Ευστάθιος Β΄ της Βουλώνης
| Ευστάθιος Β΄ της Βουλώνης | |
|---|---|
 | |
| Στέψη | 1049 |
| Προκάτοχος | Ευστάθιος Α΄ της Βουλώνης |
| Διάδοχος | Ευστάθιος Γ΄ της Βουλώνης |
| Γέννηση | 1015 |
| Θάνατος | 1087 (72 ετών) |
| Σύζυγος | Γκόντα της Αγγλίας Ίδα της Λωρραίνης |
| Επίγονοι | Ευστάθιος Γ΄ της Βουλώνης Γοδεφρείδος του Μπουιγιόν Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ |
| Οίκος | Φλάνδρας-Βουλώνης |
| Πατέρας | Ευστάθιος Α΄ της Βουλώνης |
| Μητέρα | Ματθίλδη του Λέουβεν |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ευστάθιος Β΄ της Βουλώνης (γαλλικά: Eustache II de Boulogne ή Eustace aux Grenons, 1015 - 1087) από τον Οίκο της Φλάνδρας-Βουλώνης, ήταν Κόμης της Βουλώνης (1049 - 1087) και πρωταγωνιστής στην μάχη του Χάστινγκς στο πλευρό του Γουλιέλμου του Κατακτητή ήταν γιος και διάδοχος του Ευσταθίου Α΄ της Βουλώνης.[1][2][3] Ο Ευστάθιος ήταν ένας από τους δημιουργούς της ταπεστρί της Μπαγιέ.[4]
Ο Ευστάθιος και ο πεθερός του Γοδεφρείδος Γ΄, Δούκας της Κάτω Λωρραίνης επαναστάτησαν εναντίον του αυτοκράτορα Ερρίκου Γ΄ (1048), αλλά την επόμενη χρονιά που παντρεύτηκε την κόρη του Γοδεφρείδου Ίδα της Λωρραίνης (1049) αφορίστηκε από τον πάπα Λέων Θ΄ λόγω συγγένειας. Ο Ευστάθιος και η Ίδα είχαν μακρινή συγγένεια εβδόμου βαθμού με κοινό πρόγονο τον Λουδοβίκο τον Τραυλό κάτι που δεν ήταν λόγος αφορισμού αλλά έγινε με την επέμβαση του Ερρίκου Γ΄ στον πάπα.[5] Η επανάσταση απέτυχε, ο Γοδεφρείδος και ο Ευστάθιος δήλωσαν την υποταγή τους στον αυτοκράτορα Ερρίκο Γ΄.
Στην αυλή της Αγγλίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ευστάθιος επισκέφτηκε την Αγγλία (1051), τον δέχτηκε με τιμές ο βασιλιάς Εδουάρδος ο Ομολογητής που ήταν πρώην κουνιάδος του από την πρώτη σύζυγο του Γκόντα της Αγγλίας αλλά εξακολουθούσε να είναι σύμμαχος του. Ένας ισχυρός Άγγλος ευγενής από την άλλη ο Γκόντουιν του Ουέσσεξ είχε πρόσφατα παντρέψει τον γιο του Τόστικ Γκόντουινσον με την Ιουδήθ της Φλάνδρας, την κόρη του Βαλδουίνου του Γενειοφόρου του μεγάλου αντιπάλου του Ευσταθίου. Ο άλλος γιος του Γκόντουιν Σβεν Γκόντουινσον βρισκόταν επίσης σε σύγκρουση με τον Ραλφ ντρ Τίμιντ, τον θετό γιο του Ευσταθίου.
Μια φιλονικία που είχαν ο Ευστάθιος και οι οπαδοί του με τους κατοίκους του Ντόβερ οδήγησε σε σύγκρουση του Εδουάρδου του Ομολογητή με τον Γκόντουιν. Ο βασιλιάς ζήτησε από τον Ευστάθιο να τιμωρήσει τους κατοίκους του Ντόβερ, αλλά ο Γκόντουιν αρνήθηκε να τιμωρήσει τους συμπατριώτες του χάρη ενός ξένου. Ο Γκόντουιν δραπέτευσε στην Φλάνδρα αλλά επέστρεψε δυναμικά την επόμενη χρονιά με μεγάλο στρατό (1052). Ο Γουλιέλμος του Ταλού επαναστάτησε εναντίον του ανιψιού του δούκα Γουλιέλμου της Νορμανδίας, ο Ευστάθιος δεν συμμετείχε αν και υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι είχε προσφέρει άσυλο στον Γουλιέλμο του Ταλού όταν δραπέτευσε.
Η μάχη του Χάστινγκς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα επόμενα χρόνια η δύναμη των εχθρών του Ευσταθίου αυξήθηκε σημαντικά, ο Βαλδουίνος Ε΄ της Φλάνδρας επεκτάθηκε ανατολικά και έγινε κηδεμόνας του Φιλίππου Α΄ της Γαλλίας. Ο θετός γιος του Ευσταθίου Γουόλτερ του Μαντ απέτυχε να διεκδικήσει τν κομητεία του Μέιν, συνελήφθη από τους Νορμανδούς και πέθανε αμέσως μετά κάτω από περίεργες συνθήκες. Οι κακοτυχίες οδήγησαν τον Ευστάθιο σε αλλαγή πολιτικής, υποστήριξε τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή στις προσπάθειες του να γίνει νέος βασιλιάς της Αγγλίας και συμμετείχε στην μάχη του Χάστινγκς (1066). Οι πηγές για την συμμετοχή του Ευστάθιου στην μάχη διαφέρουν, ο χρονικογράφος Γουλιέλμος του Πουατιέ γράφει :
"Με βαριά φωνή ο δούκας Γουλιέλμος κάλεσε τον Ευστάθιο της Βουλώνης, εκείνος επέστρεψε με 50 ιππότες και έδωσε το σύνθημα για οπισθοχώρηση. Ο άντρας πλησίασε τον δούκα και του ψιθύρισε κάτι στο αυτί, τον κάλεσε να οπισθοχωρήσει επειδή αν προχωρούσε περισσότερο θα τον έβρισκε ο θάνατος αλλά σε κάποια στιγμή έχασε τα λόγια του. Ο Ευστάθιος δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα στους ώμους, έτρεχαν αίματα από ταν στόμα και την μύτη του, μόλις κατάφερε να γλυτώσει τον θάνατο με την βοήθεια των οπαδών του".[6]
Η απεικόνιση της ταπεστρί του Μπαγιέ δείχνει έναν ιππότη να μεταφέρει με τα χέρια του μια σημαία την ίδια ώρα που ο Νορμανδικός στρατός προχωρούσε, ο Γουλιέλμος γύρισε το κεφάλι του και του έδειξε τους ιππότες του που τον ακολουθούσαν και ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν. Ο Ευστάθιος μάλλον είχε χάσει την υπομονή του και είχε ζητήσει από τον δούκα να αποχωρήσει από την μάχη όταν βρισκόταν στο πιο κρίσιμο σημείο της. Άλλες πηγές τον παρουσιάζουν να βρίσκεται σε κάποιο επεισόδιο αμέσως μετά την μάχη όταν του επιτέθηκε ένας Σάξονας να τον σκοτώσει και μόλις τον σταμάτησε πριν φτάσει στον δούκα Γουλιέλμο. Ο Ευστάθιος δέχτηκε πλούσια δώρα από τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή κάτι που δείχνει ότι τον βοήθησε στην μάχη με άλλους τρόπους πιθανότατα με παροχή πλοίων. Την επόμενη χρονιά μετά την Κατάκτηση ο Ευστάθιος δυσαρεστημένος από τα μερίδια που πήρε βοήθησε έναν επαναστάτη από το Κεντ να καταλάβει το κάστρο του Ντόβερ. Ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής έκανε κατάσχεση των Αγγλικών τίτλων του αλλά σύντομα συμφιλιώθηκε μαζί του και του έδωσε μέρος των τίτλων.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την πρώτη σύζυγό του Γκόντα των Ουέσσεξ (απεβ. 1047), κόρη τού Έθελρεντ Β΄ της Αγγλίας, δεν απέκτησε παιδιά.[3][7]
Με τη δεύτερη σύζυγό του Ίδα των Αρντέν-Βερντέν, κόρη τού Γοδεφρείδου Γ΄ δούκα της Κάτω Λωρραίνης, απέκτησε:[3]
- Ευστάθιος Γ΄ απεβ. π.1125, κόμης της Βουλώνης.[8] Είχε μία κόρη. Όταν ο Ευστάθιος Γ΄ απεβίωσε, ο κάδος της Βουλώνης εξέλιπε.
- Γοδεφρείδος 1060-1100, δούκας της Κάτω Λωρραίνης, "Υπερασπιστής τού Παναγίου Τάφου", i.e. βασιλιάς της Ιερουσαλήμ.[8] Άγαμος.
- Βαλδουίνος Α΄ δεκαετία τού 1060-1118, βασιλιάς της Ιερουσαλήμ.[8] Άτεκνος.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Tanner, Heather. "The Expansion of the Power and Influence of the Counts of Boulogne under Eustace II". Anglo-Norman Studies 14: 251-277.
- ↑ Encyclopædia Britannica Eleventh Edition appears to favour a 1087 death date. This conflicts with the previous source and with Holböck, Ferdinand (c. 2002). Married Saints and Blesseds. Ignatius Press. p. 147.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Heather J. Tanner, ‘Eustace (II) , count of Boulogne (d. c.1087)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
- ↑ Bridgeford
- ↑ Tanner 263
- ↑ Wm. of Poitiers, per Douglas, David C. & Greenaway, George W. (Eds.) English Historical Documents 1042-1189, London, 1959. "William of Poitiers: the Deeds of William, Duke of the Normans and King of the English", pp. 217–232 (pp.228-9) & "The Bayeux Tapestry", pp. 232–279. Douglas (1959)
- ↑ Vitalis, Ordericus (1854). The Ecclesiastical History of England and Normandy, Vol II. Thomas Forester (trans). London: H.G. Bohn. pp. 12, footnote.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Murray 2000, p. 6.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bridgeford, Andrew (1999). "Was Count Eustace II of Boulogne the patron of the Bayeux Tapestry?". Journal of Medieval History.
- Murray, Alan V. (2000). The Crusader Kingdom of Jerusalem: A Dynastic History 1099-1125. Prosopographica et Genealogica.
- Tanner, Heather. "The Expansion of the Power and Influence of the Counts of Boulogne under Eustace II". Anglo-Norman Studies.
- Vitalis, Ordericus (1854). The Ecclesiastical History of England and Normandy, Vol II. Thomas Forester (trans). London: H. G. Bohn. pp. 12, footnote.
- Holböck, Ferdinand (c. 2002). Married Saints and Blesseds. Ignatius Press. p. 147. ISBN 0-89870-843-5.
- Duby, Georges; Jane Dunnett, translator (c. 1996). Love and Marriage in the Middle Ages. University of Chicago Press: Ignatius Press.
- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Eustace". Encyclopædia Britannica. 9 (11th ed.). Cambridge University Press.
