do roku 2000)[9]. W 1966 roku zanotowano liczbę 259 głosicieli w 7 zborach. Przybyło też 7 kolejnych misjonarzy. W maju 1968 roku przemówienie w Hongkongu wygłosił Nathan H.Knorr[10].

W dniach 18 do 21 października 1969 roku w City Hall Theater odbył się kongres międzynarodowy pod hasłem „Pokój na ziemi”. Brało w nim udział 678 osób, w tym delegaci z 13 krajów, a 17 ochrzczono[11]. Obecni byli też trzej członkowie Ciała Kierowniczego, Knorr, Franz i Suiter.

W 1970 roku przyjechało 9 filipińskich misjonarek, a w 1980 roku przybyli kolejni misjonarze[12].

W sierpniu 1973 roku odbył się kongres pod hasłem „Boskie zwycięstwo”, a w sierpniu 1978 roku kongres pod hasłem „Zwycięska wiara”.

1 stycznia 1980 roku otwarto nowe Biuro Oddziału[13]. W 1982 roku liczba głosicieli wyniosła 1020, a w 1991 roku – 2135. 15 stycznia 1991 roku otwarto nowe Biuro Oddziału. W 1993 roku w Hongkongu działało już 3006 Świadków Jehowy, a w roku 1997 – 4145.

Na początku 1994 roku w Hongkongu odbyły się dwa kongresy międzynarodowe pod hasłem „Pouczani przez Boga”, na których obecnych było ponad 3800 delegatów z 33 krajów[14][15].

W sierpniu 1995 roku na kongresie pod hasłem „Rozradowani chwalcy Boga” ogłoszono wydanie w języku chińskim Chrześcijańskich Pism Greckich w Przekładzie Nowego Świata (Nowy Testament)[16], a w roku 2001 na kongresie pod hasłem „Nauczyciele słowa Bożego” w Hongkongu ogłoszono wydanie całego Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata w tym języku[17].

W 2007 roku zanotowano liczbę 4789 głosicieli. Dwa lata później przekroczono liczbę 5000 głosicieli. W 2011 roku dotarli kolejni misjonarze, absolwenci Szkoły Gilead. 27 sierpnia tego samego roku otwarto nowe Biuro Oddziału[18]. W 2012 roku odbył się kongres specjalny pod hasłem „Strzeż swego serca!”[19]. W 2019 roku osiągnięto liczbę 5617 głosicieli, a na uroczystości Wieczerzy Pańskiej zebrało się 9349 osób.

Kongresy odbywają się w językach: chińskim (kantońskim, mandaryńskim), chińskim migowym, angielskim, indonezyjskim, japońskim, tajskim i hongkońskim języku migowym. Natomiast zebrania zborowe w językach: chińskim (kantońskim, mandaryńskim), chińskim migowym, angielskim, francuskim, hindi, ilokańskim, indonezyjskim, japońskim, nepalskim[20], tagalskim, tajskim i hongkońskim języku migowym[21]. Miejscowe Biuro Oddziału nadzoruje tłumaczenie literatury biblijnej na język chiński (pismo tradycyjne i uproszczone) i ujgurski (alfabet arabski). Nagrywane są tu też publikacje audio w języku chińskim (dialekt kantoński) oraz wideo w chińskim języku migowym[3]. Koordynuje również nabywanie i rozsyłanie do zborów na całym świecie wózków, stojaków oraz stoisk na literaturę, które wykorzystuje się do świadczenia w miejscach publicznych[22].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje. Do 31 grudnia 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Hongkong – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2024-04-14].
  2. ↑ Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 2023 [online], jw.org.
  3. ↑ a b Watchtower, Biuro Oddziału w Hongkongu [online], jw.org [dostęp 2013-12-12].
  4. ↑ a b Watchtower, Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego [online], 1995, s. 393.
  5. ↑ George D. Chryssides, The A to Z of Jehovah's Witnesses, Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2008, XXIV, ISBN 978-0-8108-6891-5 (ang.).
  6. ↑ „Oto jestem, poślij mnie!”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 1 maja 1993, s. 29, 30.
  7. ↑ Watchtower, Niezapomniany kongres [online], jw.org [dostęp 2015-01-01].
  8. ↑ Dookoła świata ze Zgromadzeniem pod hasłem „Wiecznotrwała dobra nowina”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Towarzystwo Strażnica, 1963, s. 7–12.
  9. ↑ Odczuwałam lojalną życzliwość i troskę Jehowy, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, jw.org, 1 lutego 2004, s. 25–27.
  10. ↑ 1974 Yearbook of Jehovah's Witnesses, Watchtower, 1974, s. 60, 61 (ang.).
  11. ↑ Watchtower, Girding for an Urgent Work „Peace on Earth”, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, 15 lutego 1970, s. 121–127 (ang.).
  12. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2003, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2003, s. 176, 178, ISBN 83-86930-60-8.
  13. ↑ 1992 Yearbook of Jehovah's Witnesses, New York: Watchtower, 1992, s. 24, 25 (ang.).
  14. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1995, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, s. 8, 12, 254.
  15. ↑ Watchtower, Zjednoczeni dzięki pouczeniom Bożym [online], jw.org, 1993 [dostęp 2015-11-04].
  16. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 1996, Watchtower, s. 15.
  17. ↑ Ciekawe wydarzenia z minionego roku, [w:] Rocznik Świadków Jehowy 2002, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2002, s. 6, ISBN 83-86930-54-3.
  18. ↑ Rocznik Świadków Jehowy 2012, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 2012, s. 33, 34.
  19. ↑ Watchtower, Specjalne kongresy Świadków Jehowy w siedmiu krajach [online], jw.org, 2014 [dostęp 2014-05-26].
  20. ↑ Watchtower, Znalazłam coś lepszego niż splendor, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVI, Towarzystwo Strażnica, 1 września 2015, s. 8–10, ISSN 1234-1150.
  21. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-08].
  22. ↑ Watchtower, Hongkong, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXVI, Towarzystwo Strażnica, 15 kwietnia 2015, s. 2, ISSN 1234-1150.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Świadkowie Jehowy w Azji
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Świadkowie_Jehowy_w_Hongkongu&oldid=73506454”