Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ναθάνιελ Χόθορν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ναθάνιελ Χώθορν
ΌνομαΝαθάνιελ Χώθορν
Γέννηση4 Ιουλίου 1804[1]
Σάλεμ, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ[1]
Θάνατος19 Μαΐου 1864 (59 ετών)[1]
Πλύμουθ, Νιου Χάμσαϊρ, ΗΠΑ[1]
Επάγγελμα/
ιδιότητες		μυθιστοριογράφος, συγγραφέας[2], διπλωμάτης[3], συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας[4], συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας[5] και διηγηματογράφος
Γλώσσααγγλικά
ΕθνικότηταΑμερικανός
Αξιοσημείωτα έργαΤο άλικο γράμμα, Το σπίτι με τα εφτά αετώματα κ.α.
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ναθάνιελ Χώθορν (Nathaniel Hawthorne, 4 Ιουλίου 1804 - 19 Μαΐου 1864) ήταν Αμερικανός συγγραφέας μυθιστορημάτων και διηγημάτων, με διασημότερο έργο του «Το άλικο γράμμα».

Τα έργα του θεωρούνται μέρος του ρομαντικού κινήματος. Τα θέματά του συχνά επικεντρώνονται στο εγγενές κακό και την αμαρτία της ανθρωπότητας και τα έργα του συχνά έχουν ηθικά μηνύματα και βαθιά ψυχολογική πολυπλοκότητα.[6]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1804 στο Σάλεμ της Μασσαχουσέττης. Ο πατέρας του, Ναθάνιελ Χώθορν ο Πρεσβύτερος, που ήταν καπετάνιος, πέθανε το 1808 από κίτρινο πυρετό. Τότε ο Ναθάνιελ, η μητέρα του, Ελίζαμπεθ Κλαρκ Μάννινγκ, και οι δύο αδελφές του, Ελίζαμπεθ και Λουίζα, μετακόμισαν στο σπίτι συγγενών της μητέρας του. Αργότερα, το 1816 μετακόμισαν στο Ρέιμοντ του Μέιν, σε σπίτι που έχτισαν για αυτούς οι θείοι του, Ρίτσαρντ και Ρόμπερτ Μάννινγκ. Μετά από τρία χρόνια επέστρεψε στο Σάλεμ για να πάει σχολείο. Στη συνέχεια, και παρά τις αντιρρήσεις του Ναθάνιελ, ο θείος του, με δικά του έξοδα, τον έστειλε να σπουδάσει στο Κολλέγιο Μπόουντεν. Στη διαδρομή προς το κολλέγιο, κατά τη διάρκεια μιας σύντομης στάσης στο Πόρτλαντ, συνάντησε τον Φράνκλιν Πηρς, μετέπειτα πρόεδρο των ΗΠΑ, με τον οποίο συνδέθηκε με βαθιά φιλία.

Μετά την αποφοίτηση του, το 1825, ο Ναθάνιελ Χώθορν φέρεται να πρόσθεσε ένα [w] στο επίθετό του (Hathorne-Hawthorne), θέλοντας να διαχωρίσει τον εαυτό του από ορισμένους προγόνους του, που ως δικαστές ήταν διαβόητοι για τις πολύ αυστηρές ποινές που επέβαλλαν, όπως από τον πρόγονό του, Τζον Χώθορν, που ήταν ένας από τους δικαστές στη δίκη των Μαγισσών του Σάλεμ και ο μοναδικός που δεν μετανόησε ποτέ για τις αποφάσεις του.

Κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο Μπόουντεν, ο Ναθάνιελ είχε βάλει στοίχημα με κάποιον φίλο του ένα μπουκάλι κρασί, ότι δε θα παντρευόταν τα επόμενα δώδεκα χρόνια. Κέρδισε μεν το στοίχημα αλλά τελικά νυμφεύτηκε το 1842 τη ζωγράφο Σοφία Αμίλια Πήμποντυ, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: την Ούνα, τον Τζούλιαν και τη Ρόουζ. Η Σοφία Πήμποντυ θαύμαζε τον Χώθορν και σε ένα ημερολόγιό της ανέφερε ότι ο πλούτος και το βάθος των έργων του της προκαλούσε ζάλη.

Το σπίτι που γεννήθηκε ο Χώθορν.

Ο Χώθορν ξεκίνησε το συγγραφικό του έργο το 1832 με τη δημοσίευση δύο διηγημάτων του:

  1. Ο συγγενής μου ο ταγματάρχης Μολινέ
  2. Η ταφή του Ρότζερ Μάλβιν

Το 1839, όταν διορίστηκε στο τελωνείο της Βοστώνης, άρχισε να δημοσιεύει μικρές ιστορίες σε διάφορα περιοδικά, χωρίς όμως κάποια από αυτές να τραβήξει την προσοχή των αναγνωστών. Την άνοιξη του 1837, ο Χορέισιο Μπριτζ συγκέντρωσε και εξέδωσε σε ένα τόμο, με τίτλο Twice-Told Tales, όλες αυτές τις ιστορίες και έτσι ο Ναθάνιελ Χώθορν έγινε γνωστός στην περιοχή. Το 1846 διορίστηκε επιθεωρητής πλοίων στο λιμάνι του Σάλεμ, έχασε όμως αυτή τη θέση μετά την ήττα των Δημοκρατικών, στις προεδρικές εκλογές δύο χρόνια αργότερα (ο Χώθορν υποστήριζε το Δημοκρατικό κόμμα). Η απόλυση του έγινε αντικείμενο μεγάλης συζήτησης στην Νέα Αγγλία εκείνη την περίοδο, ιδιαίτερα μετά την επιστολή διαμαρτυρίας του Χώθορν που δημοσίευσε η εφημερίδα Boston Daily Advertiser που υποστήριζε τους Δημοκρατικούς. Το ίδιο εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων Βρύα από ένα παλιό αρχοντικό.

Στα μέσα Μαρτίου του 1850, εκδόθηκε το γνωστότερο ίσως βιβλίο του Χώθορν, το Το άλικο γράμμα (The Scarlet Letter), που στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη ζωή της Ανν Χάτσινσον[7] και το οποίο πούλησε σε λιγότερο από δέκα μέρες περισσότερα από δυόμισι χιλιάδες αντίτυπα. Ο κριτικός Έντουιν Πέρσυ Ουίπλ, αν και φίλος τού συγγραφέα, άσκησε αρνητική κριτική για το έργο αυτό του Χώθορν, μιλώντας για την "νοσηρή ένταση" του έργου και τη "λεπτομερή καταγραφή ψυχολογικών λεπτομερειών που μπορούν να προκαλέσουν έντονο πόνο". Αντίθετα για τον συγγραφέα Ντ. Χ. Λώρενς, το Άλικο Γράμμα είναι ένα από τα τελειότερα έργα της αμερικανικής λογοτεχνίας.

Τέλη Μαρτίου του 1850 ο Χώθορν μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λέννοξ, στα υψώματα του Μπέρκσαϊρ στη δυτική Μασσαχουσέττη, όπου τον επόμενο χρόνο έγραψε Το σπίτι με τα εφτά αετώματα. Αυτό το έργο, κατά τον κριτικό Τζέημς Ράσσελ Λόουελ, είναι καλύτερο από το Το άλικο γράμμα και αποτελεί την πιο πολύτιμη συμβολή στην ιστορία της Νέας Αγγλίας. Στο Μπέρκσαϊρ γνωρίστηκε με τον Χέρμαν Μέλβιλ, που εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Χώθορν και του αφιέρωσε το γνωστότερο έργο του, το Μόμπυ Ντικ "σε ένδειξη θαυμασμού για την ιδιοφυΐα του". Στο Μπέρκσαϊρ, το 1852, ο Χώθορν έγραψε τη βιογραφία του Φράνκλιν Πηρς, στην οποία τον παρουσιάζει ως φιλήσυχο και ήρεμο άνθρωπο αποσιωπώντας τις φήμες για το πρόβλημα που αντιμετώπιζε με το αλκοόλ ενώ αναφέρει και την άποψη του μετέπειτα προέδρου των Η.Π.Α για τη δουλεία, ότι "η δουλεία δε θεραπεύεται με ανθρώπινα, μέτρα αλλά θα εξαφανιστεί κάποια στιγμή σαν όνειρο". Στο Μπέρκσαϊρ έγραψε και το The Blithedale Romance, που είναι το μόνο έργο που ο Χώθορν έγραψε σε πρώτο πρόσωπο. Την ίδια χρονιά πήγε να μείνει με την οικογένειά του στο Κόνκορντ.

Μετά τη νίκη του Φράνκλιν Πηρς στις εκλογές του 1853, ο Χώθορν διορίστηκε πρόξενος στο Λίβερπουλ και παρέμεινε στη θέση αυτή όσο διήρκεσε και η θητεία του Πηρς. Έπειτα περιηγήθηκε για ενάμισι χρόνο στην Ιταλία και αφού έμεινε για λίγο στην Αγγλία, όπου έγραψε το μυθιστόρημα Ο μαρμάρινος φαύνος, επέστρεψε το 1860 στο Κόνκορντ, στις Η.Π.Α., όπου αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο γράψιμο.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Χώθορν είχαν αρχίσει να διαφαίνονται σημάδια ψυχολογικής κατάρρευσης στα χειρόγραφά του. Τελικά πέθανε στον ύπνο του στη διάρκεια ενός ταξιδιού με τον Φράνκλιν Πηρς στο Πλύμουθ, στο Νιου Χάμσαϊρ, στις 19 Μαΐου του 1864.

Τα σημαντικότερα μυθιστορήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Scarlet Letter (Το άλικο γράμμα), 1850
    • Μια ιστορία για την παράνομη ερωτική σχέση (σύμφωνα με τα πουριτανικά πρότυπα της κοινωνίας της Νέας Αγγλίας τον 17ο αιώνα) ανάμεσα σε μια νέα γυναίκα και στον πάστορα της μικρής κοινότητας. Η γέννηση του παιδιού τους, θα σημάνει εξοστρακισμό της Έστερ Πρυν από την κοινωνία, και την καταστροφή (ηθική, ψυχική και κοινωνική) του πάστορα.
  • The House of the Seven Gables (Το σπίτι με τα εφτά αετώματα), 1851
    • ...Διαθέσαμε μια ώρα σχεδόν σε κάθε αέτωμα χωριστά -ήταν μεγάλη η απόλαυση που νιώσαμε. Το βιβλίο αυτό μοιάζει με ωραία, παλιά κάμαρα, πλούσια αλλά και συνετά επιπλωμένη με κείνο ακριβώς το είδος των επίπλων που είναι τα πιο κατάλληλα για να την επιπλώσουν. Διαθέτει πολυτελέστατες κουρτίνες όπου είναι πλεγμένες σκηνές από τραγωδίες! Υπάρχουν παλιές πορσελάνες με σπάνια σχήματα, απλωμένες όμορφα πάνω στο σκαλιστό μπουφέ• υπάρχουν μεγάλοι και τεμπέλικοι σοφάδες για ν' αφεθείς• υπάρχει μια θαυμάσια σερβάντα, γεμάτοι με άφθονα και ωραία εδέσματα• υπάρχει ένα άρωμα, σαν του παλιού κρασιού, μες στο αρμάρι• και υπάρχει, τέλος, ένας μικρός σκούρος τόμος σε μια γωνιά, με χρυσές αγκράφες, τυπωμένες με γοτθικά στοιχεία, που έχει τίτλο "Ο Χώθορν: Ένα πρόβλημα". [8]
  • The Blithedale Romance (Η ιστορία του Μπλάιθντεηλ), 1852
    • Ένα μυθιστόρημα για μια ουτοπική κοινότητα, εμπνευσμένο από την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα στο αγρόκτημα Μπρουκ κοντά στη Βοστώνη.[9]
  • The Marble Faun, Or, The Romance of Monte Beni (Ο μαρμάρινος φαύνος, ή το ρομάντζο του Μόντε Μπένι), 1860
    • ... τρεις καλλιτέχνες, οι δύο εξ Αμερικής, κι ένας νεαρός Iταλός κόμης εξερευνούν τη Ρώμη και τους θησαυρούς της ακολουθώντας διαφορετικές διαδρομές ο καθένας, που όμως όλες εκβάλλουν στην προσωπική αυτογνωσία, τον ηθικό αναπροσανατολισμό και τη μεταμέλεια. Στο κορυφαίο αυτό μυθιστόρημα που τοποθετείται στην Ιταλία του 1850, ο Χώθορν ανατέμνει με τρόπο ευφάνταστο την έννοια της ενοχής, της τιμωρίας, της κάθαρσης και πολλά ακόμη τοποθετώντας τους ήρωές τους μέσα σ’ ένα εξόχως ατμοσφαιρικό σκηνικό βαρύ από συμβολισμούς και γεμάτο από συνδηλώσεις πάνω στην τέχνη, τη θρησκεία και τον έρωτα.... [10]

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εικονογράφηση για το μυθιστόρημα «Το σπίτι με τα εφτά αετώματα» από έκδοση του 1875.
«Το άλικο γράμμα». Πίνακας ζωγραφικής του Υγκ Μερλ, 1861. Ξεχωρίζει το κόκκινο γράμμα «Α» στο στήθος της Έστερ Πρυν καθώς κρατά αγκαλιά την κόρη της, Περλ. Στο βάθος οι δυο πρωταγωνιστικές αντρικές φιγούρες.
Εικονογράφηση του διηγήματος «Το μαύρο πέπλο του ιερέα», έκδοση του 1900.
Εικονογράφηση της συλλογής διηγημάτων "Tanglewood Tales", έκδοση του 1923.

Μυθιστορήματα:

  • 1828: Fanshawe (Φάνσω, εκδόθηκε ανώνυμα)
  • 1843: The New Adam and Eve (Οι νέοι Αδάμ και Εύα)
  • 1850: The Scarlet Letter (Το άλικο γράμμα)
    • μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου (εκδ. "Γνώση", 1993)
    • μτφ. Γωγώ Αρβανίτη (εκδ. "Μεταίχμιο", 2005)
    • μτφ. Βασιλική Κόκκινου (εκδ. "Μίνωας", 2016)
  • 1851: The House of the Seven Gables (Το σπίτι με τα εφτά αετώματα)
    • μτφ. Έφη Καλλιφατίδη (εκδ. "GUTENBERG", 1994)
  • 1852: The Blithedale Romance (Η ιστορία του Μπλάιθντεηλ)
    • μτφ. Γιάννα Καπή (εκδ. "PRINTA", 2009)
  • 1860: The Marble Faun, Or, The Romance of Monte Beni (Ο μαρμάρινος φαύνος, ή το ρομάντζο του Μόντε Μπένι)
    • μτφ. Σάντυ Παπαϊωάννου (εκδ. "GUTENBERG", 2014)
  • 1872: Septimus Felton; or, the Elixir of Life (Σέπτιμους Φέλτον, ή Το ελιξίριο της ζωής), ημιτελές, μεταθανάτια έκδοση

Διηγήματα:

  • 1832: The Minister's Black Veil (Το μαύρο πέπλο του ιερέα)
    • μτφ. Δάφνη Μηλιώνη (στο βιβλίο «Πατημασιές στην άμμο και άλλα διηγήματα, εκδ. "Πατάκη", 1997)
    • μτφ. Γιώργος Μπαρουξής (στο βιβλίο «Το μαύρο πέπλο του ιερέα και άλλα διηγήματα», εκδ. "Το Ποντίκι", 2009)
  • 1832: Roger Malvin's Burial (Η ταφή του Ρότζερ Μάλβιν)
    • μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου (στο βιβλίο «Ο νεαρός αγαθός Μπράουν και άλλα διηγήματα», εκδ. "Γνώση", 1991)
  • 1832: My Kinsman, Major Molineux (Ο συγγενής μου, ο ταγματάρχης Μολινέ)
  • 1835: Wakefield (Ουέικφηλντ): Στ. Αντωνίου ("Οδός Πανός", 1988)
    • μτφ. Σταύρος Αντωνίου (στο βιβλίο «Ο συγγενής μου ο ταγματάρχης Μουλινέ», εκδ. "Οδός Πανός", 1988)
    • μτφ. Παλμύρα Ισμυρίδου (εκδ. "Άγρα", 2016 με επίμετρο του Χόρχε Λουίς Μπόρχες)
  • 1835: Footprints in the Seashore (Πατημασιές στην άμμο)
    • μτφ. Δάφνη Μηλιώνη (στο βιβλίο «Πατημασιές στην άμμο και άλλα διηγήματα, εκδ. "Πατάκη", 1997)
  • 1837: Mr.Higginbotham's Catastrophe (Η καταστροφή του κ. Χίγκινμπόθαμ)
    • μτφ. Σταύρος Αντωνίου (στο βιβλίο «Ο συγγενής μου ο ταγματάρχης Μουλινέ», εκδ. "Οδός Πανός", 1988)
  • 1837: The Prophetic Pictures (Οι προφητικές εικόνες)
    • μτφ. Παλμύρα Ισμυρίδου (στο βιβλίο «Προφητικές εικόνες και άλλα διηγήματα», εκδ. "Άγρα", 1989)
    • μτφ. Δάφνη Μηλιώνη (στο βιβλίο «Πατημασιές στην άμμο και άλλα διηγήματα, εκδ. "Πατάκη", 1997)
  • 1837: Snow flakes (Νιφάδες χιονιού)
    • μτφ. Δάφνη Μηλιώνη (στο βιβλίο «Πατημασιές στην άμμο και άλλα διηγήματα, εκδ. "Πατάκη", 1997)
  • 1837: The Gentle Boy (Το ευγενικό αγόρι)
    • μτφ. Σταύρος Αντωνίου (στο βιβλίο «Ο συγγενής μου ο ταγματάρχης Μουλινέ», εκδ. "Οδός Πανός", 1988)
  • 1837: The Great Carbuncle (Το μεγάλο ρουμπίνι)
    • μτφ. Γιώργος Μπαρουξής (στο βιβλίο «Το μαύρο πέπλο του ιερέα και άλλα διηγήματα», εκδ. "Το Ποντίκι", 2009)
  • 1837: Dr. Heidegger's Experiment (Το πείραμα του γιατρού Χάιντεγκερ)
    • μτφ. Γιώργος Μπαρουξής (στο βιβλίο «Το μαύρο πέπλο του ιερέα και άλλα διηγήματα», εκδ. "Το Ποντίκι", 2009)
  • 1844: Earth's Holocaust (Το ολοκαύτωμα της Γης)
    • μτφ. Παλμύρα Ισμυρίδου (στο βιβλίο «Προφητικές εικόνες και άλλα διηγήματα», εκδ. "Άγρα", 1989)
  • 1844: Rappaccini's Daughter (Η κόρη του Ραππατσίνι)
    • μτφ. Κλεοπάτρα Λυμπέρη, με τον τίτλο «Βεατρίκη» (εκδ. "Νεφέλη", 1997)
  • 1850: Ethan Brand (Ίθαν Μπραντ)
  • 1852: Feathertop (Ο φτερούλης), διήγημα για παιδιά

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Nathaniel Hawthorne». Encyclopedia Britannica. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2014. 
  2. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  3. ↑ www.history.com/news/10-things-you-may-not-know-about-nathaniel-hawthorne. Ανακτήθηκε στις 13  Σεπτεμβρίου 2020.
  4. ↑ www.hawthorneinsalem.org/Life&Times/LitCareer/ChildrensBooks/Introduction.html. Ανακτήθηκε στις 13  Σεπτεμβρίου 2020.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 23  Μαΐου 2019.
  6. ↑ . «britannica.com/biography/Nathaniel-Hawthorne». 
  7. ↑ Colacurcio, Michael J. (1972-09). «Footsteps of Ann Hutchinson: The Context of the Scarlet Letter». ELH 39 (3): 459. doi:10.2307/2872195. ISSN 0013-8304. http://dx.doi.org/10.2307/2872195. 
  8. ↑ Από γράμμα του Χέρμαν Μελβίλ http://www.biblionet.gr/book/24226/Hawthorne,_Nathaniel,_1804-1864/%CE%A4%CE%BF_%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9_%CE%BC%CE%B5_%CF%84%CE%B1_%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%AC_%CE%B1%CE%B5%CF%84%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1
  9. ↑ http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=15/01/2010&id=121079
  10. ↑ http://www.oanagnostis.gr/anatomia-enochis-ke-amartias/

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ναθάνιελ_Χόθορν&oldid=10367396"