Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1980
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1980 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 19 Απριλίου 1980 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Nederlands Congresgebouw Χάγη, Ολλανδία |
| Παρουσιαστές |
|
| Μουσική διεύθυνση | Ρογκίρ φαν Ότερλου |
| Σκηνοθέτης | Θίο Όρντεμαν |
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Φρεντ Όστερ |
| Διοργανωτής | Nederlandse Omroep Stichting (NOS) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Ενδιάμεση πράξη | The Dutch Rhythm Steel and Show Band |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 19 |
| Πρώτη εμφάνιση |  Μαρόκο |
| Επιστρέφουν |  Τουρκία |
| Αποχωρούν | |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1980 ήταν ο 25ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision και διεξήχθη στη Χάγη στις 19 Απριλίου του 1980. Η παρουσιάστρια ήταν η Μάρλους Φλούιτσμα, αν και κάθε τραγούδι παρουσιάστηκε από έναν παρουσιαστή από το εκάστοτε συμμετέχον έθνος. Σε κάποια τραγούδια, αυτό ήταν το ίδιο άτομο που παρείχε τα σχόλια. Τον διαγωνισμό κέρδισε ο Τζόνι Λόγκαν, εκπροσωπώντας την Ιρλανδία, με το τραγούδι "What's Another Year".[1][2]
Τοποθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ισραήλ, που κέρδισε το 1979 για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αρνήθηκε να διοργανώσει τον διαγωνισμό του 1980 για δεύτερη συνεχόμενη φορά, καθώς το IBA (Israel Broadcasting Authority) δεν μπορούσε να χρηματοδοτήσει άλλη διεθνή παραγωγή και η ισραηλινή κυβέρνηση απέρριψε ένα αίτημα για παράταση του προϋπολογισμού της IBA. Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση έθεσε επίσης την εκπομπή την ίδια ημέρα με τις διακοπές του Yom HaZikaron, οπότε το Ισραήλ αποφάσισε να μην συμμετάσχει. Μετά την Ισπανία, τη χώρα που τερμάτισε δεύτερη το 1979, και σύμφωνα με πληροφορίες το Ηνωμένο Βασίλειο, αρνήθηκαν να φιλοξενήσουν, με την Ολλανδία να συμφωνεί, τελικά, για τη φιλοξενία του σόου σε μια μικρή παραγωγή. Σύμφωνα με τον Yair Lapid, γιο του Tommy Lapid που ήταν τότε γενικός διευθυντής της IBA, ο Lapid κάλεσε τον ομόλογό του στη NOS και τον έπεισε να πάρει την «ανεπιθύμητη τιμή», όταν συνειδητοποίησε ότι το επιπλέον κόστος θα μπορούσε να παραλύσει την τακτική εργασία του IBA.[3]
Έως και το 2023, υπήρξε ο τελευταίος διαγωνισμός που δεν φιλοξενήθηκε από τη χώρα που κέρδισε το προηγούμενο έτος. Για πρώτη φορά αυτό ξανασυνέβη με τον διαγωνισμό του 2023, που διεξήχθη στο Λίβερπουλ του Ηνωμένου Βασιλείου, αφού η Ουκρανία, η νικήτρια χώρα του διαγωνισμού του 2022, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της φιλοξενίας της εκδήλωσης, λόγω ανησυχιών για την ασφάλεια που προκλήθηκαν μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022.
Η Χάγη είναι έδρα της κυβέρνησης του Βασιλείου των Κάτω Χωρών και πρωτεύουσα της επαρχίας της Νότιας Ολλανδίας. Είναι επίσης η τρίτη σε μέγεθος πόλη της Ολλανδίας, μετά το Άμστερνταμ και το Ρότερνταμ. Βρίσκεται στα δυτικά της Ολλανδίας και, επίσης, βρίσκεται στο κέντρο του αστικού κέντρου Haaglanden στη νοτιοδυτική γωνία του μεγαλύτερου αστικού συγκροτήματος Randstad. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στο Congresgebouw (σήμερα γνωστό ως το Παγκόσμιο Φόρουμ). Ο χώρος κατασκευάστηκε το 1969 και φιλοξένησε προηγουμένως το διαγωνισμό το 1976.
Επισκόπηση διαγωνισμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Επιλέχθηκε ο χώρος που φιλοξένησε το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 1976, το Congresgebouw. Επαναχρησιμοποιήθηκαν διάφορα μέρη της αρχικής σειράς και της σκηνής του φεστιβάλ του 1976. Και πάλι, ο Roland de Groot ανέλαβε το σχέδιο. Όπως και με τους διαγωνισμούς του 1977 και του 1978, δεν υπήρχαν προ-μαγνητοσκοπημένες καρτ-ποστάλ μεταξύ των τραγουδιών, με έναν προσκεκλημένο παρουσιαστή από κάθε έθνος να εισάγει τις συμμετοχές. Εκτός από αυτό, η παρουσιάστρια Μάρλους Φλούιτσμα, εκτός από την ψηφοφορία, δεν έκανε την παρουσίαση στα αγγλικά ή στα γαλλικά, πράγμα που σημαίνει ότι η παρουσίαση έγινε σχεδόν εξ ολοκλήρου στα ολλανδικά. Το κόστος της διοργάνωσης ήταν εμφανώς χαμηλό και η NOS ξόδεψε μόλις 725.000 δολάρια για το έργο.
Αφού το Ισραήλ ανακοίνωσε τη μη συμμετοχή του, το Μαρόκο συμμετείχε στον διαγωνισμό και μέχρι σήμερα η συμμετοχή του το 1980 παραμένει η μοναδική στην ιστορία της χώρας. Επίσης, μέχρι σήμερα το Μαρόκο παραμένει η μοναδική αφρικανική χώρα που έλαβε μέρος σε διοργάνωση Eurovision και το τραγούδι της ήταν το πρώτο που τραγουδήθηκε στα αραβικά. Το Μονακό επίσης δεν συμμετείχε, αφού το έκανε το 1979.
Ο γεννημένος στην Αυστραλία Τζόνι Λόγκαν που εκπροσωπούσε την Ιρλανδία ήταν ο νικητής αυτής της Eurovision με το τραγούδι «What's Another Year». Αυτή ήταν η δεύτερη φορά της Ιρλανδίας που κέρδισε τον διαγωνισμό, καθώς είχε προηγουμένως κερδίσει το διαγωνισμό του 1970 με το «All Kinds of Everything», ο οποίος μάλιστα πραγματοποιήθηκε επίσης σε ολλανδικό έδαφος.
Η Γερμανία ήταν αυτή που τερμάτισε δεύτερη, εκείνη τη χρονιά. Θα τερματίσουν και πάλι στη δεύτερη θέση τον επόμενο χρόνο, αλλά τελικώς κέρδισαν το 1982. Η Γερμανία τερμάτισε ξανά στη δεύτερη θέση το 1985 και το 1987, καθιστώντας τη δεκαετία του 1980 την πιο επιτυχημένη δεκαετία στο διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision για τη Γερμανία. Μετά από δύο σχετικά κακές θέσεις, το Ηνωμένο Βασίλειο επέστρεψε στην δεκάδα ξανά, τερματίζοντας στην τρίτη θέση.
Μορφή βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το σύστημα βαθμολογίας που καθιερώθηκε το 1975 παρέμεινε το ίδιο. Κάθε χώρα είχε μία κριτική επιτροπή, που έδινε 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 και 1 βαθμό για τα 10 καλύτερα τραγούδια. Ωστόσο, για πρώτη φορά στα χρονικά, οι χώρες υποχρεώθηκαν να βαθμολογήσουν με αύξουσα σειρά: 1, 2, 3 κλπ.. Η αλλαγή αυτή συντελέστηκε για να αυξηθεί η αγωνία για κάθε χώρα για το σε ποια θα δινόταν ο υψηλότερος βαθμός (12) στο τέλος του κάθε γύρου ψηφοφορίας.
Διευθυντές ορχηστρών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για κάθε ερμηνεία της χώρας, η ορχήστρα διευθύνθηκε από τα ακόλουθα πρόσωπα:[4][5]
Αυστρία – Ρίχαρντ Εστεράιχερ
Τουρκία – Ατίλα Οσντεμίρογλου
Ελλάδα – Τζικ Νακασιάν
Λουξεμβούργο – Νορμπέρ Ντάουμ
Μαρόκο – Ζαν Κλοντρίκ
Ιταλία – Ντελ Νιούμαν
Δανία – Άλαν Μποτσίνσκι
Σουηδία – Άντερς Μπέργκλουντ
Ελβετία – Πέτερ Ρέμπερ
Φινλανδία – Όσι Ρούνε
Νορβηγία – Σίγουρντ Γιάνσεν
Γερμανία – Βόλφγκανγκ Ρέντελμπεργκερ
Ηνωμένο Βασίλειο – Τζον Κόλμαν
Πορτογαλία – Ζόρζε Ματσάντο
Ολλανδία – Ρογκίρ φαν Ότερλου
Γαλλία – Σιλβάνο Σαντόριο
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κέλιαν
Ισπανία – Χαβιέρ Ιτουράλδε
Βέλγιο – χωρίς εθνικό αντιπρόσωπο
.svg?lang=el){kind=small}
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[6][7] | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Αυστρία
|
Blue Danube | "Du bist Musik" | Γερμανικά | 8 | 64 |
| 02 | Τουρκία
|
Άιντα Πεκάν | "Petr'Oil" | Τουρκικά | 15 | 23 |
| 03 |  Ελλάδα
|
Άννα Βίσση και Επίκουροι | "Ωτοστόπ" | Ελληνικά | 13 | 30 |
| 04 |  Λουξεμβούργο
|
Σοφί & Μαγκαλί | "Papa pingouin" | Γαλλικά | 9 | 56 |
| 05 | Μαρόκο
|
Σαμίρα Μπενσαΐντ | "Bitaqat Khub" (بطاقة حب) | Αραβικά | 18 | 7 |
| 06 |  Ιταλία
|
Άλαν Σορέντι | "Non so che darei" | Ιταλικά | 6 | 87 |
| 07 |  Δανία
|
Μπάμσες Φένερ | "Tænker altid på dig" | Δανικά | 14 | 25 |
| 08 |  Σουηδία
|
Τόμας Λέντιν | "Just nu!" | Σουηδικά | 10 | 47 |
| 09 |  Ελβετία
|
Πάολα | "Cinéma" | Γαλλικά | 4 | 104 |
| 10 |  Φινλανδία
|
Βέσα-Μάτι Λόιρι | "Huilumies" | Φινλανδικά | 19 | 6 |
| 11 |  Νορβηγία
|
Σβέρε Κιέλσμπεργκ & Μάτις Χέτα | "Sámiid Ædnan" | Νορβηγικάa | 16 | 15 |
| 12 |  Γερμανία
|
Κάτια Επστάιν | "Theater" | Γερμανικά | 2 | 128 |
| 13 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Prima Donna | "Love Enough for Two" | Αγγλικά | 3 | 106 |
| 14 |  Πορτογαλία
|
Ζοζέ Σιντ | "Um grande, grande amor" | Πορτογαλικάb | 7 | 71 |
| 15 |  Ολλανδία
|
Μάγκι Μακνίλ | "Amsterdam" | Ολλανδικά | 5 | 93 |
| 16 |  Γαλλία
|
Profil | "Hé, hé, m'sieurs dames" | Γαλλικά | 11 | 45 |
| 17 |  Ιρλανδία
|
Τζόνι Λόγκαν | "What's Another Year" | Αγγλικά | 1 | 143 |
| 18 |  Ισπανία
|
Τρίγο Λίμπιο | "Quédate esta noche" | Ισπανικά | 12 | 38 |
| 19 |  Βέλγιο
|
Telex | "Euro-Vision" | Γαλλικά | 17 | 14 |
Σημειώσεις
- a.^ Μπορεί το τραγούδι να είναι στα Νορβηγικά, ο τίτλος και η πρόταση στους στίχους "Sámiid ædnan" είναι στα βόρεια σααμικά.
- b.^ Περιέχει λέξεις στα Ιταλικά, στα Γαλλικά, στα Γερμανικά και στα Αγγλικά.
Πίνακας βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]_winnaar_Johnny_Logan_in_aktie,_Bestanddeelnr_930-7803.jpg?lang=el)
Η διοργανώτρια Ολλανδία έκανε μια δυνατή αρχή, παίρνοντας τους μέγιστους «δώδεκα βαθμούς» από τρείς από τις τέσσερις πρώτες χώρες της ψηφοφορίας. Αυτό, όμως, δεν διήρκησε για πολύ, αφού μετά η Γερμανία και, τέλος, η Ιρλανδία προηγήθηκαν.
| Αποτελέσματα | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αυστρία | 64 | 1 | 3 | 4 | 5 | 1 | 4 | 5 | 6 | 4 | 6 | 3 | 3 | 4 | 10 | 4 | 1 | |||||
| Τουρκία | 23 | 3 | 12 | 8 | ||||||||||||||||||
| Ελλάδα | 30 | 5 | 1 | 2 | 2 | 4 | 3 | 1 | 8 | 4 | ||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 56 | 1 | 1 | 4 | 6 | 3 | 7 | 8 | 7 | 8 | 3 | 8 | ||||||||||
| Μαρόκο | 7 | 7 | ||||||||||||||||||||
| Ιταλία | 87 | 2 | 6 | 2 | 3 | 10 | 8 | 6 | 2 | 7 | 4 | 12 | 1 | 2 | 2 | 10 | 10 | |||||
| Δανία | 25 | 4 | 2 | 6 | 7 | 1 | 5 | |||||||||||||||
| Σουηδία | 47 | 8 | 10 | 10 | 6 | 5 | 5 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Ελβετία | 104 | 6 | 2 | 5 | 7 | 3 | 8 | 2 | 12 | 10 | 10 | 7 | 6 | 10 | 12 | 2 | 2 | |||||
| Φινλανδία | 6 | 5 | 1 | |||||||||||||||||||
| Νορβηγία | 15 | 4 | 6 | 2 | 3 | |||||||||||||||||
| Γερμανία | 128 | 8 | 10 | 3 | 10 | 12 | 7 | 5 | 7 | 2 | 10 | 8 | 12 | 10 | 5 | 12 | 7 | |||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 106 | 7 | 5 | 8 | 8 | 10 | 12 | 10 | 4 | 3 | 7 | 7 | 5 | 6 | 8 | 6 | ||||||
| Πορτογαλία | 71 | 4 | 5 | 4 | 10 | 6 | 8 | 2 | 1 | 8 | 1 | 5 | 6 | 7 | 4 | |||||||
| Ολλανδία | 93 | 12 | 12 | 6 | 12 | 3 | 3 | 10 | 8 | 2 | 4 | 12 | 1 | 5 | 3 | |||||||
| Γαλλία | 45 | 3 | 7 | 2 | 1 | 1 | 4 | 1 | 3 | 5 | 4 | 3 | 6 | 5 | ||||||||
| Ιρλανδία | 143 | 10 | 12 | 7 | 1 | 12 | 7 | 12 | 8 | 12 | 12 | 12 | 5 | 6 | 8 | 7 | 12 | |||||
| Ισπανία | 38 | 4 | 7 | 8 | 6 | 5 | 6 | 2 | ||||||||||||||
| Βέλγιο | 14 | 3 | 1 | 10 | ||||||||||||||||||
| Ο πίνακας είναι ταξινομημένος ανά εμφάνιση | ||||||||||||||||||||||
12 βαθμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 7 | Ιρλανδία | Βέλγιο, Γερμανία, Δανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Νορβηγία |
| 4 | Ολλανδία | Αυστρία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Τουρκία |
| 3 | Γερμανία | Ισπανία, Ιταλία, Ολλανδία |
| 2 | Ελβετία | Ιρλανδία, Φινλανδία |
| 1 | Ιταλία | Πορτογαλία |
| Τουρκία | Μαρόκο | |
| Ηνωμένο Βασίλειο | Σουηδία |
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
,_Bestanddeelnr_930-7861.jpg?lang=el)
Στον διαγωνισμό του 1980 επέστρεψαν συνολικά 3 καλλιτέχνιδες: η Κάτια Εμπστάιν για τη Γερμανία, η οποία εκπροσώπησε ξανά τη χώρα το 1970 και το 1971, η Μάγκι Μακνίλ για την Ολλανδία, η οποία ήταν ξανά συμμετοχή το 1974, ως μέλος του συγκροτήματος Mouth & MacNeal και η Πάολα ντελ Μέντικο, εκπρόσωπος της Ελβετίας και το 1969.
Παρουσιαστές τραγουδιών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για κάθε τραγούδι, την προλόγιση έκανε ένας παρουσιαστής από την αντίστοιχη χώρα.
- Αυστρία – Κρις Λόχνερ
- Τουρκία – Σεμπνέμ Σαβαστσί
- Ελλάδα – Κέλλυ Σακάκου
- Λουξεμβούργο – Μισέλ Ετσέλ
- Μαρόκο – Μοχάμεντ Μπουζιντί
- Ιταλία – Μπεατρίτσε Κόρι
- Δανία – Γιούργκεν ντε Μίλιους
- Σουηδία – Ουλφ Έλφβιγκ
- Ελβετία – Λίλιαμ Στάμπακ
- Φινλανδία – Χέικι Χάρμα
- Νορβηγία – Όσε Κλέβελαντ
- Γερμανία – Κάρολιν Ράιμπερ
- Ηνωμένο Βασίλειο – Νόελ Έντμοντς
- Πορτογαλία – Ελάντιο Κλιμάκο
- Ολλανδία – Μάρλους Φλούιτσμα
- Γαλλία – Εβελίν Ντελιά
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Θέλμα Μάνσφιλντ
- Ισπανία – Μαρί Κρουθ Σοριάνο
- Βέλγιο – Αρλέτ Βενσάν
Όλες οι προλογίσεις έγιναν στη γλώσσα στην οποία ερμηνεύτηκε το κάθε τραγούδι, εκτός από εκείνο της Ιρλανδίας. Η Θέλμα Μάνσφιλντ προλόγισε το τραγούδι στα ιρλανδικά, ενώ ο ερμηνευτής Τζόνι Λόγκαν τραγούδησε στα αγγλικά.
Σχολιαστές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τηλεοπτικοί σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Ραδιοφωνικοί σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Εκπρόσωποι βαθμών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αυστρία – Τζένι Πίπαλ
- Τουρκία – Μπασάκ Ντογρού
- Ελλάδα – Νίκη Βενέγκα
- Λουξεμβούργο – Ζακ Αρβέι
- Μαρόκο – Καμάλ Ιρασί
- Ιταλία – Μαριολίνα Κανούλι
- Δανία – Μπεντ Χένιους
- Σουηδία – Άρνε Βίζε
- Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[10]
- Φινλανδία – Καρίνα Πόνιο[11]
- Νορβηγία – Ρόαλντ Έγιεν[12]
- Γερμανία – Γκάμπι Σνέλε
- Ηνωμένο Βασίλειο – Ρέι Μουρ
- Πορτογαλία – Τερέζα Κρουζ
- Ολλανδία – Φλιπ φαν ντερ Σάλιε
- Γαλλία – Φαμπιάν Εγκάλ
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Ντέιβιντ Χέφερναν
- Ισπανία – Αλφόνσο Λαπένια
- Βέλγιο – Ζακ Ολιβιέ
Μέλη εθνικών κριτικών επιτροπών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ισπανία – Χοσέ Μαρία Ρέιγιο (ράπτης), Κάρμεν Μιράντα (φοιτήτρια), Εμίλιο Ματσάδο (ζωγράφος), Μαρία Χοσέ Νιέτο (ηθοποιός), Ραφαέλ Λοθάνο (διευθυντής αλυσίδας ντισκοτέκ), Νιέβες Αγουάδο (φοιτητής), Άνα Μενέντεθ (γραμματέας), Ραφαέλ Γκόμεθ (επιχειρηματίας), Ισαμπέλ Ορτίθ (παγοδρόμος), Πέδρο Ολιβάρες (μηχανικός), Μαρί Λουθ Μπλάνκο (οικοκυρά).
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Eurovision 1980 Results: Voting & Points» (στα αγγλικά). Eurovisionworld. https://eurovisionworld.com/eurovision/1980. Ανακτήθηκε στις 2018-09-27.
- ↑ «The Eurovision Song Contest». Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Yair Lapid (2010). Memoires After my Death (στα Εβραϊκά). Jerusalem: Keter Books. σελ. 239. ISBN 978-965-07-1792-6.
- ↑ «And the conductor is...». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 Roxburgh, Gordon (2017). Songs For Europe - The United Kingdom at the Eurovision Song Contest Volume Three: The 1980's. UK: Telos Publishing. σελ. 43. ISBN 978-1-84583-118-9.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1980». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1980». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Dellanoi, Dietmar (OGAE Austria)
- ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 9,12 9,13 9,14 9,15 Πρότυπο:IMDb episode
- ↑ Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
