Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ουλφ Κρίστερσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ουλφ Κρίστερσον
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ulf Kristersson (Σουηδικά)
Γέννηση29  Δεκεμβρίου 1963[1]
Lund Cathedral parish[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΣουηδία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΣουηδικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Ουψάλα (1985–1988)[2]
d:Q10659383 (έως 1983)[2]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[3]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚόμμα Μετριοπαθών
Οικογένεια
ΣύζυγοςBirgitta Ed (από 1991)[4][3]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαMinister for Social Security (2010–2014)
Leader of the Moderate Party (από 2017)
Chairman of the Moderate Youth League (1988–1992)[3]
member of the Swedish War Delegation (από 2017)[5]
μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου (1991–1994)[6][7]
μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου (1994–1998, Stockholm municipality electoral district)[6]
μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου (1998–2000, Stockholm municipality electoral district)[6][8]
μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου (2014–2018, Södermanland County Constituency)[6]
μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου (2018–2022, Stockholm municipality electoral district)[6]
Member of the Committee on Social Insurance (1994–1998)[9]
Member of the Committee on Social Insurance (1998–2000)[9]
member of the Committee on Finance (15  Δεκεμβρίου 2014 – 18  Δεκεμβρίου 2014)[9]
μέλος του Σουηδικού κοινοβουλίου (Σεπτέμβριος 2022 – Οκτώβριος 2022, Södermanland County Constituency)[10]
Πρωθυπουργός της Σουηδίας (από 2022)[11]
ΒραβεύσειςKonung Carl XVI Gustafs jubileumsminnestecken IV[12]
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας[13]
Λεγεώνα της Τιμής[14]
Τάγμα του Πρίγκηπα Γιάροσλαβ του Σοφού, 1η τάξη (23  Αυγούστου 2024)[15]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ουλφ Γιάλμαρ Εντ Κρίστερσον (σουηδικά: Ulf Hjalmar Ed Kristersson) (γενν. 29 Δεκεμβρίου 1963) είναι Σουηδός πολιτικός, ο οποίος υπηρετεί ως πρωθυπουργός της Σουηδίας και ηγέτης του Κόμματος Μετριοπαθών. Είναι μέλος του Κοινοβουλίου της Σουηδίας για την Κομητεία Σόντερμανλαντ από το 2014 και προηγουμένως από το 1991 έως το 2000 για την Κομητεία Στοκχόλμης.[16] Προηγουμένως υπηρέτησε ως υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης από το 2010 έως το 2014 και πρόεδρος του Συνδέσμου Νέων του Κόμματος Μετριοπαθών από το 1988 έως το 1992.[17]

Στις 11 Δεκεμβρίου 2014 διορίστηκε υπουργός Οικονομικών του Κόμματος Μετριοπαθών και εκπρόσωπος για την οικονομική πολιτική. Την 1η Σεπτεμβρίου 2017, ο Κρίστερσον ανακοίνωσε ότι ήταν υποψήφιος για την ηγεσία του Κόμματος Μετριοπαθών μετά την παραίτηση της Άννα Κίνμπεργκ Μπάτρα. Από τις σουηδικές γενικές εκλογές του 2018, το Κόμμα Μετριοπαθών υπό την ηγεσία του άνοιξε στους Σουηδούς Δημοκρατικούς και μέχρι τα τέλη του 2021 είχε σχηματίσει μια άτυπη δεξιά συμμαχία μαζί τους και δύο κεντροδεξιά κόμματα της διαλυμένης Συμμαχίας. Μετά τις σουηδικές γενικές εκλογές του 2022, το δεξιό μπλοκ απέκτησε την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της Σουηδίας, οδηγώντας στην εκλογή του Κρίστερσον ως πρωθυπουργού στις 17 Οκτωβρίου 2022.[18]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμη ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ουλφ Κρίστερσον γεννήθηκε στο Λουντ της Κομητείας Σκάνιας. Οι γονείς του ήταν οι Λαρς Κρίστερσον (1938–2015) και Κάριν Κρίστερσον.[19] Η οικογένεια μετακόμισε στην Τοσχέλα, έξω από την Έσκιλστουνα, πέντε χρόνια αργότερα.[20] Στα νιάτα του, ο Κρίστερσον ήταν γυμναστής θιάσου. Ο Κρίστερσον τελείωσε το γυμνάσιο στην Έσκιλστουνα. Μετά την αποφοίτησή του, ο Κρίστερσον έκανε στρατιωτική θητεία ως διοικητής διμοιρίας στο Σύνταγμα Ούπλαντ από το 1983 έως το 1984[21] και ολοκλήρωσε ένα πτυχίο στα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα.[22]

Πρώιμη πολιτική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε σχέση με τις σουηδικές γενικές εκλογές του 1985, εργάστηκε ως αγωνιστής στην Ένωση Νέων Μετριοπαθών (ΕΝΜ) στο Σόντερμανλαντ.[23] Στις 26 Νοεμβρίου 1988, έγινε νέος πρόεδρος της ΕΝΜ, διαδεχόμενος την Μπέατρις Ασκ.[24] Το 1991, το κεντροδεξιό υπουργικό συμβούλιο του Μπιλντ ανέλαβε την εξουσία και ο Κρίστερσον έγινε μέλος του Κοινοβουλίου (βουλευτής).[25] Υπηρέτησε στην Επιτροπή Κοινωνικής Ασφάλισης. Σύντομα έγινε έντονος επικριτής της συμφωνίας κρίσης της κυβέρνησης με τους Σοσιαλδημοκράτες. Εκείνη την εποχή, ο Κρίστερσον ανέπτυξε φιλία με τον πρώην αρχηγό του κόμματος, Ζόστα Μπόμαν, ο οποίος από ορισμένες απόψεις υποστήριξε επίσης την κριτική του για το υπουργικό συμβούλιο του Μπιλντ.

Το 1992, ο Κρίστερσον αμφισβητήθηκε ως πρόεδρος της ΕΝΜ από τον Φρέντρικ Ράινφελντ.[26] Το συνέδριο είχε προηγηθεί από σημαντικές ιδεολογικές διαιρέσεις μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών. Όλα αυτά ξέσπασαν στο συνέδριο στο Λίκσελε, το οποίο έγινε γνωστό ως Μάχη του Λίκσελε.[27] Ο Κρίστερσον, η φιλελεύθερη εναλλακτική, έχασε οριακά. Λέγεται ότι η απώλειά του προκάλεσε την αποχώρησή του από την πολιτική πρώτη γραμμή και στη συνέχεια έγινε γνωστός ως μέρος της «Χαμένης Γενιάς» του Κόμματος Μετριοπαθών.[28] Από το 1995 έως το 1998, ο Κρίστερσον ήταν επικεφαλής μάρκετινγκ στην Timbro.

Καριέρα εκτός πολιτικής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κρίστερσον άφησε τη βουλευτική του έδρα τον Απρίλιο του 2000, νιώθοντας ότι ο νέος ηγέτης του κόμματος, Μπο Λούντγκρεν, είχε αρνηθεί τις υπηρεσίες του. Ο Κρίστερσον εργάστηκε για δύο χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, κυρίως ως διευθυντής επικοινωνιών και αντιπρόεδρος για την εταιρεία συμβούλων Διαδικτύου Adcore.[29]

Ο Κρίστερσον ήταν πρόεδρος του Σουηδικού Κέντρου Υιοθεσίας (Adoptionscenter). Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως προέδρου, προέκυψαν πληροφορίες ότι το κέντρο χειριζόταν υιοθεσίες παιδιών που διακινούνταν από την Κίνα.[30]

Δημοτική πολιτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επέστρεψε στην ενεργό πολιτική το 2002 ως Επίτροπος (Δήμαρχος) για τα Οικονομικά στο Στρέγκνες και υπηρέτησε εκεί μέχρι το 2006.[20] Το 2006 διορίστηκε Αντιδήμαρχος (Socialborgarråd) στη Στοκχόλμη, υπεύθυνος για το τμήμα κοινωνικής πρόνοιας και εργασίας.[19] Ο Κρίστερσον κλήθηκε επίσης από τον Φρέντρικ Ράινφελντ να ηγηθεί της επιτροπής που είναι αρμόδια για την ανάπτυξη μιας νέας οικογενειακής πολιτικής για το κόμμα.[28] Αμέσως προκάλεσε διαμάχη προτείνοντας ότι οι πατέρες πρέπει να πάρουν άδεια πατρότητας ενός μήνα για να λάβει η οικογένεια όλα τα επιδόματα.[20] Αυτό ήταν ξεκάθαρα σε σύγκρουση με την παραδοσιακή πολιτική του Κόμματος Μετριοπαθών, η οποία επικεντρωνόταν στην ατομική επιλογή.[20]

Επιστροφή στην εθνική πολιτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 5 Οκτωβρίου 2010, ο Φρέντρικ Ράινφελντ διόρισε τον Κρίστερσον ως Υπουργό Κοινωνικής Ασφάλισης, θέση που κράτησε για τέσσερα χρόνια.[31] Μετά τις εκλογές του 2014, το υπουργικό συμβούλιο του Ράινφελντ παραιτήθηκε, ωστόσο ο Κρίστερσον εξελέγη ξανά μέλος του Κοινοβουλίου, αυτή τη φορά για την Κομητεία Σόντερμανλαντ.[32] Μετά την παραίτηση του Ράινφελντ από την ηγεσία του κόμματος, η Άννα Κίνμπεργκ Μπάτρα τον διόρισε ως υπουργό Οικονομικών.[33]

Αρχηγός του Κόμματος Μετριοπαθών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Άννα Κίνμπεργκ Μπάτρα παραιτήθηκε από την ηγεσία του Κόμματος Μετριοπαθών στις 25 Αυγούστου 2017, μετά από εσωτερική κριτική.[34] Ο Κρίστερσον αποφάσισε δημόσια να θέσει υποψηφιότητα για ηγεσία την 1η Σεπτεμβρίου 2017 και εξελέγη την 1η Οκτωβρίου 2017.[35][36] Το κόμμα είδε μια απότομη αύξηση της υποστήριξης στις δημοσκοπήσεις, σε σύγκριση με τους χαμηλούς αριθμούς ρεκόρ υπό την προκάτοχό του, Μπάτρα.[37][34] Έχει πιο σκληρή στάση κατά της μετανάστευσης από τους προκατόχους του.[38][36]

Σχηματισμός κυβέρνησης 2018-2019

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Σεπτέμβριο του 2018, ο νυν πρωθυπουργός Στέφαν Λεβέν ανατράπηκε.[35] Ο Κρίστερσον εξέφρασε την ελπίδα να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός.[39][35]

Στις 2 Οκτωβρίου 2018, ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Κοινοβουλίου, Αντρέας Νορλέν, για να σχηματίσει νέα κυβέρνηση. Αρχικά επεδίωξε να σχηματίσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό με τη συμμετοχή των κομμάτων της Συμμαχίας (Κόμμα Μετριοπαθών, Κόμμα Κέντρου, Χριστιανοδημοκράτες και Φιλελεύθεροι) με την υποστήριξη του Σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος. Στις 9 Οκτωβρίου 2018, ανακοίνωσε ότι οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν απορρίψει όλες τις περαιτέρω συνομιλίες για συμφωνίες και ότι τώρα θα αναζητούσε άλλους τρόπους για να σχηματίσει νέα κυβέρνηση. Στις 14 Οκτωβρίου 2018 ανακοίνωσε ότι δεν ήταν σε θέση να σχηματίσει νέα κυβέρνηση υπό τις παρούσες συνθήκες.

Στις 5 Νοεμβρίου 2018, ο Πρόεδρος Νορλέν πρότεινε τον Κρίστερσον ως Πρωθυπουργό μετά από αποτυχίες σε όλες τις άλλες κυβερνητικές διαπραγματεύσεις. Στις 14 Νοεμβρίου 2018, το Κοινοβούλιο απέρριψε την προσπάθεια του Κρίστερσον να γίνει πρωθυπουργός με ψήφους 195 κατά και 154 υπέρ. Ήταν η πρώτη φορά που η πρόταση ενός ομιλητή για Πρωθυπουργό έχασε τέτοια ψηφοφορία και η πρώτη φορά εδώ και 40 χρόνια που κεντροδεξιά κόμματα (Κόμμα Κέντρου και Φιλελεύθεροι) άσκησαν βέτο σε έναν κεντροδεξιό υποψήφιο για πρωθυπουργό.[40][41]

2019–σήμερα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κρίστερσον είχε συνάντηση τον Δεκέμβριο του 2019 με τον Τζίμι Όκεσον, ηγέτη των Σουηδών Δημοκρατικών, και είπε ότι θα συνεργαστεί μαζί τους στο κοινοβούλιο. Το αντιμεταναστευτικό κόμμα είχε προηγουμένως υποβληθεί σε αποκλεισμό από όλα τα άλλα κόμματα, με τον ίδιο τον Κρίστερσον να αποκλείει το ενδεχόμενο διαλόγου μαζί τους ενόψει των εκλογών του 2018. Σύμφωνα με την Αν-Κάθριν Γιούνγκαρ του Πανεπιστημίου Σοντετόρν, αυτό έφερε τη Σουηδία σε ευθυγράμμιση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες συνεργάζονται κεντροδεξιά και ριζοσπαστικά κόμματα.[42] Τον Αύγουστο του 2020, επέκρινε την κυβέρνηση για μια αντιληπτή αποτυχία να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη εγκληματικότητα, συμπεριλαμβανομένης της βίας με όπλα, την οποία ονόμασε «δεύτερη πανδημία».[43]

Κυβερνητική κρίση 2021

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 29 Ιουνίου 2021, μετά την ανατροπή του πρωθυπουργού Στέφαν Λεβέν, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Αντρέας Νορλέν, ανέθεσε επίσημα στον Κρίστερσον να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο Κρίστερσον είχε προθεσμία μέχρι τις 3 Ιουλίου για να αναφέρει την πιθανή κυβέρνησή του στο Νορλέν.[44] Ο Κρίστερσον σχεδίαζε να ηγηθεί ενός συνασπισμού του Κόμματος Μετριοπαθών, των Χριστιανοδημοκρατών, των Σουηδών Δημοκρατών και των Φιλελευθέρων. Την 1η Ιουλίου, ο Κρίστερσον ενημέρωσε τον Πρόεδρο ότι δεν είχε αρκετή υποστήριξη για να σχηματίσει κυβέρνηση και επέστρεψε την εντολή του.[45]

Εκλογές 2022 και σχηματισμός κυβέρνησης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κρίστερσον ηγήθηκε του Κόμματος Μετριοπαθών κατά την εκστρατεία του 2022, κατά την οποία το κόμμα του έχασε κοινοβουλευτικές έδρες, καθώς και τη δεύτερη θέση (για πρώτη φορά από το 1976). Ωστόσο, το μπλοκ της κεντροδεξιάς κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία, με αποτέλεσμα την παραίτηση της Μαγκνταλένα Άντερσον και τον διορισμό του Κρίστερσον ως πρωθυπουργού από τον πρόεδρο Αντρέας Νορλέν.[46] Ο Κρίστερσον σηματοδότησε την προτίμησή του για μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ του δικού του κόμματος (των Μετριοπαθών), των Χριστιανοδημοκρατών και των Φιλελευθέρων, με εξωτερική υποστήριξη από τους Σουηδούς Δημοκράτες.[47]

Στις 14 Οκτωβρίου 2022, ο Κρίστερσον παρουσίασε τη Συμφωνία Τόντε (Tidöavtalet), μια συμφωνία μεταξύ Κόμματος Μετριοπαθών, Χριστιανοδημοκρατών, Φιλελευθέρων και Σουηδών Δημοκρατών.[48] Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα τρία πρώτα κόμματα να αναζητήσουν εντολή για μια νέα κυβέρνηση στο Κοινοβούλιο, με τους Σουηδούς Δημοκρατικούς να έχουν ισχυρή επιρροή.[48] Στις 17 Οκτωβρίου 2022, ο Κρίστερσον εγκρίθηκε ως Πρωθυπουργός από το Κοινοβούλιο, με ψήφους 176 υπέρ και 173 κατά.[49]

Πρωθυπουργός της Σουηδίας (2022–σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 18 Οκτωβρίου 2022, ο Κρίστερσον έγινε επίσημα νέος Πρωθυπουργός της Σουηδίας και κατά τη διάρκεια συνάντησης στο Κοινοβούλιο ανακοίνωσε τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου του.[50]

Πολιτικές θέσεις και εικόνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα πολιτικό προφίλ του 2018 στο The Local περιέγραψε τον Κρίστερσον ως αποπνέοντας «ωραίες δονήσεις: έξυπνος, ταπεινός και λογικός, εύκολος και ανοιχτός στη συζήτηση», ενώ τον τοποθετούσε στα δεξιά των προκατόχων του σε ζητήματα όπως το έγκλημα και η μετανάστευση. Περιγράφηκε επίσης στο ίδιο προφίλ ως εκπρόσωπος της νεοφιλελεύθερης πτέρυγας των Μετριοπαθών.[51]

Kristersson with German Chancellor Angela Merkel in 2017.
Ο Κρίστερσον με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ το 2017.

Ο ίδιος ο Κρίστερσον έχει περιγράψει την κοινωνική κινητικότητα ως ένα από τα βασικά του μελήματα στην πολιτική.[52] Στην πρώτη του ηγετική ομιλία, ο Κρίστερσον δήλωσε ότι η Σουηδία πρέπει να γίνει «μια χώρα για τους ελπιδοφόρους» και ότι οι Μετριοπαθείς πρέπει να είναι «ένα κόμμα για τους ελπιδοφόρους».[53] Όσον αφορά το άσυλο, ο Κρίστερσον δηλώνει ότι υποστηρίζει την ένταξη των προσφύγων στη σουηδική κοινωνία, αλλά υποστηρίζει την υποχρεωτική πολιτιστική αφομοίωση και εκμάθηση της σουηδικής γλώσσας και ότι οι πρόσφυγες θα δουλέψουν και θα πληρώσουν φόρους.

Ο Κρίστερσον απέκλεισε αρχικά το ενδεχόμενο να σχηματίσει συμμαχία με τους Σουηδούς Δημοκράτες (ΣΔ) κατά την ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος. Μετά τις σουηδικές γενικές εκλογές του 2018, τερμάτισε την πολιτική της μη συνεργασίας και συναντήθηκε με την ηγεσία των ΣΔ για επίσημες συνομιλίες.[54][55] Πριν από τις σουηδικές γενικές εκλογές του 2022, ο Κρίστερσον πρότεινε ότι θα σχημάτιζε ένα δεξιό μπλοκ αποτελούμενο από τους Μετριοπαθείς, τους Σουηδούς Δημοκράτες, τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους, αλλά εξέφρασε αβεβαιότητα για το αίτημα των ΣΔ να τους κατανεμηθούν υπουργικές θέσεις σε περίπτωση που το δεξιό μπλοκ κερδίσει την πλειοψηφία.[56] Μετά τις εκλογές, ο Κρίστερσον σηματοδότησε τη φιλοδοξία του να σχηματίσει μια νέα συντηρητική κυβέρνηση με την υποστήριξη των ΣΔ.[57]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Sveriges befolkning 1990» National Archives of Sweden. Ramsele. 2011. Ανακτήθηκε στις 12  Σεπτεμβρίου 2021. ISBN-13 978-91-88366-91-7.
  2. ↑ 2,0 2,1 0222691314314. Ανακτήθηκε στις 25  Μαΐου 2022.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Björn Asker, Anders Norberg: «Enkammarriksdagen 1971-1993/94 ledamöter och valkretsar / på Riksdagens uppdrag utarbetad av Björn Asker och Anders Norberg.» (Σουηδικά) 1996. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2023. σελ. 90.
  4. ↑ «Sveriges befolkning 2000» (Σουηδικά) Sveriges släktforskarförbund. 2020. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2022.
  5. ↑ «Riksdagen – Ulf Kristersson (M)». Ανακτήθηκε στις 19  Ιουνίου 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 0222691314314. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2020.
  7. ↑ «Riksdagens snabbprotokoll 1991/92:7 Tisdagen den 8 oktober». (Σουηδικά) d:Q98487781. 8  Οκτωβρίου 1991. Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2021.
  8. ↑ «Riksdagens snabbprotokoll 1999/2000:80 Onsdagen den 15 mars». (Σουηδικά) d:Q98486212. 15  Μαρτίου 2000. Ανακτήθηκε στις 2  Ιουλίου 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 0222691314314. Ανακτήθηκε στις 26  Ιουλίου 2020.
  10. ↑ (Σουηδικά, Αγγλικά) open data of Riksdagen. The Riksdag Administration. 0222691314314. Ανακτήθηκε στις 20  Οκτωβρίου 2022.
  11. ↑ «Sveriges regering - Regeringen.se». Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2022.
  12. ↑ «Ordensprakt på Nobelfesten». (Σουηδικά) 11  Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 23  Απριλίου 2024.
  13. ↑ «Statsbesök från Finland». (Σουηδικά) Ανακτήθηκε στις 24  Απριλίου 2024.
  14. ↑ «Macron i Sverige – här är heta potatisarna som ska avhandlas». (Σουηδικά) 30  Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 24  Απριλίου 2024.
  15. ↑ www.president.gov.ua/documents/5762024-51873.
  16. ↑ «Ulf Kristersson (M) – Riksdagen». Riksdagen. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  17. ↑ «Kristersson blir M:s nya Borg». Dagens Industri. 11 Δεκεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014. 
  18. ↑ «Ulf Kristersson: Swedish parliament elects new PM backed by far right» (στα αγγλικά). BBC News. 2022-10-17. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 October 2022. https://web.archive.org/web/20221017192104/https://www.bbc.com/news/world-europe-63289903. Ανακτήθηκε στις 2022-10-17. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Ahlander, Johan (29 August 2018). «Sweden needs 'humble government' after election: frontrunner». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 September 2022. https://web.archive.org/web/20220922020603/https://www.reuters.com/article/us-sweden-politics-kristersson/sweden-needs-humble-government-after-election-frontrunner-idUSKCN1LE1UT. Ανακτήθηκε στις 9 September 2018. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 «Kristersson vill bli Moderatledare». 1 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  21. ↑ «CV | Ulf Kristersson» (PDF). Moderate Party. 2018. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2021. 
  22. ↑ «Ulf Kristersson fjärde raka civilekonomen som styr Moderaterna». civilekonomen.se. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  23. ↑ [TT: Nyvald ordförande kritiserar borgerlig trepartisamverkan ] Published 26 November 1988
  24. ↑ Nyheter, SVT (3 September 2017). «Så stred Kristersson och Reinfeldt om makten i Muf». SVT Nyheter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 September 2022. https://web.archive.org/web/20220922015053/https://www.svt.se/nyheter/inrikes/sa-stred-kristersson-och-reinfeldt-om-makten-i-muf. Ανακτήθηκε στις 9 September 2018. 
  25. ↑ Nyheter, SVT (20 September 2017). «Ulf Kristersson (M): Det måste du ha läst i en kommunistblaska». SVT Nyheter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 September 2018. https://web.archive.org/web/20180910014609/https://www.svt.se/nyheter/inrikes/se-kristerssons-attack-pa-ulla-andersson. Ανακτήθηκε στις 9 September 2018. 
  26. ↑ «Who is Sweden's Moderate opposition leader Ulf Kristersson?». 3 Σεπτεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  27. ↑ «Terms of Service Violation». www.bloomberg.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2018. 
  28. ↑ 28,0 28,1 «Så ska Löfven och Kristersson agera – efter valet». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  29. ↑ Söderström, Jan (12 Οκτωβρίου 2018). «Kristerssons jättekrasch». Aktuellt i Politiken (στα Σουηδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019. 
  30. ↑ «Kristersson svek de stulna barnen». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2021. 
  31. ↑ «Ulf Kristersson blir ny minister i Reinfeldts regering – Val 2010 – Expressen». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  32. ↑ Riksdagsförvaltningen. «Ulf Kristersson (M) – Riksdagen». riksdagen.se. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  33. ↑ «Han blir Moderaternas skuggfinansminister». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  34. ↑ 34,0 34,1 «Ex-gymnast opposition leader must be nimble to win in Sweden». 9 Σεπτεμβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2018. 
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 «Swedish parliament votes out PM». BBC News. 25 September 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 September 2022. https://web.archive.org/web/20220924072809/https://www.bbc.com/news/world-europe-45637386. Ανακτήθηκε στις 25 September 2018. 
  36. ↑ 36,0 36,1 Anderson, Christina (20 September 2018). «To End Stalemate, Will Sweden Include Far-Right Party in Government?». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 October 2022. https://web.archive.org/web/20221018055912/https://www.nytimes.com/2018/09/20/world/europe/sweden-far-right.html. Ανακτήθηκε στις 25 September 2018. 
  37. ↑ «Novus: Moderaterna ökar» (στα σουηδικά). Aftonbladet. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 August 2018. https://web.archive.org/web/20180830073749/https://www.aftonbladet.se/nyheter/a/J1E0v4/novus-moderaterna-okar. Ανακτήθηκε στις 30 January 2018. 
  38. ↑ «Swedish opposition wants thougher stance». Financial Times. 31 August 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 September 2022. https://web.archive.org/web/20220925064141/https://www.ft.com/content/dd39b49e-ab19-11e8-89a1-e5de165fa619. Ανακτήθηκε στις 9 September 2018. 
  39. ↑ Editorial, Reuters (9 September 2018). «Swedish center-right leader calls on PM Lofven to step down». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 October 2022. https://web.archive.org/web/20221018055757/https://www.reuters.com/article/us-sweden-election-moderates/swedish-center-right-leader-calls-on-pm-lofven-to-step-down-idUSKCN1LP0T2. Ανακτήθηκε στις 25 September 2018. 
  40. ↑ «Swedish parliament rejects center-right prime minister, deadlock continues» (στα αγγλικά). POLITICO. 14 November 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 September 2022. https://web.archive.org/web/20220922081345/https://www.politico.eu/article/ulf-kristersson-swedish-parliament-rejects-center-right-prime-minister-deadlock-continues/. Ανακτήθηκε στις 2018-11-14. 
  41. ↑ «Sweden Braces for Week of Political Turmoil as Nationalists Gain». Bloomberg. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2018. 
  42. ↑ Milne, Richard (5 December 2019). «Mainstream Swedish party open to working with once-spurned nationalists». Financial Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 September 2022. https://web.archive.org/web/20220921012944/https://www.ft.com/content/1e692a28-1764-11ea-9ee4-11f260415385. Ανακτήθηκε στις 30 June 2021. 
  43. ↑ Milne, Richard (30 August 2020). «Sweden's right seizes on crime to warn of 'second pandemic'». Financial Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 September 2022. https://web.archive.org/web/20220922073451/https://www.ft.com/content/67b04d32-da13-440e-ad68-099b533470e1. Ανακτήθηκε στις 30 June 2021. 
  44. ↑ «Talmannen gav sonderingsuppdrag till Ulf Kristersson». riksdagen.se (στα Σουηδικά). Στοκχόλμη: Κοινοβούλιο της Σουηδίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021. 
  45. ↑ «Moderaterna ger upp försöken att bilda regering». DN.SE (στα Σουηδικά). 1 Ιουλίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2021. 
  46. ↑ «Swedish center-right leader Ulf Kristersson claims election win, faces tough coalition talks». POLITICO (στα Αγγλικά). 14 Σεπτεμβρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2022. 
  47. ↑ Auto, Hermes (19 Σεπτεμβρίου 2022). «Sweden's Moderate Party leader Ulf Kristersson gets nod to try form a new govt | The Straits Times». straitstimes.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2022. 
  48. ↑ 48,0 48,1 «Här är överenskommelserna i nya Tidöavtalet» (στα Σουηδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  49. ↑ «Swedish parliament backs center-right leader Ulf Kristersson as new PM». POLITICO (στα Αγγλικά). 17 Οκτωβρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  50. ↑ Sweden's new PM Kristersson appoints cabinet. 18 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2022. 
  51. ↑ «Who is Sweden's Moderate opposition leader Ulf Kristersson?». The Local. 3 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. 
  52. ↑ Kristersson, Ulf (15 Δεκεμβρίου 2017). «Ulf Kristerssons jultal: Social rörlighet är vår tids välfärdspolitik» (PDF). learnify.se. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  53. ↑ «Ulf Kristersson: Moderaterna ska vara ett parti för hoppfulla | Nya Moderaterna». moderaterna.se. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2019. 
  54. ↑ «Mainstream Swedish party open to working with once-spurned nationalists». FT.com. 5 Δεκεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2020. 
  55. ↑ Foster, Keith (5 December 2019). «Is Sweden seeing a new political bloc after Moderates and Sweden Democrats meet?». Sveriges Radio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 October 2022. https://web.archive.org/web/20221018055805/https://sverigesradio.se/artikel/7361092. Ανακτήθηκε στις 17 March 2020. 
  56. ↑ «Swedish election: far right makes gains but overall result on knife-edge». The Guardian. 11 Σεπτεμβρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022. 
  57. ↑ «Sverige har röstat – följ utvecklingen direkt» (στα σουηδικά). SVT Nyheter. 2022-08-11. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 October 2022. https://web.archive.org/web/20221018055810/https://www.svt.se/nyheter/inrikes/senaste-nytt-om-svensk-politik-och-valet-2022. Ανακτήθηκε στις 2022-09-14. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προκάτοχος
Μαγκνταλένα Άντερσον 		Πρωθυπουργός της Σουηδίας
18 Οκτωβρίου 2022 – σήμερα 		Διάδοχος
επικείμενος
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ουλφ_Κρίστερσον&oldid=10147448"