Μετάβαση στο περιεχόμενο

Λοραταδίνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Λοραταδίνη
Ονομασία IUPAC
Ethyl 4-(8-chloro-5,6-dihydro-11H-benzo[5,6]cyclohepta[1,2-b]pyridin-11-ylidene)-1-piperidinecarboxylate
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςClaritin, Claratyne, Clarityn, άλλες
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa697038
Δεδομένα άδειας
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • AU: B1 [1]
  • US: N (Δεν έχει ταξινομηθεί ακόμη) [1]
Οδοί
χορήγησης		Από το στόμα
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
Βιοδιαθεσιμότητασχεδόν 100%
Πρωτεϊνική σύνδεση97–99%
ΜεταβολισμόςΉπαρ (μέσω των CYP2D6 και 3A4)
Βιολογικός χρόνος ημιζωής8 ώρες, ενεργός μεταβολίτης δελορατασίνη 27 ώρες
Απέκκριση40% ως συζευγμένοι μεταβολίτες στα ούρα
Σε παρόμοια ποσότητα και στα κόπρανα
Κωδικοί
Αριθμός CAS79794-75-5 YesY
Κωδικός ATCR06AX13
PubChemCID 3957
IUPHAR/BPS7216
DrugBankDB00455 N
ChemSpider3820 YesY
UNII7AJO3BO7QN YesY
KEGGD00364 YesY
ChEMBLCHEMBL998 YesY
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC22H23ClN2O2
Μοριακή μάζα382,89 g·mol−1
O=C(OCC)N4CC/C(=C2/c1ccc(Cl)cc1CCc3cccnc23)CC4

InChI=1S/C22H23ClN2O2/c1-2-27-22(26)25-12-9-15(10-13-25)20-19-8-7-18(23)14-17(19)6-5-16-4-3-11-24-21(16)20/h3-4,7-8,11,14H,2,5-6,9-10,12-13H2,1H3 YesY

Key:JCCNYMKQOSZNPW-UHFFFAOYSA-N YesY
  (verify)

Η λοραταδίνη, που πωλείται με την επωνυμία Claritin μεταξύ άλλων, είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία αλλεργιών, όπως η αλλεργική ρινίτιδα και η κνίδωση.[3] Διατίθεται επίσης σε συνδυασμό με ψευδοεφεδρίνη, ένα αποσυμφορητικό.[3] Λαμβάνεται από το στόμα.[3]

Συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία, ξηροστομία και πονοκέφαλο.[3] Οι σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι σπάνιες και περιλαμβάνουν αλλεργικές αντιδράσεις, επιληπτικές κρίσεις και ηπατικά προβλήματα. Η χρήση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης φαίνεται να είναι ασφαλής αλλά δεν έχει μελετηθεί καλά.[4] Δεν συνιστάται σε παιδιά κάτω των δύο ετών.[5] Ανήκει στην οικογένεια φαρμάκων αντιισταμινικών δεύτερης γενιάς.[3]

Η λοραταδίνη κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1980 και κυκλοφόρησε στην αγορά το 1988.[6] Συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο των βασικών φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.[7] Η λοραταδίνη διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο.[3] Στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι διαθέσιμο εξωχρηματιστηριακά. Το 2017, ήταν το 59ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από δώδεκα εκατομμύρια συνταγές.[8][9]

Ιατρικές χρήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λοραταδίνη 10 mg.

Η λοραταδίνη ενδείκνυται για τη συμπτωματική ανακούφιση της αλλεργίας, όπως αλλεργική ρινίτιδα, κνίδωση, χρόνια ιδιοπαθή κνίδωση,[10] και άλλες δερματικές αλλεργίες.[11] Για την αλλεργική ρινίτιδα, η λοραταδίνη ενδείκνυται τόσο για ρινικά όσο και για οφθαλμικά συμπτώματα - φτέρνισμα, ρινική καταρροή και φαγούρα ή κάψιμο των ματιών.[12]

Ομοίως με τη σετιριζίνη, η λοραταδίνη ελαττώνει τον κνησμό που σχετίζεται με τη νόσο του Kimura.[13]

Αντενδείξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ασθενείς με σοβαρές ηπατικές διαταραχές (ήπαρ) μπορεί να χρειαστεί να ξεκινήσουν με χαμηλότερη δόση. Δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης σε ηλικιωμένους ή ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία.[11][14]

Η λοραταδίνη είναι συνήθως συμβατή με το θηλασμό (ταξινομημένη κατηγορία L-2 - πιθανώς συμβατή, από την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής ).[15] Στις ΗΠΑ, ταξινομείται ως κατηγορία Β στην εγκυμοσύνη, πράγμα που σημαίνει ότι μελέτες σε ζώα δεν κατάφεραν να αποδείξουν κίνδυνο για το έμβρυο, αλλά δεν έχουν διεξαχθεί επαρκείς και καλά ελεγχόμενες μελέτες σε έγκυες γυναίκες.[16]

Παρενέργειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ως «μη κατασταλτικό» αντιισταμινικό, η λοραταδίνη προκαλεί λιγότερη (αλλά ακόμη σημαντική, σε ορισμένες περιπτώσεις) καταστολή και ψυχοκινητική καθυστέρηση από τα παλαιότερα αντιισταμινικά επειδή διεισδύει στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό σε μικρότερο βαθμό.[17]

Άλλες πιθανές παρενέργειες περιλαμβάνουν πονοκέφαλο και αντιμουσκαρινικά αποτελέσματα όπως κατακράτηση ούρων, ξηροστομία, θολή όραση και γαστρεντερικά προβλήματα.[11][14]

Αλληλεπιδράσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ουσίες που δρουν ως αναστολείς του ενζύμου CYP3A4 όπως η κετοκοναζόλη, η ερυθρομυκίνη, η σιμετιδίνη και τα παράγωγα φουρανοκουμαρίνης (που βρίσκονται στο γκρέιπφρουτ) οδηγούν σε αυξημένα επίπεδα λοραταδίνης στο πλάσμα - δηλαδή, περισσότερο από το φάρμακο υπήρχε στην κυκλοφορία του αίματος από το τυπικό για μια δόση. Αυτό είχε κλινικά σημαντικές επιδράσεις σε ελεγχόμενες δοκιμές θεραπείας με 10 mg λοραταδίνης.[18]

Φαρμακολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η λοραταδίνη είναι ένα τρικυκλικό αντισταμινικό, η οποία δρα ως επιλεκτικός αντίστροφος αγωνιστής των περιφερικών υποδοχέων ισταμίνης H1.[14][19] Η ισχύς των ανταγωνιστών ισταμίνης δεύτερης γενιάς είναι (από ισχυρότερη έως ασθενέστερη) δεσλοραταδίνη (Ki 0,4 nM)> λεβοκετιριζίνη (Ki 3 nM)> σετιριζίνη (Ki 6 nM)> φεξοφεναδίνη (Ki 10 nM)> τερφεναδίνη> λοραταδίνη. Ωστόσο, η έναρξη της δράσης ποικίλλει σημαντικά και κλινική αποτελεσματικότητα δεν είναι πάντα σχετίζονται άμεσα με μόνο την ισχύ υποδοχέα H1, όπως πρέπει επίσης να θεωρούνται συγκέντρωση του ελεύθερου φαρμάκου στον υποδοχέα.[20]

Η λοραταδίνη χορηγείται από το στόμα, απορροφάται καλά από το γαστρεντερικό σωλήνα και έχει γρήγορο ηπατικό μεταβολισμό πρώτης διέλευσης. Μεταβολίζεται από ισοένζυμα του κυτοχρώματος P450, συμπεριλαμβανομένων των CYP3A4, CYP2D6 και, σε μικρότερο βαθμό, από πολλά άλλα.[21][22] Η λοραταδίνη συνδέεται σχεδόν πλήρως (97-99%) με τις πρωτεΐνες του πλάσματος. Ο μεταβολίτης της δεσλοραταδίνης, ο οποίος είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνος για τα αντιισταμινικά αποτελέσματα, συνδέεται με τις πρωτεΐνες του πλάσματος κατά 73-76%.[11]

Η μέγιστη επίδραση της λοραταδίνης εμφανίζεται μετά από 1-2 ώρες και ο βιολογικός χρόνος ημιζωής είναι κατά μέσο όρο οκτώ ώρες (εύρος 3 έως 20 ώρες) με τον χρόνο ημιζωής της δεσλοραταδίνης να είναι 27 ώρες (εύρος 9 έως 92 ώρες), εξηγώντας τη μεγάλης διάρκειας δράσης της.[23] Περίπου το 40% απεκκρίνεται ως συζευγμένοι μεταβολίτες στα ούρα και παρόμοια ποσότητα απεκκρίνεται στα κόπρανα. Ίχνη μη μεταβολισμένης λοραταδίνης βρίσκονται στα ούρα.[11]

Στη δομή, σχετίζεται στενά με τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, όπως η ιμιπραμίνη, και σε μικρότερο βαθμό με το άτυπο αντιψυχωσικό κουετιαπίνη.[24]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Loratadine Use During Pregnancy». Drugs.com. 10 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2020. 
  2. ↑ «Clarityn Allergy 10mg Tablets (P & GSL) - Patient Information Leaflet (PIL)». (emc). 30 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Loratadine». The American Society of Health-System Pharmacists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2016. 
  4. ↑ «Loratadine Use During Pregnancy». www.drugs.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2016. 
  5. ↑ «Clarityn Allergy 10mg Tablets (P) - Summary of Product Characteristics (SmPC) - (eMC)». www.medicines.org.uk. 7 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2016. 
  6. ↑ Fischer, Jnos· Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery. John Wiley & Sons. σελ. 549. ISBN 9783527607495. 
  7. ↑ World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. 2019. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO. 
  8. ↑ «The Top 300 of 2020». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  9. ↑ «Loratadine - Drug Usage Statistics». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  10. ↑ «Emedastine difumarate versus loratadine in chronic idiopathic urticaria: a randomized, double-blind, controlled European multicentre clinical trial». European Journal of Dermatology 16 (6): 649–54. 2006. PMID 17229605. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Jasek, W, επιμ. (2007). Austria-Codex (στα German). 1 (2007/2008 έκδοση). Vienna: Österreichischer Apothekerverlag. σελίδες 1768–71. ISBN 978-3-85200-181-4. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  12. ↑ «Claritin- loratadine tablet». DailyMed. 10 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2020. 
  13. ↑ «Kimura's disease treated with suplatast tosilate and loratadine». European Journal of Dermatology 21 (6): 1020–1. 2011. doi:10.1684/ejd.2011.1539. PMID 21914581. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Mutschler, Ernst· Geisslinger, Gerd (2001). Arzneimittelwirkungen (στα German) (8 έκδοση). Stuttgart: Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft. σελίδες 456–461. ISBN 978-3-8047-1763-3. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  15. ↑ Committee on Drugs (September 2001). «Transfer of drugs and other chemicals into human milk». Pediatrics 108 (3): 776–89. doi:10.1542/peds.108.3.776. PMID 11533352. https://archive.org/details/sim_pediatrics_2001-09_108_3/page/776. 
  16. ↑ «Desloratadine for allergic rhinitis». American Family Physician 68 (10): 2015–6. November 2003. PMID 14655812. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις July 24, 2005. https://web.archive.org/web/20050724082052/http://www.aafp.org/afp/20031115/steps.html. 
  17. ↑ Monson, Kristi. «Claritin and Alcohol». emedtv.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2012. 
  18. ↑ «Evaluation of the pharmacokinetics and electrocardiographic pharmacodynamics of loratadine with concomitant administration of ketoconazole or cimetidine». British Journal of Clinical Pharmacology 50 (6): 581–9. December 2000. doi:10.1046/j.1365-2125.2000.00290.x. PMID 11136297. PMC 2015013. https://archive.org/details/sim_british-journal-of-clinical-pharmacology_2000-12_50_6/page/581. 
  19. ↑ «Clinical pharmacokinetics and pharmacodynamics of desloratadine, fexofenadine and levocetirizine : a comparative review». Clinical Pharmacokinetics 47 (4): 217–30. 2008. doi:10.2165/00003088-200847040-00001. PMID 18336052. 
  20. ↑ «Pharmacology of antihistamines». Indian Journal of Dermatology 58 (3): 219–24. May 2013. doi:10.4103/0019-5154.110832. PMID 23723474. 
  21. ↑ «Antihistamines and related antiallergic and antiulcer agents». Foye's principles of medicinal chemistry. Hagerstown, MD: Lippincott Williams & Wilkins. 2002. σελ. 805. ISBN 978-0-683-30737-5. 
  22. ↑ «Metabolism of loratadine and further characterization of its in vitro metabolites». Drug Metabolism Letters 3 (3): 162–70. August 2009. doi:10.2174/187231209789352067. PMID 19702548. 
  23. ↑ «A pharmacokinetic profile of desloratadine in healthy adults, including elderly». Clinical Pharmacokinetics 41 Suppl 1: 13–9. 2002. doi:10.2165/00003088-200241001-00003. PMID 12169042. 
  24. ↑ «Loratadine: a non-sedating antihistamine. Review of its effects on cognition, psychomotor performance, mood and sedation». Clinical and Experimental Allergy 29 Suppl 3: 147–50. July 1999. doi:10.1046/j.1365-2222.1999.0290s3147.x. PMID 10444229. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λοραταδίνη&oldid=10583561"