Ιστορική έδρα

Ιστορική έδρα είναι τιμητικός τίτλος της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης, ο οποίος αποδίδεται σε οικισμούς που δεν αποτελούν έδρα κάποιου δήμου, αλλά φέρουν για ιστορικούς λόγους μεγάλη συμβολική βαρύτητα.

Πιο συγκεκριμένα, οι λόγοι μπορεί να άπτονται της αρχαίας (π.χ. Παλαιά Επίδαυρος στο Δήμο Επιδαύρου, Βεργίνα στο Δήμο Βέροιας) και της νεότερης ιστορίας (π.χ. Κομμένο στο Δήμο Σκουφά, Χορτιάτης στο Δήμο Πυλαίας - Χορτιάτη), της συνεισφοράς στην τοπική οικονομία και πολιτισμό (π.χ. Δελβινάκι στο Δήμο Πωγωνίου), του αρχιτεκτονικού κάλλους (π.χ. Όλυμπος στο Δήμο Καρπάθου) κ.ά.

Η διαφορά της ιστορικής από την διοικητική έδρα είναι ότι στη δεύτερη βρίσκονται συγκεντρωμένες οι κεντρικές υπηρεσίες και λειτουργίες του δήμου, ενώ στην πρώτη λαμβάνουν χώρα κυρίως εορτές και τελετές.

Η ύπαρξη ιστορικής έδρας είναι προαιρετική. Για να αναγνωριστεί ένας οικισμός ως τέτοια, απαιτείται πρόταση του δήμου προς το Συμβούλιο Τοπωνυμιών, το οποίο λαμβάνει την τελική απόφαση.

Πηγές

• Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, άρθρο 6§3
• Πρόγραμμα Καλλικράτης, άρθρο 283§22